1968 Με ποσό 15.000 έως 30.000 δραχμών θα προικοδοτείται κάθε εργαζόμενη από την Εργατική Εστία, σύμφωνα με το νόμο περί προικοδοτήσεως.

1968 Σε 450.000 ανέρχονται οι άνεργοι στη Γαλλία, ξεπερνώντας κάθε μεταπολεμικό ρεκόρ.

1973 Στη δημογραφική επετηρίδα του ΟΗΕ αναφέρεται ότι, σύμφωνα με στοιχεία του 1971, ο πληθυσμός της Γης ανέρχεται σε 3,7 δισεκατομμύρια και ότι ένα στα δύο άτομα του παγκόσμιου πληθυσμού είναι Ασιάτης. Αν διατηρηθεί αυτός ο ρυθμός αύξησης, εκτιμάται ότι μέχρι το 2006 ο πληθυσμός της Γης θα έχει υπερδιπλασιαστεί.

1984 Αστυνομικές δυνάμεις στο Αμστερνταμ συγκρούονται με χιλιάδες διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους είναι καταληψίες στέγης. Αφορμή της διαδήλωσης είναι η απόφαση του δημάρχου της πόλης να εκκενωθεί αποθήκη, όπου κατοικούν 400 άστεγοι, ώστε να κατεδαφιστεί και στη θέση της να χτιστεί ξενοδοχείο.

Του αγίου

Βλακεντίνου

«Ολες οι κυβερνήσεις είχαν και έχουν τσιράκια», είπε τις προάλλες στη Βουλή ο κ. Πάγκαλος. «Οχι, η ΝΔ δεν έχει τσιράκια», ισχυρίστηκε από πλευράς του ο κ.Ρουσόπουλος. Ο κ. Πάγκαλος έχει συμμετάσχει σε περισσότερες κυβερνήσεις. Μάλλον θα ξέρει καλύτερα...

Μετά τον κύριο Μίνωα Κυριακού στη θέση του προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής αναδείχτηκε ο κύριος Σπύρος Καπράλος. Από το μεγιστάνα καναλάρχη, δηλαδή, στον πρόεδρο του χρηματιστηρίου. Μάλλον αυτό θα σημαίνει εκείνο του «Citius, altius, fortius» (σ.σ.: «ταχύτερα, ψηλότερα, δυνατότερα»), το σύνθημα δηλαδή των σύγχρονων διαχειριστών (και... συνεχιστών) του «αρχαίου αθανάτου πνεύματος»...

Ο κύριος Μανώλης, εκτιμούν ορισμένοι, λειτούργησε σαν «καραμανλικός λαγός». Ηταν επιφορτισμένος, λένε, να σταλεί το μήνυμα σε κάποια φιλόδοξα κέντρα εντός της ΝΔ. Ανάλογη ερμηνεία δίνουν - οι ίδιοι - και στο γεγονός της χτεσινής συνάντησης του πρωθυπουργού με τον κ. Σαμαρά, δεδομένης της σχέσης του υπουργού Πολιτισμού με τον κ. Μητσοτάκη. Συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μια μέρα μετά το «σίριαλ Μανώλη», που ξεκίνησε με αφορμή τις δηλώσεις του βουλευτή για την κυρία Μπακογιάννη...

Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι «λαγοί», διαφόρων αποχρώσεων, αναπαράγουν εντός και εκτός Βουλής τα περί «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» άμα τε και «εθνικής σωτηρίας» που πρέπει να αναλάβει τα ηνία της χώρας για να ...σωθεί ο τόπος.

Μάλιστα, πέραν του παραπάνω σεναρίου που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ των μεγαλοεκδοτών με παραδοσιακή «επιρροή» στο πολιτικό σκηνικό, πληροφορίες (έγκυρες...) αναφέρουν ότι έχουν πληθύνει οι συναντήσεις μεταξύ οικονομικών παραγόντων με κορυφαίες προσωπικότητες του πολιτικού συστήματος. Συναντήσεις όπου πέραν της «ανταλλαγής σκέψεων» διαπιστώνονται και «κοινοί προβληματισμοί» περί της ανάγκης «συνεννόησης» μεταξύ των νυν και επίδοξων «χαλίφηδων» όχι μόνο επί τη βάσει ενός «ελαχίστου συναινετικού προγράμματος μεσοπρόθεσμης διαρκείας» αλλά και επί των προσώπων που θα κληθούν «οικουμενικά» να το εγγυηθούν...

