1809 Γεννιέται ο Κάρολος Δαρβίνος.

1935 Αρχίζει η δίκη για την απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου. Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι είναι στελέχη της Ασφάλειας.

1946 Συνέρχεται στην Αθήνα η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Ανήμερα δημοσιεύεται ο απολογισμός της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας στον έναν ακριβώς χρόνο από τη Βάρκιζα: Νεκροί 1.289. Τραυματίες 6.671. Βασανισθέντες 31.632. Συλληφθέντες 84.931. Βιασμένες γυναίκες 165. Ληστείες 6.567. Επιδρομές σε τυπογραφεία 572. Καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες πάνω από 100.000. Στη χώρα δρούσαν 206 μοναρχοφασιστικές συμμορίες.

Η Ολομέλεια, παίρνοντας υπόψη την παρουσία αγγλικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα, αποφάσισε την προοδευτική έναρξη του ένοπλου αγώνα, σε συνδυασμό πάντα με την πολιτική δουλειά και τη μαζική πάλη για τη συμφιλίωση και για την ειρηνική εσωτερική δημοκρατική εξέλιξη και αποφασίζει την αποχή από τις εκλογές.

1962 Ο Γιούρι Γκαγκάριν επισκέπτεται την Αθήνα.

1968 Ο Ραούφ Ντενκτάς απειλεί ότι θα δημιουργήσει ανεξάρτητη τουρκοκυπριακή κυβέρνηση.

1973 Εισάγεται χουντικό διάταγμα για τη διακοπή της αναβολής στράτευσης σε σπουδαστές. Μέχρι τις 20 Φλεβάρη, διακόπτεται η αναβολή κατάταξης σε 97 συνδικαλιστές φοιτητές.

1973 Οι ΗΠΑ υποτιμούν το δολάριο κατά 10%, ώστε να τερματίσουν τη νομισματική κρίση, που επί δύο βδομάδες συγκλονίζει τις ευρωπαϊκές χρηματαγορές.

Η απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ, κατόπιν προτάσεως της Κομισιόν και η εξειδίκευσή της από τον κύριο Γιούνγκερ, τον πρόεδρο της Ευρωζώνης, πρέπει να γνωστοποιηθεί και στον τελευταίο εργαζόμενο, και στον τελευταίο πολίτη της χώρας: Τα επιτελεία της ΕΕ, στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, συστήνουν στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών να υιοθετήσουν το «αίτημα» των βιομηχάνων και να εφαρμόσουν το μέτρο της ...«προσωρινής ανεργίας»!

Με άλλα λόγια, οι Βρυξέλλες εισηγούνται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το εξής εργασιακό μοντέλο: «Τρεις μέρες δουλειά - τρεις μέρες ανεργία»!

*

Μια λαιμητόμος πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Στη θέση του δημίου οι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και τα «γκόλντεν μπόις» τους. Στη θέση του θύματος τα εκατομμύρια των λαών. Μπροστά στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν, η καταχνιά του Μεσοπολέμου ωχριά. Η ανθρωπότητα γυρίζει σε εποχές που ακόμα και οι προ της εξέγερσης του Σικάγο συνθήκες εργασίας μοιάζουν ειδυλλιακές!

*

Είναι η ώρα των μεγάλων αποκαλύψεων. Είναι η ώρα της εξαγωγής συμπερασμάτων. Είναι η στιγμή των αποφασιστικών πολιτικών επιλογών.

Η αξιοποίηση από το κεφάλαιο της οικονομικής κρίσης (που το ίδιο το κεφάλαιο δημιούργησε) και η ανάδειξη της ΕΕ σε εντεταλμένο όργανο για την επιβολή του κοινωνικού δαρβινισμού, αφαιρεί κάθε προσωπείο από τους θιασώτες του «ευρωμονόδρομου».

Οπως η ΕΕ δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την επίκληση των επιλογών των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, έτσι και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από τη «θέληση» της ΕΕ.

Τα αντιδραστικά επιτελεία των Βρυξελλών, χέρι - χέρι και σε απόλυτη αρμονία με τις κυβερνήσεις των νεοφιλελεύθερων και των σοσιαλδημοκρατών, των «κεντροδεξιών» και των «κεντροαριστερών», έχουν οικοδομήσει έναν ιμπεριαλιστικό οργανισμό, που, με ευαγγέλιο τα συμφέροντα των πολυεθνικών και με πυξίδα το καπιταλιστικό κέρδος, γυρίζουν την ανθρωπότητα στην «Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά».

*

Η εξέλιξη που διαμορφώθηκε στην ΕΕ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, όπως θέλουν ορισμένοι να παρουσιάζουν. Δεν είναι μόνο οι οδηγίες και οι αποφάσεις των Συνθηκών της ΕΕ που το αποδεικνύουν (Μάαστριχτ, Λισαβόνα, Πράσινη Βίβλος, Λευκή Βίβλος κλπ.). Είναι αυτή καθ' εαυτή η εφαρμογή των παραπάνω πολιτικών κατευθύνσεων στο εσωτερικό των χωρών.

Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα

• είναι ο νόμος 1892/90, δηλαδή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που εισήγαγε την έννοια της «μερικής απασχόλησης» και είναι ο νόμος 2639/98, δηλαδή της κυβέρνησης Σημίτη, που ήρθε (μια ολόκληρη δεκαετία πριν το ζητήσει ο κ. Μίχαλος και το «εισηγηθεί» η Κομισιόν!) να νομοθετήσει το μέτρο της «εκ περιτροπής εργασίας».
• Είναι τα ήδη «κεκτημένα» του μεγάλου κεφαλαίου (σ.σ: απασχολησιμότητα και προγράμματα «stage», διευθέτηση του χρόνου εργασίας που σημαίνει μέχρι και δεκάωρη απασχόληση, ελαστικές εργασιακές μορφές που κάνουν τον εργάτη «λάστιχο», δουλεμπορικά γραφεία κλπ.) πάνω στα οποία έρχεται να πατήσει το επίσης ευρωενωσιακό «φιρμάνι» για εργάσιμο χρόνο 60, 65, 78 (!) ωρών τη βδομάδα!

Αυτή η πολιτική έχει συγκεκριμένη πηγή προέλευσης και δηλωμένους πολιτικούς εκπροσώπους: Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΝ, το ΛΑ.Ο.Σ., όλα τα κόμματα και τους φορείς που υπηρετούν τον λεγόμενο «ευρωενωσιακό προσανατολισμό» της χώρας.

Τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζομένων έχουν να επιλέξουν:

΄Η θα υποταχθούν στην πολιτική που χωρίς προσχήματα τους μετατρέπει σε άψυχα εξαρτήματα των μηχανών της εργοδοσίας, χωρίς προσωπική, κοινωνική, οικογενειακή ζωή και ελεύθερο χρόνο, θα προσκυνούν τα «αφεντικά» για το μισό ξεροκόμματο που τους πετάνε

ή θα επιλέξουν το δρόμο της αντίστασης, της απειθαρχίας, της ανυπακοής και της αντεπίθεσης.

΄Η με τους χειροκροτητές και τους πρόθυμους τροφοδότες αυταπατών για το ρόλο της ΕΕ ή με το ΚΚΕ.

«Τρίτος δρόμος» δεν υπάρχει.

*

Επί μακρόν στην ελληνική πολιτική σκηνή έχει καλλιεργηθεί μια προπαγανδιστική απάτη που ισχυρίζεται ότι «άλλο η "κακή" Κομισιόν και άλλο τα "καλά" ελληνικά κόμματα που τάσσονται υπέρ μιας "καλής" ΕΕ».

Η απόφαση της Κομισιόν, οι νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι τροχιοδεικτικές βολές του κ. Μίχαλου, τα προγράμματα «stage» των δημάρχων του ΣΥΝ επιβεβαιώνουν ότι άλλη από αυτή την ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει και ότι όλοι μαζί και ο καθένας τους ξεχωριστά είναι σταβλίτες του ίδιου «ευρω-Μινώταυρου»!

*

Ακόμα κι αν υπάρχουν αμφιβολίες για την πάγια θέση του ΚΚΕ, πολύ περισσότερο που η ευρω-προπαγάνδα ισοδυναμεί με πλύση εγκεφάλου, δεν έχει κανείς παρά να διαπιστώσει την αλήθεια για την ΕΕ και τα κόμματά της μέσα από τις ίδιες τις αποφάσεις των Βρυξελλών. Είτε πρόκειται για τις εργασιακές σχέσεις, είτε για το ξεπούλημα του ΟΤΕ και της ΟΑ, είτε για τις τρομοκάμερες και τις δημοκρατικές ελευθερίες, είτε για τη λιτότητα και τα Σύμφωνα Σταθερότητας, είτε για τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επιδρομές.

Ως εκ τούτου: Η τοποθέτηση απέναντι στην ΕΕ είναι το καθοριστικό στοιχείο. Είναι η λυδία λίθος της πολιτικής του κάθε κόμματος. Και η απάντηση στο ερώτημα «με την ΕΕ ή με τον λαό;», είναι εκείνη που πρέπει να αποτελέσει βασικό κριτήριο της ψήφου και της συνολικής στάσης των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στα κόμματα.

Σαν σήμερα πριν 200 χρόνια γεννήθηκε μια γιγαντιαία μορφή στο χώρο της επιστήμης, ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος, ο Βρετανός φυσιοδίφης και γεωλόγος, που πρώτος στην ιστορία θεμελίωσε τη θεωρία της εξέλιξης και εισηγήθηκε τη θεωρία της φυσικής επιλογής.

Το έργο του Δαρβίνου, για το οποίο ο Μαρξ στο γράμμα του προς τον Λασάλ (16/1/1861) απέτιε φόρο τιμής τονίζοντας ότι «είναι ξεχωριστά σημαντικό και μου χρησιμεύει σαν επιστημονική βάση για την ιστορική πάλη των τάξεων», δε θα μπορούσε, δυο αιώνες μετά τη γέννηση του θεμελιωτή του, παρά να βρίσκεται στο στόχαστρο του σκοταδισμού και της αντιεπιστημονικής μεταφυσικής δοξασίας.

Πονάν ωρέ Μανώλη

τα παλικάρια;...

Το «πιπέρι στη γλώσσα» που έβαλε η κυβέρνηση στο βουλευτή της κ. Μανώλη (για τα λεγόμενά του για την κυρία Μπακογιάννη) θα φανεί σήμερα αν ο «αντάρτης» θα το καταπιεί «αμάσητο» ή διά της «ηρωικής εξόδου» (ότι θα το καταπιεί, πάντως, ούτε λόγος...).

Από κει και πέρα, είτε με αφορμή το επικείμενο ταξίδι της υπουργού στις ΗΠΑ, είτε με αφορμή τα εσωκομματικά της ΝΔ, τα πενάκια των σκιτσογράφων έχουν πάρει «φωτιά».