1944. Η Αθήνα ξεσηκώθηκε σύσσωμη να συνοδέψει στην τελευταία τους κατοικία τα θύματα της φασιστικής θηριωδίας της προηγούμενης μέρας, όταν η ειρηνική διαδήλωση του ΕΑΜ βάφτηκε στο αίμα από τα ανδρείκελα του Τσόρτσιλ.

Οταν ο όγκος της πένθιμης πομπής έφθασε στην πλατεία Συντάγματος, οι διαδηλωτές γονάτισαν και ορκίστηκαν στη μνήμη των νεκρών κάτω από ένα τεράστιο πανό, με την υπογραφή του ΕΑΜ, που έγραφε: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».

Μα, στην επιστροφή από το νεκροταφείο, οι συμμορίες των δοσιλόγων και αστυνομικοί εξαπέλυσαν νέα δολοφονική επίθεση. Δεκάδες οι νεκροί και οι τραυματίες.

Λίγες ώρες πριν το αιματοκύλισμα της διαδήλωσης της 4ης Δεκέμβρη, ο στρατηγός Σκόμπι, με τη συγκατάθεση του Γ. Παπανδρέου, είχε κηρύξει το στρατιωτικό νόμο. Το βράδυ της 4ης Δεκέμβρη, κάτω από την πανελλήνια κατακραυγή και το ξεσήκωμα του αθηναϊκού λαού, ο Γ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε να παραιτηθεί.

Ο Τσόρτσιλ, όμως, που ενημερωνόταν τηλεγραφικά για τις εξελίξεις της κατάστασης, επεμβαίνει αμέσως. «Τη στιγμήν εκείνην - γράφει στα Απομνημονεύματά του - ανέλαβα τον άμεσον έλεγχον της υποθέσεως»...

Σαμαρακατρανέμια,

ίλεως - ίλεως!

Στην «άδικη δολοφονία» του 15χρονου παιδιού στα Εξάρχεια αναφέρθηκε χτες ο κ. Παπανδρέου.

Στην «άδικη δολοφονία».

Λες, δηλαδή, και θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει και... «δίκαιη» δολοφονία.

Αλλά το θέμα της δολοφονίας (έτσι, νέτα - σκέτα) είναι πολύ σοβαρό για να το φορτώσουμε και με τα «ελληνικά» του κ. Παπανδρέου...

Το άρθρο που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο στα «Νέα», ήταν τόσο υστερικό που κατάντησε να εξελιχθεί άκρως διασκεδαστικό. Ηταν, όμως, και αποκαλυπτικό.

Ενα τέτοιο κείμενο

*

- όπου, πέραν των προσωπικών ύβρεων που περιείχε, ο ευπρεπής συντάκτης εγκαλεί το ΚΚΕ επειδή όταν αναφέρεται στον Αρη Βελουχιώτη και τον Νίκο Πλουμπίδη δε ζητάει πρώτα (το ΚΚΕ!) την ...άδεια (!!) του ευπρεπούς συντάκτη -

*

το γεγονός ότι δημοσιεύτηκε στα «Νέα», στα «Νέα» του κ. Παντελή Καψή, καθιστά εμφανές πως μπορεί ο (ευπρεπής) συντάκτης του να έχει το όνομα, αλλά άλλος έχει τη ...χάρη.

Ούτε μήνας δεν έχει περάσει από τότε που οι «σωτήρες» κράδαιναν την απειλή της «χρεοκοπίας»

Εις διπλούν!

Παρέα με τα τσιράκια τους στα ΜΜΕ παραδίδουν μαθήματα κραυγαλέας υποκρισίας και «επικοινωνιακής» αγυρτείας!

***

Πολιτική απάτη, πρώτη:

*

Ενώ καμώνονται ότι «κατατρόπωσαν» τους κερδοσκόπους και τους «αγενείς» Ευρωπαίους «εταίρους», ότι «έβαλαν στη θέση τους» όσους επιχείρησαν να δημιουργήσουν εικόνα «χρεοκοπίας» της χώρας, είναι οι ίδιοι που φιλοτέχνησαν την εικόνα του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για «χρεοκοπία» (Παπανδρέου - δηλώσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο, 5/11/2009)...

Ανάλογη δήλωση, βέβαια, δεν έχουμε εκ μέρους του Μπράουν για τη χώρα του, παρότι το έλλειμμα της Βρετανίας αναμένεται να είναι πάνω από της Ελλάδας, στο 12,9%! Τέτοια δήλωση δεν έχουμε ούτε από τον Ολι Ρεν για τη χώρα του, τον νέο Φινλανδό επίτροπο (αντικαταστάτη του Αλμούνια), παρότι το ΑΕΠ της Φινλανδίας σημειώνει πτώση 6 φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι το ΑΕΠ της Ελλάδας!

*

Είναι οι ίδιοι που έλεγαν ότι η χώρα βρίσκεται στην «εντατική» (Παπανδρέου - διάγγελμα, 20/11/2009)...

