1556 Ο χειρότερος σεισμός που καταγράφηκε ποτέ προκαλεί στην Κίνα το θάνατο περίπου 830.000 ανθρώπων.

1878 Τα ελληνικά στρατεύματα εισέρχονται στη Θεσσαλία. Στις 7 του Φλεβάρη ανακαλούνται.

1907 Πεθαίνει ο Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ. Μεγάλος Ρώσος χημικός, που ανακάλυψε τον περιοδικό νόμο των χημικών στοιχείων.

1943 Λήγει η μάχη του Στάλινγκραντ. Κράτησε 140 μέρες και έγινε σύμβολο της αντίστασης κατά των ναζί.

1947 Μέσα στο σκοτάδι της αγγλο-αμερικανικής τυραννίας, το βράδυ της 2ας του Φλεβάρη του 1947 η Αθήνα «φωτίζεται» από μια επιγραφή που εμφανίζεται στη βορινή μετόπη της Ακρόπολης και γράφει: «Να φύγουν οι Αγγλοι»! Ηταν το αποτέλεσμα μιας παράτολμης επιχείρησης, που οργανώθηκε από το ΚΚΕ και αναπτέρωσε το φρόνημα του λαού.

1966 Αποφασίζεται η μη εγκατάσταση σοβιετικών πυραύλων στην Κύπρο, χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση της Ελλάδας.

1970 Πεθαίνει σε ηλικία 97 ετών ο Μπέρτραντ Ράσελ, Αγγλος νομπελίστας μαθηματικός, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, που φυλακίστηκε δυο φορές επειδή ηγήθηκε στον αγώνα για τον πυρηνικό αφοπλισμό και αφιερώθηκε στην ανάπτυξη του φιλειρηνικού κινήματος.

1984 Από τον Ιούλη του 1974 η ΚΥΠ δεν παρακολουθεί πολιτικούς, δηλώνει στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών Αγαμ. Κουτσόγιωργας, απαντώντας στην καταγγελία του βουλευτή του ΚΚΕ Νίκου Καλούδη.

Eκείνο το «επαίτειος» της στήλης στο φύλλο του Σαββάτου, με αφορμή την 14η επέτειο από τα Ιμια και το συνακόλουθο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» της 31ης Γενάρη του 1996, έβγαζε μάτι.

Αν κι εδώ που τα λέμε, κάτι τέτοιοι επέτειοι, λίγο απέχουν από την «επαιτεία»...

Οτι τα ημερολόγια του Χριστοφοράκου, της γραμματέως του, των υφισταμένων του (ενδεχομένως και των κλητήρων του) στη «Ζήμενς» έχουν γίνει φύλλο και φτερό, ότι δείχνουν να αξιοποιούνται ως πολύ χρήσιμο χαρτοπόλεμο για τη συγκάλυψη του σκανδάλου, προκαλώντας δηλώσεις, διαψεύσεις, αντιπαραθέσεις και - κυρίως - αντιπερισπασμούς, μπορεί να μην προσθέτει τίποτα επί της ουσίας της υπόθεσης.

Προσθέτει, όμως, ένα επιπλέον στοιχείο που αφορά σε ένα και μόνο:

Στη σαθρότητα, στη σαπίλα και στην ξεφτίλα ενός πολιτικού συστήματος, που η αξιοπιστία του και η εντιμότητά του έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε για την καταβύθιση της δημόσιας εικόνας του πολιτικού του προσωπικού να αρκούν οι σημειώσεις κάποιου που έγινε πασίγνωστος στο πανελλήνιο επειδή «λάδωνε» το δικομματικό καταπέτασμα...

Για μια Ελένη...

Μας λένε ότι είναι η αδιαφάνεια, είναι η διαπλοκή, που ευθύνονται για τη λεηλασία του δημόσιου ταμείου. Και ότι αν (και όταν...) την πατάξουν, το ταμείο θα γεμίσει.

Λένε ψέματα!

Η μίζα, η αρπαχτή, τα «μαύρα ταμεία» είναι το «ρεγάλο», είναι το λιπαντικό. Είναι η κορυφή του παγόβουνου. Που δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε το ίδιο το σώμα του εγκλήματος.

*

Αποφεύγουν να μιλούν για τα «πολλά» από το λεηλατημένο ταμείο, που τη διασπάθισή τους την προβάλλουν σαν «επιβεβλημένη», «αναγκαία», «χρήσιμη» πολιτική.

*

Θέλουν να αιχμαλωτίζουν τη συζήτηση μιλώντας μόνο για τη διαφθορά, δηλαδή για το χρηματισμό του ενός ή του άλλου, που τελικά δεν αποτελεί παρά το κερασάκι στην τούρτα του εγκλήματος.

***

Ας το ξεκαθαρίσουμε:

Αν κάτι δηλώνει η διαφθορά, είναι ο ηθικός ξεπεσμός του πολιτικού εποικοδομήματος και μέρους του πολιτικού προσωπικού, που πρέπει και να ξεσκεπαστεί και να παταχτεί αμείλικτα.

*

Αλλά, προσοχή:

Πρόκειται για ηθικό ξεπεσμό στο πλαίσιο ενός κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου, που, έτσι κι αλλιώς,

η ανηθικότητά του,

δηλαδή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η παντοδυναμία του Δυνατού έναντι του αδύναμου, η υπεροχή του πατρικίου έναντι του πληβείου,

αποτελεί εξ αντικειμένου τον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξής του.