*

Το πού θέλουν ορισμένοι να το πάνε το πράγμα, είναι νωρίς να το πεις. Ακόμα πιο νωρίς είναι να εκτιμήσουμε, ανεξαρτήτως του τι επιθυμούν, αν θα το καταφέρουν κιόλας. Πάντως, η περίοδος, κι όσο τα δικομματικά αδιέξοδα εξαναγκάζουν διάφορους «επιφανείς ενδιαφερόμενους» σε τέτοιες αναζητήσεις, μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα...

Αν έχεις δουλέψει αυτόν το μήνα έστω και μια ώρα τη βδομάδα, τότε, σύμφωνα με τον τρόπο που μετρούν την ανεργία οι υπηρεσίες της ΕΕ (και της Ελλάδας) δε θεωρείσαι άνεργος! Ποια αξιοπιστία μπορεί, επομένως, να υπάρξει στις ανακοινώσεις που εκδίδουν σχετικά με το πραγματικό ποσοστό της ανεργίας;

Επιπλέον: Αυτή τη στιγμή, και πέρα από τους 450.000 επίσημα καταγεγραμμένους ανέργους, στην Ελλάδα εφαρμόζονται 42 (!) μορφές της λεγόμενης «ευέλικτης εργασίας», που αφορούν σε περίπου 1.000.000 ανθρώπους. Με άλλα λόγια, μιλάμε για πραγματική ανεργία που ξεπερνά σε κάθε περίπτωση το 15% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

Στα στοιχεία αυτά θα πρέπει να προστεθεί το εξής: Ολη την προηγούμενη 20ετία, περίοδος που χαρακτηρίστηκε από υψηλούς ρυθμούς «ανάπτυξης» (δηλαδή, από εξωφρενική κερδοφορία για τις μεγάλες επιχειρήσεις) υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο δημιουργούνταν κατ' έτος 35.000 νέες θέσεις εργασίας. Το ίδιο διάστημα, όμως, κάθε χρόνο, οι άνθρωποι που ζητούσαν να μπουν για πρώτη φορά στην παραγωγική διαδικασία ξεπερνούσαν τους 75.000. Με άλλα λόγια, ακόμα και την περίοδο της οικονομικής «άνθησης» και της ευημερίας των αριθμών, τουλάχιστον 40.000 άνθρωποι κατ' έτος προστίθενται στον εργασιακό Καιάδα, συναπαρτίζοντας το λεγόμενο από τους οικονομολόγους και ως «απόθεμα ανεργίας».

Επιπροσθέτως, οι διάφορες πολιτικές που ακολουθήθηκαν στο όνομα της «ενεργητικής αντιμετώπισης της ανεργίας», με κύρια την επιδότηση των ...βιομηχάνων μέσω προγραμμάτων για την επαγγελματική επανακατάρτιση ανέργων, είχαν το εξής αποτέλεσμα: Οι 7 στους 10 «επανακαταρτιζόμενους» επέστρεψαν στην ανεργία.

*

Τα στοιχεία αυτά από μόνα τους αποτελούν μια «άψυχη στατιστική». Αν, όμως, ιδωθούν σε συνδυασμό με δύο ακόμα στοιχεία

• ότι είναι μέσα σε αυτές τις συνθήκες που η ΕΕ καλεί τα κράτη - μέλη της να εφαρμόσουν στο σύνολο της οικονομίας το μέτρο της «μερικής ανεργίας», δηλαδή το μοντέλο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Μίχαλου για «τρεις μέρες εργασία - τρεις μέρες ανεργία»
• και ότι η Ελλάδα είναι η χώρα στον πλανήτη, όπου όλα αυτά τα χρόνια το μεγάλο κεφάλαιο παρουσιάζει τα υψηλότερα (μετά το Μεξικό) επιχειρηματικά κέρδη ανά εργαζόμενο,

τότε αυτές οι ουρές της ανεργίας παίρνουν την πραγματική τους διάσταση: Ισοδυναμούν με ένα μαζικό «νεκροταφείο» δικαιωμάτων, με μια «έρημο» ελπίδων, με ένα όλο και διευρυνόμενο «κρεματόριο» στυγνής εκμετάλλευσης για τα χιλιάδες και χιλιάδες θύματα ενός αδυσώπητου ταξικού πολέμου εναντίον του εργαζόμενου λαού.