1917. Στις 7 Νοέμβρη (25 Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο) η εξέγερση, που ξέσπασε στην Πετρούπολη την προηγούμενη μέρα, αναπτύσσεται αναίμακτα και με ασυνήθιστη ταχύτητα. Μόνο τα Χειμερινά Ανάκτορα, το Γενικό Επιτελείο, το ανάκτορο Μαρίινσκι και ελάχιστα άλλα σημεία στο κέντρο της πόλης μένουν ακόμη στα χέρια της κυβέρνησης.

Στις 10 το πρωί η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή δημοσιεύει ένα διάγγελμα «Προς τους πολίτες της Ρωσίας!», που το έχει γράψει ο Λένιν και που ανακοινώνει τη νικηφόρα πορεία της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Το ίδιο πρωί ο Λένιν μιλάει στην Ολομέλεια του Σοβιέτ της Πετρούπολης και δηλώνει πως η Επανάσταση πραγματοποιήθηκε.

Εμενε να κυριευτούν τα Χειμερινά Ανάκτορα, όπου βρίσκονταν τα μέλη της προσωρινής κυβέρνησης. Το βράδυ της 7ης Νοέμβρη η κύκλωση των ανακτόρων ολοκληρώνεται. Τα καλύτερα επαναστατικά σώματα έχουν πάρει θέση για την εφόρμηση.

Ομπ-αμάν κι

απάνω τούρλα

Η επέτειος της Οχτωβριανής Επανάστασης του 1917 πέραν των άλλων - και σε πείσμα των πισωγυρισμάτων της ιστορίας - ανακαλεί στο προσκήνιο τη βασική αλήθεια της πάλης των τάξεων:

Οτι οι εργαζόμενοι, η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης, έχουν τη δυνατότητα να μετατραπούν από τη σιωπηλή πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων στην πλειοψηφία των εξουσιαστών. Με μια θεμελιώδη διαφορά: Αυτή η νέα, η εργατική εξουσία, δεν έχει καμία σχέση με όσες γνώρισε ως τα τώρα η ανθρωπότητα. Οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους θα κρατήσουν τη δική τους εξουσία μόνο για όσο χρόνο χρειαστεί, ώστε να καταργηθεί κάθε εξουσία και κάθε εκμετάλλευση!

*

Ο «φάρος» του Οχτώβρη δείχνει το δρόμο - δρόμο δύσκολο μα υπαρκτό - που οδηγεί από το «βασίλειο» της εκμετάλλευσης στο «βασίλειο» της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της προκοπής.

Σήμερα, παρά ποτέ, η Οχτωβριανή Επανάσταση είναι το σύμβολο ενός κόσμου που το μέλλον του δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να συνθλιβεί από τη βαρβαρότητα των σφετεριστών του μόχθου των δισεκατομμυρίων ανθρώπων της δουλειάς.

Η έφοδος των μπολσεβίκων στα Χειμερινά Ανάκτορα, το άνοιγμα της αυλαίας ενός «άλλου» κόσμου, παραμένει το ορόσημο για το πέρασμα της οικουμένης από την προϊστορία της δουλείας στην πραγματική ιστορία. Την ιστορία της ισότητας, της ανύψωσης όλων προς τα πάνω, της παροχής στον καθένα ό,τι του ανήκει, με βάση την προσφορά του και τις ανάγκες του. Την ιστορία που η συγγραφή της δε θα ανήκει στους εκμεταλλευτές, αλλά στους δημιουργούς του κοινωνικού πλούτου.

*

Ο σοσιαλιστικός άνεμος που φύσηξε στις αρχές του περασμένου αιώνα κατέστησε το Μεγάλο Οχτώβρη συνώνυμο επαλήθευσης της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού.

Ο μαρξισμός - λενινισμός δεν είναι μια ουτοπία. Ο Οχτώβρης απέδειξε ότι είναι το θεωρητικό και πολιτικό «όπλο» για την κατάκτηση της ουτοπίας!

Οσο κι αν οι «νικητές» καμώνονται ότι ξεμπέρδεψαν με το «φάντασμα του κομμουνισμού», ξέρουν ότι τον Οχτώβρη του 1917, ο Λένιν και το κόμμα του άφησαν μια αναλλοίωτη στο χρόνο παρακαταθήκη: Οι παραγωγοί του πλούτου, οργανωμένοι στο κόμμα τους, σε ένα κόμμα νέου τύπου, μπορούν να χτίσουν μια «άλλη» κοινωνία.

