1945 Ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει τη Βουδαπέστη.

1945 Ξεκινάει ο διήμερος βομβαρδισμός της Δρέσδης από τα συμμαχικά αεροπλάνα, που άφησε πίσω του πάνω από 135.000 νεκρούς.

1947 Δυνάμεις ανταρτών μπαίνουν στη Σπάρτη και απελευθερώνουν 176 φυλακισμένους αγωνιστές.

1961 Διαστημόπλοιο που θα φθάσει στην Αφροδίτη το Μάη ανακοινώνει πως εκτόξευσε η ΕΣΣΔ.

1961 Την επιβεβαίωση της θεωρίας περί γέννησης του σύμπαντος από αρχέγονη έκρηξη, γνωστή ως «Μπιγκ Μπαγκ», ανακοινώνουν Βρετανοί επιστήμονες.

1963 Την ενίσχυση των δεσμών ΗΠΑ - Ευρώπης ερήμην της Γαλλίας αποφασίζουν οι ΗΠΑ, οι οποίες ανακοινώνουν επίσης ότι θα επιδιώξουν την ταχύτερη δυνατή ένταξη της Βρετανίας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών στην ΕΟΚ.

1970 Υπό τον πλήρη έλεγχό της έχει θέσει το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης η Μαφία, χάρη στην εκούσια ή ακούσια συνεργασία των 45.000 εργαζομένων.

1975 Με την ανακήρυξη «Τουρκικού Ομόσπονδου Κράτους της Κύπρου» ο Ντενκτάς προχωρά στην εδραίωση των τετελεσμένων του «Αττίλα».

Το θράσος τους είναι ευθέως ανάλογο της εκμετάλλευσης στην οποία υποβάλλουν τα θύματά τους.

Τα κέρδη τους είναι ευθεία αντανάκλαση της δημαγωγίας των πολιτικών τους εκπροσώπων.

*

Αυτοί που θέλουν να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης (που οι ίδιοι προκάλεσαν) στους εργάτες, είναι οι ίδιοι που, σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία, μέσα σε μια δεκαετία (1996 - 2006) αποθησαύρισαν πάνω από 21 δισ. ευρώ καθαρά κέρδη!

Αυτοί είναι που «δεν τα βγάζουν πέρα»! Αυτοί είναι που τα κέρδη τα ροκανίζουν μόνοι τους, αλλά τις (υποτιθέμενες) ζημιές θέλουν να τις «μοιράζονται» (!) τάχα μου «συνεταιρικά» (!) με τους εργάτες. Αυτούς «υπηρετούν» τα κόμματα του δικομματισμού και τα πολιτικά δεκανίκια τους.

Ναι, «υπάρχει ένα διαφορετικό σινεμά και είναι σπουδαίο»! Το «Ελα να Δεις» του Κλίμοφ δεν είναι μια ακόμα ταινία για τις φρικαλεότητες των ναζί. Δεν είναι μια ακόμα καταγραφή των «σχέσεων» ανάμεσα στον κομμουνισμό και το φασισμό, «σχέσεις» αβυσσαλέου ιδεολογικού χάσματος, «σχέσεις» ποταμών αίματος που πρόσφερε η ΕΣΣΔ στη μάχη της ανθρωπότητας εναντίον του «φιδιού». Το «Ελα να Δεις» του Κλίμοφ είναι μια από τις συγκλονιστικότερες αντιπολεμικές ταινίες και «μαρτυρίες» που γυρίστηκαν ποτέ! Αναζητήστε την ταινία στις αίθουσες που προβάλλεται. Ο Σον Πεν είχε δίκιο: Αυτό που θα δείτε θα μείνει χαραγμένο μέσα σας για πάντα, «είναι ένα αριστούργημα όχι μόνο για τον κινηματογράφο, αλλά για όλη την ανθρωπότητα».

To 1990 επί κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ψηφίστηκε ο νόμος 1892/90. Ηταν το νομοθέτημα με το οποίο εισήχθη στο Εργατικό Δίκαιο η έννοια της «μερικής απασχόλησης» στην Ελλάδα. Η αρχή έγινε τότε. Ο δρόμος για την καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, για τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, για την επιβολή τρίωρων ή τετράωρων εργασιακών σχέσεων, για την υπονόμευση του 8ωρου, για τον περιορισμό ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για το «μερικό μισθό» και τη «μερική» ζωή, είχε ανοίξει.

*

Στη συνέχεια, ήρθε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Υποτίθεται ότι η διακυβέρνηση της χώρας από τον Αντρέα Παπανδρέου, στην αρχή, και στη συνέχεια από το διάδοχό του στην πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος, τον Κώστα Σημίτη, θα γινόταν σε διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη που είχε ακολουθήσει η ΝΔ. Αλλά και στην περίπτωση των εργασιακών σχέσεων ακολουθήθηκε η πεπατημένη: Ο ένας νομοθετεί (ΝΔ) και ο άλλος έρχεται (ΠΑΣΟΚ), για να εφαρμόσει τους νόμους του προηγούμενου, προσθέτοντας νέους νόμους εξίσου «φιλολαϊκούς» με εκείνους που υποτίθεται ότι θα καταργούσε...

