Η αστική τάξη δεν κρύβει λόγια. Ισως γιατί γνωρίζει καλύτερα απ' όλους τι συμβαίνει πράγματι στην εκλογική βάση, την τόσο απαραίτητη για να εμφανίζεται νόμιμη - λαϊκή μια εξουσία απόλυτα δικτατορική στον πυρήνα της. Οι αστοί κυβερνάνε, επειδή κατέχουν τα μέσα παραγωγής από τη χρήση των οποίων εξαρτάται η ίδια η επιβίωση του εργάτη. Αυτή η κατοχή είναι ο βούρδουλας. Που τον ντύνουν με λιλιά και με κορδέλες δημοκρατικότητας. Κι όλα κυλάνε μια χαρά ...μέχρι την ώρα της κρίσης. Την ώρα που οι αστοί τρέχουν και δε φτάνουν, για να σώσει ο καθένας το κεφάλαιό «του», όλα τα δημοκρατικά άλλοθι πάνε περίπατο.

Παράδειγμα: Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεωρητικά έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, αφού πέρασε από τους ναούς της δημοκρατίας, τα κοινοβούλια. Απόλυτη αξία της είναι η κυριαρχία της ανταγωνιστικότητας. Ε, αυτήν ακριβώς εμφανίζονται να πετάνε στα σκουπίδια, προκειμένου να διασωθούν. Λέμε «εμφανίζονται», γιατί δεν το κάνουν πράγματι. Ισα - ίσα ακριβώς, για να μπορέσουν να είναι ανταγωνιστικοί έναντι των αντιπάλων τους, χρειάζονται σ' αυτήν τη φάση άλλη κρατική ρύθμιση. Κι έτσι ανακαλύπτουν τον «ηθικό καπιταλισμό». Καίγονται ξάφνου για τη «μεσαία τάξη» που χάνει από την κρίση. Ενώ το μόνο που συμβαίνει είναι πως μια κρίση υπερπαραγωγής, παρά την τόνωση της ζήτησης μέσα από τα διάφορα στεγαστικά, καταναλωτικά κλπ. δάνεια, δεν μπόρεσε τελικά να μην εκφραστεί.

Κεφάλαια και κεφάλαια δυσκολεύονται να επενδυθούν. Και σ' αυτήν την κατάσταση επιβιώνουν τα πιο ισχυρά μονοπώλια. Που σε συνθήκες κρίσης μπορούν να απορροφούν τα κεφάλαια που δεν μπορούν να επιβιώσουν και μάλιστα τζάμπα, καθώς νομοτέλεια είναι η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου κι αυτή εξελίσσεται ακριβώς μέσα από την ανισομετρία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή την ύπαρξη ισχυρών και λιγότερο ισχυρών ή ανίσχυρων επιχειρηματικών ομίλων.

Το πρόβλημα της ανισόμετρης ανάπτυξης δεν το υφίστανται μόνο τα λαϊκά στρώματα, αλλά και οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Είναι υποχρεωμένοι να ζουν μ' αυτό κι αρκετοί απ' αυτούς να πεθαίνουν απ' αυτό.

Ακριβώς αυτήν την ώρα εμφανίζονται διάφοροι γκουρού του καπιταλισμού να ανακαλύπτουν ότι πράγματι το σύστημα δεν αναπτύσσεται ισόμετρα.

Μόνο ανισόμετρα αναπτύσσεται, γι' αυτό δεν έχει γιατρειά. Οταν τους μιλάς γι' αυτό σε στήνουν απέναντι σαν αμετανόητο κομμουνιστή. Αμετανόητοι είμαστε, πράγματι. Για την αδιαλλαξία, με την οποία αντιμετωπίζουμε τον αντίπαλο. Κι αυτό δεν είναι ψυχολογικό πρόβλημα. Αφορά στην ανάλυση. Που ψυχρά λέει πως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεφύγει από τις κρίσεις του. Πως σ' αυτές τις κρίσεις του καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις. Και πως γι' αυτό επείγει να ανατραπεί ακριβώς η βάση αυτής της κρίσης που δεν είναι άλλη από το ίδιο το σύστημα της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής που έρχεται σε αντίθεση με την κοινωνική οργάνωση της εργασίας τα αποτελέσματα της οποίας, δηλαδή τον πλούτο που παράγουν οι εργάτες, τον παίρνουν οι καπιταλιστές. Ακριβώς γι' αυτό δεν μπορούν κάποτε να πουλήσουν την παραγωγή τους. Ετσι εμφανίζεται η κρίση.

