Με τη σκέψη στο «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος» εμφανίζονται να συντάσσονται διάφοροι αστοί αναλυτές μετά από ένα διαρκές πήγαινε - έλα σε διάφορες άλλες θέσεις «διαλόγου».

Ετσι, αφού εξάντλησαν κάθε επιχείρημα (από τα περί χρηματοπιστωτικής κρίσης, ως την κρίση χρέους και τα «μαζί τα φάγαμε») χωρίς να μπορέσουν να εξασφαλίσουν την περίφημη λαϊκή συναίνεση που ζητούσαν, τώρα το ρίχνουν στις αγριάδες, δήθεν προς την κυβέρνηση, ενώ στην πραγματικότητα χτυπάνε το σαμάρι για να υποταχτεί ο γάιδαρος, δηλαδή τα μόνιμα υποζύγια, οι εργαζόμενοι.

Δε κρύβουν, εξάλλου, πως το μόνο δρόμο που βλέπουν για να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική κρίση είναι να την πληρώσουν αυτοί που πάντα πλήρωναν. Το νέο είναι πως τώρα καταφεύγουν και σε ανοιχτές απειλές.

Κοντός είναι ο ψαλμός για να τους κοπεί ο βήχας. Ενα ογκούμενο οργανωμένο λαϊκό κίνημα που θα αρνείται να πληρώσει ο λαός τη ζημιά για λογαριασμό της πλουτοκρατίας και θα διεκδικεί την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Οταν η αστική τάξη σε διάφορους τόνους διακηρύσσει «ή τώρα ή ποτέ» κάνει καθαρό πως τώρα είναι η ώρα για την απόλυτη εξαθλίωση των εργαζομένων. Τώρα, δηλαδή, είναι η ώρα να αποδώσει πρακτικά υπέρ μιας νέας τρελής αύξησης των κερδών η εφαρμοζόμενη πολιτική.

Ε, αυτό το «τώρα είναι η ώρα» είναι διαμετρικά αντίθετο για την εργατική τάξη. Απέναντι στην επιθετικότητα των καπιταλιστών είναι η ώρα να σηκωθούν ακόμα πιο ψηλά όλα τα αιτήματα των εργατών.

Επειδή σ' αυτήν τη μάχη ξεχωρίζουν απόλυτα η ήρα απ' το στάρι, αναμενόμενη είναι και η ένταση της επίθεσης στο ΚΚΕ, το νου και την ψυχή της οργανωμένης αντίστασης και αντεπίθεσης.

Η αστική τάξη δε χώνεψε ποτέ το γεγονός ότι, ενώ στρατιωτικά νίκησε τον Δημοκρατικό Στρατό, ιδεολογικά και πολιτικά δεν μπόρεσε ποτέ να φέρει το λαό στα μέτρα της, να τον μετατρέψει σε ραγιά που θα προσεύχεται καθημερινά για την μακροημέρευση του αφέντη. Δε χώνεψε ποτέ τους ακατάλυτους δεσμούς του ΚΚΕ με το λαϊκό κίνημα και πολύ περισσότερο το γεγονός ότι αυτοί οι δεσμοί είχαν συγκεκριμένα αποτελέσματα υπέρ των εργατών μέσα από τους ταξικούς αγώνες που συνεχίστηκαν και μετά τη λήξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Ετσι, έφτασε χτες ένας από την «Καθημερινή», που αρέσκεται στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα, να θυμίσει μια φράση του Ράλλη που χαρακτήριζε εμφύλιο όλη την περίοδο μετά τη λήξη των μαχών μέχρι το 1974, για να υπαινιχθεί πως τέτοια έπρεπε να είναι η αντιμετώπιση του ΚΚΕ και σήμερα. Γιατί η αστική τάξη δεν έπαψε ποτέ να βλέπει την ταξική αντιπαράθεση πραγματικά σαν πόλεμο. Αλλά εισπράττει ανειρήνευτη ταξική πάλη στην οποία ασφαλώς και πρωτοπορούν οι κομμουνιστές. Αυτό είναι εξάλλου το μετάλλιο τιμής τους. Και είναι αυτό που και σήμερα εμποδίζει την αστική τάξη να περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα εργατικά δικαιώματα.