*

Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, έπρεπε να συμβούν οι «αναποδιές» της ιστορίας, που σήμερα αποτυπώνονται στον όρο «πρώην σοσιαλιστικές χώρες», για να πιστοποιηθεί το μεγαλείο του σοσιαλισμού και μέσα από την ανατροπή του. Μια ανατροπή που συνοδεύεται από την ανελέητη επίθεση των καπιταλιστών εναντίον κάθε πλευράς της ζωής όλων των λαών της υφηλίου.

Αυτή η ανατροπή είναι πια συνώνυμη των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των «έξυπνων» βομβών, της δολοφονίας αμάχων και παιδιών, της τρομοκρατικής επιβολής μιας παγκόσμιας χούντας από τον εκάστοτε Μπιγκ Μπράδερ του Λευκού Οίκου, της αδυσώπητης εκμετάλλευσης δισεκατομμυρίων ανθρώπων, της πείνας, της ανεργίας, της ανελέητης για τους λαούς καπιταλιστικής κρίσης.

*

Οι κομμουνιστές της Ελλάδας τιμούν το Μεγάλο Οχτώβρη, κρατώντας στο μυαλό και την καρδιά τους τη φράση του Μαρξ, που την επομένη κιόλας της ήττας της Παρισινής Κομμούνας έγραψε: «Η Επανάσταση πέθανε - Ζήτω η Επανάσταση»!

Οι κομμουνιστές της Ελλάδας γυρίζουν το βλέμμα στον Οχτώβρη κρατώντας ψηλά την κόκκινη σημαία της ελπίδας.

Οι Ελληνες κομμουνιστές δεν είναι αισιόδοξοι από «χρέος». Είναι αισιόδοξοι, γιατί έχουν πλήρη συνείδηση του χρέους τους.

Οι Ελληνες κομμουνιστές, το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, σταθερά και με πυξίδα το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», μέσα από την εμπειρία των δικών του ηρωικών 90 χρόνων, ξέρουν ότι ο προηγούμενος αιώνας, με τη Σοσιαλιστική Επανάσταση του '17, επιβεβαίωσε ότι η ενότητα των προλετάριων και η πάλη τους μέσα από το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να είναι νικηφόρα και ότι ο νέος αιώνας μπορεί να γίνει ο αιώνας που θα τιμήσει τον Οχτώβρη του 1917 με τρόπο απόλυτο: Καθιστώντας τη σοσιαλιστική νίκη οριστική και αμετάκλητη!

«Τετάρτη 7 του Νοέμβρη (25 του Οκτώβρη)...

*

Οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν το τηλεφωνικό κέντρο, το σιδηροδρομικό σταθμό της Βαλτικής και το τηλεγραφείο, οι ευέλπιδες του Πέτερχοφ δεν μπορούν να περάσουν στην Πετρούπολη, οι κοζάκοι ταλαντεύονται, πιάστηκαν μερικοί υπουργοί, σκοτώθηκε ο διοικητής της αστυνομίας της πόλης Μέγιερ, συλλήψεις, κόντρα συλλήψεις, συμπλοκές ανάμεσα στις στρατιωτικές περιπολίες, στους ευέλπιδες, και τους κοκκινοφρουρούς (...).

*

Στη λεωφόρο Νέφσκι είχε ξεχυθεί όλη η πόλη... Στη λεωφόρο Μιχαΐλοφσκι φάνηκε ένας εφημεριδοπώλης (...) Η εφημερίδα "Στρατιώτης και Εργάτης" ανάγγελνε τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης, την απελευθέρωση των συλληφθέντων μπολσεβίκων και καλούσε τις στρατιωτικές μονάδες του μετώπου και των μετόπισθεν να υποστηρίξουν την εξέγερση (...).

