Του Γιάννη Καλαϊτζή από την «Ελευθεροτυπία»

Η εικόνα είναι καταπληκτική. Κάτω από το υπουργείο Οικονομίας στο Σύνταγμα, χιλιάδες άνεργοι και μικρομεσαίοι συνωστίζονται - σαν στη Σμύρνη - ενώ από τον ουρανό πέφτουν 100ευρα. Η απόλυτη απόλαυση: Στο δεύτερο στάδιο του ύπνου, εκεί μεταξύ 4 με 5 το πρωί. Μετά κακάρισε ο κόκορας «ξυπνήστε ρε, ώρα να βγείτε στην πιάτσα μπας και βρείτε μεροκάματο».

Και παρ' όλα αυτά, ποιος τη χάρη τους. Το Μάαστριχτ πέφτει! Το γράφει στην πρώτη της σελίδα η έγκριτη εφημερίς. Ωστε να μην ανησυχούν όσοι - προσπαθώντας να εμφανιστούν αριστεροί - πιέζονται να το καταγγείλουν.

Ελα, όμως, που δεν πέφτει. Και δεν μπορούν να αποφύγουν το πικρό ποτήρι. Ελα, που είναι υποχρεωμένοι να πάρουν θέση για μία προς μία τις περίφημες τέσσερις ελευθερίες κίνησης που κατοχύρωσε το Μάαστριχτ (κεφαλαίων, εμπορίου, υπηρεσιών, ανθρώπων). Ηδη, το περίφημο «ΚΕΑ» (Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπου μετέχει και ο «δικός μας» ΣΥΝ) πήρε θέση: Κυβερνήσεις συνεργασίας με τους σοσιαλδημοκράτες για να σωθεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό οικοδόμημα, δηλαδή ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο! Κι επειδή ένας τέτοιος όρος προκαλεί ήδη πολύ γέλιο, τους προτείνουμε τον όρο «κοινωνικός καπιταλισμός», για να είναι η ξεφτίλα απόλυτη.

Βγάζει γέλιο η κρίση. Εκείνο το γέλιο που έρχεται όταν στερεύει το κλάμα. Η «Καθημερινή», αίφνης, δηλαδή μια καραμπινάτη εφημερίδα των εφοπλιστών, παλιά καραβάνα του αστικού Τύπου, κάνει με το κύριο άρθρο της κριτική στην κυβέρνηση γιατί δε δίνει στους φτωχούς! Πάνω που πας να τρελαθείς, διαβάζεις ότι η κριτική αφορά στο ότι η κυβέρνηση δίνει στους «προνομιούχους» της «Ολυμπιακής» αντί να δώσει στους άλλους φτωχούς. Αρα, το πρόβλημα αφορά στο ποιος εργάτης θα φάει ποιον. Η αλήθεια είναι πως στην «Ολυμπιακή» δίνουν κίνητρα απόλυσης στους εργαζόμενους, για να κερδίσουν οι καπιταλιστές, δηλαδή οι εταιρείες που περιμένουν να πάρουν το φιλέτο των αερομεταφορών χωρίς «εργατικό βάρος». Αρα, το κρατικό ταμείο, πράγματι, είναι δυο ταχυτήτων, γιατί δίνει εκεί που κερδίζει το κεφάλαιο και δε δίνει στα θύματα του κεφαλαίου. Αυτή η κριτική, όμως, είναι απούσα. Και λογικά από τη σκοπιά της τάξης που υπηρετεί η «Καθημερινή».

Δε διαφέρει κανείς από τους υπόλοιπους. Θες να τους πιστέψεις. Σε συγκινεί η ιερή αγανάκτησή τους. Μέχρι που φτάνει το θέμα στην καρδάρα. Ενας αγαπητός συνάδελφος, την ώρα που σωστά διαπιστώνει ότι «το κράτος που επιστρέφει είναι αυτό που θα τα αλλάξει όλα για να μείνουν ίδια», διαπιστώνει επίσης ότι αυτό που λείπει από το κάδρο είναι το «κοινωνικό κράτος». Αυτό, όμως, το κράτος είναι μια απάτη. Δεν υπήρξε ποτέ. Είναι αυτό καθαυτό το καπιταλιστικό κράτος, που αναγκάστηκε να δεχτεί ορισμένες παραχωρήσεις προς τους εργάτες, αλλά ήταν πάντα κράτος των καπιταλιστών.

Οι σοσιαλδημοκράτες το παρουσίασαν ως «σοσιαλισμό»! Το αυτό επιδιώκουν και σήμερα.

Αυτό που λείπει από το κάδρο είναι οι εργάτες. Αυτούς δεν τους βάζουν ποτέ στο κάδρο, γιατί, αν το κάνουν, πρέπει να μιλήσουν για ταξική πάλη. Αρα, για πόλεμο διαρκείας που δεν μπορεί παρά να έχει νικητές και νικημένους. Αυτό που λένε ωμά οι καπιταλιστές, όχι μόνο αρνούνται να το πουν οι σοσιαλδημοκράτες, αλλά και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να στρέψουν αλλού την προσοχή.

Ασχετο: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου και διάβαζε πολύ». Το κάνανε πράξη οι παλιοί, για να κάνουν επανάσταση. Ε, καμιά σχέση με κάθε κήρυγμα υποταγής, που αυτοβαφτίζεται πράξη αντίστασης από τα μέσα...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Διεκδικώντας ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ο λαός να οργανώσει την αντεπίθεση

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το Μάαστριχτ πέφτει!

