Το γεγονός είναι ότι η ΔΕΗ αύξησε τα τιμολόγιά της. Οταν πριν από λίγους μήνες το έγραφε ο «Ρ» λίγοι το πήραν χαμπάρι. Τώρα τα κανάλια ρίχνουν την ευθύνη για τους φουσκωμένους λογαριασμούς σ' όσους ...χρησιμοποίησαν κλιματιστικά. Αφήνουν, δηλαδή, στο απυρόβλητο και τη ΔΕΗ που σαν ανώνυμη εταιρεία επιδιώκει να αυξάνει διαρκώς τα κέρδη για τους μετόχους της και την κυβέρνηση που είναι κυβέρνηση του κεφαλαίου.

Ισχύει γενικότερα το «μέτρα το λογαριασμό πριν φτάσει η ώρα να τον πληρώσεις». Η ψήφος είναι έγκριση για τόσα κι άλλα τόσα. Είναι έγκριση να πληρώσεις ένα λογαριασμό που δεν είναι δικός σου. Αυτοί τα φάγανε, αυτοί τα τρώνε, αυτοί πρέπει να πληρώσουν. Αλλά αυτό πρέπει να το σκεφτείς πριν φτάσει η ώρα να πληρώσεις. Και ο λογαριασμός είναι ήδη ορατός: Μισθοί, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, όλα ήδη στα τάρταρα. Η πρόκληση είναι πως ο αστικός πολιτικός κόσμος υπόσχεται καλύτερες μέρες αν ο λαός εγκρίνει με την ψήφο του τη συνέχιση αυτής της πολιτικής.

Αρχισαν τα όργανα των «εντός εκτός και επί τα αυτά». Μαζί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έχουν υπογράψει ό,τι θα συμβεί μετά τις εκλογές. Αλλά χώρια ο καθένας βγαίνει στο μεϊντάνι ψάχνοντας για θύματα, από τα οποία ζητάνε να τους ψηφίσουν για να εφαρμόσουν, λέει, με διαφορετικό τρόπο τη σημερινή πολιτική, μετά τις εκλογές. Πόσο χαϊβάνι θα 'ναι αυτός που θα τους ψηφίσει; Πολύ, εκτιμούν αυτοί που έχουν το θράσος να σφάζουν, έχοντας και τη βεβαιότητα ότι θα πάρουν ψήφο για να συνεχίσουν.

Λένε: Κυβέρνηση ή χάος;

Απάντηση: Χάος είναι τα 200 ευρώ μισθός. Χάος είναι οι κουρεμένες συντάξεις. Χάος είναι τα παιδιά που ούτε να σπουδάσουν μπορούν, ούτε να δουλέψουν.

Λένε: Δεν αρκεί να θες να τιμωρήσεις κάποιους, πρέπει να επιλέξεις και κυβέρνηση.

Απάντηση: Πράγματι, δεν αρκεί να θες να τους τιμωρήσεις, πρέπει να κάνεις τα πάντα ώστε να είναι ανίσχυρη και η κυβέρνησή τους. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν αρκεί η ψήφος σου, πρέπει από σήμερα να κάνεις τα πάντα για να υπάρχει ένα όσο το δυνατόν ισχυρότερο κίνημα που θα τα βγάλει πέρα στις μάχες που έρχονται. Οι αστοί θα έχουν έτσι κι αλλιώς την κυβέρνησή τους. Το θέμα είναι να έχει και ο εργάτης τα όπλα του.

Ο εκβιασμός για την ακυβερνησία είναι και άσφαιρος. Θέλουν κυβέρνηση να συνεχίζει να σφάζει το λαό και μιλούν για ακυβερνησία, αν ο λαός με την ψήφο του την κάνει ανήμπορη να τον σφάζει.

Το πρόβλημα για την αστική τάξη αρχίζει όταν απέναντι στις λύσεις του συστήματος βρίσκεται ένα μαχητικό, καλά οργανωμένο εργατικό κίνημα, ακόμα καλύτερα ένα πλατύ λαϊκό κίνημα που ξέρει και τι θέλει να γκρεμίσει και τι να βάλει στη θέση του.

