Σαν απατημένοι σύζυγοι οι εφημερίδες της αστικής τάξης τπ 'ριξαν στο «κλάμα και των αγίων» μπροστά στη διαπίστωση ότι οι εταίροι έχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα να λύσουν όπως τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Η αλήθεια είναι πως οι «εταίροι» εξαρχής έκαναν καθαρό ότι το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: η όξυνση του μεταξύ τους ανταγωνισμού, καθώς το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης δεν επιτρέπει να επιβιώσουν όλοι. Αλήθεια, επίσης, είναι ότι η «πλειοψηφία των πολιτών» ψήνεται καιρό τώρα να επιλέξει ιμπεριαλιστή. Και αλήθεια, τέλος, είναι ότι έχει καθυστερήσει αρκετά να δημιουργηθεί μια σοβαρή «εστία αντιευρωπαϊκής αναταραχής».

Το γεγονός ότι πλέον η ΕΕ δεν συγκινεί και πολλούς είναι τελικά ένα από τα θετικά της όλης εξέλιξης.

Θα μείνει, όμως, θετικό στα χαρτιά όσο δεν αναπτύσσεται δυναμικά το κίνημα για την αποδέσμευση από την ΕΕ, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για μια άλλη οικονομία, τη λαϊκή.

Γεγονός είναι και η διαπίστωση της Alpha Bank: η ανταγωνιστικότητα βελτιώνεται, αφού οι μισθοί έχουν πλέον πιάσει πάτο. Ετσι, όμως, φτάνουμε και στο ζουμί. Καλοί οι χαμηλοί μισθοί, αλλά η κρίση δε λέει να σταματήσει. Γεγονός που κάνει ακόμα πιο επιθετικό το κεφάλαιο, καθώς τώρα έρχεται η ώρα μερικοί απ' τους καπιταλιστές να βγουν εκτός παιχνιδιού (πρόκειται για την περίφημη καταστροφή κεφαλαίου για την οποία πολλοί καμώνονται πως δεν ξέρουν τι είναι).

Αυτή η επιθετικότητα δεν μπορεί παρά να εκφραστεί με ακόμα μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στην εργατική τάξη. Οι αθώες ερωτήσεις «γιατί με 450 το μήνα και οι άλλοι με 40 ευρώ;» προετοιμάζουν κλίμα γι' αυτό που ήδη αναγγέλλεται: να είναι τα 450 ευρώ οροφή προς τα πάνω. Είναι ακριβώς η στιγμή που οι καπιταλιστές κάνουν καθαρό πως ο καιρός που αναγκάζονταν να κάνουν παραχωρήσεις κάτω από την πίεση του κινήματος έχει τελειώσει, τώρα έχουν επείγοντα ζητήματα να λύσουν: το ποιος απ' όλους τους θα μείνει στον αφρό. Είναι η στιγμή που το εργατικό κίνημα είναι υποχρεωμένο να βάλει ανοιχτά το θέμα: ή αυτοί ή εμείς.

Το βάζει, εξάλλου, η ίδια η αστική τάξη, όταν πιάνουν την πένα επιφανή στελέχη της για να δηλώσουν ευθέως ότι η ανυπακοή δεν γίνεται ανεκτή κι ότι αργά ή γρήγορα αυτός που έχει το μονοπώλιο της βίας θα το υπερασπίσει στην πράξη.

Για την εργατική τάξη, τα καμπανάκια είναι ήδη αρκετά.

Αυτό που γράφει ο Ανδριανόπουλος είναι ότι η αστική τάξη έχει πρόβλημα με την κατεύθυνση που δίνει στους αγώνες το ΚΚΕ. Αγώνες που αδυνατίζουν το σύστημα. Δίκιο έχει. Να αυξήσουμε την ανησυχία του. Ανυπακοή έδειξαν οι εργάτες της «Χαλυβουργίας», ανυπακοή δείχνουν οι υπάλληλοι του Φουρλή.

Κι εκεί, στο καμίνι της σύγκρουσης με τον καπιταλιστή διαμορφώνουν συνείδηση ως τάξη ενάντια σε τάξη. Αυτό φοβίζει τους Ανδριανόπουλους. Σ' αυτό πρέπει να επιμείνουμε.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΚΚΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ η Ευρωπαϊκή Ενωση

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Η στιγμή της αλήθειας για Ελλάδα και Ευρώπη

ΕΘΝΟΣ: Ηγέτες περιορισμένης ευθύνης

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στις συμπληγάδες ΕΕ - ΔΝΤ η Ελλάδα

ΤΑ ΝΕΑ: Η μαχαιριά της Μέρκελ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Μετεξεταστέος στις Βρυξέλλες

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Δυστυχώς κατέρρευσαν οι προσδοκίες ότι η μονομερής εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεων θα έφερνε τη δόση και τη λύση

Η ΑΥΓΗ: Σάκο του μποξ κατάντησαν την Ελλάδα

Η ΕΛΛΑΔΑ: Καθαρή λύση απαιτεί ο Σαμαράς από τους εταίρους

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μετά την αποτυχία ελπίδες για συμφωνία

6 ΜΕΡΕΣ: Μόνο για μέτρα είναι ικανοί

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: Εγκλωβισμένοι στο νέο ασφαλιστικό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ασφαλιστικό: όλες οι αλλαγές σε συντάξεις, εφάπαξ, όρια ηλικίας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Σε διαθεσιμότητα όλοι οι υπάλληλοι

