Με ένα μπαράζ δηλώσεων επί δηλώσεων, εκτιμήσεων και «εκτιμήσεων», τα κανάλια επιχειρούσαν όλη μέρα χτες να κάνουν κυριολεκτικά κιμά το μυαλό των ανθρώπων. Δεν ήταν κάποια δημοσιογραφική διαστροφή. Στο σύνολό της η αστική τάξη με κάθε μηχανισμό που διαθέτει βρίσκεται σε διέγερση, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι το δικό της συμφέρον είναι το συμφέρον του έθνους. Κι επειδή κανένας απ' όσους βιώνουν στο πετσί τους την εφαρμοζόμενη πολιτική δεν πείθεται ότι το συμφέρον των αστών και το συμφέρον των εργατών είναι ένα και το αυτό, επιστρατεύτηκαν - έως και απογειώθηκαν - οι απειλές και η ανοιχτή τρομοκρατία για να δεχτούν τα θύματα να βάλουν το κεφάλι στο ντορβά.

Ολοι τους κάνουν πως αγνοούν τον στίχο από ένα παλιό εργατικό τραγούδι που ρωτά «σε ποια πλευρά στέκεσαι;». Η απάντηση τότε και τώρα καθορίζει πολλά.

Από δεκάδες αστούς πολιτικούς που παρέλασαν από τα κανάλια και από τη Βουλή η απάντηση ήταν μία: με τα μονοπώλια ενάντια στο λαό.

Και αυτοί που ψηφίζουν Παπανδρέου χωρίς συζήτηση κι αυτοί που καταψηφίζουν Παπανδρέου αλλά ψηφίζουν τη δανειακή σύμβαση, συμφωνούσαν ότι αυτό που προέχει είναι να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Πριν απ' αυτούς θέση είχαν πάρει όλοι οι μεγάλοι. Από τον Ομπάμα ως την Μέρκελ.

«Ξάφνου - δήλωναν οι παρουσιαστές - γίναμε το κέντρο της Γης» και δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Δε λέγανε αλήθεια. Ακόμα κι ένας λογιστής οφείλει να γνωρίζει πως η κρίση είναι παγκόσμια καπιταλιστική για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση συγχρονισμένη κι ότι η δανειακή σύμβαση δεν αφορά τοπικά την Ελλάδα αλλά το μεγάλο παιχνίδι για τη σωτηρία των μονοπωλίων.

Απ' αυτή τη σκοπιά, αποκτά πρόσθετη αρνητική αξία η τοποθέτηση καθενός υπέρ της δανειακής σύμβασης.

Γνωρίζουν πως πρόκειται για σύμβαση τσακίσματος των εργατών.

Ο γενικός πανικός τους αναδεικνύει και το αδιέξοδο που έχουν να διαχειριστούν μια κρίση που ξεπερνά τα όρια μιας κυβέρνησης και μιας χώρας.

Το γεγονός ότι το σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με την ίδια του την σαπίλα, είναι αυτό που τονίζει την ανάγκη ο λαός πρωταγωνιστής να βάλει τη δική του σφραγίδα. Να οργανώσει την πάλη του, να ξεδιπλώσει τα αιτήματά του, να κάνει ακόμα πιο καθαρό ότι δεν θα πληρώσει το χρέος της πλουτοκρατίας, ότι διεκδικεί τον πλούτο που παράγει. Να κάνει καθαρό ότι ξεκόβει από κάθε δύναμη που τον κρατά σκυφτό, ότι αναδιατάσσει τις δυνάμεις του, ότι επιλέγει άλλη πολιτική που να υπηρετεί το δικό του συμφέρον.

