330 Εγκαινιάζεται επίσημα η Κωνσταντινούπολη ως νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1867 Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εγγυώνται την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα του Λουξεμβούργου με τη Συνθήκη του Λονδίνου.

1904 Γεννήθηκε ο Σαλβατόρ Νταλί. Ισπανός ζωγράφος, κλασικός εκπρόσωπος του κινήματος του σουρεαλισμού.

1949 Το Ισραήλ γίνεται δεκτό στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

1958 Η ΕΔΑ μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας, τρομοκρατίας, εκτοπίσεων, ακόμη και δολοφονικών επιθέσεων, συγκέντρωσε στις εκλογές το 24,4% των ψήφων, εξέλεξε 78 βουλευτές και αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση.

1967 Βρετανία, Δανία και Ιρλανδία ζητούν επίσημα να ενταχθούν στην ΕΟΚ. Στην ένταξη της Βρετανίας, όμως, αντιτίθεται ο Πρόεδρος της Γαλλίας, στρατηγός Ντε Γκολ.

1994 Στην Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ορκίζεται πρωθυπουργός της κυβέρνησης συμμαχίας στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες της «Εθνικής Συμμαχίας» για πρώτη φορά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε προηγηθεί η περιβόητη επιχείρηση «καθαρά χέρια», με την οποία το σύνολο σχεδόν της παραδοσιακής πολιτικής τάξης κάθισε στο «σκαμνί» για πραγματικά, ή κατασκευασμένα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα.

Ασφα-ληστρόνια!

Οταν πριν από ένα χρόνο ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή δέκα μέρες νωρίτερα για να κρυφτούν οι πομπές της ΝΔ στα σκάνδαλα, ξεσηκώθηκε σάλος (ορθά!), καταγγέλθηκε «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» (ορθά!), επί βδομάδες το θέμα ήταν πρώτο σε πρωτοσέλιδα και δελτία ειδήσεων (ορθά!), σχολιαστές, αναλυτές και τηλεπαραθυρόβιοι «τραβούσαν τα μαλλιά τους» (ορθότατα!).

*

Τώρα, προχτές, το ΠΑΣΟΚ έφερε μια τροπολογία με την οποία καταργεί τη Βουλή όχι για 10 ή 20 μέρες, αλλά στο διηνεκές!

*

Στο διηνεκές, κάθε διακανονισμός, συμφωνία, σύμβαση της Ελλάδας με ξένα κέντρα, δε χρειάζεται έστω και αυτήν την τυπική κύρωση από το Κοινοβούλιο, το οποίο απλώς «θα ενημερώνεται»!

Αυτή είναι η «δημοκρατικότητα» του Παπανδρέου και του υπουργού του επί των Οικονομικών.

Πρόκειται για κίνηση πρωτοφανή, για πράξη επαίσχυντη, για ενέργεια εξωφρενική που κονιορτοποιεί κάθε έννοια στοιχειώδους αστικοδημοκρατικής νομιμότητας.

*

Ρωτάμε:

Πώς εξηγείται, όσοι επί Καραμανλή «διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους» (των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μηδέ εξαιρουμένων), τώρα να το έχουν βουλώσει;

Πώς εξηγείται μια τέτοια πράξη, μέσα σε ένα 24ωρο, να υποβιβάζεται σε 18η είδηση και στην πορεία να «εξαφανίζεται»;

Πώς εξηγείται οι μεγαλοδημοσιογράφοι και τηλε-ανακριτές που κόπτονται για τη «νομιμότητα» των απεργιών και των λαϊκών κινητοποιήσεων να μη βγάζουν άχνα για μια τόσο έκδηλα πραξικοπηματική εξέλιξη;

*

Θα λάβουμε κάποια απάντηση;

`Η μήπως το συγκεκριμένο θέμα υπερβαίνει τις αρμοδιότητες των ανωτέρω «δημοκρατών» και πρόκειται για ερώτημα που θα έπρεπε να τεθεί απευθείας στα «αφεντικά» (τους);..

3 Μάη 1967. Τότε το «Βήμα»... ευχόταν την αναθεώρηση του Συντάγματος. Από την χούντα!

Ο άλλος (Καρατζαφέρης) εισάγει εντός της Βουλής την προβοκάτσια που επιχειρήθηκε να στηθεί κατά του ΠΑΜΕ στον Αγνωστο Στρατιώτη.

Ο τρίτος (Μπίστης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ) επιχειρεί με ελεεινό τρόπο να διασυνδέσει τους δολοφόνους, τους κουκουλοφόρους, τους «γνωστούς - άγνωστους» του συστήματος, που έδρασαν στις 5 του Μάη, με το ΚΚΕ!

Μια στρατιά φερέφωνων του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου λειτουργούν σαν νεκραναστημένοι ασφαλίτες της χούντας που καλούν τους κομμουνιστές να προβούν σε δήλωση υποταγής υπό το πρόσχημα του «σεβασμού του Συντάγματος»!

Αλήθεια, πού το πάνε;...

***

Την Κυριακή, το «Βήμα» έφτασε, διά του εκδότη του, Σταύρου Ψυχάρη, να συστήσει στους κομμουνιστές να «σέβονται το ισχύον Πολίτευμα», να μην «κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας», να περιοριστούν σε δευτερεύουσες πλευρές και όχι σε θεμελιώδεις διατάξεις «όσοι μιλούν για αλλαγή του Συντάγματος», για να καταλήξει ότι όσοι ζουν με τα «φαντάσματα του Λένιν» μπορεί να βρεθούν σε εποχές όπου βασίλευαν οι «σκιές του τσάρου»!