*

Κάπως έτσι το 1997 εισήχθη στην πολιτική και ειδησεογραφική «διάλεκτο» ένας νεότευκτος τότε όρος: «Απασχολησιμότητα». Με άλλα λόγια, η εργασία έπαψε να είναι δικαίωμα, η πλήρης και σταθερή εργασία έπαψε να είναι το ελάχιστο - ακόμα και στο Σύνταγμα - κατοχυρωμένο επίπεδο για τους εργαζόμενους και ως εκ τούτου το αναφαίρετο δικαίωμα στη δουλειά, με κανονικό ωράριο και κανονικό μισθό. Μετατράπηκε σε κάτι που θα μοιάζει με εργασία, σε κάτι που θα μοιάζει με ανθρώπινο ωράριο, σε κάτι που θα μοιάζει με μισθό, σε κάτι που θα μοιάζει με απασχόληση. Μετατράπηκε σε ... «απασχολησιμότητα».

*

Η νέα αυτή κατάσταση - τόσο «νέα» που θα πρέπει κανείς να ανατρέξει στις εργασιακές συνθήκες της εποχής της προ Σικάγο εξέγερσης, όταν και οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν 8ωρο και επέβαλαν την Πρωτομαγιά ως διεθνή εργατική απεργία - δεν άργησε να ενδυθεί όλους τους τύπους της νομιμότητας. Ο νόμος που ήρθε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν ο 2639/98, ο οποίος (στο άρθρο 2, παράγραφος 2) λέει τα εξής:

«(...) κατά τη σύσταση της σύμβασης εργασίας ή κατά τη διάρκειά της ο εργοδότης και ο μισθωτός μπορούν με έγγραφη ατομική σύμβαση να συμφωνήσουν κάθε μορφή απασχόλησης εκ περιτροπής ανά ημέρα, βδομάδα, ή μήνα (...) Σε περίπτωση περιορισμένης δραστηριότητας ο εργοδότης μπορεί να επιβάλει σύστημα εκ περιτροπής απασχόλησης στην επιχείρησή του (...)».

***

Προχτές ο πρόεδρος της «Ευρωζώνης», της ζώνης του ευρώ και της ΟΝΕ (στην οποία το ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά περήφανο ότι μας ενέταξε και η ΝΔ εξίσου περήφανη που μας διατηρεί), ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου κ. Γιούνγκερ, δήλωσε ότι ήρθε η ώρα εφαρμογής της πολιτικής της «προσωρινής ανεργίας»!

Δηλαδή, τρεις μέρες εργασία - τρεις μέρες ανεργία, για εκατομμύρια εργαζόμενους στην Ευρώπη και στην Ελλάδα!

Ετσι πρέπει να κινηθεί η ΕΕ, είπε ο κ. Γιούνκερ, για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση. Που σημαίνει οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια, απαιτούν: Οι εργαζόμενοι ή θα δουλεύουν και θα ζουν σαν τα σκυλιά, ή θα πεταχτούν από τους εργοδότες τους στο δρόμο (πάλι σαν τα σκυλιά)!

*

Το τελευταίο που έχει σημασία αυτήν την ώρα είναι να επιδοθούμε στην αναζήτηση για το «αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα». Αν, δηλαδή, είναι ο δικομματισμός που νομοθετεί στα μέτρα της Κομισιόν ή αν είναι η Κομισιόν που «ενστερνίζεται» την πολιτική του δικομματισμού στην Ελλάδα.

Η ουσία είναι ότι

• σε συνθήκες φτώχειας που αφορούν 2,5 εκατομμύρια Ελληνες,
• σε εποχές που οι 8 στους 10 μισθωτούς εργάζονται στην Ελλάδα με εισόδημα που κυμαίνεται από 500 έως 1.000 ευρώ το μήνα, και
• σε μια περίοδο που στην Ελλάδα οι 2 στους 3 ημιαπασχολούμενους έχουν καθαρό μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ

μέσα σε αυτό το «περιβάλλον» είναι που το επιτροπάτο των Βρυξελλών και το εγχώριο δικομματικό τους προσωπικό καλούν τους Ελληνες να ζήσουν με «μισό μισθό» για «μισές μέρες δουλειάς»!

*

Σε συνθήκες στρατιωτικής αναμέτρησης αυτό θα ονομαζόταν «τελεσίγραφο». Σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας ισοδυναμεί και είναι κήρυξη «ταξικού πολέμου». Σε αυτόν τον «ταξικό πόλεμο», οι εκλογές που θα έρθουν (και στις οποίες οι θιασώτες της ΕΕ θα ζητήσουν την ψήφο ενός λαού που τον οδηγούν στη «μισή δουλειά» και στο «μισό μισθό»!) είναι μια από τις πολλές μάχες μιας αναμέτρησης που τελικά θα κριθεί στα εργοστάσια, στους τόπους παραγωγής, στους τόπους δουλειάς και στους δρόμους του αγώνα.

Ο Κωστίκας

κι ο Γιωρίκας...