«Αποτελεί βάναυση πρόκληση και ύβρη να ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός ότι "αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, δε θα υπάρχουν ούτε εργαζόμενοι", την ίδια στιγμή που 1,5 εκατομμύριο άνεργοι έχουν απολυθεί ακριβώς από τις επιχειρήσεις που αποθεώνει. Θέλει επίσης μεγάλα αποθέματα θράσους να διακηρύσσει ότι ο επιχειρηματίας, δηλαδή ο καπιταλιστής, "είναι αυτός που παράγει πλούτο, αυτός που δημιουργεί θέσεις εργασίας, φτιάχνει ευημερία, δημιουργεί πρόοδο για όλον τον κόσμο", την ίδια στιγμή που αυτό που αποδεικνύεται κραυγαλέα από την ίδια τη ζωή πως το μόνο που "παράγουν" οι καπιταλιστές είναι ανεργία, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση για το λαό, ιδιοποιούμενοι ταυτόχρονα τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Είναι αδίστακτη διαστρέβλωση και κακοποίηση της ιστορικής πραγματικότητας να υποστηρίζει ανερυθρίαστα ότι "πουθενά δεν θα βρείτε στην ιστορία ανάπτυξη, πρόοδο και ευημερία χωρίς να ανθίσει το δικαίωμα να επιχειρήσεις, το επιχειρείν", όταν έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι ο καπιταλιστής "επιχειρεί", μόνο όταν θέλει να εκμεταλλευτεί την εργατική δύναμη και να αποκομίσει υπερκέρδη από την υπεραξία, δηλαδή από την απλήρωτη εργατική δύναμη. Το κεφάλαιο που έχει στο θησαυροφυλάκιό του δεν "γεννάει" λεφτά αν δεν περάσει υποχρεωτικά από τη φάση της παραγωγής, δηλαδή της (υπερ)εκμετάλλευσης της ζωντανής εργασίας.

Εχει όντως δίκιο όταν λέει ότι "ο επιχειρηματίας, αρέσει - δεν αρέσει σε ορισμένους - είναι ο πρωταγωνιστής της ανάπτυξης σε κάθε εποχή", αλλά είναι φανερό ότι εννοεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, που έχει αποδειχθεί σε όλες τις φάσεις της σε μια ζωντανή κόλαση για το λαό. Η λύτρωση του λαού από αυτή θα γίνει μόνο αν αποφασίσει να ακολουθήσει το δρόμο της ανάπτυξης που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και ανάγκες, με κατάργηση των μονοπωλίων και ανατροπή της εξουσίας τους από μια λαϊκή εξουσία» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ: «το αδιέξοδο της συνόδου των υπουργών της Ευρωζώνης διέψευσε με τρόπο τραγικό τις προσδοκίες (...) της πλειοψηφίας των πολιτών που υποστηρίζουν πεισμόνως και ορθώς την παραμονή της χώρας στο ευρώ. (...) απεδείχθη ότι οι εταίροι μας έχουν ίδια και αντικρουόμενα συμφέροντα να υπερασπισθούν» (από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΙ: «η στάση που τήρησαν προχθές η Γερμανία και ορισμένοι δορυφόροι της απειλεί πρωτίστως την ευρωπαϊκή σταθερότητα. (...) ισοδυναμεί με μαχαιριά στην πλάτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (...) απειλεί να εκθμελειώσει την ευρωπαϊκή ιδέα στην Ελλάδα (...) τροφοδοτεί τις δυνάμεις που εναντιώνονται στην Ευρώπη (...) δημιουργεί μια εστία αντιευρωπαϊκής αναταραχής» (στα ΝΕΑ).

Η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ: «η συνεχιζόμενη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας (...) σηματοδοτεί την επιτάχυνση της αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας» (από την έκθεση της Alpha Bank / στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΠΛΑΝΟ: «διαπιστώνουμε πως είναι αδύνατο και συνάμα οδυνηρό να ζήσει κάποιος με 500 ευρώ το μήνα... Κανείς δεν μας λέει (...) τι σημαίνει πως ο μισός πληθυσμός του πλανήτη βιοπορίζεται με 2 δολάρια την ημέρα... Γιατί εμείς με 450 το μήνα και οι άλλοι με 40 ευρώ; (...) Αν δεν επιχειρήσουμε να ανασυστήσουμε την ελληνική οικονομία δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ίδρυση νέων παραγωγικών και εξωστρεφών επιχειρήσεων τα 450 - 500 σαν χαμηλός μισθός θα αποτελούν την οροφή των υψηλόμισθων σε λίγα χρόνια...» (στο capital.gr).

Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ: «η ανυπακοή στους νόμους που καλεί το ΚΚΕ οδηγεί σε κοινωνική αποσύνθεση (...) το βασικό κάλεσμα μπορεί να ερμηνευθεί σαν πρόκληση άρνησης πληρωμής φόρων (...) θα οδηγήσει στην εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων δημόσιας ασφάλειας και στην ακόμη πιο ριζοσπαστική προοπτική της διαχείρισης της βίας στην κοινωνία από ιδιωτικούς εργολαβικούς φορείς (...) σε καθαρά πολιτικό επίπεδο το κάλεσμα σε ανυπακοή είναι αυτονόητο πως θα έχει πρώτα θύματα τους ίδιους τους κομμουνιστές (...) η κατάλυση της έννομης τάξης θα οδηγεί στην εφαρμογή του δικαίου του ισχυρότερου (...) σήμερα το μονοπώλιο άσκησης οργανωμένης βίας περνάει στις μεγάλες κεφαλαιουχικές μονάδες» (από άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).