1861 Ο Ηπειρώτης φοιτητής Αριστείδης Δόσιος αποτυγχάνει στην απόπειρα δολοφονίας της βασίλισσας Αμαλίας. Συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Στην εξέγερση του 1862 απελευθερώθηκε.

1955 Πογκρόμ κατά των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη. Η κυβέρνηση του τότε πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές θέτει σε εφαρμογή το καλομελετημένο σχέδιο. Εναυσμα η προβοκατόρικη ενέργεια της τοποθέτησης βόμβας στο σπίτι όπου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Κεμάλ Ατατούρκ. Το γεγονός διατυμπανίστηκε από τις τουρκικές εφημερίδες της Κωνσταντινούπολης με έκτακτες εκδόσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι η «Ιστανμπούλ Εξπρές», από την ανυπομονησία της, έθεσε σε κυκλοφορία το παράρτημά της μισή ώρα νωρίτερα από την έκρηξη της βόμβας στη Θεσσαλονίκη! Οργανωμένες ομάδες τραμπούκων με λοστούς, ρόπαλα, με στρατιωτική πειθαρχία, υπό την παρότρυνση της αστυνομίας, ισοπέδωσαν και λεηλάτησαν κάθε τι το ελληνικό στην Κωνσταντινούπολη. Αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος 10 Ελλήνων, ο τραυματισμός εκατοντάδων, η λεηλάτηση 4.384 ελληνικών καταστημάτων, η καταστροφή 3.000 ελληνικών κατοικιών, ο βιασμός 200 Ελληνίδων, η πυρπόληση 59 εκκλησιών, η σύληση τάφων, μέχρι και η εκταφή πτωμάτων στα ελληνικά νεκροταφεία...

1966 Ο αρχιτέκτονας του απαρτχάιντ, ρατσιστής πρωθυπουργός της Νότιας Αφρικής, Χέντρικ Φέρβουρντ, δολοφονείται από τον ελληνικής καταγωγής Δημήτρη Τσαφέντα.

1972 Η Ολυμπιάδα του Μονάχου πνίγεται στο αίμα. Κομάντος της παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» εκτελούν δυο Ισραηλινούς αθλητές και συλλαμβάνουν εννέα ως ομήρους. Η σπασμωδική παρέμβαση της γερμανικής αστυνομίας καταλήγει σε τραγωδία, καθώς οι Ισραηλινοί αθλητές, οι πέντε κομάντος, ένας αστυνομικός και ένας πιλότος σκοτώνονται.

Με αισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης για την οικογένεια του Doujon Zammit εμφανίστηκε προχτές ο Κωνσταντίνος Γρίμπιλας, που είναι ο λήπτης της καρδιάς του αδικοχαμένου εικοσάχρονου Αυστραλού. Ο Doujon Zammit υπέκυψε στη βαρβαρότητα των ανθρωποειδών της Μυκόνου και οι γονείς του πήραν τη γενναία απόφαση να δωρίσουν τα όργανά του.

Ο 31χρονος λήπτης της καρδιάς του - ομογενής κι αυτός απ' την Αυστραλία - συναντήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο με τους γονείς του άτυχου 20χρονου. Τέτοιου είδους συναντήσεις απαγορεύονται απ' τα πρωτόκολλα. Στην προκειμένη περίπτωση, λόγω της δημοσιότητας που πήρε το δραματικό περιστατικό, έγινε συνάντηση κατ' εξαίρεση.

Τον Κωνσταντίνο Γρίμπιλα παρουσίασε στους εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ο Διευθυντής του Προγράμματος Μεταμοσχεύσεων του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου Πέτρος Αλιβιζάτος.

«Προχτές είχαμε γενέθλια, καθώς συμπληρώσαμε ένα μήνα», είπε ο 31χρονος λήπτης που δύο φορές έζησε δραματικές ανατροπές στη ζωή του. «Ζούσα, πρόσθεσε, επί 30 χρόνια μια "φυσιολογική ζωή" και μέσα σε ένα λεπτό η λέξη του γιατρού ότι έχω "καρδιακή ανεπάρκεια" πήρε πια μορφή φαντάσματος και στοίχειωσε η ζωή μου... Ξέχασα το παρελθόν και έσβησα τα όνειρά μου για το μέλλον... Κι ήρθε μια άλλη στιγμή που, έτσι αναπάντεχα ένας άνθρωπος που ζει στην άλλη πλευρά του πλανήτη με το περίσσευμα του θάρρους του και της αυταπάρνησης της ανθρώπινης υπόστασής του και έδωσε με μια απόφασή του τέλος στη μαρτυρική αναμονή μου... Τελικά, η ζωή είναι στιγμές...».

*

Το πρώτο εξάμηνο 2007 έγιναν 7 μεταμοσχεύσεις (πέντε καρδιάς και δύο πνευμόνων), ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2008 πραγματοποιήθηκαν 11 μεταμοσχεύσεις (εννέα καρδιάς και δύο πνευμόνων). Σε αυτές πρέπει να προστεθούν τρεις μεταμοσχεύσεις καρδιάς και μία πνευμόνων κατά τη διάρκεια του Αυγούστου 2008. Συνολικά, από την αρχή του έτους έως σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 15 μεταμοσχεύσεις.