*

Ηταν, μάλιστα, τέτοια η απειλητική του «έξαψη» που υπέπεσε στην ιστορική αβλεψία να μη δει, σε συνθήκες Λένιν και τσάρου, πού έγειρε η πλάστιγγα...

***

Ας ξεκαθαρίσουμε δυο - τρία πράγματα:

*

Πρώτον, αν τα Συντάγματα δεν άλλαζαν, τότε θα είχαμε ακόμα το Σύνταγμα της Επιδαύρου, ή εκείνο του Αστρους, ή το άλλο της Τροιζήνας.

*

Δεύτερον, το Σύνταγμα, το κάθε Σύνταγμα, όπως τονίζουν αυθεντικότεροι του Ψυχάρη συνταγματολόγοι (Μάνεσης, Τσάτσος, κ.ά.) είναι η αντανάκλαση σε μορφή υπέρτατου νόμου της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, σε δοσμένη ιστορική περίοδο.

Προφανώς αν και όταν αλλάζουν οι κοινωνίες, αλλάζουν και τα Συντάγματα. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, δύο αιώνες ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους το Σύνταγμα έχει αλλάξει πάνω από μια ντουζίνα φορές.

*

Τρίτον, αν μιλώντας για «σεβασμό» ζητούν από το ΚΚΕ δήλωση υποταγής και πίστης στην «ορθότητα», στην «αιωνιότητα», στο «αμετάβλητο» των κοινωνιών και στο συνακόλουθο «αλάθητο του Πάπα - Σύνταγμα», αυταπατώνται. Αν, αντίθετα, ενδιαφέρονται να μάθουν αν το ΚΚΕ αναγνωρίζει, βλέπει και αντιλαμβάνεται ότι το Σύνταγμα (κάθε Σύνταγμα) είναι, όπως σημειώθηκε πριν, η αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας στη δοσμένη περίοδο, αυτό είναι πρόδηλο.

Προφανώς, δε ζητούν το δεύτερο. Ζητούν τη δήλωση παραίτησης του ΚΚΕ από την άποψή του ότι χρειάζεται αλλαγή αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας. Αυταπατώνται διπλά...

*

Τέταρτον, σε αυτό που ονομάζουμε Δημοκρατία, υπό οποιαδήποτε συντακτική της αποτύπωση και υπό οποιαδήποτε πολιτική της έκφραση, η μόνη «θεμελιώδης», «μη αναθεωρητέα», «αναπαλλοτρίωτη» και «αιώνια» διάταξη είναι εκείνη περί της «λαϊκής κυριαρχίας».

Και τώρα ρωτάμε εμείς: Η επίκληση της «λαϊκής κυριαρχίας» είναι από μέρους τους τυπική ή ουσιαστική; Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι την επικαλούνται τυπικά. Και γι' αυτό καταψήφισε το Σύνταγμα, ως δικαιούται (ή μήπως «απαγορεύεται»;).

Ρωτάμε: Εφόσον η λαϊκή δημοκρατική πλειοψηφία - όπως ακριβώς επιδιώκει το ΚΚΕ - κάνοντας χρήση όλων των πολιτικών ελευθεριών που έχει κατακτήσει με τους πολύχρονους αγώνες της, αποφανθεί ότι θέλει να ζήσει με αυτόν ή εκείνον τον υπέρτατο νόμο, οι «συνταγματολόγοι» μας τι θα κάνουν; Θα σεβαστούν τη λαϊκή κυριαρχία; Ναι ή όχι;

***

Οι αυτόκλητοι «συνταγματολόγοι» ουδόλως κόπτονται για το Σύνταγμα.

*

Απόδειξη:

*

Είναι πασίδηλο:

Οι επίδοξοι «συνταγματολόγοι» εκείνο που επιδιώκουν είναι να λειτουργήσουν σαν κοινοβουλευτικοί «συνταγματάρχες», την ώρα που κάνουν κουρελόχαρτο ένα Σύνταγμα που υποτίθεται ότι το «υπηρετούν» ενώ το «καταλύουν».

***

ΥΓ (1): Το «Συμβούλιο του Στέμματος» του Συντάγματος του '52, το «Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών», όπως αναθεωρήθηκε στο άρθρο 39 του Συντάγματος του 1975, είναι το ίδιο άρθρο που στην αναθεώρηση του 1986 ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ!

*

ΥΓ (2): Είναι το «Βήμα» του Ψυχάρη, στις 3 του Μάη 1967 - δέκα μέρες μετά το Απριλιανό πραξικόπημα - που σε κύριο άρθρο της πρώτης σελίδας του, πανηγύριζε για την εξαγγελία του «πρωθυπουργού» της χούντας, του Κόλλια, «δι' αναθεώρησιν του Συντάγματος» και μάλιστα «ευχόταν» (!) η «αναθεώρησις» των συνταγματαρχών να «προχωρήση με ταχύ ρυθμόν εις το έργον της»!

Φαίνεται ότι το συγκρότημα του οποίου προΐσταται ο Ψυχάρης, τελικά, το δικαίωμα να αλλάζουν τα Συντάγματα, το αναγνωρίζει. Στις χούντες...