1797 Ο 28χρονος Γάλλος Αντρέ Ζαν Γκαρντερέν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε αλεξίπτωτο.

1811 Γεννιέται ο μεγάλος μουσουργός Φραντζ Λιστ.

1844 Γεννιέται η Γαλλίδα ηθοποιός Σάρα Μπερνάρ, γνωστή ως «θεϊκή Σάρα». Ζωντάνεψε ρόλους τραγικών ηρωίδων. Πέθανε το 1923.

1887 Γεννιέται ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζον Ριντ. «Κάλυψε» την Οχτωβριανή Επανάσταση, την οποία αργότερα περιέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο». Πέθανε τον Οκτώβρη του 1929 στη Μόσχα.

1906 Πεθαίνει ο Γάλλος μετα-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πολ Σεζάν.

1964 Ο Ζαν Πολ Σαρτρ απορρίπτει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, υποστηρίζοντας ότι θα μείωνε το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς.

1987 Στον οίκο «Κρίστις» της Ν. Υόρκης πωλείται για 5,39 εκατομμύρια δολάρια ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης της Βίβλου από τον Γουτεμβέργιο. Το βιβλίο τυπώθηκε το 1448.

Ε...λύματα

«"Λευτεριά" στον ..."Roccos"»!

(σ.σ.: μόνο ο Χριστοφοράκος θα

είναι ελεύθερος, δηλαδή...)

«The game is over», μας είπε, εις την άπταιστον γλώσσαν της εταιρικής ...αλληλεγγύης, προχτές ο κ. Γιούγκερ.

«Κάντε κάτι γ...ώ το σταυρό σας» (!) φέρεται ειπών ο πρώην αρχηγός της CIA, εις άπταιστον ελληνικήν (καθότι βέρο Ελληνόπουλο), σε μια σπάνια εκδήλωση του αμοιβαίου σεβασμού και της ...συμμαχικής τρυφερότητας που διαπνέει τις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ, ψέγοντας τον συνομιλητή του για τις επιδόσεις της χώρας μας στα «αντιτρομοκρατικά» θέματα, κατά την επίσκεψη στην Αμερική του (τότε και νυν) υπουργού Δημοσίας Τάξεως (Προστασίας - πλέον - του Πολίτη...).

*

Κατόπιν αυτών

και παρακάμπτοντας ότι το ...«game» είναι στημένο,

τόσο εκ μέρους της ΕΕ

(που προφανώς δεν ξέρει τίποτα για τα «διπλά βιβλία», όχι μόνο σε Ελλάδα, αλλά και σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κλπ., ή που δε θυμάται ότι διά του Αλμούνια δήλωνε προ ολίγων εβδομάδων ότι οι πάντες γνωρίζουν τα στοιχεία για τα ελλείμματα στην Ελλάδα - άρα και ο Γιούγκερ),

αλλά στημένο και εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης

(που είναι έτοιμη να γευτεί κάθε είδους «περήφανη» χλαπάτσα, αρκεί να περάσει την προπαγάνδα περί της «αναγκαίας λιτότητας» καθότι παρέλαβε «καημένη γη»),

θα περιοριστούμε σε ένα και μόνο σχόλιο:

*

Η συμπεριφορά των «εταίρων» μας και των «συμμάχων» μας απέναντι στους εκπροσώπους του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, καθώς και η επιλογή των τελευταίων όταν τους φτύνουν να ...σκουπίζονται και μάλιστα εξ ονόματος (!) του ελληνικού λαού,

η άποψή τους δηλαδή - ακόμα και στο πλαίσιο μιας στημένης παράστασης μεταξύ ΕΕ και ελληνικής κυβέρνησης - για το πώς εκπροσωπείται ένα έθνος ελεύθερο και μια χώρα κυρίαρχη,

δεν εξευτελίζει την Ελλάδα,

όπως διατείνονται οι υμνητές του Αλμούνια και οι κολαούζοι των «αντιεξουσιαστών της εξουσίας».

