1929 Ιδρύεται η Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας.

1931 Στην Κινέττα των Μεγάρων, κρατικά όργανα σκοτώνουν μέσα στο καλύβι του το φτωχό αγρότη Χριστόπουλο ή Μωραΐτη, γιατί χρωστούσε φόρους στο κράτος. Οι δολοφόνοι βάζουν, στη συνέχεια, φωτιά στο καλύβι και εξαφανίζονται.

1944 Στα Λιβερά της Δυτικής Μακεδονίας έπεσαν ηρωικά πολλά στελέχη του ΚΚΕ και των απελευθερωτικών οργανώσεων, που είχαν κυκλωθεί από υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού.

1966 Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Λούνα 9» πραγματοποιεί την πρώτη ελεγχόμενη προσεδάφιση στη Σελήνη.

1969 Το Παλαιστινιακό Εθνικό Κογκρέσο επιλέγει τον Γιάσερ Αραφάτ στην ηγεσία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

1991 Ενα «C-130» της Πολεμικής Αεροπορίας τσακίζεται στις πλαγιές του βουνού Οθρυς. Επιβάτες και πλήρωμα, συνολικά 63 άνδρες, ανασύρθηκαν νεκροί από τα συντρίμμια.

1994 Το αμερικανικό διαστημόπλοιο «Discovery» εκρήγνυται, μεταφέροντας πέντε Αμερικανούς αστροναύτες και ένα Ρώσο κοσμοναύτη.

1996 Σεισμός μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει τη Νοτιοδυτική Κίνα, σκοτώνοντας τουλάχιστον 302 άτομα και τραυματίζοντας 15.000.

«...Ο Βαλερί, ένας από τους πολλούς οδοκαθαριστές της Μόσχας, καθάριζε αμέριμνος τα σκουπίδια στο πάρκο Σοκολνίκι όταν είδε την πρώτη "χιονονιφάδα" της άνοιξης να ξεπροβάλλει από το λιωμένο χιόνι. Ηταν μια μαύρη πλαστική σακούλα που περιείχε την παγωμένη σορό μιας γυναίκας, με το κεφάλι και τα πόδια κομμένα. "Με το που την άνοιξα αρρώστησα...", λέει ο Βαλερί, ο οποίος αρνήθηκε να αποκαλύψει το επώνυμό του, για να προσθέσει με ένα σκοτεινό χαμόγελο: "Είναι η εποχή τους τώρα. Γι' αυτό τους λέμε "χιονονιφάδες".

*

Καθώς έρχεται η άνοιξη και το χιόνι λιώνει στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, ειδικές υπηρεσίες αναλαμβάνουν το μακάβριο έργο να συλλέξουν τους χιλιάδες ανώνυμους άστεγους, τις πόρνες, τους μεθυσμένους και τους μετανάστες που ξεθάβονται νεκροί κάθε χρόνο από τους παγωμένους δρόμους και τα πάρκα της Μόσχας. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, 3.304 μη αναγνωρισμένα πτώματα βρέθηκαν το 2004, τα περισσότερα την άνοιξη όταν λιώνουν τα χιόνια (...).

*

"Είναι μια τεράστια τραγωδία", λέει ο Αντρέι Μποκάροφ, ο οποίος εργάζεται στην υπηρεσία ταφής της Μόσχας. "Βρίσκουμε νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες. Πολλοί είναι μετανάστες από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Αλλά μπορεί να είναι και μια γριούλα που βγήκε για ψώνια και έπαθε καρδιακή προσβολή".

*

Αν ένα πτώμα δεν αναγνωριστεί, ώσπου να τελειώσει η αστυνομία την έρευνά της, μεταφέρεται στο νεκροταφείο Περεπετσίνσκι, περίπου 50 χλμ. από το κέντρο της Μόσχας. Στην άκρη του νεκροταφείου ένας νεκροθάφτης με το όνομα Σλάβα δείχνει το φρεσκοσκαμμένο χώμα. "Αγνωστος άνδρας. Ετάφη 5.4.2005", γράφει η πινακίδα. Η περιοχή όπου θάβονται οι ανώνυμοι αυτοί άνθρωποι καλύπτει 7 εκτάρια. "Θάβουμε έως και 28 πτώματα τη μέρα", λέει ο Σλάβα.