Δεν μπορούν, λοιπόν, να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση της κερδοφορίας. Και τότε οι ισχυρότεροι θα φάνε τους άλλους τους λιγότερο ισχυρούς. Αλλά τις συνέπειες τις πληρώνουν οι εργάτες. Και τους φοβούνται την περίοδο της κρίσης οι καπιταλιστές μην ξεσηκωθούν να τους αμφισβητήσουν και αν η κρίση είναι γενικευμένη, κινδυνεύουν και από το να τους ανατρέψουν. Στον καιρό της κρίσης, λοιπόν, οι καπιταλιστές ανακαλύπτουν την ηθική στον καπιταλισμό σαν εργαλείο για εκτόνωση. Των μαζών που εν δυνάμει μπορεί να ξεσηκωθούν. Οποιος καλλιεργεί τέτοιες αυταπάτες είναι με τον αντίπαλο.

Ασχετο: Οι αστοί ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν πως ένα κόμμα εξαφανισμένο στις φυλακές, στις εξορίες, με εκτελεσμένα στελέχη έγινε η ψυχή της αντίστασης, οδήγησε ένα λαό στο μεγαλείο ενός μαζικού ηρωισμού. Μιλάμε για άλλες αξίες...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ, 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εκρήξεις ακρίβειας σε τρόφιμα - πετρέλαιο

ΤΑ ΝΕΑ: Αγρια παιχνίδια με τις καταθέσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κερασάκι στην κρίση 5 δισ. ευρώ νέοι φόροι

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η ΜΑΧΗ της συσπείρωσης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΚΑΡΦΩΣΕ ΤΟΝ ΦΩΛΙΑ;

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω

ΕΘΝΟΣ: ΔΙΠΛΟ ΣΟΚ με ανατιμήσεις και επιτόκια

Η ΧΩΡΑ: Πόσα έχασαν Ταμεία - τράπεζες από τα «τοξικά χρεόγραφα»

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΜΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΝΔ ΑΡΧΙΖΕΙ εβδομάδα εξελίξεων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Οδηγίες ΤτΕ σε 10 τράπεζες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η μυστική ατζέντα του Κ. Καραμανλή για εκλογές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σε μέγγενη αβεβαιότητας η χώρα

Η ΑΥΓΗ: Μίνι κραχ για τα ταμεία

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Ο ΝΙΜΙΤΣ ΣΤΗΝΕΙ ΚΑΛΠΕΣ

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Κοιτάξτε πώς να σώσετε τα λεφτά σας

