1821 Συγκροτείται προσωρινή κυβέρνηση στην Καλαμάτα μετά την απελευθέρωση της πόλης.

1848 Η νεολαία του Αργοστολίου, ύστερα από τις φλογερές ομιλίες του Μομφεράτου και του Ζερβού, έκαψε την αναγγελία της έκδοσης μιας αντιενωτικής εφημερίδας, που θα έβγαινε στο Λονδίνο και θα προπαγάνδιζε τη συνεργασία με την Αγγλία.

1868 Γεννιέται ο Μαξίμ Γκόρκι (το πραγματικό του όνομα ήταν Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πέσκοφ), ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, που θεωρείται ο ιδρυτής και ο αυθεντικότερος εκφραστής της λογοτεχνικής σχολής του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.

1884 Γεννιέται στη Λευκάδα ο Αγγελος Σικελιανός. Ποιητής και στοχαστής, που αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

1933 Η Εργατική Βοήθεια υποβάλλει υπόμνημα στη Βουλή και στην κυβέρνηση για τη χορήγηση γενικής αμνηστίας στους αγωνιστές. Στο υπόμνημα αναφέρεται ότι 650 αγωνιστές βρίσκονται δεσμώτες στις φυλακές και 300 στις εξορίες.

1968 Εκατόν δέκα εφτά νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και τεράστιες υλικές ζημιές είναι ο απολογισμός του τρομερού σεισμού, έντασης 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει την Αλάσκα με επίκεντρο την πρωτεύουσα Ανκορατζ.

Κομπίνα πρώτη: Για μια ολόκληρη 25ετία (1951 - 1975) υποχρέωναν τα Ταμεία να καταθέτουν ατόκως (!) τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες, οι οποίες με τη σειρά τους επιδοτούσαν (ανέξοδα και με λεφτά των εργατών!) τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Από αυτή και μόνο την (καθ' όλα νόμιμη - με το νόμο 1611/1950 είχε γίνει) κομπίνα, το κράτος των Παπάγων, των Πλαστήρων, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου λεηλάτησε περί τα 58 δισ. ευρώ!

*

Κομπίνα δεύτερη: Επέτρεψαν (από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) τα αποθεματικά των Ταμείων να τζογάρονται στο Χρηματιστήριο και στις διάφορες «αγορές».

*

Κομπίνα τρίτη: Αποσιωπούν επιμελώς ότι το 99,9% των συναλλαγών των Ταμείων και της εμπλοκής τους με ομόλογα (δηλαδή, ο κύριος όγκος της «λαμογιάς») διενεργείται απευθείας από τις τράπεζες και όχι από τις χρηματιστηριακές, που σημαίνει ότι οι «μίζες» και οι «αρπαχτές» των χρηματιστηριακών εταιρειών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου!

*

Κομπίνα τέταρτη (που θα μας χρειαστεί για τα παρακάτω): Μέσω μιας πολιτικής που χαρίζει - διαχρονικά - αμύθητα πλούτη στους λίγους και ανέχεια στους πολλούς (με όλα τα συνακόλουθα αυτής της πολιτικής, ήτοι: Ρεμούλα, διασπάθιση, αρπαχτή), έχουν καταστήσει το κρατικό χρέος δυσθεώρητο.

***

Πάμε τώρα στα ομόλογα. Τα ομόλογα δεν είναι παρά μια μορφή δανεισμού με στόχο - όπως λένε - τη χρηματοδότηση του κρατικού χρέους. Λόγω, δε, αυτού του χρέους που πρέπει να εξυπηρετηθεί και επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να εξυπηρετηθεί - έτσι λένε - αυξάνονται οι φόροι, ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία με τις ιδιωτικοποιήσεις, δίνονται συντάξεις πείνας, ο εργάτης παίρνει βασικό 600 ευρώ, η Παιδεία υποχρηματοδοτείται, κ.ο.κ.

*

Με άλλα λόγια, λοιπόν: Αυτοί που κλέβουν, που κερδοσκοπούν, που αισχροκερδούν, που μιζάρουν (είτε νόμιμα, είτε παράνομα) με τα ομόλογα και τα αποθεματικά, στην ουσία τι κάνουν; Κλέβουν από τη φτώχεια του Ελληνα!

Για την ακρίβεια: Αξιοποιούν την πολιτική που κρατά τον Ελληνα στη φτώχεια και, όλοι αυτοί οι «κομπιναδόροι» (εξοπλισμένοι με νόμους και έχοντας εξασφαλίσει την πολιτική άδεια), όσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μεγαλώνουν αυτή τη φτώχεια, τόσο μεγαλύτερες αρπαχτές κάνουν, τόσο μεγαλύτερες μίζες αποσπούν, τόση περισσότερη ρεμούλα καρπώνονται! Οσο μεγαλύτερη είναι, δηλαδή, η φτώχεια για το λαό, τόσο πιο επικερδής είναι η πολιτικά νομιμοποιημένη «λοβιτούρα»!

*

Θα μπορούσε να λεχτεί ότι είναι άσκηση πρωτογονισμού για την τιμωρία όλων όσοι εμπλέκονται σε αυτή την επιχείρηση

(τη μετατροπή, δηλαδή, της φτώχειας των πολλών σε «βιομηχανία αρπαχτής» για τους «ξύπνιους»)

να ζητήσει κανείς να τους «κοπούν τα χέρια από τους αγκώνες».