Η διαρκής επίθεση στο ΚΚΕ δεν αφορά στο παρελθόν. Αυτό το ανασκαλεύουν για το σήμερα και το αύριο: τον χειμώνα που επιφυλάσσει για την εργατική λαϊκή οικογένεια η επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η επίθεση στο ΚΚΕ αφορά στο γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης, παίρνει όλα εκείνα τα μέτρα που απαιτούνται για την οργάνωση της λαϊκής πάλης έτσι που μαζί με την καθημερινή αντίσταση, να εδραιώνεται η απαίτηση για μια άλλη κοινωνία, με μια οικονομία χωρίς καπιταλιστές, με το λαό αφέντη.

Η αστική τάξη ξέρει πως όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Και εντείνει την πίεση στο ΚΚΕ, προσπαθώντας να βάλει εμπόδια στη δράση του. Ξορκίζοντας το γεγονός πως, για μια ακόμα φορά, θα αποδειχτεί ότι η ασπίδα υπεράσπισης του ΚΚΕ από τα λαϊκά στρώματα και των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων από το ΚΚΕ, συνιστούν μια εξαιρετικά ισχυρή σχέση, μια σχέση κυριολεκτικά «νύχι - κρέας» με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό για τους εκμεταλλευτές.

Πιο πλατιά στο λαό, πιο έντονα στην οργάνωση της λαϊκής πάλης με προοπτική να ανατραπεί η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία, αυτό είναι το «διά ταύτα» που προκύπτει σαν άμεσο καθήκον από τις εξελίξεις.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ προμηνύουν οι απολύσεις στην Cosmote

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: 125 επιδόματα στο απόσπασμα

ΤΑ ΝΕΑ: Τα επιδόματα που κινδυνεύουν

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Νέα κριτήρια για μισθολογική εξέλιξη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αλλαγή κριτηρίων μισθολογικής εξέλιξης

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Νέο μισθολόγιο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δεν πληρώνουν και απολύουν

Η ΑΥΓΗ: Απολύσεις και περικοπές 10 δισ. στο δημόσιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Κορυφώνεται η ασυνεννοησία μεταξύ υπουργών και Μαξίμου

ΑΥΡΙΑΝΗ: Εισαγγελέας καλεί για ανάκριση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αυτόφωρο 3 ταχυτήτων για τη φοροδιαφυγή

ΕΘΝΟΣ: Δολοφονική επίθεση κατά αστυνομικών

«Η ΑΝΕΚ είναι η εταιρεία που θα εισπράξει τη "μερίδα του λέοντος" από την κρίση της Λιβύης. Συνολικά η εταιρεία μέχρι χθες είχε ναυλώσει τέσσερα πλοία της σε κράτη τα οποία σπεύδουν να επαναπατρίσουν τους πολίτες τους. Μέχρι τώρα έχουν προγραμματίσει τουλάχιστον τρία ταξίδια προς και από τα λιμάνια της Λιβύης. Συνολικά δέκα ελληνικά επιβατηγά - οχηματαγωγά έχουν ναυλωθεί για τη μεταφορά ξένων πολιτών» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Ανησυχία επικρατεί στην Κρήτη, από την αναμενόμενη άφιξη στην Κρήτη περίπου 4.500 Φιλιππινέζων, οι οποίοι προβλέπεται να μεταφερθούν με πλοία τμηματικά από τη Λιβύη. Από τη μία πλευρά η οικονομική τους κατάσταση και η απροθυμία τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, όπου οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα δύσκολες, και από την άλλη, η διαφαινόμενη απροθυμία της κυβέρνησής τους να κινήσει τις διαδικασίες επαναπατρισμού τους, έχουν θορυβήσει τους αρμόδιους φορείς. Τις τελευταίες ώρες οι κινήσεις σε διπλωματικό επίπεδο έχουν κορυφωθεί, ενώ στην Κρήτη πραγματοποιήθηκε χθες σύσκεψη αποκλειστικά για το θέμα των Φιλιππινέζων, καθώς περίπου 1.700 έχουν επιβιβαστεί στο πλοίο «Ionian Queen», το οποίο έδεσε στο λιμάνι της Βεγγάζης. Η χώρα μας μέσω της διπλωματικής οδού προσπαθεί να εξασφαλίσει εγγυήσεις και διαβεβαιώσεις ότι οι Φιλιππινέζοι θα φιλοξενηθούν για λίγες ημέρες στο νησί και ότι άμεσα θα οργανωθεί ο επαναπατρισμός τους.