Ανάλογη, βέβαια, δήλωση δεν ακούσαμε για τη Γερμανία από την Μέρκελ, παρότι στη χώρα της το ΑΕΠ έχει υποστεί καθίζηση κατά 5%!

*

Είναι οι ίδιοι που χασκογελούσαν μεταφέροντας με ικανοποίηση το ανέκδοτο (σ.σ.: «Γκρικ στατίστικς») με το οποίο, όπως έλεγαν (Παπακωνσταντίνου), διασκεδάζουν στις Βρυξέλλες!

Κάποιο «ανέκδοτο» για την Ιταλία, πάντως, δεν ακούσαμε. Παρότι εκεί η μείωση του ΑΕΠ αναμένεται να είναι τριπλάσια από της Ελλάδας...

***

Πολιτική απάτη, δεύτερη:

*

Οχι μόνο καλλιέργησαν κλίμα οικονομικού κατακλυσμού, όχι μόνο επιδόθηκαν στην «τρομοκρατία» του χρέους και των ελλειμμάτων (που η πολιτική τους τα δημιουργεί)

ώστε να επιβάλουν σαν «αναπόφευκτη» στη συνείδηση του κόσμου τη λήψη μέτρων ανελέητης κοινωνικής βαρβαρότητας,

αλλά και τώρα που τα μέτρα αυτά επικυρώθηκαν στην ΕΕ, προσποιούνται (με την αμέριστη συμπαράσταση των αξιοθρήνητων και αναξιοπρεπών βαστάζων τους στα ΜΜΕ) τους «τροπαιοφόρους εκ Βρυξελλών»!

*

Πήγαν στις Βρυξέλλες, κατέθεσαν την απόφασή τους να ρίξουν το λαό σε μια ακόμα τριετή «στενωπό», συναποφάσισαν με το Επιτροπάτο να επιβάλουν νέα αβυσσαλέα κοινωνική αγριότητα, άρχισαν να μιλούν όχι μόνο για πάγωμα αλλά ακόμα και για μείωση μισθών (!), και επέστρεψαν με τους κολαούζους τους να έχουν στήσει «επινίκια»!

*

Γιατί, όμως, «γιορτάζουν»;

Επειδή - λέει - όλα αυτά, τη λιτότητα, τους νέους φόρους, την αντιασφαλιστική θύελλα, οι «εταίροι» μας τα έκαναν δεκτά με επαίνους (!) και όχι με ψόγο κατά της ελληνικής κυβέρνησης!

Επειδή - λέει - ο Γιούνγκερ, πεισμένος αυτή τη φορά από τις καλές προθέσεις των «αντιεξουσιαστών της εξουσίας», δε μας είπε εκείνο το ιταμό «the game is over», αλλά μας φέρθηκε σαν εταίρος που μας συμπάσχει, μας συμπονά και μας ευχήθηκε κιόλας: «Κουράγιο»!

***

Ναι, η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη. Για την ακρίβεια: Είναι τραγική!

*

Οχι, όμως, για τους λόγους που λένε ο Παπανδρέου και ο Αλμούνια. Οχι για τους λόγους που επικαλούνται ο Παπακωνσταντίνου και ο Γιούνγκερ. Οχι για τους λόγους που θρηνούν στα δελτία των 8 οι προκλητικά αμειβόμενοι «σαλπιγκτές (εκ των έσω) της Ιεριχούς».

*

Είναι τραγική γιατί σε αυτή τη χώρα υπάρχουν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μα οι κύριοι της κυβέρνησης «κλαίνε» για τους άλλους, για όσους κέρδιζαν δισεκατομμύρια πέρσι και πρόπερσι και συνεχίζουν να κερδίζουν, αλλά φέτος είναι «λυπημένοι» επειδή κερδίζουν ελαφρώς λιγότερα...

Είναι δραματική για εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους. Μα οι κύριοι του ΣΕΒ και του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου - εκεί όπου οι Παπανδρέου και Σαμαράς κατέθεσαν τις «εποικοδομητικές» σκέψεις τους - «κλαίνε» επειδή δεν μπορούν να απολύσουν περισσότερους...

Είναι εξοντωτική για χιλιάδες και χιλιάδες «ελαστικά απασχολούμενους» και μερικώς διαβιούντες, αλλά η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, οι «σοφοί» περί το Ασφαλιστικό τους θέλουν ακόμα περισσότερο «λάστιχο» διότι προέχει η κερδοφορία των τραπεζών και η «ανταγωνιστικότητα των επενδυτών»...

***

Ναι, η κατάσταση είναι τραγική. Εντούτοις μας καλούν να βγούμε στους δρόμους να «πανηγυρίσουμε» στο άκουσμα ότι μας υπόσχονται πως θα την κάνουν ακόμα τραγικότερη.

Ας βγούμε, λοιπόν, όπως μας ζητούν, στους δρόμους. Αλλά για το σωστό λόγο.