1827 Η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία υπογράφουν στο Λονδίνο συμφωνία για την «ειρήνευση στην Ελλάδα». Πρόκειται για τη συμφωνία, η οποία «παρέσυρε» τις μεγάλες δυνάμεις στη ναυμαχία του Ναυαρίνου.

1885 Ο Γάλλος χημικός Λουί Παστέρ θεραπεύει έναν ασθενή με το εμβόλιό του κατά της λύσσας.

1949 Εκτελείται ο Βασίλης Μαρκεζίνης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

1988 Ανατινάζεται η πλατφόρμα πετρελαίου «Πίπερ Αλφα» στο βρετανικό τομέα της Βόρειας Θάλασσας. Σκοτώθηκαν 167 άτομα. Ηταν το σοβαρότερο ανάλογο ατύχημα στον κόσμο.

1998 Η ιταλική Αστυνομία εντοπίζει τους κλέφτες που είχαν «σηκώσει» στις 20 Μάη, από την Εθνική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης της Ρώμης, τους σπουδαίους πίνακες «Αρλεζιάνα» και «Κηπουρός» του Βαν Γκογκ και «Η καλύβα του Ζουρντάν» του Σεζάν.

Ενα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η επέτειος θα εορταστεί όπως της αξίζει: Ηδη, ανακοινώθηκε η διαδικασία για το ξεπούλημα των εγκαταστάσεων του Μπάντμιντον, του Κανόε - Καγιάκ και του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοτηλεόρασης (πώς το λέγανε εκείνο το ωραίο ανέκδοτο; «Ανοιχτά στάδια» για το λαό δεν το λέγανε;)...

*

Αλλά τι ακριβώς εκπροσωπεί ο κ. Φουντουκάκος; Προφανώς όχι τον εαυτό του, ούτε και οι προηγούμενοι. Την τάξη του εκπροσωπεί, τους μεγαλεμπόρους και τους μεγαλοβιομηχάνους. Συνεπώς η αναλγησία που εκπέμπει ο κ. Φουντουκάκος (ο κ. Μητσοτάκης, οι του ΣΕΒ κλπ), δεν είναι απόρροια του κακού τους χαρακτήρα. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Δεν πρόκειται για παχυδερμισμό, που έχει να κάνει με το φυσικό πρόσωπο (Φουντουκάκος) να λέει, αυτός, που είτε κάνει ζέστη είτε κάνει κρύο εργάζεται (ο Φουντουκάκος) γραβατωμένος και αλέρωτος στους κλιματιζόμενους χώρους του γραφείου του, ότι ο άλλος, ο εργάτης, πρέπει να δουλεύει πάνω στη σκαλωσιά (με κρύο και με ζέστη) ως τα 65 του χρόνια. Ο παχυδερμισμός, υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι προσωπικό δεδομένο (του κ. Φουντουκάκου), είναι ταξικό δεδομένο (των «Φουντουκάκων»).

*

Σας βεβαιώνουμε ότι ακόμα και ο κ. Φουντουκάκος έχει ανθρώπινα αισθήματα. Για παράδειγμα, τα παιδιά του ο κ. Φουντουκάκος (αν έχει παιδιά να του ζήσουν και να τα δει όπως ποθεί) ποτέ δε θα ήθελε να τα δει να στέκονται πίσω από το γκισέ της τράπεζας (μέχρι τα 65 τους), ή πωλήτριες όρθιες ολημερίς στην Ερμού (μέχρι τα 65 τους), ή οδηγούς στις νταλίκες (μέχρι τα 65 τους), ή εργάτριες με το βελόνι (μέχρι τα 65 τους), ή ναυτεργάτες στο λιμάνι (μέχρι τα 65 τους).

*

Αλλά, τότε, αφού δε θα ήθελε κάτι τέτοιο για τα παιδιά του ο κ. Φουντουκάκος, γιατί το εισηγείται για τα παιδιά των άλλων; Πολύ απλά, γιατί όταν μιλά για τα παιδιά των άλλων, ο κ. Φουντουκάκος δε μιλάει ως πατέρας, ως παππούς, ως θείος, ως φίλος. Μιλάει ως εμποροβιομήχανος. Δε μιλάει δηλαδή ως άνθρωπος. Μιλά με τη γλώσσα της τάξης του. Επομένως, μην αδικείτε τον κ. Φουντουκάκο ότι είναι απάνθρωπος. Μια χαρά άνθρωπος (πιθανώς) είναι. «Απλώς», η τάξη του είναι απάνθρωπη!