«Πρόβλημα αθέμιτου ανταγωνισμού βλέπει στις εθνικές εγγυήσεις των τραπεζικών καταθέσεων η Ευρωπαία επίτροπος Νέλι Κρουζ που όταν ο κόσμος καίγεται αυτή θυμάται τις συνθήκες (...) ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο νέος Βρετανός υπουργός Επιχειρηματικότητας Πίτερ Μάντελσον (...) τονίζει ότι οι κινήσεις (σ.σ. για την προστασία των καταθέσεων) από την Ιρλανδία και την Ελλάδα "ενδεχομένως να προκαλέσουν στρεβλώσεις". "Η κρίση εγκυμονεί τον κίνδυνο να προκαλέσει νέο κύμα οικονομικού εθνικισμού, με την κάθε χώρα να επιδιώκει "κάρτα ελευθέρας" από τη φυλακή"» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Οταν διεξάγονται ομηρικές μάχες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής ώστε να μπορούν οι μιντιάρχες να παίρνουν δουλειές του Δημοσίου κι αυτό θεωρείται ηθικότατο και καθόλου ασυμβίβαστο, δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι κάνουν δημόσιο κατηχητικό στους πολιτικούς. Αλλωστε, άλλο είναι να έχεις Α.Ε. και να είσαι νόμιμος και άλλο να έχεις off shore και να είσαι υπόδικος» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Το ΚΚΕ στην περίοδο της Κατοχής αντικατέστησε λειτουργίες της οικογένειας, η οποία λόγω των δυσμενών συνθηκών κατάκτησης αδυνατούσε να καλύψει τις ανάγκες των μελών της. Επέβαλε και "ηθικούς" περιορισμούς, όπως ακριβώς και η αγροτική οικογένεια (...) η ένταξη σε μια συλλογικότητα, είτε αυτή ήταν το Κόμμα, ή η οικογένεια απαιτούσε απόλυτη παραδοχή, υπακοή και αφοσίωση (...) προβλήθηκε ο μύθος του ήρωα - μάρτυρα, του ανθρώπου, που συνεχώς αγωνίζεται και δε λυγίζει, που αψηφά την πείνα, τη δίψα και τις κακουχίες, παρ' όλο που κανένας ή ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να πλησιάζουν αυτό το στερεότυπο» (το παράπονο της αστικής τάξης διατυπωμένο από την ιστορικό Τ. Βερβενιώτη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ (1): «Το πολιτικό παιχνίδι παίζεται ξανά σχεδόν από μηδενική βάση. Από εδώ και εξής η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα - ως τελευταία ευκαιρία - να ξαναπάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Της απομένει λίγος χρόνος να πείσει ότι χειραφετήθηκε και δε θα ξαναπροσβάλει το κοινό αίσθημα» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ (2): «Ολα τα σενάρια στηρίζονται στη βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση θα εκμετρήσει προώρως το ζην. Και αυτή η προοπτική καθιστά μεγαλύτερες τις ευθύνες της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, που πρέπει, πρώτον να ετοιμασθεί και, δεύτερον, να πείσει ότι μπορεί να κυβερνήσει. Οι κκ Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου μοιάζει σήμερα να ξεκινούν από μηδενική βάση» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ (3): «Η αβεβαιότης πρέπει να σταματήσει. Σε μια στιγμή που οι παγκόσμιες αγορές συγκλονίζονται δεν είναι δυνατόν να έχει "παγώσει" το κυβερνητικό έργο, αλλά και η ελληνική αγορά, επειδή όλοι περιμένουν ανασχηματισμό ή εκλογές. Η κυβέρνηση διαθέτει τη δεδηλωμένη. Ο κ. Καραμανλής μπορεί και πρέπει να κυβερνήσει (...) όσο για την αντιπολίτευση καλό θα ήταν να προσπαθεί να πείσει ότι διαθέτει εφικτές προτάσεις για τους κρίσιμους τομείς αντί να περιμένει την πτώση της κυβέρνησης (...) κυβέρνηση και αντιπολίτευση πρέπει από άλλη σκοπιά η κάθε μια να πείσουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ...ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ «ΜΕΣΑΙΟΥΣ»: «Εκπληξη μας δημιουργεί η πολιτική ατολμία που δείχνει στο θέμα το ΠΑΣΟΚ λες και οι καταθέτες δεν είναι άξιοι τουλάχιστον αντίστοιχης προσοχής και διασφάλισης όσης έχουν και οι δανειολήπτες. Ομως οι περισσότεροι καταθέτες είναι ταυτόχρονα και δανειολήπτες και αυτοί είναι η πολύφερνη μεσαία τάξη της χώρας. Χρειάζεται πολιτική παρέμβαση με τόλμη. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν έχουν κοινή γραμμή. Ο καθένας κινείται με βάση τη δική του πραγματικότητα. Οι Ιρλανδοί εγγυήθηκαν το σύνολο των καταθέσεων και δημιούργησαν προνομιακό "πάρκινγκ" καταθέσεων. Το ίδιο και οι Γερμανοί. Εντάξει ο Αλογοσκούφης είναι υποθηκευμένος στον Αλμούνια, η αντιπολίτευση όμως δεν είναι» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).