ΕΘΝΟΣ: ΝΕΟ ΚΡΑΧ στην κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Διαφωνίες κορυφής με φόντο την κρίση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δύο απόψεις στην κορυφή της κυβέρνησης για την κρίση

ΤΑ ΝΕΑ: Μαλλιά κουβάρια στην πλάτη των εργαζομένων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΑΚΕΤΟ ΜΕΤΡΩΝ για τους ασθενέστερους

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΡΙΧΝΕΙ ΧΡΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ο Αλογοσκούφης

Η ΧΩΡΑ: Χοντρό παιχνίδι στις πλάτες του κόσμου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΚΑΛΠΑΖΟΥΝ ΤΩΡΑ τα Χρηματιστήρια

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 102.000 ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ σε δημόσιο - ιδιωτικό τομέα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΡΩΤΟ ΠΑΚΕΤΟ κατά της κρίσης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οι τράπεζες κόβουν δύο στα τρία δάνεια

Η ΑΥΓΗ: Συμπαιγνία κυβέρνησης και τραπεζών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΡΓΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τορπίλη στον δανεισμό

«"Ολη η ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι τις μέρες μας δεν ήταν παρά η ιστορία της πάλης των τάξεων", είχε γράψει ο Μαρξ. Ωραία φράση; Μπα! Μυρίζει φορμόλη. Ξεπερασμένη. Σαν να της άξιζε να καταλήξει μέσα σε ένα σωρό βόλους από ναφθαλίνη, κλεισμένη στο μπαούλο της γιαγιάς. Να όμως που ξαφνικά ξεπροβάλλει πάλι η πάλη των τάξεων - ο πόλεμος - σαν να μην ήταν ποτέ άλλοτε στα χρόνια μας τόσο ζωντανή και βίαιη όσο είναι σήμερα (...) το βιβλίο του Ρουφέν αρχίζει με ένα απόφθεγμα του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Ουόρεν Μπάφετ, που είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου: "Η πάλη των τάξεων υπάρχει και είναι η δική μου που κερδίζει"».

«Παράξενο να ακούς από έναν μεγαλοκαρχαρία του χρηματιστικού κεφαλαίου αλήθειες για τις οποίες άλλοι περισσότερο "αρμόδιοι" σωπαίνουν. Σωπαίνουν για το έγγραφο της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών που διαπιστώνει "μια ασυνήθιστη αύξηση των κερδών", χωρίς προηγούμενο τα τελευταία 45 χρόνια. Σωπαίνουν για τα νούμερα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που δείχνουν πτώση των μισθών τα τελευταία 20 χρόνια. Σωπαίνουν για τις ανησυχίες τού πρώην επικεφαλής της αμερικανικής νομισματικής πολιτικής Αλαν Γκρίνσπαν, που παρατηρεί μια δυσαρμονία ανάμεσα στους χαμηλούς μισθούς και "τα ιστορικά υψηλά κέρδη των επιχειρήσεων"».

«Ο πόλεμος των τάξεων σήμερα πια μαίνεται παντού - όπως είχε την ειλικρίνεια να πει ο Ουόρεν Μπάφετ - στριφογυρίζει μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, που για πρώτη φορά τολμούν να πουν με το όνομά του αυτό που βλέπουν μπροστά τους, στον δρόμο, στο γραφείο, στη δουλειά τους».

(τα αποσπάσματα από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).

ΤΟ «ΝΟΝ ΠΕΪΠΕΡ»: «Χθες στις Βρυξέλλες συνεδρίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αποφάσισε ένα πολύ σημαντικό πακέτο μέτρων - παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Στην Αθήνα συνεδρίασε η Κυβερνητική Επιτροπή (...) Ωδινεν όρος και έτεκε μυν (...) δεν παρουσιάστηκε κανένα συγκεκριμένο, ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΕΚΛΑΪΚΕΥΜΕΝΟ ΚΑΡΜΠΟΝ: «Στις Βρυξέλλες η Κομισιόν παρουσίασε ολοκληρωμένο πλαίσιο με γενναία μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης στην πραγματική οικονομία (...) άρα μπορούμε να ελπίζουμε πως ό,τι δεν αποφασίζεται στην Αθήνα θα έρθει διά της εισαγωγής» (η Ειρήνη Καρανασοπούλου στα ΝΕΑ).

Η «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΑΝΗΣΥΧΙΑ: «Δυσοίωνη είναι η πρόβλεψη για την ανάπτυξη. Θεωρείται βέβαιον ότι η κρίση θα οδηγήσει σε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης (...) άμεση συνέπεια της μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης θα είναι η αύξηση του ποσοστού ανεργίας που οξύνει περισσότερο το ήδη οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Επομένως χρειάζονται μέτρα κοινωνικής προστασίας και ευαισθησίας τα οποία ακόμη δεν έχει πάρει ούτε καν σχεδιάσει η κυβέρνηση» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΙ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ: «Τα 100 εκατομμύρια που ανεγράφησαν στον προϋπολογισμό του 2008 (και δεν έχουν δοθεί ακόμη) για τα δύο εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας δείχνουν αν μη τι άλλο ότι η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης είναι δύο ταχυτήτων» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΡΟΥΝΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ: «Ομολογώ ότι τις τελευταίες εβδομάδες τα έχω τελείως χαμένα (...) το κράτος που δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο τη δεκαετία του '80 (...) μια ωραία πρωία ξύπνησα και το βρήκα μπροστά μου. Το κράτος, το Δημόσιο (...) αλλά κάτι δε μου πάει καλά. Γιατί οι ιερείς της νέας θρησκείας είναι οι ίδιοι με τη χθεσινή (...) κάτι λείπει από το κάδρο αυτής της επιστροφής: το κοινωνικό κράτος (...) το κράτος που επιστρέφει (...) υπόσχεται να τα αλλάξει όλα για να μείνουν όλα ίδια» (ο Β. Μουλόπουλος στο ΒΗΜΑ).