Από αυτή τη σκοπιά το κάλεσμα του ΚΚΕ να πάρει ο ίδιος ο λαός την εξουσία στα χέρια του και η σημείωση ότι για να γίνει αυτό πρέπει από σήμερα να οργανώνεται έτσι που να είναι ικανός να το κάνει, αποκτά ξεχωριστή σημασία. Βάζει στην άκρη όλα τα ψευτοδιλήμματα και δείχνει πρακτικά το δρόμο. Δίνει απάντηση και σ' όσους «φίλους του λαού» ρωτάνε αθώα «μέχρι να 'ρθει η λαϊκή εξουσία δεν πρέπει να έχουμε μια κυβέρνηση;»

Η απάντηση είναι η ίδια: Μια αστική κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς θα υπάρχει. Το θέμα είναι τι θα βρίσκει απέναντί της. Κι αυτό το απέναντι σήμερα, ως προς την έκφραση του λαϊκού κινήματος στη βουλή, έχει μόνο ένα όνομα: Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Οσο πιο δυνατό ΚΚΕ, τόσο πιο δυνατό λαϊκό εργατικό κίνημα, τόσο πιο αδύναμη η αστική κυβέρνηση, τόσο πιο καλό για το λαό.

Το κλειδί είναι η δύναμη του λαϊκού κινήματος, όχι γενικά και αόριστα, αλλά σε κατεύθυνση που να αμφισβητεί συνολικά τις λύσεις που προωθεί η αστική τάξη και να προβάλει τις δικές του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Χειραφέτηση του λαού στην κάλπη από την αστική πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ: Κάλπη Βαβέλ, σκηνικό ακυβερνησίας

ΤΑ ΝΕΑ: Ηλεκτροσόκ! έως 30% πάνω για ρεύμα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Η τρόικα ισοπεδώνει ΕΚΑΣ και κοινωνικά επιδόματα

ΕΘΝΟΣ: Σε 85 σχολές μειώνονται φέτος οι εισακτέοι

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Το Δημόσιο χάνει 2,5 δισ. κάθε χρόνο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τεκμήρια, οι έξι παγίδες και πώς να τις αποφύγετε

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Μείωση ΦΠΑ στο 20%

ΑΥΡΙΑΝΗ: Βγείτε τώρα από το ευρώ και υποτιμήστε κατά 50% το νέο εθνικό νόμισμα

Η ΑΥΓΗ: 40 μέρες που θα κρίνουν το μέλλον μας

Real News: Το δίδυμο της συμφοράς

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ελεύθεροι σκληροί κακοποιοί λόγω προβληματικών νόμων

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Σώζει τα λαμόγια το «κλοφέν»

«Σε κάθε σχολή μαθητείας και κατάρτισης η κατάσταση είναι εκρηκτική, συνεχώς χειροτερεύει. Ειδικά, στις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ, από την Κρήτη μέχρι την Καβάλα, οι περισσότεροι σπουδαστές που κάνουν πρακτική μένουν απλήρωτοι για 2-3 μήνες, και μάλιστα μερίδα καθηγητών τους αποτρέπει να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα μέσα από τα σωματεία τους, δήθεν γιατί "τώρα μαθαίνεις", "σκύψε το κεφάλι", "με τέτοια κρίση δεν πρέπει να αγωνίζεσαι γιατί μετά πού θα βρεις δουλειά". Μιλάμε για πραγματικό δουλεμπόριο, όπου οι εργοδότες εξασφαλίζουν όχι απλώς φθηνούς εργαζόμενους, αλλά κυριολεκτικά τσάμπα εργατική δύναμη. Πρόσφατα μάλιστα βγήκε απόφαση για μείωση του μεροκάματου της μαθητείας στα 17 ευρώ, από 23 ευρώ. Ταυτόχρονα, υπάρχουν μια σειρά ειδικότητες που οι σπουδαστές δεν μπορούν να βρουν θέση εργασίας για να κάνουν την πρακτική τους. Σε ορισμένες σχολές το ποσοστό αυτών που βρίσκονται σε πρακτική δεν ξεπερνά το 10-15%. Μάλιστα, μερίδα καθηγητών καλεί τους σπουδαστές να δουλέψουν εθελοντικά για να εξασφαλίσουν την πρακτική και να μπορέσουν να πάρουν πτυχίο.

(...) Αντίστοιχα προβλήματα στην πρακτική αντιμετωπίζουν και οι σπουδαστές στις ΕΠΑΣ του υπουργείου Υγείας, του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΤΕΚ), ενώ η πλειοψηφία των σπουδαστών στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ) δε βρίσκει μπάρκο. Η κατάσταση εκεί είναι ακόμα χειρότερη για τις κοπέλες, δεδομένου ότι οι εφοπλιστές δεν τις θέλουν στο πλήρωμά τους. Η επίθεση και τρομοκρατία από μέρους της εργοδοσίας πάει χέρι - χέρι με την προσπάθεια που γίνεται από μέρους καθηγητών να μείνουν οι σπουδαστές μακριά από τα σωματεία, από την οργανωμένη πάλη που σύνθημα έχει "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη". Στόχος όλων αυτών είναι να βρεθεί η νεολαία απροετοίμαστη μπροστά στην επίθεση, να ριζώσει στη συνείδησή των σπουδαστών η ανοργανωσιά, ο φόβος, η υποταγή στα βάρβαρα μέτρα.

(...) Κάθε εργοστάσιο, επιχείρηση, σχολείο και σχολή, γειτονιά να γίνει κάστρο οργάνωσης του αγώνα, απόρριψης των μέτρων που καταδικάζουν τη νεολαία στις ατομικές συμβάσεις και στη δουλειά για 430 ευρώ, στη μισοανεργία, στην ανασφάλεια, στη φτώχεια και την εξαθλίωση» (το θέμα στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»).

ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ: «Το φάντασμα της ακυβερνησίας πλανάται στο προεκλογικό σκηνικό, καθώς τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων αναδεικνύουν μια πολυκερματισμένη βουλή» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΝΟ: «Ο δικομματισμός λειτούργησε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο ως ένας παράγοντας πολιτικής σταθεροποίησης (...) Η κρίση τ' άλλαξε όλα, καθώς οι ευθύνες του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος είναι κοινές και αδιαίρετες (...) Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει διάλυση του πολιτικού συστήματος, ούτε εξαφάνιση του δικομματισμού. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν μπορεί να συμβεί, αλλά θα ήταν και ένα επικίνδυνο κενό» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΟΡΟΪΔΑ: «Η αναπροσαρμογή των στόχων και η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής πριν ολοκληρωθεί η διάλυση της πραγματικής οικονομίας είναι ζητήματα που μπορούν να τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων μετά τις εκλογές (...) αυτό που προέχει τώρα είναι (...) να συγκροτήσει μια ισχυρή κυβέρνηση που θα δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις και όχι στις οριζόντιες περικοπές» (για τον Σαμαρά το άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ: «Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κοστίσει παγκοσμίως η κρίση (...) ως προς το καθαρό μέγεθος της μεγαλύτερης λυπητερής κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου (...) το κανάλι Bloomberg υπολογίζει ότι το κόστος διάσωσης των τραπεζών θα φτάσει τα 7,76 τρισ. δολάρια, δηλαδή 24.000 δολάρια κατά κεφαλήν για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί που ζουν σήμερα στις ΗΠΑ (...) ο οικονομολόγος Jim Bianco υπολόγισε σε αποπληθωρισμένες τιμές ότι το Σχέδιο Μάρσαλ, συν το Νιου Ντιλ, συν η αγορά της Λουιζιάνας, συν όλες οι διαστημικές δαπάνες της NASA, συν η διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος επί Ρήγκαν, συν οι πόλεμοι στην Κορέα, στο Βιετνάμ και στο Ιράκ κόστισαν συνολικά στους Αμερικανούς φορολογουμένους 3,92 τρισ. δολάρια. Για να φτάσει το κόστος διάσωσης πρέπει να προστεθούν και οι δαπάνες του Β' παγκοσμίου πολέμου που σε αποπληθωριστικές τιμές ανήλθαν σε 3,6 τρισ. δολάρια» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΕΤΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ: «Σε διαρκή αναμόρφωση βρίσκεται πλέον το ασφαλιστικό ενώ προ της κατάρρευσης βρίσκονται οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα (...) μετά τις εκλογές αναμένονται νέα επώδυνα μέτρα που θα πλήξουν τόσο τις κύριες συντάξεις όσο και τα εφάπαξ βοηθήματα» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).