Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι που ενώ θέλει να ξεχάσει, δεν τον αφήνουν. Ετσι ορισμένοι θυμίζουν ότι η αιτία για τα δεινά βρίσκεται στο Μάαστριχτ. Υπενθύμιση που παραπέμπει στο γνωστό σύνθημα «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμός, ψηφίσανε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός».

Αυτό το «πληρώνει ο λαός» χωράει πολλά μέσα. Το νέο πακέτο απολύσεων αφορά άμεσα πια σ' όσους έτρεφαν ελπίδες ότι δε θα πειραχτεί ο στενός δημόσιος τομέας. Μια υπογραφή θα κάνει τη διαφορά: Η μετονομασία των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου από τα οποία ο καθένας απολύεται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Από κοντά οι βαριά άρρωστοι «προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι». Αυτοί θα πρέπει πρώτα να πεθάνουν και μετά να εισπράξουν το περίφημο «εφάπαξ». Εδώ η κτηνωδία απογειώνεται.

Με τον εκπρόσωπο των βιομηχάνων που μετρά τις κλειστές βιομηχανίες μπορείς να συμφωνήσεις μόνο στο γεγονός ότι χωρίς βιομηχανία δεν πας πουθενά. Αλλά το κλάμα του είναι κάλπικο. Δεκάδες πακέτα κρατικών οικονομικών ενισχύσεων έχουν δοθεί στους βιομήχανους. Που για να αυξήσουν το ποσοστό κέρδους μετέφεραν την παραγωγή σε άλλες χώρες. Αυτό που ζητάει τώρα είναι ξανά ζεστό κρατικό χρήμα, έχοντας ένα το κρατούμενο τους ήδη τζάμπα εργάτες. Παράσιτα πάντα οι καπιταλιστές, αγριεύουν τώρα μπροστά στον ανταγωνισμό. Η χώρα πράγματι χρειάζεται βιομηχανία. Χωρίς όμως τους βιομήχανους.

Οπως εξάλλου θυμίζει σ' ορισμένους από τους βιομήχανους η έντυπη ναυαρχίδα της τάξης τους, το μέλλον δεν τους χωράει όλους. Κάποιοι από τους καπιταλιστές θα χαθούν, κάποιοι θα επιβιώσουν. Δικό τους, ενδοταξικό, το πρόβλημα.

Για την εργατική τάξη παραμένει ανοιχτό μόνο ένα: μια μεγάλη κουβέντα για την αιτία των δικών της προβλημάτων, για τους ενόχους. Για να μπορεί να προσδιορίσει τη διέξοδο έτσι που να μην αφήνει περιθώρια σε κανέναν να χρησιμοποιεί το δικό της βάσανο και να ξανακάτσει στο σβέρκο της.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΕΙΝΑΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Προειδοποίηση για τις συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Απολύσεις σε ΙΚΑ, ΟΑΕΔ, δημοτικές επιχειρήσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ανώμαλη προσγείωση

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: ΟΟΣΑ και Τράπεζα Ελλάδος «βλέπουν» βαθύτερη ύφεση

ΕΘΝΟΣ: Ξυπνάει από τον λήθαργο η Ευρώπη

Η ΕΛΛΑΔΑ: Στο κατώφλι της πτώχευσης οι 9 στις 10 επιχειρήσεις

ΤΑ ΝΕΑ: Λιμνάζουν 1,45 δισ.!

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ελεύθερη πτώση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ασύμμετρη απειλή

Η ΑΥΓΗ: Ο ΟΟΣΑ σβήνει το success story

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Δουλειά σε 2.200 για 27 μήνες

«Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρξει συμβιβασμός του εργατικού - λαϊκού κινήματος με τη φασιστική, ρατσιστική και νεοναζιστική προπαγάνδα και δράση, που βεβαίως δεν αντιμετωπίζονται με θολά "αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά μέτωπα" υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας ούτε βέβαια με "γηπεδικού τύπου" αντιπαραθέσεις. Ο ναζισμός και ο φασισμός εχθρεύονται από τη φύση τους το εργατικό κίνημα. Βασικός στόχος τους είναι το χτύπημα των μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η επιθετική αντιμετώπιση της ταξικής κατεύθυνσης στο εργατικό κίνημα. Γι' αυτό προσπαθούν να παρεμβαίνουν με δυνάμεις τους σε αυτά. Αυτό που πρέπει λοιπόν να γίνει είναι να τον "θέσει εκτός νόμου", να τον "απαγορεύσει" το εργατικό κίνημα, η αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή συμμαχία με συγκροτημένη οργανωμένη παρέμβαση. Δεν μπορεί να αναγορεύσουμε τους μηχανισμούς του αστικού κράτους που εκτρέφουν και αντικειμενικά στηρίζουν τη δράση των ναζιστών, σε προστάτες του εργατικού κινήματος. Αντίθετα, η δράση μας πρέπει να αποκαλύπτει τη στάση του αστικού κράτους (δυνάμεις καταστολής και της αστικής δικαιοσύνης) απέναντί τους διεκδικώντας και την παραδειγματική τιμωρία των ναζί για τις τραμπούκικες και τρομοκρατικές επιθέσεις τους.

