1910 Σχηματίζεται κυβέρνηση υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

1912 Τα ελληνικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Ελασσόνα.

1929 Η Διεθνής Αντιφασιστική Επιτροπή δημοσιεύει έντονη διαμαρτυρία για την ασκούμενη τρομοκρατία στην Ελλάδα.

1932 Η Αστυνομία στην Καβάλα επιτίθεται εναντίον μαζικής συγκέντρωσης καπνεργατών. Σκοτώνει τον καπνεργάτη Ψαρόπουλο και τραυματίζει άλλους δύο.

1934 Σε κοινή Σύνοδο της Βουλής και της Γερουσίας, ο Αλέξανδρος Ζαΐμης επανεκλέγεται Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για την πενταετία 1934-1939.

1939 Υπογράφεται συμφωνία για αμοιβαία βοήθεια από τη Γαλλία, την Αγγλία και την Τουρκία.

1951 Αρχίζει η πρώτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη.

1962 Υπογράφεται στη Νέα Υόρκη συμφωνία πενταετούς διάρκειας για το ελληνικό δημόσιο χρέος μεταξύ Αμερικανών κατόχων ελληνικών χρεογράφων και ελληνικής αντιπροσωπείας. Η συμφωνία αφορά στη ρύθμιση του 40ετούς δανείου του 1924, του επίσης 40ετούς του 1928 και του δανείου για τη βελτίωση της ύδρευσης του 1925.

1979 Απονέμεται στον Οδυσσέα Ελύτη το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η δολοφονική επίθεση εναντίον του δημοσιογράφου Φ. Συρίγου είναι ο πραγματικός «καθρέφτης» του κόσμου και του υποκόσμου που έχει αλώσει το χώρο του ελληνικού αθλητισμού. Μετά την Πορτογαλία και την Ολυμπιάδα της Αθήνας, περίσσεψαν τα λόγια για «εξυγίανση». Η πρώτη πράξη αυτής της «εξυγίανσης» είναι τα λοστάρια που χτες οι αλήτες επιστράτευσαν εναντίον του δημοσιογράφου. Και όταν λέμε «αλήτες», εννοούμε, κυρίως, τα αφεντικά των πληρωμένων τραμπούκων.

Οι παραγωγοί της τηλεοπτικής εκπομπής «Φέιμ Στόρι» του «Αντέννα» συνεχίζουν την ύβρη.

Την Κυριακή εξακολούθησαν να ασελγούν εις βάρος της μνήμης και του έργου του Γιάννη Ρίτσου. Συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα λόγια του ποιητή. Πήραν μια φράση από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» («Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο») και μετέτρεψαν τους στίχους του ποιητή σε ντεκόρ για το στούντιο του τηλεοπτικού τους σκουπιδιού.

*

Καταχραστές, σφετεριστές, πολιτιστικά ανάγωγοι, έμποροι του χυδαίου, επιτίθενται στο ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό φορτίο των στίχων του Ρίτσου.

Τσουβαλιάζουν τις αξίες και τα ιδανικά των ποιητών του ελληνικού λαού με την προσωπική τους παρακμή. Καπηλεύονται το ωραίο και το αληθινό, για να πλασάρουν ευκολότερα την «αισθητική» του «τσιλιμπουρδιστάν», που την υπηρετούν και τη διακονούν, για να γεμίζουν τις τσέπες τους και να κρεμάνε ανθρώπινες σάρκες από τα τηλεοπτικά τσιγκέλια της AGB.

Εχουν το θράσος - ως άλλο «Τμήμα Μεταγωγών»! - να μεταφέρουν τον Ρίτσο από τη Μακρόνησο για να τον εγκαταστήσουν στους τέσσερις τοίχους του «Μεγάλου Αδελφού»! Εκαναν τον Ρίτσο «ντεκόρ» για να «παράγουν» Καλομοίρες!

*

Είναι ασύγγνωστη αφέλεια να απευθυνθεί κανείς στην κυρία Τατιάνα Στεφανίδου, στην κυρία Μπόκοτα, στην κυρία Δρούτσα και στους κυρίους τάδε και δείνα που συμμετέχουν στην εν λόγω εκπομπή, με την ελπίδα ότι θα συναισθανθούν το ατόπημά τους. Η ελπίδα, για περιπτώσεις σαν τις δικές τους, έχει πεθάνει.

*

Απευθυνόμαστε στους πνευματικούς ανθρώπους αυτής της χώρας. Μιλήστε!

*

Απευθυνόμαστε σε όσους ψήφισαν το άρθρο 15 του Συντάγματος, που μιλά για «την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας»! Τους ρωτάμε: Είναι «πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας» η υπαγωγή του Ρίτσου σε «ταμπλό βιβάντ» ενός τηλεοπτικού σκουπιδιού;

*

Ρωτάμε τον υπουργό Πολιτισμού αυτής της χώρας, τον Κώστα Καραμανλή: Είναι «πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας» η καπηλεία των στίχων του Ρίτσου από τους τηλεοπτικούς «νταβατζήδες» και τις ιέρειές τους;

«Παράγκες» δολοφόνων!