1927 Ο Τσαγκ Κάι Σεκ πραγματοποιεί αντεπαναστατικό πραξικόπημα, στην Κίνα, με την υποστήριξη των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη Σαγκάη. Διασπά το Εθνικό Μέτωπο. Στις 18 του Απρίλη σχηματίζει στο Νανκίν αντεπαναστατική κυβέρνηση.

1942 Οι δημόσιοι υπάλληλοι κήρυξαν απεργία που κράτησε έως τις 21 του Απρίλη. Στην απεργία πήραν μέρος πάνω από 50.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο.

1961 Το σοβιετικό διαστημόπλοιο «Βοστόκ» με τον Γιούρι Γκαγκάριν διέγραψε θριαμβευτική πτήση γύρω από τη Γη.

1974 Αργεντινοί Τουπαμάρος απάγουν τον Αλφρεντ Λον, σταθμάρχη της CIA στη χώρα τους. Σε ανακοίνωσή τους αναφέρεται ότι ο Λον κρατείται σε «λαϊκή φυλακή» και ανακρίνεται για τη δράση της CIA στο Βιετνάμ, στον Αγιο Δομίνικο, στη Βραζιλία και στην Κολομβία.

1975 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζέραλντ Φορντ, εισηγείται τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα με όρους τόσο προκλητικούς, όπως, π.χ., την αλλαγή της πολιτικής στο Κυπριακό, που υποχρεώνουν ακόμη και τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να απορρίψει την υπό όρους βοήθεια με έντονη δήλωσή του.

Οποιος πάει για μαλλί

τον περιμένει η Σου-Λί

«Δίλημμα πρώτο: "Ναι" ή "Οχι" στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Δίλημμα δεύτερο και παραπλήσιο: Ολυμπιονίκης με ντόπα ή ουραγοί των Αγώνων δίχως ντόπα;

Εμείς απαντάμε:

Από τη στιγμή που οι Ολυμπιακοί Αγώνες βασίζονται στον επαγγελματικό αθλητισμό, στους χορηγούς και στα μονοπώλια παραγωγής αθλητικών ειδών, λέμε "Οχι" στους Ολυμπιακούς. Εχουν προ πολλού κολλήσει στην πιο βρωμερή λάσπη. Εμείς διαλέγουμε το μαζικό αθλητισμό που εξασφαλίζει τα 11 εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων να έχουν φυσική υγεία, να αθλούνται. Δε μας ενδιαφέρουν οι 10 - 20 ή και παραπάνω ντοπαρισμένοι πρωταθλητές».

(από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη)

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η νέα μεγάλη ιδέα του έθνους», διατυμπάνιζαν το 2004. «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι εθνική υπόθεση και οι αθλητές εθνικό κεφάλαιο» (!), διαλαλούσαν. Οι ίδιοι, με αφορμή την υπόθεση Τζέκος - Κεντέρης - Θάνου, οι ίδιοι σήμερα, με αφορμή την ομάδα της άρσης βαρών, μιλούσαν και μιλούν για «εθνικό άγος». Ετσι συμβαίνει συνήθως: Οποιος δεν έχει ντροπή, αναλίσκεται σε θεωρίες περί «εθνικής ντροπής», μήπως και διά της τεχνητής διάχυσης των ευθυνών στο «έθνος» καταφέρει να πείσει ότι καλώς ανοίγει ομπρέλα την ώρα που (θα έπρεπε να) τον φτύνουν...

*

Τα ζήσαμε με την υπόθεση Τζέκου - Κεντέρη - Θάνου. Εκεί να δεις ...Ολυμπιακό «ιδεώδες»! Αν μη τι άλλο, εκείνη η υπόθεση προσέθεσε στη διοργάνωση των Αγώνων ένα νέο ολυμπιακό αγώνισμα: Τον «μαραθώνιο» στο καραγκιοζιλίκι και στο κοροϊδιλίκι μιας ολόκληρης χώρας που την έβαλαν να προσποιείται ότι υπέπεσε σε ...τροχαίο ατύχημα.

