1919 Η Σλοβακία ανακηρύσσεται Σοβιετική Δημοκρατία και ενώνεται σε ομοσπονδία με τη Σοβιετική Ουγγαρία.

1945 Ο Αρης Βελουχιώτης, καταδιωκόμενος από τους διώκτες του, βάζει τέλος στη ζωή του με το ατομικό του περίστροφο, έξω από τη Μεσούντα.

1951 Αρχίζει στην Αθήνα η δίκη των 16 ηρωικών ΕΠΟΝιτών που ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο.

1963 Μια ακόμη σοβιετική πρωτιά στο Διάστημα. Η πρώτη γυναίκα αστροναύτης, η εικοσιεξάχρονη Βαλεντίνα Τερεσκόβα, πραγματοποιεί περιστροφές γύρω από τη Γη με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ».

1963 Κάτω από το βάρος της κατακραυγής που δημιούργησε η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υποβάλλει στον βασιλιά Παύλο την παραίτηση της κυβέρνησής του.

1976 Ο λαός της Νότιας Αφρικής εξεγείρεται κατά του απαρτχάιντ στο Σοβέτο.

1977 Το Ανώτατο Σοβιέτ εκλέγει Πρόεδρο τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ στη θέση του Νικολάι Ποτγκόρνι.

1983 Ο Γιούρι Αντρόποφ εκλέγεται Πρόεδρος του Πρεζίντιουμ του Ανωτάτου Σοβιέτ, θέση ισοδύναμη με την προεδρία του κράτους.

«Βροντάει ο Ολυμπος...»

«Η ιστορία του τόπου μας μαρτυράει πως η εφαρμογή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής συνοδεύεται και με κατασταλτικά μέτρα σε βάρος του αγώνα των εργαζομένων και με έξαρση του αντικομμουνισμού (...).

Ειδικοί "λαθολόγοι" και άλλοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης βγαίνουν σε τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες και ερμηνεύουν την Ιστορία του ΚΚΕ με τους φακούς του καθεστώτος.

Βιβλία εκδίδονται το ένα κοντά στο άλλο και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, λες και υπακούν στον ίδιο μαέστρο, προβάλλουν με θαυμασμό και πλέκουν εγκώμια στον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ και στέλεχος του Κόμματος, Αρη Βελουχιώτη. Πλέκουν το εγκώμιο του Αρη, αλλά, από την άλλη, συκοφαντούν το ΚΚΕ.

Ορισμένοι, μάλιστα, ισχυρίζονται πως αυτό το κάνουν από σεβασμό δήθεν στους αγώνες του και στη μεγάλη συνεισφορά του στην Εθνική Αντίσταση. Και σαν απόδειξη κρατάνε και μια φωτογραφία του Αρη.

Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι το ΚΚΕ υπάρχει και δυναμώνει.

Βλέπετε, τώρα θυμήθηκαν τον Αρη, ύστερα από 50 χρόνια. Τον προβάλλουν, αλλά πολεμούν την πολιτική του ΚΚΕ, πολιτική που στα πλαίσιά της αγωνιζόταν ο Αρης. Ορισμένοι τις ενέργειες αυτές τις δικαιολογούν στο όνομα της δήθεν ιστορικής έρευνας και της ιστορικής αλήθειας.

Η ουσία βρίσκεται αλλού. Σκοπός τους είναι να εμφανίσουν ένα πραγματικό γεγονός, δηλαδή έναν λαϊκό ηγέτη, έναν αναμφισβήτητο αγωνιστή, από τη μια, και ένα κόμμα λαθών και συνθηκολόγο, από την άλλη. Μάταιος ο κόπος τους. Ο Αρης ήταν δημιούργημα του Κόμματος και ένα μ' αυτό.

Επαινούν τους νεκρούς συντρόφους μας, παλιοί και νεοφώτιστοι κατήγοροι, για να συκοφαντήσουν έτσι πιο πειστικά το Κόμμα. Παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς».