*

Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά της Μόσχας, η αθέατη πλευρά πίσω από τη λάμψη των πολλών δισεκατομμυριούχων που έχουν πλέον κατακλύσει την πόλη των 10 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκατομμύρια όμως είναι και οι παράνομοι μετανάστες που προσπαθούν να επιβιώσουν, περίπου 100.000 οι άστεγοι που ζουν στους παγωμένους δρόμους της Μόσχας και κοιμούνται στους σκουπιδότοπους, όπου τα σκουπίδια απελευθερώνουν ζέστη καθώς σαπίζουν. Το πάρκο Σοκολνίκι είναι ένα από τα αγαπημένα στέκια τους, καθώς και ένα άτυπο μέρος όπου δολοφόνοι της πόλης παρατούν τα θύματά τους.

*

Ο Βιάτσεσλαβ Γιάκοβλεφ, φύλακας του πάρκου, έχει πλέον πείρα στο να ξεχωρίζει τις "χιονονιφάδες". "Αρκετές φορές είναι κάποιος άστεγος, άλλες είναι σίγουρα φόνος από επαγγελματία. Υποθέτω ότι η ελευθερία έχει τα υπέρ και τα κατά της", λέει».

***

(*) Το ρεπορτάζ φιλοξενήθηκε τον Απρίλη του 2005 στους «Τάιμς» και δημοσιεύτηκε σε ελληνικές εφημερίδες. Προ κρίσης, δηλαδή...

Το αναδημοσιεύουμε, με την επισήμανση ότι δεν είναι πλέον μόνο τα πάρκα της Μόσχας που... φιλοξενούν «χιονονιφάδες». Είναι όλα τα πάρκα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Σε λίγους μήνες, με τον ερχομό της άνοιξης, στα πάρκα αυτά θα αρχίσουν και πάλι να ξεπροβάλλουν τα θαμμένα κάτω από το χιόνι πτώματα των νεκρών από το κρύο. Οπως δείχνουν ήδη τα στοιχεία για τους νεκρούς από το κρύο, και φέτος η σοδειά σε «χιονονιφάδες» της «απελευθέρωσης από το σιδηρούν παραπέτασμα» θα είναι πλούσια....

Στην Πολωνία οι νεκροί από το κρύο ξεπερνούν τους 30...

Πάνω από 60 οι νεκροί στην Ουκρανία, περισσότεροι από 1.000 οι άνθρωποι που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία λόγω υποθερμίας, πάνω από 40.000 εκείνοι που τις τελευταίες μέρες του χιονιά εκλιπαρούν για λίγη ζεστασιά και λίγο φαγητό στα κέντρα αστέγων της χώρας...

Στη Ρουμανία οι νεκροί έφτασαν τους 22, οι νοσηλευόμενοι ξεπερνούν τους 360...

Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία. Αφορούν - μόνο - τα καταγεγραμμένα περιστατικά...

*

Εν έτει 2012, λοιπόν, μισόν αιώνα από τότε που ο άνθρωπος πάτησε στο Φεγγάρι,

στην «πολιτισμένη» Ευρώπη οι άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο...

*

Αυτό που εντέχνως προσπερνούν τα εγχώρια και διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία είναι ότι τα περισσότερα θύματα της εξαθλίωσης διαπιστώνονται σε εκείνο ακριβώς το μέρος της Ευρώπης όπου πριν 20 χρόνια

η «δημοκρατία» κατίσχυσε του «ολοκληρωτισμού».

Εκεί όπου η «ελευθερία» κατατρόπωσε τη «δικτατορία».

Εκεί όπου ο «καλός» και «φιλάνθρωπος» καπιταλισμός παλινορθώθηκε στη θέση του «κακού» και «στυγερού» σοσιαλισμού...

*

Μαζί, όμως, με τον καπιταλισμό, σε αυτές τις χώρες εκείνο που παλινορθώθηκε ήταν η μετατροπή της στέγασης από στοιχειώδες και αυτονόητο δικαίωμα των ανθρώπων σε κερδώα επιχείρηση για τους εργολάβους.

