1429 Οι Αγγλοι αναγκάζονται να λύσουν την πολιορκία της Ορλεάνης, ενώ ηττώνται από τις γαλλικές δυνάμεις της Ζαν ντ' Αρκ και στη μάχη του Πατέ.

1815 Στο πεδίο της μάχης, 25.000 Γάλλοι κείτονται νεκροί. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης έχει παίξει την κυριαρχία του σε μια ζαριά στο Βατερλό και έχει χάσει. Νικήθηκε από τη συμμαχική δύναμη Βρετανίας, Γερμανίας και Δανίας, που διοικούσαν ο δούκας του Ουέλινγκτον και ο στρατηγός Γκέμπχαρτ Φον Μπλουέτσερ. Ο Ναπολέων παραιτήθηκε στις 22 του Ιούνη.

1940 Ο στρατηγός Κάρολος ντε Γκολ καλεί τους Γάλλους σε αντίσταση κατά των Γερμανών, που έχουν ήδη σαρώσει τις χώρες των δυτικών ακτών της Ευρώπης.

1953 Η Αίγυπτος ανακηρύσσεται Δημοκρατία, με πρώτο της Πρόεδρο τον στρατηγό Ναγκίμπ.

1963 Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή, ο βασιλιάς Παύλος αναθέτει την πρωθυπουργία στον έμπιστό του Παναγιώτη Πιπινέλη.

Τώρα που ο Ειρηναίος καθαιρέθηκε από πατριάρχης σε μοναχό και ο Καλούσης (εκείνος με τις δίμετρες Ουκρανές) από πρόεδρος των Πρωτοδικών εκδιώχθηκε από το δικαστικό σώμα, κάποιοι θα θελήσουν να χάψουμε ...αμάσητη την περιβόητη «κάθαρση». Γι' αυτό, προσοχή: Το πράμα είναι τίγκα στη «σαλμονέλα»...

Σε αντίθεση με αυτούς που «γκρινιάζουν» (!) επειδή δεν κερδίσαμε τη Βραζιλία, οι υπόλοιποι, που έχουν μιαν έστω στοιχειώδη επίγνωση του θέματος, το γνωρίζουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, και εφόσον η «θεά» μπάλα σε φέρνει να είσαι αντίπαλος ποδοσφαιριστών όπως ο Ροναλντίνιο, ισχύει στο ακέραιο: Οταν κάτι δεν μπορείς να το αποφύγεις, τότε κάθεσαι και το απολαμβάνεις...

Το διαβάσαμε χτες στην «Ελευθεροτυπία»: Ο Φίλιπ Κούνεϊ ήταν σύμβουλος του Μπους. Πιάστηκε στα πράσα από τον Τύπο να παραποιεί στοιχεία σχετικά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δραστηριότητα, στην οποία επεδίδετο ώστε να υπάρχει το απαραίτητο «επιστημονικό» υπόβαθρο στην πολιτική του Μπους υπέρ των πετρελαϊκών εταιριών. Μετά την αποκάλυψη των δραστηριοτήτων του, ο Κούνεϊ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από το Λευκό Οίκο. Κάτι τέτοιοι, όμως, δεν πάνε ποτέ χαμένοι. Οπως ανακοινώθηκε, προσλήφθηκε, ήδη, από την πετρελαϊκή εταιρία «Exxon Mobil»...

Ο μεν ένας, ο κ. Φλώρος, που ρωτήθηκε για τις δοσοληψίες του στο Χρηματιστήριο, και συγκεκριμένα πώς τα κατάφερε να βγάλει το ποσό του 1 δισεκατομμυρίου σε 20 μέρες, απάντησε:

«Ηταν η εποχή που όλο το Χρηματιστήριο ανέβαινε (...). Ηταν εποχή, το '99, που το Χρηματιστήριο έκανε λίμιτ απ κάθε μέρα. Και γλυκά κουταλιού Ρόδου να αγόραζες, τα έβγαζες τα λεφτά σου».

Αντε τώρα, μετά από τέτοιες απαντήσεις, να λουφάξουν εκείνοι οι κακοήθεις, που δεν έχουν σε τίποτα να αρχίσουν να λένε πως μερικοί το βουτήξανε στο «μέλι» το δαχτυλάκι τους (ή και τη χερούκλα τους - αυτή κι αν είναι κακοήθεια!) εκείνη την εποχή...

*

Ο δε άλλος, ο κ. Νεονάκης, κυκλοφορεί από κανάλι σε κανάλι, για να δηλώσει «δικαιωμένος», επειδή τον είχαν κακολογήσει ότι είχε παίξει στο Χρηματιστήριο 20 δισ., αλλά, όπως απέδειξε ο έλεγχος, αυτή η αρσακειάδα του «σοσιαλισμού», αυτός ο τίμιος εργάτης του «εκσυγχρονισμού», αυτό το υπόδειγμα δουλευτή, αυτή η προσωποποίηση τού «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι», είχε παίξει «μόνο» το ευτελές και παντελώς αστείο ποσό του ...ενός δισεκατομμυρίου!

«Πόρκα μιζέρια» που λένε και οι Ιταλοί...