Απαιτείται μαχητική απάντηση σε κάθε φαινόμενο αντικομμουνισμού από όπου και αν προέρχεται, με όρους μαζικού κινήματος, είτε γίνεται μέσα στο συνδικάτο, είτε στο σχολείο στα πλαίσια του μαθήματος, στη σχολή κ.α. Το δρόμο αντιμετώπισης των ναζιστών τον δείχνει η Τσαριτσάνη, οι κινητοποιήσεις ενάντια στη ρατσιστική αιμοδοσία, η Πρωτομαγιά στη Ζάκυνθο και άλλες δεκάδες περιπτώσεις όπου οργανωμένοι φορείς του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας εμπόδισαν στην πράξη τη δράση των ναζιστών. Πρέπει να διαμορφωθούν συνθήκες ώστε οι ναζιστές να μην μπορούν να δράσουν στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές, στους μαζικούς φορείς. Χρειάζεται η ανάλογη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση των δυνάμεών μας με κάθε ευκαιρία για την αποκάλυψη του συστημικού και αντιδραστικού χαρακτήρα τους, ως δύναμης που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το ίδιο σάπια με τα κόμματα της αστικής δημοκρατίας, τόσο με βάση την ιστορική πείρα όσο και με βάση την τοποθέτησή τους στα ζητήματα της επικαιρότητας. Σε αυτή την κατεύθυνση παρεμβαίνει και δρα το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του παντού» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ: «Μεγάλες σωρευτικές απώλειες κατά περίπου 25,5% θα έχουν υποστεί οι ακαθάριστες αποδοχές στο διάστημα 2010 - 2013 (...) Η μεγάλη μείωση των αποδοχών οδηγεί σε υπερκάλυψη του μνημονιακού στόχου για μείωση του κόστους εργασίας κατά 15%, αφού αναμένεται σωρευτική μείωση 19,2% στην τριετία 2012 - 2014» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ: «Σε τροχιά ύφεσης (1,2%) εισέρχεται η ελληνική οικονομία και το 2014, για έβδομο συνεχόμενο χρόνο (...) Αν και η δημοσιονομική προσαρμογή είναι από τις κύριες αιτίες της ανάπτυξης που δεν έρχεται, οι ηγέτες της Ευρώπης εμμένουν στην σκληρή πειθαρχία του Μάαστριχτ» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ: «Σαρωτικές αλλαγές σε ολόκληρο το χάρτη του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα εξετάζει η κυβέρνηση, με στόχο να γεμίσουν οι "δεξαμενές" των 4.000 απολύσεων και των 25.000 διαθεσιμοτήτων» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΑΝ ΖΟΥΝ: «Πάνω από 5.000 δημόσιοι υπάλληλοι, που ήδη έχουν διαγνωστεί με βαριές και ανίατες ασθένειες, θα περιμένουν, εφόσον θα βρίσκονται ακόμα στη ζωή, μέχρι και πέντε χρόνια προκειμένου να λάβουν το εφάπαξ βοήθημα από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ: «Κατά την ICAP, σχεδόν εννιά στις δέκα βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας κινδυνεύουν πλέον, αν δεν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες, να οδηγηθούν σε αδιέξοδο και πτώχευση» (στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΚΛΑΜΑ: «Ο κλάδος της οικονομίας που έχει πληγεί περισσότερο από την κρίση είναι η μεταποίηση, δηλαδή η βιομηχανία και η βιοτεχνία (...) Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα έχουν χαθεί περισσότερες από 150.000 θέσεις εργασίας (...) Η διαρκής μείωση της συμμετοχής του βιομηχανικού τομέα στην ανάπτυξη και στην παραγωγή εθνικού πλούτου, αποτελεί επίσης ευρωπαϊκό φαινόμενο και δεν είναι ελληνικό παράδοξο (...) Η έμπρακτη υποστήριξη της μεταποίησης (...) επιβάλλει να κατανοήσουν οι πολιτικοί, ότι η ενθάρρυνση παραγωγικών επενδύσεων στο πλαίσιο μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής, αποτελεί μονόδρομο για την ανάταξη της οικονομίας της χώρας και την έξοδο από την οικονομική κρίση» (ο Γιάννης Σταύρου, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος / στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΟΥ ΒΗΧΑ: «Πολλοί πιστεύουν ότι η ανάπτυξη θα προκύψει επειδή κάποιοι "θα δώσουν λεφτά" (...) Περιμένουν, με δύο λόγια, από το κράτος να αρχίσει και πάλι να ξοδεύει (...) Δυστυχώς, όσοι έχουν ή διαδίδουν παρόμοιες προσδοκίες καλλιεργούν έναν τεράστιο μύθο σε εαυτούς και αλλήλους (...) Η ανάπτυξη του τόπου θα προκύψει από τη συνεργασία ενός κράτους που θα συνεχίσει να ζει σεβόμενο τη λιτότητα και των ιδιωτών που θα επενδύσουν στην ανάκαμψη» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).