*

Ο άδικος χαμός του νεαρού Αυστραλού φαίνεται, όπως σημείωσε ο κ. Αλιβιζάτος, ότι είχε καταλυτική επίδραση στην αύξηση των μεταμοσχεύσεων, καθώς όσα δεν κατάφεραν οι αλλαγές των νόμων το πέτυχε το συναίσθημα του απλού Ελληνα που ανταποκρίθηκε στη γενναιοδωρία του Αυστραλού πατέρα.

*

Πρόκειται για ένα πολύ ουσιαστικό «μάθημα» που δεν πρέπει να χαθεί σε μια «φολκλορική» απεικόνιση μιας υπόθεσης που συγκίνησε το πανελλήνιο. Και το «μάθημα» είναι ότι η δωρεά οργάνων πρέπει να στηριχτεί σε ένα οργανωμένο σύστημα ευαισθητοποίησης, κεντρικά σχεδιασμένο απ' την Πολιτεία, η οποία δεν αρκεί να περιορίζεται στα ευχολόγια ή πολύ περισσότερο να κρύβει τις ανεπάρκειές της πίσω από τη μεγαλοσύνη ανθρώπων (και να προσπαθεί να κλέψει λίγη από αυτή τη μεγαλοσύνη που δεν της ανήκει) όπως αυτή του Αυστραλού πατέρα.

Και στο βάθος

(αν)ασχημια(τισμός)

«Αδιαφορώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη και όχι εγώ».

«Περιφρονώ αυτούς που δε στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα "επωνύμους" πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομηλίκους, τη σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία, καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα».

«Οποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουν τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά».

(Μάνος Χατζιδάκις)

***

«Ο Μάνος Χατζιδάκις με την προσωπική αισθητική και την προσωπική ευαισθησία του, την οξεία κριτική ματιά του, την αγάπη του για το λαό και με την απόφασή του να μη συμβιβαστεί με την εξουσία και τις απαιτήσεις της, μπόρεσε να αποτυπώσει με κριτικό ρεαλιστικό τρόπο την ελληνική κοινωνία.

Ο Μάνος Χατζιδάκις αντιπαρατέθηκε σ' όλη τη ζωή του στην εμπορευματοποίηση και στον εκχυδαϊσμό της τέχνης».

(Από το κάλεσμα της ΚΕ στη συναυλία - αφιέρωμα που διοργανώνει το ΚΚΕ για τον Μάνο Χατζιδάκι, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 90χρονα του Κόμματος, μεθαύριο Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη, στη Ρωμαϊκή Αγορά, στην Πλάκα, στις 8.30μ.μ.).

«Ο,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» (!), ανέκραξε ο κύριος Βουλγαράκης.

Ως εκ τούτου - και για να έχει ήσυχη την πολιτική του συνείδηση ο κ. Βουλγαράκης σε ό,τι σχετίζεται με τα κληρονομικά του, με τις εταιρείες του, με τα κότερά του κλπ. - θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι να δεχτούμε ότι:

α) Το γεγονός ότι ετέθησαν στο αρχείο οι υποθέσεις των υποκλοπών και των απαγωγών Πακιστανών (επί υπουργίας Βουλγαράκη) εκτός από νομιμότατο είναι και ηθικότατο.

β) Οτι με πάσα επισημότητα (και νομιμότητα) ξεπουλιούνται επί υπουργίας Βουλγαράκη τα λιμάνια της χώρας, εκτός από τη βούλα του νόμου έχει και τη βούλα της ηθικής (εδώ η ηθικότητα ξεχειλίζει και για τον επιπλέον λόγο ότι με τα συμβολαιογραφικά των εν λόγω παραχωρήσεων δημοσίου πλούτου ουδεμία σχέση έχει η κυρία Βουλγαράκη).

γ) Οτι τινές έφτασαν στο σημείο να καίγεται ο Κρόνιος Λόφος στα Ολύμπια και κείνοι να λένε ότι «καήκανε και μερικά δέντρα» (!), εντάσσεται στις κλασικές περιπτώσεις ηθικής συστολής (και ουχί ξεπεσμού) καθότι τι το μη νόμιμο μπορεί να χρεωθεί στον ανιστόρητο παχυδερμισμό;

*

Το πρόσωπο Βουλγαράκης θα είχε μηδαμινή αξία αν η περίπτωσή του δε θύμιζε, αφενός τη φαρισαϊκή πρακτική των συνήθως ηθικολογούντων και αφετέρου τη χυδαία προπαγάνδα συνολικά του συστήματος όταν ομιλεί περί «νομιμότητας».

Μιλάμε, φυσικά, για τη νομιμότητα που συνιστά να παίρνει ο εργάτης 680 ευρώ βασικό, με τις υπογραφές και τα φιρμάνια των γαλαζοπράσινων «Βουλγαράκηδων». Για τη νομιμότητα ένας στους δύο εργαζόμενους να ζει με μέσο μεροκάματο 13,88 ευρώ. Για τη νομιμότητα 2,5 εκατομμύρια Ελληνες να βρίσκονται στη φτώχεια, αλλά τριακόσιες οικογένειες να απομυζούν καθαρά κέρδη 43,5 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα (!) από το χρηματιστήριο.

Αυτή είναι η νομιμότητά τους. Και πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι διαφορετική η ηθικότητά τους;..