Εκείνο που εξευτελίζει είναι το είδος της εξουσίας, τόσο των σημερινών «αντιεξουσιαστών» της «καταγραφής», όσο και των χτεσινών «επανιδρυτών» της «απογραφής», που, όταν δε δέρνει συνταξιούχους έξω από το Μαξίμου, θυμίζει τον Χατζηαβάτη στο πλατύσκαλο του Βεληγκέκα...

Μέχρι χτες,

το σενάριο να δεχτεί η κυβέρνηση (της ΝΔ) τις απαιτήσεις της πολυεθνικής «Τύσεν» σε ό,τι αφορά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, να παραλάβει δηλαδή τα τρία υποβρύχια χωρίς προηγουμένως να έχει διορθωθεί το τέταρτο που ...«γέρνει» και το να ενδώσει η κυβέρνηση (της ΝΔ) στους εκβιασμούς της «Τύσεν» και στις απειλές ότι θα αποχωρήσει από τα Ναυπηγεία και δε θα δεχτεί να εγερθεί καμία απαίτηση από το ελληνικό κράτος εναντίον της, περιγραφόταν από τις εφημερίδες (και σωστά)

ως «έγκλημα», «σκάνδαλο», «διασυρμός», «ξεφτίλα», «υποτέλεια» και άλλα τέτοια ...εθνικοπατριωτικά.

Από χτες, όμως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση (του ΠΑΣΟΚ πια) τα αποδέχτηκε όλα τα παραπάνω,

το γεγονός, δηλαδή, πως η «Τύσεν» όλα όσα ζητούσε επί ΝΔ τα παίρνει επί ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ούτε «έγκλημα», ούτε «σκάνδαλο», ούτε «διασυρμός», ούτε «ξεφτίλα», ούτε «υποτέλεια».

Αντιθέτως,

όπως μαθαίνουμε από τα φιλοκυβερνητικά φερέφωνα,

τώρα που αυτό ακριβώς το «έγκλημα» το διαπράττει το ΠΑΣΟΚ, η πολιτική της εξυπηρέτησης της «Τύσεν» δε συνιστά «σκάνδαλο», αλλά είναι το ...αναγκαίο βήμα για τη διάσωση του Σκαραμαγκά! Δεν είναι «διασυρμός», αλλά ...εθνικά συμφέρουσα πολιτική!! Δεν είναι «ξεφτίλα», αλλά ...αξιοπρεπής και βιώσιμη επιλογή!!!

*

Τι άλλαξε από την εποχή που το έγκλημα ήταν «έγκλημα», αλλά τώρα έγινε «λύση»; Τίποτα. Μόνο το κόμμα που κυβερνάει άλλαξε. Και μαζί άλλαξε και ο χαβάς των βαστάζων του ΠΑΣΟΚ στο χώρο του Τύπου. Εκείνων των εντύπων και των μικροφώνων που μέχρι χτες μιλούσαν για «έγκλημα». Αλλά σήμερα, αυτά τα ίδια είναι (σε ένα ακόμα ρεσιτάλ «ακηδεμόνευτης», «αδέσμευτης» και «αντικειμενικής» ενημέρωσης) που,

χωρίς τσίπα, χωρίς τον ελάχιστο αυτοσεβασμό,

δηλώνοντας «παρών» στη χοροεσπερίδα των «πρόθυμων» και των «ενσωματωμένων»,

λειτουργώντας σαν «γρανάζια» μιας μηχανής χειραγώγησης της κοινής γνώμης,

και επιδεικνύοντας όλα τα χαρακτηριστικά του «σμπίρου» των ...«αντιεξουσιαστών της εξουσίας»,

παραμυθιάζουν τον κόσμο, βαφτίζουν το «κρέας - ψάρι»,

και καθιστούν περιττό ακόμα και το σάλιο που θα χαράμιζε κανείς για να τους φτύσει.