Το να ζητάς, όμως, από τους εργαζόμενους να μη γίνονται οι ίδιοι «κοψοχέρηδες», να επιμένεις πως οφείλουν αντί να τους ψηφίζουν να τους «μαυρίζουν», πέραν του ότι είναι μια πιο ...πολιτισμένη αντίδραση, σίγουρα είναι και το ελάχιστο που μπορεί να ζητήσει κανείς.

Γιατί την ώρα που οι άλλοι πανηγυρίζουν για τα 50χρονα της ΕΕ, το ΚΚΕ μιλά για ανυπακοή έναντι της Κομισιόν, για απειθαρχία απέναντι στις Βρυξέλλες, για αντίσταση στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο και κυρίως για αποδέσμευση από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό της ΕΕ;

Ας αφήσουμε να μιλήσουν τα στοιχεία από την 27χρονη συμμετοχή της Ελλάδας στην πρώην ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Ας δούμε πώς εξελίχθηκε η κατάσταση στη χώρα μας. Και ας βγάλει ο καθένας τα συμπέρασμά του, αν έχει δίκιο το ΚΚΕ, ή οι άλλοι.

*

Οταν η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ, η κυρίαρχη προπαγάνδα μιλούσε για τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα «έτρωγαν» οι Ελληνες στην «Ευρώπη των 350 εκατομμυρίων καταναλωτών». Επειτα από 27 χρόνια ένταξης, η γλώσσα των αριθμών λέει τα εξής:

• Από το 1980 μέχρι το 2006, το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας, απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, επταπλασιάστηκε! Ετσι (σε τρέχουσες τιμές), από τα 5,2 δισ. ευρώ έφτασε στα 35,3 δισ. ευρώ
• Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 3,3 δισ. δρχ. στο γεωργικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης στην ΕΟΚ, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 290 εκατ. ευρώ. Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, η εικόνα καταγράφεται πλέον δραματική: Το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2005 στα 2 δισ. ευρώ. Αύξηση 789% (!) από το 1981. Ενα ακόμα στοιχείο ως προς το γεωργικό ισοζύγιο: Μόνο μέσα στον πρώτο χρόνο του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείμματος του γεωργικού της ισοζυγίου με όλες τις χώρες του κόσμου (κοινοτικές και μη) της τάξης του 74%!
• Ενα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας. Μέχρι τη στιγμή που είχαμε διαθέσιμα και συγκρίσιμα μεταξύ τους στοιχεία, μέχρι την είσοδο δηλαδή του ευρώ, η κατάσταση είχε εξελιχτεί ως εξής: Ο δανεισμός από τα 236,6 δισ. δραχμές το 1990, έφτασε το 1997 στα 1.229 δισ. δραχμές και το 2000 στα 2.440 δισ. δραχμές. Δηλαδή, την περίοδο, που, κατά τ' άλλα, «έρρεαν» στην Ελλάδα τα «πακέτα», η υποθήκευση του μέλλοντος του τόπου αυξήθηκε κατά 931%. Οι Ελληνες, δηλαδή, είναι σήμερα τουλάχιστον κατά 1.000% πιο φεσωμένοι, από τότε που μπήκαμε στην ΕΟΚ!
• Το 1994 - πρώτη χρονιά του Β΄ ΚΠΣ - το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών ήταν 93 εκατ. ευρώ. Τρία χρόνια μετά, το 1997, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας αυξήθηκε κατά ...3.866% και ανήλθε στα 3,7 δισ. ευρώ. Οσο για το 2000, το έλλειμμα έφτασε τα 7 δισ. ευρώ και σήμερα (στοιχεία 2006) έκλεισε (... κρατηθείτε) στα 23,6 δισ. ευρώ (Αύξηση μέσα σε μια δεκαετία της τάξης του ...538%).
• Μέσα στην περίοδο 1988-2001, οπότε και η δραχμή έδωσε τη θέση της στο ευρώ (καθόλου τυχαία περίοδος, αρκεί να μετρήσει κανείς τους «σταθμούς» του Μάαστριχτ και της Συνθήκης του Αμστερνταμ, αλλά και ότι μέσα στο διάστημα αυτό «έτρεξε» το «πακέτο Ντελόρ»), το δολάριο ανατιμήθηκε έναντι της δραχμής κατά 212% (από τις 182 πήγε στις 386 δραχμές), το μάρκο ανατιμήθηκε κατά 58% (από τις 110 πήγε στις 174 δραχμές), το ECU (ευρώ) ανατιμήθηκε κατά 51% (από τις 225 πήγε στις 340,5 δραχμές)
• Προσέξτε αυτό το στοιχείο: Το συνολικό χρέος της χώρας ήταν το 1980 στα 600 εκατ. ευρώ. Μετά από 27 χρόνια ένταξης στην ΕΕ το χρέος έχει εκτιναχτεί (βάσει των προβλέψεων του προϋπολογισμού του 2007) στα 234,4 δισ. ευρώ! Δηλαδή, αυξήθηκε (σε τρέχουσες τιμές) κατά 390 φορές!

(συνεχίζεται)...

Αποθυματικά

Του Στάθη (από την «Ελευθεροτυπία»)