Μαζί με τον καπιταλισμό, σε αυτές τις χώρες η ενέργεια, το φυσικό αέριο, το ρεύμα, το πετρέλαιο, όλα τα αναγκαία για τη ζεστασιά των ανθρώπων, από κοινωνικά προϊόντα που ήταν, παλινορθώθηκαν σε εμπορεύματα. Μετατράπηκαν ξανά σε «ατομική ιδιοκτησία» του πλουτοκράτη, του μονοπωλίου. Και τώρα πλέον ό,τι πριν ήταν κοινωνικό αγαθό σήμερα είναι «εμπόρευμα» που πωλείται και αγοράζεται...

Αλλά από τη στιγμή που επέστρεψε ο καπιταλισμός, μαζί του επίσης επέστρεψαν και οι αμείλικτοι «κανόνες της αγοράς». Από τους πλέον αμείλικτους «νόμους της αγοράς» στον καπιταλισμό είναι και τούτος: Στον καπιταλισμό όσοι άνθρωποι «περισσεύουν» - οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι λιμοκτονούντες, οι κοινωνικά απόβλητοι - δεν έχουν να αγοράσουν. Ούτε σπίτι, ούτε θέρμανση. Και πεθαίνουν. Από το κρύο...

*

Θα πουν κάποιοι - ειδικά στα ΜΜΕ που πουλούν με δακρύβρεχτο τρόπο την είδηση για τους νεκρούς από το κρύο στην Ανατολική Ευρώπη - ότι η αιτία για τους θανάτους είναι οι εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες...

Δεν αντιλέγουμε: Οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς. Αλλά εκείνο που άλλαξε σε αυτές τις χώρες δεν είναι η γεωγραφική τους θέση.

Δεν είναι οι θερμοκρασίες που άλλαξαν.

Αυτό που έχει αλλάξει σ' αυτές τις χώρες δεν είναι το κλίμα.

Να πέφτει το θερμόμετρο στη Βαρσοβία, στο Βουκουρέστι, στο Κίεβο πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν δεν είναι κάτι άγνωστο.

Αγνωστο, ανύπαρκτο και ανήκουστο - πριν 20 χρόνια - σε αυτές τις περιοχές ήταν το φαινόμενο των παγωμένων αστέγων στους δρόμους, στα πάρκα, στα παγκάκια...

*

Κάτι έχει αλλάξει, λοιπόν, κι αυτό δεν είναι οι κλιματολογικές συνθήκες.

Εκείνο που έχει αλλάξει είναι άλλο - και το γνωρίζουν οι πάντες:

Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι κοινωνικές, οι οικονομικές, οι πολιτικές συνθήκες. Είναι το κοινωνικό σύστημα που άλλαξε.

Είναι σε αυτό το «νέο» κοινωνικό σύστημα, στο καπιταλιστικό σύστημα, που πεθαίνουν οι άνθρωποι από το κρύο.

Και όχι στο προηγούμενο.

*

Και τούτο συμβαίνει γιατί

- ό,τι κι αν λένε οι «μετεωρολόγοι» -

στη θέση του προηγούμενου κοινωνικού συστήματος, που είχε στο κέντρο του την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, των αναγκών των ανθρώπων για στέγη, τροφή, ζεστασιά, εργασία,

τώρα το «νέο» κοινωνικό σύστημα που έχει παλινορθωθεί δεν έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντός του την ικανοποίηση των αναγκών των ανθρώπων για αξιοπρεπή ζωή. Στο κέντρο των ενδιαφερόντων του έχει την ικανοποίηση της ανάγκης του κεφαλαιοκράτη για κέρδη.

Και αυτά τα δύο, ανθρώπινες ανάγκες - κεφαλαιοκρατικό κέρδος, δεν πάνε μαζί...

*

Το φαινόμενο επομένως να πεθαίνουν μαζικά οι άνθρωποι από το κρύο στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες δεν είναι... καιρικό.

Είναι κοινωνικό φαινόμενο.

Για την ακρίβεια:

Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά εγκλήματα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, που οδήγησε στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους, φτάνοντάς τους στο κατώτερο επίπεδο, που υποτιμάει και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

«Είναι μονοτονία να έχει

κανείς μόνιμη δουλειά»!

Μάριο Μόντι (σ.σ.: ο Ιταλός... Παπαδήμος)