Μάλλον ο ΣΕΒ πάει για μετονομασία (κάτι σαν το Δημόσιας Τάξης που έγινε Προστασίας του Πολίτη, δηλαδή). Από «Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων» (ελληνικών βιομηχανιών, το λένε οι ίδιοι) φαίνεται να αλλάζει η ταμπέλα και να γίνεται... «Σοσιαλιστές (!) Ελληνες Βιομήχανοι»!

Πώς, όμως, είναι δυνατόν ο ΣΕΒ - «το μαγαζί της ΝΔ», όπως τον αποκαλούσε ο τότε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κ. Λαλιώτης - να έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο... Σμόλνυ της ημετέρας σοσιαλδημοκρατίας; Ε, γίνεται!

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Δεν είναι μόνο που - προεκλογικά - ακόμα και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, σε εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ (σ.σ.: το επίσημο ίδρυμα μελετών του ΠΑΣΟΚ), αναρωτιόταν:

«Απόρησα με τον εαυτό μου, πώς εγώ ένας άνθρωπος του στυγνού κατεστημένου εισχωρώ σε σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, όταν διάβασα τη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ "Η στρατηγική της Λισαβόνας και οι προκλήσεις των μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα". Γιατί οι απόψεις μας ταυτίζονται. Νομίζω ότι μπορούμε να δούμε ακόμα και μία συγχώνευση του ΣΕΒ με το ΙΣΤΑΜΕ και άλλων κοινωνικών εταίρων. Αυτό δείχνει πως έχουν πέσει οι διαχωριστικές γραμμές. Δείχνει ευρωπαϊκή ωριμότητα. Συμφωνώ απόλυτα»!

Τα παραπάνω φλερτ, που έφτασαν μέχρι των ...ανήθικων προτάσεων για «συγχώνευση» του ΣΕΒ με το ΠΑΣΟΚ, τώρα, μετεκλογικά έχουν πάρει χαρακτήρα ...παθιασμένου έρωτα και όρκων παντοτινής αγάπης!

Μάλιστα, ο ΣΕΒ δείχνει να αξιοποιεί κάθε δυνατή ευκαιρία για να διατρανώσει τον πλούτο των αισθημάτων που τρέφει για το ΠΑΣΟΚ.

Απόδειξη: Δεν περιορίστηκε στην ανακοίνωση που εξέδωσε ακριβώς την επομένη των εκλογών, όταν και περιέγραψε το εκλογικό αποτέλεσμα σαν «μια νέα αφετηρία, ένα νέο ξεκίνημα» για τη χώρα και τη νίκη του ΠΑΣΟΚ σαν εγγύηση για την «ισχυρή διακυβέρνηση που απαιτούν οι καιροί και η οριακή κατάσταση του τόπου» (δήλωση προέδρου ΣΕΒ, 5/10/2009).

Σε λιγότερο από δυο βδομάδες, προχτές, ο ΣΕΒ επανήλθε και εξέδωσε νέα ανακοίνωση. Αυτή τη φορά αφορμή ήταν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Και ποια είναι η θέση των βιομηχάνων για τις τοποθετήσεις του κ. Παπανδρέου και των υπουργών του στη Βουλή; Προσέξτε: Οτι με τις προγραμματικές τους δηλώσεις «σηματοδοτείται μια αντίληψη ουσιαστικής και ελπιδοφόρας αλλαγής»!

Δεδομένης, λοιπόν, τόσο της άποψης που έχει το ΠΑΣΟΚ για τον εαυτό του, ότι δηλαδή αποτελεί την «κυβερνώσα... Αριστερά» (!) του τόπου, όσο και την άποψη των βιομηχάνων για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι προφανές ότι τα πράγματα εξελίσσονται όπως ακριβώς τα είχε περιγράψει ο μεγιστάνας Ανιέλι, μιλώντας με τη «σοφία» των καπιταλιστών:

«Το προσόν της Αριστεράς - έλεγε ο Ανιέλι εκθειάζοντας τις ικανότητες της σοσιαλδημοκρατίας - είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν από αυτήν η Δεξιά»...