Με ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε την πρωτοβουλία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη να βραβεύσει την κ. Φάνη Πετραλιά και τον κ. Βενιζέλο για τη συμβολή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ικανοποίησή μας συνίσταται όχι τόσο στη βράβευση, όσο στην τοποθεσία που επιλέχτηκε να λάβει χώρα η σεμνή τελετή: Το Δημαρχιακό Μέγαρο. Διότι, αν επελέγετο το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο (της στέγης Καλατράβα, ντε!), μάλλον οι Πετραλιά - Βενιζέλος θα έπρεπε να εμφανιστούν με τα ...μαγιό τους. Βλέπετε, μετά την καλοκαιρινή βροχή της Κυριακής, είναι τέτοιο το κατασκευαστικό θαύμα που συνετελέσθη εκεί, ώστε, ακόμα και τρεις μέρες αργότερα, το ποδηλατοδρόμιο μάλλον παραμένει σε κατάσταση ...κολυμβητηρίου. Οπως, δηλαδή, το άφησαν οι ποδηλάτες το απόγευμα της Κυριακής, όταν και διακόπηκαν οι αγώνες, αφού ...αμφίβιο ποδήλατο δεν έχει εφευρεθεί ακόμα. Ούτε και τελετές βράβευσης, απ' όσο ξέρουμε...

Τι πιο λογικό; Είναι 1 η ώρα το βράδυ και σου την «καρφώνει» να πας να αγοράσεις ένα κουστουμάκι (είναι και φτηνά...). Γιατί να μην είναι ανοιχτό το ραφτάδικο, να πεταχτείς με την ησυχία σου, να προβάρεις δυο - τρία συνολάκια (στη 1 το βράδυ...);

*

Εχεις αϋπνίες, βρε αδερφέ. Εχει πέσει μαύρη νύχτα, χειμώνας καιρός, και «σου 'ρχεται» να αγοράσεις ένα ζευγαράκι παπούτσια. Τι θα κάνεις; Πώς θα περάσεις τη βραδιά, αν τα μαγαζιά είναι κλειστά; Ενώ, αν είναι ανοιχτά, βάζεις την παλτουδιά, κουβαλάς και μιαν ομπρέλα (αν βρέχει), πετάγεσαι μέχρι το κέντρο, ρίχνεις μια ματιά στις βιτρίνες, τσουπ! μπαίνεις μέσα, ψωνίζεις ένα ζευγάρι - και δύο άμα λάχει (είναι και φτηνά...), κινείται το χρήμα, περνάς και συ τη νυχτιά, σώζεται κι ο μαγαζάτορας (αμ ο υπάλληλος!).

*

Αλλά και τώρα, που 'ναι καλοκαίρι. Ανθρωπος είσαι, θα πας διακοπές (είναι και φτηνά...), θέλεις κάτι βατραχοπέδιλα, κάτι μπρατσάκια για τα παιδιά, τα στοιχειώδη. Πότε θα τα αγοράσεις; Ξεκινάς σαν άνθρωπος (κατά τη 1 το βράδυ), κάνεις τα ψώνια σου κι είσαι έτοιμος για τις διακοπές σου (είναι και φτηνά...).

***

Και μην πει κανείς ότι αυτά είναι εκχυδαϊσμός της «φιλολαϊκής» ρύθμισης της κυβέρνησης, μια και η κυβέρνηση προβλέπει ως χρόνο λήξης του ωραρίου τις 9 το βράδυ. Χυδαία είναι η ρύθμισή τους. Η οποία, ναι μεν (στο άρθρο 2) προβλέπει ώρα λήξης του ωραρίου, αλλά τι δεν προβλέπει; Ωρα έναρξης! Ποιος, λοιπόν, θα εμποδίσει το «Μετρό», το «Πράκτικερ», το «Καρφούρ», το τάδε ή δείνα μεγαλοκατάστημα, να ανοίξουν στις 12 και 5' μετά τα μεσάνυχτα; Ποιος θα τους εμποδίσει να μην κλείνουν ποτέ, αφού ακόμα και η ώρα λήξης μπορεί να διευρυνθεί μετά από απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου;

*

Κανείς δε θα τους εμποδίσει. Γιατί γι' αυτό ακριβώς φτιάχτηκε τούτος ο νόμος: Για να κάνουν οι «καρχαρίες» ό,τι γουστάρουν. Τρώγοντας τις σάρκες των εμποροϋπαλλήλων και των μικρομεσαίων καταστηματαρχών, εξοβελίζοντάς τους από την αγορά και μοιράζοντας μεταξύ τους όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τη φτώχεια του «καταναλωτή».

ΔΙντρακομματικοί

ΜοτορΟιπάλληλοι