*

(Από την ομιλία του Χαρίλαου Φλωράκη στην εκδήλωση για τα 80χρονα του ΚΚΕ, 13/02/97)

Στις 29 Οκτώβρη του 1944, στην απελευθερωμένη Λαμία, ο Αρης εκφωνεί εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ την ιστορική του ομιλία.

Παρουσιάζει την πολιτική του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και ανάμεσα στα άλλα, λέει:

*

«Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης;

Αυτοί ή εμείς;

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

Οταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Αγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Ελληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.

Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι "ηθικοί", που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή!

Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής.

Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».

*

Ετσι είχαν τα πράγματα, με τους «πατριώτες» ομολογιούχους και με τους πολιτικούς ταγούς της «ηθικής» και της «κάθαρσης», πριν από 80 χρόνια. Πριν, δηλαδή, ο λαός πάρει την υπόθεση της ζωής του στα δικά του χέρια, ενάντια στους ντόπιους και ξένους κατακτητές.

Ομολογιούχοι και «κέρβεροι» της τιμής, εις σάρκαν μίαν. «Πατριώτες» και «ηθικοί», τότε. «Πατριώτες» και «ηθικοί», όπως και σήμερα...

Ο Αρης, κυκλωμένος, λένε οι μαρτυρίες, από τους διώκτες του, θα δώσει ο ίδιος το τέλος με το ατομικό του περίστροφο, για να περάσει στην αιωνιότητα ως σύμβολο αντίστασης.

Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι το γνήσιο παιδί του ΚΚΕ, τον Αρη Βελουχιώτη, είναι η διαδρομή που επιβεβαιώνει το ίδιο το μήνυμα του ΚΚΕ σε όλη την ιστορική του πορεία: Οσο αυτός ο λαός θα σηκώνει το ανάστημά του, τίποτα δεν πάει χαμένο, τίποτα δεν μπορεί να το σκεπάσει η λήθη, το όραμα θα γίνει πραγματικότητα, ο τελικός λόγος της Ιστορίας θα είναι υπέρ των ανυπεράσπιστων και των αδικημένων.

Την ίδια μέρα που ο Αρης πέρασε στην «αθανασία», έξω από τη Μεσούντα, καταδιωκόμενος από δυνάμεις του εχθρού, μαζί του στο θάνατο τον ακολούθησε και ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.

Η τελευταία πράξη του δράματος γράφτηκε με τον κανιβαλισμό και τη θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα μείνουν κρεμασμένα από τις 18 έως τις 20 Ιούνη σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.

*

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τις σχέσεις του Αρη με το ΚΚΕ. Ομως, ο αρμοδιότερος να μιλήσει είναι ο ίδιος ο Αρης. Και το έκανε:

*

«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρο μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Εκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα; ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ότι γλίτωσα απ' τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα που φερόντανε τροχάδην στον γκρεμό με ΑΓΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στοιχεία και μόνο με τέτοια. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου. Είναι το μόνο κόμμα που οδηγεί τους εκμεταλλευόμενους στον ιστορικό δρόμο: Στην οριστική απελευθέρωση του προλεταριάτου. Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

(Θανάσης Κλάρας, επιστολή στον «Ριζοσπάστη», 9/9/1931)

*

Αυτός ήταν ο δρόμος που «μεταμόρφωσε» τον Θανάση Κλάρα σε Αρη Βελουχιώτη. Ο δρόμος του ΚΚΕ.

Ο Αρης ήταν κομμουνιστής, ήταν γέννημα - θρέμμα του ΚΚΕ, πιστός στρατιώτης του, ακόμη κι όταν διαφωνούσε με επιλογές του Κόμματος. Ακόμη και μετά τη διαγραφή του, όταν διαφώνησε, μετά τη Βάρκιζα.

Ετσι γεννήθηκε ο Κλάρας ως Αρης Βελουχιώτης. Κι έτσι πέθανε. Ως παιδί του ΚΚΕ. Γι' αυτό συνεχίζει να συνεγείρει το νου και τις καρδιές των ανθρώπων.