Τα πράγματα γίνονται λιανά: Την ώρα που μέσα στη Βουλή βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έκαναν κωλοτούμπες για να εξηγήσουν πως σε κάθε περίπτωση αυτό που τους καίει είναι πώς θα σωθεί η αστική τάξη, αυτό ή το άλλο τμήμα της, ανάλογα με το ποιους εκπροσωπούσαν, την ώρα που διάφοροι υπερασπιστές του «ένα το κρατούμενο: σπίτι μας η ΕΕ, νόμισμά μας το ευρώ» έκαναν παζάρια για το ποιος διαχειριστής υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων, την ώρα που η «αριστερά» του «ανθρώπινου καπιταλισμού» προσπαθούσε να έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα γιομάτη, έξω στο δρόμο το ΚΚΕ, αγωνιστές και αγωνίστριες που έχουν κάνει καθαρή την απόλυτη αντίθεσή τους στα μονοπώλια και την εξουσία τους διαδήλωναν για κοινωνία άλληνε.

Το ΚΚΕ από το βήμα της συγκέντρωσης που έγινε στο Σύνταγμα έκανε και πάλι καθαρό ότι η θέση του βρίσκεται από δω μεριά, με τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες, τους αυταπασχολούμενους, με το λαό ενάντια στα μονοπώλια.

Μέσα στη Βουλή εκείνη την ώρα ο Σκανδαλίδης ζητούσε να μπει «τέλος στο κλίμα ανομίας και βίας που απειλεί τη χώρα» και στον «Σκάι» ένας Καζάκης που πλασάρεται σαν αριστερός οικονομολόγος πρόσφερε χέρι βοηθείας δηλώνοντας για την κυβέρνηση: «η μεγάλη γενναιότητα θα είναι να πούνε στο λαό ότι για 10 χρόνια θα υποφέρει, τουλάχιστον να το ξέρει».

Είχε προηγηθεί η αγωνία του Μανδραβέλη: «Ολος ο πλανήτης ζητάει από αυτούς τους δύο ανθρώπους (σ.σ. τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά) να τα βρούνε».

Τους έπιασε πόνος μεγάλος για ...τη σωτηρία της Ελλάδας; Εχουν και τέτοιο πόνο. Για τη σωτηρία των αστών. Και δανειακή σύμβαση υπάρχει με αφορμή την Ελλάδα αλλά αφορά στην ίδια την καπιταλιστική κρίση σαν παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συγχρονισμένη σε τέτοιο βαθμό που απειλεί τη μια μετά την άλλη τις χώρες που μετέχουν στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Η δανειακή σύμβαση είναι συμφωνία για το πώς θα τσακιστεί η εργατική τάξη, για το πώς θα είναι όσο το δυνατόν μικρότερη η ζημιά για το κεφάλαιο. Ηδη η Ιταλία πάει φούντο και τα νέα δεν είναι καλά για τη Γαλλία. Η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη απειλεί όλους μαζί, και καθέναν ξεχωριστά τους καπιταλιστές. Καθένας που τάσσεται με αυτόν ή τον άλλο καπιταλιστή διαφοροποιείται στο επιμέρους, αλλά όλοι μαζί ομονοούν: να σωθεί το σύστημα και βλέπουμε.

Τώρα, περισσότερο από χτες η οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση με καθαρό το μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους μπορεί να ανατρέψει όλα τα δεδομένα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Τώρα διάλυση της Βουλής και εκλογές. Λαϊκή αντεπίθεση στην αστική εξουσία

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Επικίνδυνες ακροβασίες με τη συνεννόηση

ΤΑ ΝΕΑ: Ακροβασίες με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μετέωρο βήμα διάσωσης

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Παίζει στα ζάρια την τύχη της χώρας

ΕΘΝΟΣ: Ολα ανοιχτά και στη μέση η συναίνεση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Καταστρέφει την Ελλάδα μέχρι την τελική πτώση του

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ολα για την πολυθρόνα μου!

