Στην καλή χαρά οι ...τίτλοι:

«Πάσα Μόντι για 50 δισ. ευρώ ανάσα στο χρέος» (ΒΗΜΑ), «Αλλη μια ευκαιρία» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), «Πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων» (ΣΥΡΙΖΑ).

Παρ' όλα αυτά τα νούμερα δεν βγαίνουν. Οι άνεργοι αυξάνονται. Και στην καρδιά του καπιταλισμού η ανάκαμψη δεν λέει να 'ρθει. Μιλάνε για νέα οπισθοδρόμηση στην ΕΕ, ενώ ακόμα και οι ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες δείχνουν σημάδια αποδυνάμωσης.

Σε απλά ελληνικά η θέση του ΚΚΕ ότι το σύστημα δεν δείχνει να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του. Κι ότι η εργατική τάξη πρέπει να βρίσκεται προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο. Από δω και η ανάγκη για ανασύνταξη του κινήματος για την οργάνωση της αντεπίθεσης.

Γιατί παρά τα πανηγύρια απ' τη μια και την καλλιέργεια φρούδας ελπίδας από την άλλη, τα δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια για επανάπαυση. Αυτό που πλασάρουν σαν την «πιο ευνοϊκή ρύθμιση», αφορά στις τράπεζες. Για το λαό είναι σφίξιμο της θηλιάς.

Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργάτες. Οι μεγαλέμποροι ήδη μιλάνε για νέα μείωση του τζίρου, οι ίδιοι βέβαια, κάνουν πως δεν βλέπουν ότι δεν καταγράφεται και η παραμικρή μείωση τιμών στην πρωτογενή παραγωγή, ψάχνουν λύση στο φορολογικό, όταν το πρόβλημα υπάρχει στην αναγκαστική επιδίωξη των καπιταλιστών να έχουν κέρδη.

Οι τιμές δεν θα πέσουν όσο κι αν πέσουν τα μεροκάματα. Κι επειδή τα κατώτερα μεροκάματα δεν μπορούν να πέσουν άλλο, χτυπιούνται ήδη οι μέσοι μισθοί, εφαρμόζεται δηλαδή η στόχευση των μονοπωλίων στις περίφημες αναδιαρθρώσεις, σ' όλα εκείνα δηλαδή όπου οι ανατροπές μπορούν να δημιουργήσουν πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Γι' αυτό η επικέντρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις, στα τρένα, στο νερό, στην ενέργεια.

Στον κόσμο μας, στις γειτονιές όπου και οι αναφορές μας, μια ματιά γύρω μας θέτει ερωτήματα δύσκολα:

-- Πόσοι είναι ήδη με κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα και δεν το λένε;

-- Πόσοι ζούνε ήδη υποσιτισμένοι καθημερινά και δεν το λένε;

-- Πόσοι έχουν ήδη τα χρέη ως το λαιμό και δεν το λένε;

-- Πόσα γερόντια κόβουν ως και το ψίχουλό τους για να ζήσουν τα εγγόνια;

-- Πόσοι μένουν χωρίς φάρμακα;

-- Πόσοι χωρίς περίθαλψη;

-- Πόσοι έχουν πάρει ήδη σειρά για υπερχρέωση;

Κι άλλα, που μερικά ίσως δεν τα φανταζόμαστε ακόμη και ίσως βρεθούμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν αποτέλεσμα πια. Αυτό - το να μετράμε θύματα εκ των υστέρων - πρέπει να το αποφύγουμε, καθώς ακριβώς πάνω στην απόγνωση του κόσμου χτίζει την εξουσία της η αστική τάξη παρουσιάζοντας το ένα μετά το άλλο διάφορα σχήματα «φιλανθρωπίας» ως λύση.

Οσο κι αν το καλοκαίρι επιβάλλει ξεκούραση και μάζεμα δυνάμεων για έναν σκληρό Σεπτέμβρη, ας έχουμε καθαρό ότι λίγοι όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που θα κάνουν διακοπές, πολλοί όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που θα ζουν με την αγωνία πώς θα την βγάλουν κι αύριο.

Η λύση δεν μπορεί να αφεθεί στις ΜΚΟ (σημ.: η εκκλησία ανακοίνωσε ότι σταματάνε τα συσσίτια γιατί οι εθελοντές πάνε διακοπές...) ούτε στις «κοινωνικές κουζίνες» που μαζεύουν εκλογική πελατεία. Παράλληλα το πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει και πάλι λίπασμα για να γαντζωθούν ξανά στην εξουσία διάφοροι που αφού χαντάκωσαν με τις πολιτικές τους το λαό, τώρα εμφανίζονται σα να βγήκαν από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ να μιλάνε για τη «νέα δημοκρατική αριστερά», δηλαδή για αναβάθμιση της εξουσίας του κεφαλαίου.

Σ' αυτό το πλαίσιο ο εμφανιζόμενος σαν αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να 'ναι καθαρό ότι δεν αντιπροσωπεύει μόνο έναν ελιγμό της σοσιαλδημοκρατίας ώστε να επανέλθει δριμύτερη, αλλά και ένα παρόν με θέσεις συγκεκριμένες που έχουν πυρήνα την υπεράσπιση της ΕΕ και των επιχειρηματιών. Είναι, δηλαδή, συστημική δύναμη που λειτουργεί σαν αμορτισέρ για να απορροφούνται οι κοινωνικοί κραδασμοί.

Στο σύνολό τους οι δυνάμεις που καλλιεργούν την αυταπάτη ότι η λύση για τα λαϊκά στρώματα είναι να παραδώσουν την ελπίδα τους σε μια πιθανή αλλαγή κυβέρνησης και μέχρι τότε στη θεσμική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή, ενισχύουν τις τάσεις υποταγής, υποβιβάζουν την ταξική συνείδηση ώστε να λειτουργεί για τη συντήρηση του συστήματος.

Το αίτημα για αφαίρεση της ιδιοκτησίας και της εξουσίας από τους καπιταλιστές έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη από την ίδια την πραγματικότητα ενός συστήματος που έχει παρασαπίσει και απειλεί να παρασύρει στην καταστροφή καθέναν που το ανέχεται.

Οσο κι αν η πολιτική συγκυρία δεν κάνει ορατή την άμεση ανατροπή, τα οικονομικά δεδομένα της εξελισσόμενης καπιταλιστικής κρίσης δείχνουν και την διέξοδο. Την έχει διακηρύξει το ΚΚΕ: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, οργάνωση, αντεπίθεση, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία - οικονομία.

Απ' αυτήν την ημερήσια διάταξη απορρέουν τα καθήκοντα και του καλοκαιριού. Λύσεις με ντρίπλες δήθεν αντικαπιταλιστικής πάλης που θα αφήνουν τους καπιταλιστές ανέπαφους δεν υπάρχουν.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ - ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ κόντρα στην επίθεση συγκυβέρνησης - ΕΕ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Καλοκαίρι κόλασης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Αγριος Ιούλιος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αλλη μια ευκαιρία αν...

ΤΟ ΒΗΜΑ: Πάσα από Μόντι για 50 δισ. ευρώ ανάσα στο χρέος

Η ΑΥΓΗ: Στη νέα εποχή με τη δημοκρατική παράταξη της αριστεράς

ΤΑ ΝΕΑ: Τι δίνουμε (ξανά) στην τρόικα, τι ζητάμε

RealNews: Βέτο από την τρόικα

ΑΥΡΙΑΝΗ: Εκβιάζουν οι Γερμανοί

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μάχη σε 3 μέτωπα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αντισυνταγματική η μείωση μισθών - επιδομάτων

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Παράνομες οι μειώσεις μισθών στο Δημόσιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στη σύνταξη έως και 7 χρόνια νωρίτερα

ΕΘΝΟΣ: Μαθητές με πλαστά χαρτιά δυσλεξίας

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Σχέδιο σάντουιτς για την επιλογή 1.400 στελεχών

«Οι δραματικοί τόνοι της πλουτοκρατίας και των αστών αναλυτών από τα ΜΜΕ, που χαρακτήριζαν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της 28/29 Ιούνη ως "την κρισιμότερη για το μέλλον της Ευρώπης", ήταν μία ακόμη επιχείρηση κοροϊδίας, ώστε να σπείρουν αυταπάτες στους λαούς ότι η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις - κεντροδεξιές και κεντροαριστερές - μπορούν να αντιμετωπίσουν τα λαϊκά προβλήματα, να δώσουν φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση (...) κάθε Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ προσθέτει κι έναν κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα αντιλαϊκών μέτρων, κλιμακώνει την ένταση της αντεργατικής λαίλαπας σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ ανεξάρτητα από τη δημοσιονομική κατάστασή τους και το επίπεδο του δημόσιου χρέους τους (...) από τον ΣΥΡΙΖΑ προβάλλονται διάφορες φαιδρότητες περί "καλής διαπραγματευτικής ικανότητας" της Ισπανίας και Ιταλίας, σε αντίθεση με τη "διαχειριστική ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων". Ηδη στις βαλίτσες τους ο Μόντι και ο Ραχόι είχαν τα πακέτα των αντιλαϊκών μέτρων που πήραν στις χώρες τους, πριν αναχωρήσουν για τις Βρυξέλλες (...)

(...) Οι αναλύσεις και οι προειδοποιήσεις του ΚΚΕ προεκλογικά επιβεβαιώνονται με δραματικό τρόπο για το λαό. Το ΚΚΕ συνεχίζει αταλάντευτα την πάλη κόντρα στο ρεύμα (...) Η καπιταλιστική κρίση οξύνεται στην Ευρωζώνη και την ΕΕ και τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης πολλαπλασιάζονται (...) Η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση εξαπλώνονται με γεωμετρική πρόοδο και προσθέτουν ακόμη χειρότερα βάσανα στον εργαζόμενο λαό. Στην Ελλάδα, η καπιταλιστική διαχείριση βάζει σε άμεσο κίνδυνο ακόμη και τη ζωή του λαού, με τη στάση πληρωμών στον τομέα της Υγείας, στα φάρμακα. Κατεδαφίζει στοιχειώδεις προϋποθέσεις διαβίωσης, όπως η στέγη και το φαγητό.

(...) Ο λαός μας πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Κόντρα στους εκβιασμούς, την τρομοκρατία και τις αυταπάτες ότι υπάρχει καλή διαχείριση του καπιταλισμού. Ενάντια στη λογική του ευρωμονόδρομου που καλλιεργείται από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων του ευρώ και της ΕΕ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Καμμένο και το οπλισμένο χέρι του καπιταλισμού, τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Μοναδική λύση για το λαό μας είναι η πολιτική πρόταση και το πλαίσιο άμεσης πάλης και αιτημάτων του ΚΚΕ. Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Κανένας εργαζόμενος μόνος του στην κρίση. Οργάνωση, αντεπίθεση και πάλη, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Αποδέσμευση από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους, Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία» (από κείμενο της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: «Αύξηση κατέγραψε η ανεργία τον Μάιο στην ευρωζώνη σημειώνοντας νέο ρεκόρ 11,1%. Τον Μάιο του 2011 η ανεργία ήταν 10%, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή Eurostat. 17,56 εκατ. άνθρωποι ήταν άνεργοι τον Μάιο στη ζώνη του ευρώ, δηλαδή 88.000 περισσότεροι από τον προηγούμενο μήνα. Με το ποσοστό της ανεργίας της να φτάνει το 24,5%, η Ισπανία έχει και πάλι τους περισσότερους ανέργους στην Ευρώπη. Οσον αφορά την Ελλάδα, τα τελευταία στοιχεία που υπάρχουν διαθέσιμα αφορούν το Μάρτιο, όταν η ανεργία έφτανε το 21,9%» (στα ΝΕΑ).

Η ΕΝΤΟΛΗ: «Τώρα θέλει γενναίες και άμεσες αποφάσεις: ιδιωτικοποιήσεις που να είναι εφικτές, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών, αλλά και μείωση κόστους και προσωπικού σε άλλους, άμεση ανασύνταξη των φοροεισπρακτικών μηχανισμών» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΑ ΕΤΟΙΜΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ: «Το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων που υπόσχεται η κυβέρνηση είναι αρκετά επιθετικό (...) στην κορυφή της λίστας, βρίσκεται η ΤΡΑΙΝΟΣΕ (...) ενώ στο οικονομικό επιτελείο θεωρούν ότι εντός του Ιουλίου μπορούν να πωληθούν άμεσα και οι θυγατρικές της Αγροτικής τράπεζας, δηλαδή ΣΕΚΑΠ, ΕΒΖ και Δωδώνη (...) Στη λίστα έπονται ο ΟΠΑΠ, η ΕΥΑΘ, η ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛΠΕ, τα ΕΛΤΑ και ο ΟΔΙΕ» (στο ΒΗΜΑ).

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ: «Στο 40% τοποθέτησε το μακροπρόθεσμο κίνδυνο διάλυσης του ευρώ ο Διευθυντής Ευρώπης και Υπεύθυνος Προβλέψεων του Economist Intelligence Unit Λάζα Κέκιτς, ο οποίος εξέφρασε την πεποίθηση ότι το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι ευρύτερο από αυτό της ελληνικής οικονομίας. Σημειώνοντας ότι το δεύτερο τρίμηνο του έτους η ευρωπαϊκή οικονομία δείχνει να οπισθοδρομεί εκ νέου, καθώς και ότι οι χώρες - γνωστές ως - BRIC εμφανίζουν σημάδια αποδυνάμωσης, παρουσίασε δυσοίωνες προοπτικές για τη διεθνή οικονομία, η οποία επί του παρόντος "συντηρείται από την Ασία". O ίδιος χαρακτήρισε την Ελλάδα ως μία χώρα, η οποία διατηρείται τεχνητά στη ζωή και υποστήριξε ότι είναι μαθηματικά αδύνατη η επανάκαμψη της οικονομίας της υπό τις παρούσες συνθήκες, εντός της Ευρωζώνης. "Χωρίς υποτίμηση του νομίσματος, πώς μπορείς να πετύχεις ανάπτυξη;", αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά, τονίζοντας με νόημα ότι ένα καλό μέλλον για τη ζώνη του ευρώ δεν ταυτίζεται απαραίτητα με ένα καλό μέλλον για όλες τις χώρες - μέλη της» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).