*

Κανόνια δεν ακούγαμε πια, κι όσο πλησιάζαμε προς τα Χειμερινά Ανάκτορα, τόσο πιο ήσυχοι και έρημοι ήταν οι δρόμοι (...) Κάτω από το δυνατό φως που ξεχυνόταν από όλα τα παράθυρα των Χειμερινών Ανακτόρων παρατήρησα πως οι πρώτοι διακόσιοι - τριακόσιοι άνθρωποι ήταν όλοι κοκκινοφρουροί (...). Καβαλήσαμε τα οδοφράγματα που ήταν φτιαγμένα από ξύλα και πηδώντας κάτω, ξεσπάσαμε σε ενθουσιώδη επιφωνήματα: Κάτω από τα πόδια μας ήταν σωροί τα ντουφέκια που τα είχαν πετάξει οι ευέλπιδες. Οι πόρτες κι από τις δυο πλευρές των κεντρικών εισόδων ήταν διάπλατα ανοιχτές (...).

*

Η ώρα ήταν 5 και 17` το πρωί, όταν ο Κριλένκο, ζαλισμένος από την κούραση, ανέβηκε στο βήμα και διάβασε στη συνέλευση κάποιο τηλεγράφημα.

"Σύντροφοι! Από το Βόρειο μέτωπο! Η 12η στρατιά χαιρετίζει το συνέδριο των Σοβιέτ και ανακοινώνει τη δημιουργία Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής, που πήρε τη διοίκηση του Βόρειου μετώπου!...".

Τότε επακολούθησε κάτι που δεν περιγράφεται. Οι άνθρωποι έκλαιγαν κι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλο.

"Ο στρατηγός Τσερεμίσκοφ αναγνώρισε την επιτροπή. Ο κομισάριος της Προσωρινής κυβέρνησης Βοϊτίνγκι παραιτήθηκε!"

Τέλειωσε...

*

Ο Λένιν κι οι εργάτες της Πετρούπολης αποφάσισαν να κάνουν εξέγερση. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης ανέτρεψε την προσωρινή κυβέρνηση κι έφερε το συνέδριο των Σοβιέτ μπροστά στο γεγονός της κρατικής ανατροπής. Τώρα έπρεπε να καταχτήσουν με το μέρος τους όλη την απέραντη Ρωσία και μετά κι όλο τον κόσμο. Θ' απαντήσει άραγε όλη η Ρωσία; Θα ξεσηκωθεί; Κι η υφήλιος; Τι θα πει η υφήλιος; Θα ξεσηκωθούν άραγε οι λαοί στο κάλεσμα της Ρωσίας; Θα φουσκώσει η παγκόσμια κόκκινη παλίρροια;

*

Η ώρα ήταν έξι. Ηταν μια βαριά και κρύα νύχτα. Μόνο ένα αδύνατο και χλωμό, σαν ανέσπερο, φως κοκκίνιζε δειλά στους σιωπηλούς δρόμους, κάνοντας τις φωτιές των φρουρών να θαμπώνουν. Το χάραμα μιας τρομερής αυγής υψωνόταν πάνω από τη Ρωσία.

***

Πέμπτη, 8 του Νοέμβρη (26 του Οκτώβρη).

*

Το πρωί βρήκε την πόλη σε μια παράφορη έξαψη. Ενας ολόκληρος λαός ξεσηκωνόταν μέσα σε μπουμπουνητά θύελλας (...).

*

Η ώρα ήταν 8 και 40` ακριβώς όταν ένα βροντερό κύμα από ζητωκραυγές και χειροκροτήματα ανάγγελνε την εμφάνιση των μελών του προεδρείου και του Λένιν - του μεγάλου Λένιν - ανάμεσά τους (...).

*

Και να στο βήμα ανεβαίνει ο Λένιν. Στάθηκε ακουμπώντας στην άκρη του βήματος και κοιτώντας με μισόκλειστα μάτια τη μάζα των αντιπροσώπων περίμενε χωρίς να ακούει, όπως φαίνεται, τις αυξανόμενες επευφημίες, που κράτησαν κάμποσα λεπτά. Οταν σταμάτησαν, είπε σύντομα και απλά:

"Τώρα είναι πια καιρός να προχωρήσουμε στην ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής τάξης πραγμάτων!"

Νέο συγκλονιστικό πανδαιμόνιο ανθρώπινης θύελλας».

*

(Από το έργο του Τζον Ριντ, «10 Μέρες Που Συγκλόνισαν Τον Κόσμο»)