*

Ο «Μαραθώνιος» της ξεφτίλας είναι διαρκείας, όπως προκύπτει από τα νεότερα με την ...ασήκωτη μπάρα της «ντριμ τιμ». «Μαραθώνιος» με την ευγενική χορηγία της πολιτείας, της κυβέρνησης, της πρώην κυβέρνησης, των νυν και πρώην αθλητικοπαραγόντων, των νυν, πρώην και μελλοντικών χορηγών και «εθνικών ευεργετών».

Ολοι αυτοί, «ολυμπιονίκες» στο βάθρο της υποκρισίας, της συγκάλυψης, του κουκουλώματος, της εκτροφής των σκανδάλων. Αλλοτε να «μοιράζουν την ντόπα» μέσα από την ιδεολογία τού «μετάλλια να ' ναι κι όπως να 'ναι» και άλλοτε να προχωρούν σε ...«υιοθεσίες» αθλητών, όπως του Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί, που μας τον βάφτισαν ...Ηλία Ηλιάδη. Κι από κοντά, το κλαμπ των μαρκησίων, των κομήτων, των φασιστών, των προέδρων πολυεθνικών, το κλαμπ της ΔΟΕ, δηλαδή, να τους δαφνοστεφανώνει...

*

Πριν δυο χρόνια, πανηγύριζαν επειδή η IAAF αποφάσισε να κλείσει το θέμα Κεντέρη - Θάνου. Τώρα, αναθάρρησαν γιατί, λέει, οι Κινέζοι έστειλαν e-mail ότι έστειλαν τα ...λάθος χάπια. Αλήθεια, αφού έγινε λάθος, τότε πώς μαζί με τα «τουρμπο - χάπια» μερίμνησαν οι Κινέζοι να στείλουν και το αντίδοτό τους;... Και εν πάση περιπτώσει, αν έγινε λάθος στην παραγγελία, τότε για ποιον προοριζόταν η «ντόπα»; Γιατί δε μας λένε, αφού δεν ήταν οι Ελληνες που την παρήγγειλαν, αλλά κατά λάθος έφτασε στα χέρια τους, ποιος την είχε παραγγείλει. Για να τον πιάσουμε, βρε αδερφέ...

*

Το γνωστό παιχνίδι επαναλαμβάνεται. Η ΙΑΑF, δυο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, έπραξε με τους Κεντέρη - Θάνου ό,τι ακριβώς είχε πράξει εκείνες τις μέρες του 2004 με τους Αμερικανούς αθλητές. Τότε, δηλαδή, που ενώ κυνηγούσε τους Κεντέρη - Θάνου και τελικά τους απέκλεισε από τους αγώνες, όταν, αντίθετα, τόλμησε να πάει ελεγκτής για αντιντόπινγκ κοντρόλ στην αμερικανική ομάδα, οι σωματοφύλακες της αμερικανικής αποστολής τον σάπισαν στο ξύλο και τον πέταξαν έξω από τις εγκαταστάσεις όπου βρισκόταν η αμερικανική αποστολή. Φυσικά, οι Αμερικανοί έτρεξαν κανονικά...

*

Το 2006 η IAAF αποφάσισε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να λήξει το θέμα και με τους δύο Ελληνες αθλητές. Οχι γιατί υπήρχαν ή δεν υπήρχαν στοιχεία (πράγμα αδιάφορο) εις βάρος τους. Η παγκόσμια ομοσπονδία στίβου επέλεξε να κλείσει την υπόθεση, παρακινούμενη από «ιδανικά»... υψηλότερα του δίκιου ή της νομιμότητας. Η απόφαση της IAAF ήταν υπαγορευμένη από την υποχρέωσή της να διαφυλάττει το «προϊόν» της.

