1964 Τη διχοτόμηση της Κύπρου ανακοινώνει ότι προκρίνει ως μοναδική διέξοδο από την κρίση η Βρετανία. H Μόσχα δηλώνει ότι δε θα αδιαφορήσει σε περίπτωση τουρκικής εισβολής στο νησί.

1964 Τη σφαγή χιλιάδων Τούτσι από Χούτου στη Ρουάντα καταγγέλλουν ιεραπόστολοι, που επιστρέφουν από την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Κεντρικής Αφρικής.

1984 Ο Ρίγκαν ανακοινώνει την απόσυρση των Αμερικανών πεζοναυτών από το Λίβανο. Μέχρι τις 26 του μήνα θα έχουν απομακρυνθεί, επίσης, το βρετανικό και το ιταλικό εκστρατευτικό σώμα.

1986 Υπό συνθήκες βίας, με τριάντα και πλέον νεκρούς και τεράστιας κλίμακας νοθεία, διεξάγονται οι προεδρικές εκλογές στις Φιλιππίνες, όπου ο δικτάτορας Φερδινάνδος Μάρκος βρίσκεται αντιμέτωπος με την υποψήφια της αντιπολίτευσης, Κορασόν Ακίνο, χήρα του δολοφονηθέντος αντικαθεστωτικού ηγέτη Μπενίνο Ακίνο. Οταν καθίσταται προφανές ότι παρά τη νοθεία η Κορασόν Ακίνο θα νικήσει, ο Μάρκος επιχειρεί να ακυρώσει τις εκλογές.

Γιατί τόση αναστάτωση; Ζούμε σε ένα καθεστώς που κάνει ό,τι μπορεί (ακόμα και υποκλοπές) για να μας αποδείξει ότι ζούμε στον κολοφώνα της «Ισότητας», της «Αδελφότητας», της «Δικαιοσύνης»!

*

Περί της «Αδελφότητας» ουδεμία αμφιβολία υπάρχει, αλλά κι αν ωστόσο παραμένει κανείς που να δυσπιστεί, ας απευθυνθεί στον ...«Μεγάλο Αδελφό».

*

Για τη «Δικαιοσύνη» πάλι, υπάρχουν όλα τα δεδομένα που μας επιτρέπουν να είμαστε κι εδώ σίγουροι: «Νόμιμες» οι κρυφές κάμερες στους δρόμους, «νόμιμο» το Ζέπελιν, «νόμιμες» οι κρυφές παρακολουθήσεις από μυστικές υπηρεσίες (απόφαση της ΕΕ, ντε!) κ.ο.κ.

*

Εκεί, πάντως, που δεν εμφιλοχωρεί ουδεμία δεύτερη σκέψη είναι ο τομέας «Ισότητα». Γιατί τι «Ισότητα» θα ήταν αυτή αν μπορούσαν να παρακολουθούνται οι πάντες, από την καθαρίστρια και τον συνδικαλιστή, μέχρι τον «τρομοκράτη» και τον κομμουνιστή, αλλά όχι ο πρωθυπουργός;

*

Να, όμως, που στο σύστημα που ζούμε ουδείς είναι ανώτερος του άλλου. Υπάρχει «ισότητα»! Παρακολουθούνται οι πάντες! Από την καθαρίστρια μέχρι τον πρωθυπουργό! Τι άλλο είναι αυτό αν όχι «Δημοκρατία»! Πλέρια...

Η κλήση σας

«προωθείται»...

Τα πράγματα είναι λιγότερο πολύπλοκα απ' ό,τι εμφανίζονται. Διότι αν λάβουμε τοις μετρητοίς τα σχόλια που διακινούνται στα τηλεπαράθυρα, ότι δηλαδή εκτός όσων ανακοινώθηκαν ότι παρακολουθούντο τα τηλέφωνα υπήρχαν κι άλλοι, που δεν ανακοινώθηκαν, και των οποίων οι συνομιλίες υποκλέπτονταν προγενέστερα, τότε είναι προφανές γιατί έγιναν όλα αυτά: Για να παρακολουθούν οι κατάσκοποι τον Κίμωνα Κουλούρη...

Μια και όπως αναφέρει η ειδησεογραφία η «πολιτική αντιπαράθεση» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γύρω από το θέμα των υποκλοπών «ανεβαίνει», ας μη μας διαφεύγουν τα εξής:

*

Οι προηγούμενοι τη δεκαετία του '80, επί «Αλλαγής», είχαν Τόμπρα. Ετούτοι το 1990, επί «Απαλλαγής», είχαν Γρυλλάκη και Μαυρίκη. Μετά ξανάρθαν οι άλλοι και επί των ημερών τους, στο πρελούδιο του «εκσυγχρονισμού», το Νοέμβρη του '93, «φυγαδεύονταν» πράκτορες της CIA, που προηγουμένως είχαν πιαστεί στα πράσα με όλα τα σύνεργα των υποκλοπών να κάνουν βόλτες στην Πλατεία Αμερικής (είχαν επιλέξει και την πλατεία...). Τώρα, επί των ημερών της «επανίδρυσης», έχουμε Vodafone και τα συναφή.

*

Με δυο λόγια, το παιχνίδι έχει όνομα. Λέγεται «εναλλαγή». Και το σκορ (προς το παρόν και από όσα ξέρουμε - διότι υπάρχουν μύρια όσα που δεν τα ξέρουμε) είναι «2-2». Ισοπαλία...

Με τους σεισμούς, γίνονται... σεισμολόγοι. Με την αλλαγή του καιρού, γίνονται... μετεωρολόγοι. Με τον ιό των πτηνών, γίνονται... ορνιθολόγοι. Με το παραδικαστικό, γίνονται... νομολόγοι. Με το εκκλησιαστικό, γίνονται... θεολόγοι.

Απολύτως συνεπείς με το «είδος» τους, ακόμα και σε θέματα τόσο σοβαρά όπως αυτό των υποκλοπών, δίνουν την καθημερινή τους παράσταση ως οι επί παντός του επιστητού... μπουρδολόγοι.

Τι είναι;

«Ολες οι επιλογές -συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής - είναι στο τραπέζι».

Αυτό δήλωσε χτες ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, ερωτηθείς για τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν. Δηλαδή, οι Αμερικανοί απειλούν το Ιράν με πόλεμο και όλο τον κόσμο με εκτόξευση της δολοφονικής τους παράνοιας στο τετράγωνο.

Ομως, θεωρητικά, η χρήση βίας ή η απειλή χρήσης βίας, βάσει του διεθνούς δικαίου, είναι ανεπίτρεπτη. Θεωρητικά... Και ο κινούμενος εκτός των ορίων του διεθνούς δικαίου, αυτός που απειλεί, πρέπει να καλείται από τα όργανα του διεθνούς δικαίου για να απολογηθεί και να συμμορφωθεί. Θεωρητικά...

Από τη μέχρι τώρα αφήγηση του τέως στο «Βήμα» για την περίοδο κατά την εν Ελλάδι βασιλεία του, δυο αναφορές του «ξεχωρίζουν»:

Πρώτον, ότι ο βασιλεύς Παύλος, «ο μπαμπάς μου (του) ήταν ιδιαίτερα σοφός άνθρωπος», και

δεύτερον (και κυρίως) ότι «η μητέρα μου (σ.σ.: η Φρειδερίκω) ελάτρευε τον ελληνικό λαό»...

Προφανέστατα, πρόκειται για αναφορές που σηματοδοτούν τη συνολικότερη «αξία» της εν γένει εξιστόρησης.

Του Τάσου Αναστασίου (από τα «Νέα»)