***

Συνεπώς:

*

Ακόμα κι αν στην υπόθεση της «Ζήμενς» δεν υπήρχαν τα «μαύρα», οι υποθέσεις του C4i και του ρουφιανοζέπελιν θα συνέχισαν να αποτελούν μέρος της σκανδαλώδους αφαίμαξης υπέρ μονοπωλίων που υπέστη ο ελληνικός λαός στο όνομα της Ολυμπιάδας.

*

Ακόμα κι αν γύρω από τα ομόλογα (δομημένα και μη) δε στηνόταν το «μπαξίσι» μεταξύ των «κουμπάρων», το ίδιο σκανδαλώδης θα ήταν η λεηλασία που υπέστησαν τα Ταμεία.

*

Ακόμα κι αν γύρω από το Χρηματιστήριο δεν είχε στηθεί το γαϊτανάκι των «ημετέρων», εξίσου σκανδαλώδης θα ήταν η πρωτοφανής αναδιανομή πλούτου που στήθηκε προς όφελος των ισχυρών.

***

Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν καταργηθεί το «ρεγάλο», αν δηλαδή εκμηδενιστεί η διαφθορά και η διαπλοκή

- πράγμα αδύνατο αφού έτσι γίνονται οι «μπίζνες» στην «ελευθέρα ηθών» αγορά των πολυεθνικών -

το έγκλημα δεν καταργείται.

*

Η πορεία πρέπει να είναι η αντίστροφη:

Μόνο αν καταργηθεί το έγκλημα,

δηλαδή μόνο αν αποκρουστεί, αν ανατραπεί, αν εκμηδενιστεί ο δυναστικός ρόλος των πολυεθνικών,

θα καταργηθεί και το «ρεγάλο».

*

Εως τότε, οι

(ολοένα και πιο έκπτωτοι) αρχάγγελοι της «κάθαρσης» θα δημαγωγούν περί της «νόμιμης» και της «έντιμης» λειτουργίας του συστήματος - σκάνδαλο.

«Κάθε Ελληνας με ακέραια εθνική περηφάνια και φιλότιμο δεν μπορεί παρά να διαβάσει με μεγάλη, μ' απέραντη θλίψη την ιστορία της χώρας μας όλες αυτές τις δεκαετίες του 19ου αιώνα.

Μας φαίνεται απίστευτο ότι τις διάφορες κυβερνήσεις τις αποτελούσαν Ελληνες. Κι όμως, και την περίοδο αυτή, την Ελλάδα την κυβέρνησε το αστοτσιφλικάδικο μπλοκ, τα τζάκια και οι τραπεζίτες-τοκογλύφοι, που ξεφύτρωσαν μεσ' από τη λαϊκή δυστυχία.

(...)

"Εκράτει τότε παρά τοις Ελλησι πολιτικοίς η περίεργος αντίληψις, ότι προς επίλυσιν παντός σπουδαίου ελληνικού ζητήματος, ιδία δε προς πραγματοποίησιν των εθνικών ιδεωδών, ήρκει η πλησίον των ισχυρών της δύσεως επαιτεία".

Αυτό στάθηκε μια ακόμη αφορμή για τις ξένες δυνάμεις ν' ανακατεύονται στα εσωτερικά μας.

Δεν πέρναγε μήνας, την εποχή του Οθωνα, χωρίς επέμβαση της μιας είτε της άλλης ξένης κυβέρνησης, με κύριο έργο να κάνουν την Ελλάδα δορυφόρο της πολιτικής τους κι ακόμα να μας αναγκάσουνε να πληρώσουμε το καταραμένο δάνειο, που δεν εννοούσανε με κανέναν τρόπο να το ξεχάσουν, έστω κι αν περνούσαν αιώνες ολόκληροι».

***

Αυτά γράφει ο Νίκος Μπελογιάννης στο έργο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»), περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα την εποχή των «δανείων της ανεξαρτησίας» και του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

*

Δύο αιώνες αργότερα,

πληροφορίες που έρχονται από τις Βρυξέλλες, έφτασαν χτες να μιλούν για επιτρόπους - ελεγκτές όχι μόνο της πορείας της ελληνικής οικονομίας, αλλά με αρμοδιότητες που θα άπτονται ακόμα και επί θεμάτων λειτουργίας των θεσμών και διακυβέρνησης της χώρας!

*

Οντως τίθεται τέτοιο θέμα ή αποτελεί «παραμύθι με δράκο»;

Προς το παρόν ας κρατήσουμε τούτο:

Οι ταγοί αυτού του τόπου, εκείνοι που τα παίρνουν από τους πολλούς και τα δίνουν στους λίγους, που ξεζούμισαν την εργατική τάξη στο όνομα της «ισχυρής Ελλάδας», της Ελλάδας της «πρώτης ταχύτητας», της Ελλάδας «της ΟΝΕ και του ευρώ», της Ελλάδας των Ολυμπιακών Αγώνων και της... «Γιουροβίζιον»,

έχουν οδηγήσει τη χώρα να είναι έρμαιο καταστάσεων τέτοιων που δε σου επιτρέπουν να αποκλείσεις ακόμα και την ύπαρξη «δράκων»,

γεγονός που με τη σειρά του δεν μπορεί παρά να προκαλεί «απέραντη θλίψη» σε όποιον διαθέτει φιλότιμο...