Για το θέμα μεταφοράς των Φιλιππινέζων στην Κρήτη, πραγματοποιήθηκε χθες σύσκεψη στα γραφεία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, παρουσία του προξένου Αλέξη Φασουλάκη και με τη συμμετοχή λιμενικών και αστυνομίας, αλλά και κάθε εμπλεκόμενου φορέα» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ «ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΑ»: «Μια χώρα θα έπρεπε να οργανώνει ορθολογικά τις δημόσιες δαπάνες της είτε τελεί σε κατάσταση πτώχευσης είτε όχι. Το κάναμε; Δεν το κάναμε. Μας το επιβάλλουν πλέον οι περιστάσεις. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι τέτοια ζητήματα μπορούν να συζητηθούν ψύχραιμα στην τρέχουσα συγκυρία. Θα ήλπιζα, όμως, ότι αυτή ακριβώς η συγκυρία θα επέβαλλε σε όσες πολιτικές δυνάμεις κόπτονται πραγματικά για το καλό του τόπου να προχωρήσουν σε έναν συντεταγμένο δημόσιο διάλογο που θα υπερβαίνει τα αφοριστικά "ναι!" και τα αφοριστικά "όχι!". Να δούμε τι θέλουμε, τι μπορούμε και πού πάμε. Πολύ φοβούμαι, όμως, πως ούτε αυτό πρόκειται να γίνει. Εκτός κι αν η συγκυρία αποδειχτεί τελικά ακόμη πιο δραματική...» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

Ο «ΗΡΩΙΣΜΟΣ» ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ: «Το μοιραίο επήλθε. Το επικρατήσαν επί σχεδόν μια τριακονταετία οικονομικό μοντέλο κατέρρευσε (...) η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή (...) ο ελληνικός λαός θα υποχρεωθούν σε μακροχρόνιες θυσίες, έναντι μιας ασφαλέστερης πορείας στον διεθνή στίβο, αλλά συγκρουσιακής στο εσωτερικό. Και στη δεύτερη περίπτωση (...) το πρώτο σοκ θα είναι μέγα και οι μετέπειτα θυσίες μακρές και ίσως οδυνηρές (...) Με άλλα λόγια μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα (...) η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Παπανδρέου δεν μπορούν να έχουν επιφυλάξεις, ούτε αναστολές. Αντιθέτως οφείλει να εξαντλήσει αντοχές και δυνατότητες, να πάρει τη μεγάλη απόφαση, να πει όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό και να ηγηθεί προσπάθειας μακράς και επίπονης για τη σωτηρία της χώρας. Ακόμη κι αν γνωρίζει ότι θα θυσιασθεί» (ο Α. Καρακούσης στο ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ).

Η ΕΝΤΟΛΗ: «Είναι εντελώς ανόητο να αναμένουμε τη "σωτηρία" της χώρας από τη Σύνοδο Κορυφής της 24ης Μαρτίου. Η χώρα για να σωθεί πρέπει η κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της, να προχωρήσει και να υλοποιήσει χωρίς κοροϊδίες τις μεταρρυθμίσεις (...) Η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων έχει φτάσει» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ: «Το ζητούμενο, εν προκειμένω, είναι τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν, έτσι ώστε οι δυνάμεις Ασφαλείας να είναι σε θέση να επιτελούν αποτελεσματικότερα την αποστολή τους (...) οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν με δεδομένο ότι, δυστυχώς, το αύριο προδιαγράφεται χειρότερο από το σήμερα. Οσο η οικονομική κρίση θα περιθωριοποιεί όλο και περισσότερους τόσο η εγκληματικότητα θα προσλαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, η ανασφάλεια των πολιτών θα μεγαλώνει και το έργο των διωκτικών αρχών θ' αποδεικνύεται ασύγκριτα πιο δύσκολο και επικίνδυνο» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).