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ζούμε μέρες Αργεντινής

ΝΙΚΗ: Ποιοι παίζουν παιχνίδια με τα λεφτά μας

Η ΑΥΓΗ: Καθαρή λύση μόνο οι εκλογές

ΛΟΓΟΣ: ΠΑ-ΣΟΚ για τον Γ. Παπανδρέου

«Η πυκνή σε πολιτικές εξελίξεις χτεσινή μέρα, είναι διδακτική για το λαό και προσφέρεται για ουσιαστικά συμπεράσματα. Η δική του παρέμβαση και πάλη κόντρα στην επίθεση που δέχεται, σε συνδυασμό με τη βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση, τους ανταγωνισμούς που τη συνοδεύουν, έχουν οξύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα να τη διαχειριστεί προς όφελος του κεφαλαίου. Συνέπεια αυτών των συνδυασμένων παραγόντων είναι η ένταση της αναμπουμπούλας στο αστικό πολιτικό σύστημα, που οδηγεί την αστική τάξη και τα κόμματά της να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στη διαχείριση, προκειμένου να ενσωματώσουν και να παρακάμψουν το λαϊκό παράγοντα, τη δυσαρέσκειά του για την κυρίαρχη πολιτική.

(...) μπροστά στην αδυναμία που αντιμετωπίζει μια μονοκομματική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση να διαχειριστεί τη λαϊκή πίεση και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της αστικής τάξης, δρομολογούνται αλλαγές για κυβερνήσεις συνεργασίας (...) Οποια "λύση" κι αν επιλέξουν τελικά να δρομολογήσουν οι αστοί και τα κόμματά τους, στόχος ήταν και παραμένει το τσάκισμα του λαού. Ο,τι είδους κυβέρνηση κι αν σχηματίσουν, ευαγγέλιό της θα είναι οι αποφάσεις της ΕΕ, η παραμονή της χώρας στη λυκοσυμμαχία, η θωράκιση του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Νέα βάσανα περιμένουν το λαό, αν με την οργανωμένη πάλη του δε σπάσει το φαύλο κύκλο. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, που του είπε πάντα την αλήθεια. Οργάνωση παντού για να έρθουν τα πάνω κάτω προς όφελός του» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΑΠΕΙΛΗ ΜΕ ΤΟ ΓΑΝΤΙ: «Το δημοψήφισμα της Δικτατορίας τον Ιούλιο του 1973 οπότε η Απριλιανή Χούντα συνδύασε το Οχι στη Μοναρχία με... Ναι στον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Οποιος δηλαδή ψήφιζε ΟΧΙ στη Βασιλεία ψήφιζε υποχρεωτικά και τον Γ. Παπαδόπουλο ως Πρόεδρο. Ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής όταν ως αρχηγός της ΕΡΕ έχασε τις εκλογές το 1963 έφυγε από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Μερικά χρόνια αργότερα ρωτήθηκε γιατί έφυγε. Απάντησε : "Αν έμενα θα με ξέσκιζαν οι βουλευτές μου!"» (το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΘΑΡΗ: «Δεν δικαιούνται τώρα ούτε ο κ. Παπανδρέου ούτε ο κ. Σαμαράς να μην τα βρουν στη διάρκεια, στο εύρος της εντολής, στη σύνθεση της κυβέρνησης (...) Μέχρι τη Δευτέρα το πρωί ο ελληνικός λαός, όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, περιμένουν να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα ευθύνης. Τα ψέματα τελείωσαν, ο χρόνος επίσης» (το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ: «Oι ηγέτες των κομμάτων πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να λειτουργήσουν ως ηγέτες που προτάσσουν το εθνικό και μόνο συμφέρον. Σε διαφορετική περίπτωση οι εξελίξεις θα είναι δραματικές, οι επιπτώσεις θα είναι ολέθριες για τη χώρα. Xρειαζόμαστε μια "περεστρόικα" της πολιτικής σκέψης για να σωθεί ο τόπος. Oι καιροί ου μενετοί» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ: «Λίγες ημέρες διορία δίνει η γερμανική κυβέρνηση στην Ελλάδα, προκειμένου να αποφασίσει αν θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της (...) ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Γκέοργκ Στράιτερ τόνισε ότι "θα υπάρξουν μερικές ημέρες έντασης και ύστερα θα γνωρίζουμε αν η Ελλάδα είναι σε θέση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ή όχι"» (το θέμα στην ηλεκτρονική έκδοση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ).