1916 Αρχίζει η επανάσταση των Ιρλανδών κατά της Αγγλίας, που θα οδηγήσει στο καθεστώς της ανεξάρτητης κτήσης (1921). Από το 1937 η Ιρλανδία έγινε ανεξάρτητη Δημοκρατία με το όνομα ΕΪΡΕ.

1919 Πραγματοποιείται το ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας.

1942 Εκδίδεται το πρώτο φύλλο της «Ελεύθερης Ελλάδας», εφημερίδας του ΕΑΜ.

1944 Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εκμηδενίζουν επίλεκτο χιτλερικό τάγμα στη μάχη που δόθηκε κοντά στο χωριό Γλόγοβα.

1949 Συνήλθε στο Παρίσι το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο των Οπαδών της Ειρήνης.

1962 Χιλιάδες οικοδόμοι της Αθήνας, του Πειραιά και της Ελευσίνας κατεβαίνουν σε απεργία και οργανώνουν μαχητική συγκέντρωση στο θέατρο «Ακροπόλ».

Σταράτη τοποθέτηση! Τα Σκόπια - είπε χτες η κ. Μπακογιάννη - συνορεύουν με την Ελλάδα και όχι με τις ΗΠΑ, επομένως είναι για το καλό τους να λύσουν τα προβλήματά τους μαζί μας και όχι με τις ΗΠΑ...

Ωραίες κουβέντες! Οχι, δηλαδή, για να μη νομίζει η κ. Ράις (που έστειλε επιστολή ζητώντας από την Αθήνα να μη θέτει το θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας ως πρόσκομμα για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ) ότι θα μας κάνει κουμάντο...

Αν μη τι άλλο, η κ. Μπακογιάννη την έβαλε στη θέση της την Κοντολίζα.

Πάντως, δεν έχουν περάσει και πολλές μέρες απ' όταν σε μια απόφαση της Γερουσίας των ΗΠΑ, δίπλα στη λέξη «Μακεδονία», οι Αμερικανοί πρόσθεσαν (σε παρένθεση...) και τον όρο «ΠΓΔΜ», οπότε - όπως θυμάστε - πήραν κι έδωσαν τα πανηγύρια στην Αθήνα γι' αυτή τη «μεγάλη εθνική επιτυχία»...

Μάλιστα, οι παρατρεχάμενοι της κ. Μπακογιάννη έσπευσαν να τονίσουν τότε ότι επρόκειτο για ένα απτό αποτέλεσμα που οφειλόταν στη στιβαρή προ μηνός παρουσία της κυρίας υπουργού στην Ουάσιγκτον, καθώς και στην «πολύ καλή χημεία» μεταξύ των δύο κυριών, Ράις - Μπακογιάννη, που επαναβεβαιώθηκε στις μεταξύ τους επαφές...

(Σ.σ.: Οσο για το με ποιον συνορεύουν τα Σκόπια, ακόμα κι αν ως υπόθεση εργασίας ξεπεράσουμε εκείνο το διαρκούς ισχύος «ανήκομεν εις την Δύσιν», μια και μόνο ματιά στο χάρτη της Βαλκανικής και στα προτεκτοράτα που δημιούργησαν οι Αμερικάνοι, σε πείθει αμέσως για το αν οι ΗΠΑ έχουν ή όχι «σύνορα» στην περιοχή...)

Στη θέση του ΚΚΕ για κατάργηση των ΠΑΕ και την οικοδόμηση ενός αθλητισμού που δε θα είναι εμπόριο, διάφοροι «εξυπνάκηδες» αντιτείνουν ότι οι κομμουνιστές «έχουν χάσει το τρένο της εποχής». Επιμένουν, επίσης, σε μια προσπάθεια παραποίησης (με ...επαγγελματικό τρόπο) της θέσης του Κόμματος, ότι το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να επιστρέψει στον «ερασιτεχνισμό»...

*

Κατ' αρχάς, όταν μιλάμε για επαγγελματικό και ερασιτεχνικό αθλητισμό, στην ουσία μιλάμε για την αντιπαράθεση ανάμεσα στον εμπορευματοποιημένο και μη εμπορευματοποιημένο αθλητισμό. Μιλάμε, δηλαδή, για μια άλλη αντίληψη περί κοινωνίας και οικονομίας, ως εκ τούτου για ένα άλλο εποικοδόμημα, που βεβαίως δε χωράει στο σημερινό σύστημα. Αλλά η διεκδίκηση γι' αυτή την άλλη κοινωνία, όπου ο αθλητισμός δε θα είναι «επιχείρηση», αρχίζει από σήμερα, όσες αντιρρήσεις κι αν έχουν οι θαμώνες της «παράγκας».

Δεύτερον, αυτό το μοντέλο αθλητισμού, ο ερασιτεχνικός και μη εμπορευματοποιημένος αθλητισμός, και άρτιες υποδομές συνεπάγεται, και καταρτισμένο αθλητικό και επιστημονικό προσωπικό, και χρηματοδότηση, και ικανοποίηση των αναγκών των αθλητών που θα ξεπηδούν από το μαζικό λαϊκό αθλητισμό, και, φυσικά, την καλλιέργεια του ευ αγωνίζεσθαι. Τι από αυτά έχει - αλήθεια - ο δικός τους, ο επαγγελματικός (δηλαδή, ο εμπορευματοποιημένος) αθλητισμός, που πίσω από τη λαμπερή του βιτρίνα εκείνο που αναβλύζει, πέραν της βρωμιάς και της διαπλοκής, είναι και ο «ερασιτεχνισμός», με την έννοια της προχειρότητας και της ανοργανωσιάς;

Τρίτον, μας λένε ότι πρέπει να κοιτάξουμε τι γίνεται στις άλλες χώρες κι έτσι να προχωρήσουμε. Καμία αντίρρηση. Ας κοιτάξουμε: Στην Αγγλία των θατσερικών μέτρων, η βία μετακόμισε από τα γήπεδα ακριβώς έξω από αυτά. Μόνο στο Μουντιάλ της Γερμανίας, οι συλλήψεις Αγγλων χούλιγκαν ήταν χιλιάδες και το ξύλο στις πλατείες της Γερμανίας με τους Γερμανούς «συναδέλφους» τους καθημερινό φαινόμενο! Στην παγκόσμια πρωταθλήτρια για το 2006, την Ιταλία, που το ξύλο δεν περιορίζεται στις εσωτερικές διοργανώσεις αλλά και στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα υποβιβάστηκε λόγω σικέ παιχνιδιών, ενώ την προηγούμενη φορά που η Εθνική Ιταλίας πήρε το παγκόσμιο κύπελλο, το 1982, ο πρώτος σκόρερ της ήταν βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στα στησίματα. Στη Γερμανία, το 2005 ξέσπασε το δεύτερο μέσα σε τριάντα χρόνια σκάνδαλο με στημένα παιχνίδια. Στην Ισπανία η χρεοκοπία της Ρεάλ αποσοβήθηκε πριν από μερικά χρόνια μόνο επειδή μπήκε στη μέση ως χρηματοδότης ο Δήμος της Μαδρίτης.

Αυτά συμβαίνουν (και) στις «προηγμένες» ποδοσφαιρικά χώρες. Βλέπετε, η βία, τα σκάνδαλα, το ντοπάρισμα, δεν είναι ελληνικό φρούτο. Είναι παράγωγο του αθλητισμού - εμπόριο. Παντού.

*

Εν κατακλείδι: Φυσικός νόμος είναι ότι ο Ηλιος ανατέλλει το πρωί και δύει το βράδυ. Δεν είναι φυσικός νόμος η μετατροπή του παιχνιδιού σε εμπόρευμα, ούτε η αγοραπωλησία του από προέδρους και παράγοντες. Η επιστροφή του παιχνιδιού στη φύση του προϋποθέτει την αποβολή από το «γήπεδο» των σφετεριστών του. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να απαλλαγούμε από τα απόβλητα της παρά φύσιν μετατροπής του αθλητισμού σε εμπόριο. Τέτοιο απόβλητο είναι η βία που εκδηλώνεται στα γήπεδα και εκδηλώνεται πάντα με αφορμή και όχι με αιτία τον αθλητισμό.

Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έβαλε «λουκέτο» στη χρηματιστηριακή «Ακρόπολις». Και δεν είναι αυτή μια «απόδειξη» ότι «το μαχαίρι θα μπει στο κόκαλο» (!), εξανίστανται οι της ΝΔ. Δε λέμε, καλή η προσπάθεια. Αλλά μήπως θα βάλουν «λουκέτο» και στις τράπεζες; Γιατί, απ' ό,τι ξέρουμε, το 99% της διακίνησης των ομολόγων, με ό,τι αυτό σημαίνει (μίζες, αρπαχτές, απομύζηση χρημάτων των ασφαλισμένων - όλα νόμιμα, βέβαια...), γίνεται μέσω των τραπεζών...

ΣΑΒΒΑρακατρανέμια...

Εξεμάνη χτες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Καστανίδης, και προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκλήθηκαν από τις δηλώσεις του σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν και «του ξέφυγε» ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πρόβλημα με τα δομημένα ομόλογα, αλλά μόνο με τον τρόπο που αυτά διακινήθηκαν...

Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο προφορικός λόγος «αδίκησε» τον κ. Καστανίδη, υπάρχει και ο γραπτός λόγος, που μάλλον είναι αδύνατον να διαψευστεί.

Πριν τρεις μέρες, λοιπόν, ο κ. Γιάννος Παπαντωνίου, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στα «Νέα», έγραψε τα εξής:

«Η έκδοση δομημένων ομολόγων δεν είναι, γενικά, λάθος».

Αυτά έγραψε ο κ. Παπαντωνίου. Και μη μας πει κανείς ότι ο κ. Παπαντωνίου δεν ανήκει, πλέον, στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ένας επί μακρόν υπουργός Οικονομίας των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη, αλλά και του Αντρέα Παπανδρέου, αν μη τι άλλο, ανήκει στην - γνωστή (και) στο θέμα των αποθεματικών των Ταμείων - ιστορία του ΠΑΣΟΚ...