Ξέρετε τι φταίει για το νεοφιλελευθερισμό της ΕΕ, για τον ατλαντισμό της ΕΕ και για τη συρρίκνωση της «κοινωνικής Ευρώπης»; Το «όχι» στο «ευρωσύνταγμα»! Ετσι γράφουν μερικοί αστέρες του «εκσυγχρονισμού», διακινώντας την απίθανη μετάλλαξη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας σε συσκευασία ημιεπίσημης ΠΑΣΟΚικής προπαγάνδας.

***

Τώρα, βέβαια, δε μας εξηγούν:

Είχε προηγηθεί κανένα «όχι» στο «ευρωσύνταγμα», όταν «η μπότα των τραπεζιτών» (σ.σ.: έκφραση του Α. Παπανδρέου είναι αυτή) πατούσε το λαιμό των εργαζομένων της Ευρώπης με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Ο μονεταρισμός της ΟΝΕ και τα νεοφιλελεύθερα «σύμφωνα σταθερότητας» προέκυψαν, επειδή οι λαοί «εκνεύρισαν» τους Μπλερ, Σιράκ και Σρέντερ;

Είχε προηγηθεί κανένα «όχι» στο «ευρωσύνταγμα», όταν η «κεντροαριστερή» ΕΕ βομβάρδιζε μαζί με τους Αμερικάνους τη Γιουγκοσλαβία, ή όταν η «νέα Ευρώπη» των «8» δήλωνε πρόθυμος σύμμαχος του Μπους και σύσσωμη η «Ευρώπη των 25» νομιμοποιούσε την κατοχή του Ιράκ (και, μάλιστα, επί Ελληνικής Προεδρίας);

Είχε προηγηθεί κανένα «όχι» στο «ευρωσύνταγμα», όταν η ανύπαρκτη «κοινωνική Ευρώπη» τους μετρούσε και μετρά πάνω από 20 εκατομμύρια ανέργους και πάνω από 70 εκατομμύρια φτωχούς ή όταν μετρούσε και μετρά πάνω από 7,5 εκατομμύρια εργάτες σακατεμένους κάθε χρόνο, λόγω των εργατικών «ατυχημάτων» στους χώρους δουλιάς (έρευνα της Γιούροστατ για το διάστημα 1994 - 2001), θύματα της απληστίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου;

***

Εν τέλει, φαίνεται ότι για τους εγχώριους ιδεολογικούς (και δη «σοσιαλιστές»!) κομισάριους της Κομισιόν, είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτούν ότι το «όχι» σε Γαλλία και Ολλανδία ήταν ακριβώς η άρνηση των εργαζομένων σ' αυτήν την ακατάπαυστα αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ. Τους είναι, επίσης, πολύ δύσκολο να διατηρήσουν μια στοιχειώδη σοβαρότητα, που δε θα κατρακυλά την πολιτική αντιπαράθεση σε ρηχή επίδειξη αφόρητων εξυπνακισμών και σε στρεψοδικία, ανάξια καφενείου.

Και τους είναι δύσκολο, γιατί τα 20 χρόνια που πέρασαν, απ' όταν το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε σαν το κόμμα των «αστερίσκων» μέχρι να καταντήσει την Ελλάδα ένα ακόμα αστεράκι στην αστερόεσσα των ΗΠΑ και των Βρυξελλών, ήταν αρκετά και για τη δική τους, την προσωπική πολιτική μετάλλαξη.

Τα μέτρα της ΝΔ για το Ασφαλιστικό των τραπεζών στηρίζονται στο νόμο Ρέππα, εσείς αν ήσασταν στην κυβέρνηση τι θα κάνατε, ρωτήθηκε χτες ο Κ. Σκανδαλίδης (στον «Αλφα») και απάντησε: «Θα εφαρμόζαμε το νόμο Ρέππα»!

Μπίνγκο!

Θα προτιμούσαν, βλέπετε, την ...ευελιξία του ελληνικού συστήματος. Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, τέτοια μεγάλα ερωτήματα αποφεύγεται να φτάνουν στον κόσμο, που, κατά τα λοιπά, είναι ελεύθερος να συμμετέχει και να αποφασίζει για άλλα ...σπουδαία ζητήματα: Το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Γιουροβίζιον, το νικητή του φέιμ στόρι κλπ...

*

Αυτοί είναι που, στην αρχή, αμέσως μετά το γαλλο-ολλανδικό σκαμπίλι, εμφανίστηκαν με υγρά από τα δάκρυα μάτια τους, να δηλώνουν ανήσυχοι για το μέλλον μας. Τους είδαμε να σκίζονται για το καλό μας, αφού το γνωρίζουν καλύτερα κι από εμάς τους ίδιους. Να διερμηνεύουν αυθεντικά και σε βάθος το συμφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων - αυτά τα θύματα του μαζοχισμού - που, λόγω άγνοιας και απρονοησίας, υπονομεύουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Αλλά τώρα επανήλθαν στη γνώριμη μορφή τους. Βρυξελλόψυχοι και «δημοκράτες» μέχρι αηδίας.