Εξηγούμεθα:

Για την παγκόσμια ομοσπονδία στίβου, οι αθλητές και οι αγώνες είναι «προϊόντα», τα οποία μοσχοπουλάει στις πολυεθνικές, εξασφαλίζοντας εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Η ΙΑΑF γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι πλέον στους αγώνες που διοργανώνει, το κίνητρο δεν είναι ούτε η συμμετοχή, ούτε η ευγενής άμιλλα, ούτε ακόμα κι αυτή η νίκη. Είναι το ...χρονόμετρο. Οι αθλητές είναι αντιμέτωποι με τα χρονόμετρα, όχι για να βελτιώσουν τις προσωπικές τους επιδόσεις, αλλά για να καταρρίψουν ρεκόρ. Η συμμετοχή ακόμα και σ' έναν τελικό του στίβου δε σημαίνει σχεδόν τίποτα. Ακόμα και το μετάλλιο, πλέον, είναι «θαμπό» εφόσον δε συνοδεύεται από ένα ρεκόρ. Γιατί αυτό κυρίως πληρώνουν οι εταιρείες: Το ρεκόρ. Αυτός είναι ο «κράχτης» της βιομηχανίας του θεάματος, όπως την έχουν εγκαθιδρύσει οι πολυεθνικές στο χώρο του αθλητισμού. Εκεί στοχεύει. Μετά τις μεγάλες διοργανώσεις του στίβου, ακολουθούν πλήθος «μίτινγκ», στα οποία η κατάρριψη ενός παγκόσμιου ρεκόρ πληρώνεται με «ράβδους χρυσού» ή εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, ενώ στη συνέχεια «ανταλλάσσεται» απευθείας με συμβόλαια εκατομμυρίων δολαρίων με τις «Nike» και «Adidas».

Αλλά το αλλεπάλληλο σπάσιμο των ρεκόρ προσκρούει σε μια «λεπτομέρεια»: Τα ανθρώπινα όρια, την ανθρώπινη αντοχή, τον ανθρώπινο οργανισμό. Εκεί πια, έρχεται να επέμβει η άλλη βιομηχανία: Των «φαρμάκων»...

*

Αυτό το αλισβερίσι, αυτό το εμπόριο είναι που προστάτευσε η IAAF στην υπόθεση Κεντέρη - Θάνου. Αυτό το αλισβερίσι είναι που πάει να κουκουλωθεί τώρα με τα διάφορα... κινέζικα κόλπα.

Ετσι, το «παιχνίδι» συνεχίζεται: Οι πολυεθνικές και τα τηλεοπτικά δίκτυα θα περιμένουν τα νέα ρεκόρ, για να πληρώνουν χορηγίες που θα τους εξασφαλίζουν διαφήμιση, νέες αγορές, κέρδη, και θα συνεχίσουν να πληρώνουν για να έρθουν τα νέα ρεκόρ που θα φέρουν νέα κέρδη κ.ο.κ. Η IAAF και η ΔΟΕ θα συνεχίσουν να πλουτίζουν.

Οσο για τους επόμενους Γιένσεν (τον ποδηλάτη από τη Δανία που ξεψύχησε μπροστά στους θεατές στην Ολυμπιάδα της Ρώμης, το 1960) και τις επόμενες Γκρίφιθ (την Αμερικανίδα που σε ηλικία 39 ετών πέθανε από «σκλήρυνση πνευμόνων», αν και πρωταθλήτρια των δρόμων ταχύτητας!), όλους εκείνους, δηλαδή, που θα «ξεχωρίσουν» και που από ένα σημείο και μετά η αγάπη τους για τον αθλητισμό θα τους μετατρέψει (και με δική τους ευθύνη) σε «εξάρτημα» των πάσης φύσεως «χορηγών», η IAAF τούς δείχνει την εξής οδό ...«διαφυγής»: Να ελπίζουν ότι την επόμενη φορά, δε θα είναι αυτοί οι «άτυχοι» που θα επιλεγούν για τον αντιντόπινγκ έλεγχο και ότι θα πετύχουν το ρεκόρ που είναι απαραίτητο, για να «ντοπάρει» τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, από τα οποία θα έχουν λαμβάνειν και εκείνοι μερικές χορηγίες εκατομμυρίων...