1807 Υπογράφεται η Συνθήκη του Τιλσίτ, με την οποία η Ρωσία συμμαχεί με τη Γαλλία, παύει να πολεμά εναντίον της Τουρκίας και εγκαταλείπει τους επαναστατημένους Ελληνες στο έλεος του σουλτάνου.

1822 Αρχίζει να εφαρμόζεται το σχέδιο του Κολοκοτρώνη, με στόχο να παρεμποδιστεί ο Δράμαλης να φτάσει στην Κόρινθο. Σ' εκείνες τις κρίσιμες για την Επανάσταση στιγμές αναδεικνύεται η στρατηγική μεγαλοφυΐα του Κολοκοτρώνη. Ακολουθώντας την τακτική του Ρώσου αρχιστρατήγου Κουτούζοφ διατάζει να καούν όλη η σοδειά του αργολικού κάμπου και οι αποθήκες τροφίμων. Ο εχθρός αντιμετώπιζε πλέον σοβαρό πρόβλημα επισιτισμού.

1937 Αρχίζει ο πόλεμος Ιαπωνίας - Κίνας. Τα ιαπωνικά στρατεύματα, αφού χτύπησαν κινέζικα τμήματα στη γέφυρα Λιουνγκουτσάο, έξω από το Πεκίνο, άρχισαν να εισβάλλουν στη Βόρεια Κίνα και γρήγορα άπλωσαν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους και στις άλλες κινέζικες επαρχίες.

1941 Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ανακοινώνει ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ έφτασαν στην Ισλανδία, με σκοπό να εμποδίσουν τους ναζί να εισβάλουν στη χώρα.

1995 Καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων για διαφθορά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Τζιάνι ντε Μικέλις.

2005 Τρομοκρατική επίθεση με 52 νεκρούς συγκλονίζει το Λονδίνο και αποτελεί την αφορμή για περαιτέρω ένταση της «αντιτρομοκρατικής» καταστολής.

«Μια από τις πιο εμετικές εικόνες του ιρακινού πολέμου ήταν αυτή του Τόνι Μπλερ να φιλάει ένα Ιρακινό αγοράκι. Αυτό που δε θα φιλούσε ήταν το διαμελισμένο πτώμα κάποιου Ιρακινού παιδιού ή το ακρωτηριασμένο κορμί κάποιου άλλου».

*

Είναι λόγια ειπωμένα από το μεγάλο θεατράνθρωπο της εποχής μας, τον Χάρολντ Πίντερ. Σήμερα, ακριβώς ένα χρόνο μετά την επίθεση στο Λονδίνο, που άφησε πίσω της 52 νεκρούς και πάνω από τρία χρόνια μετά την εισβολή στη Βαγδάτη, που έχει ως αποτέλεσμα σε καθημερινή βάση (!) να χάνουν τη ζωή τους πάνω από 40 άνθρωποι στο Ιράκ (δηλαδή ένα «Λονδίνο» κάθε μέρα!), είναι και πάλι επίκαιρα.

ΕΠΟκοσμος...

Η απάντηση είναι πασίγνωστη, αλλά τούτη τη φορά η είδηση προέρχεται από το ποιος τη δίνει. Ιδού λοιπόν η (πασίγνωστη) αλήθεια για τη στάση της Ελλάδας και των κυβερνήσεών της «σε όλες τις διεθνείς κρίσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου» αρχής γενομένης από την εισβολή στον Κόλπο το 1991:

«(...) ολόκληρη η ελληνική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως του εναερίου χώρου, των χωρικών υδάτων και του συνόλου των εγκαταστάσεων (λιμένες, αεροδρόμια) των νήσων του Αιγαίου διατέθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ για τους σκοπούς της Συμμαχίας»!

*

Και πού είναι το «νέο», θα πείτε; Πουθενά, παρά μόνο σε τούτο: Η παραπάνω ομολογία ιμπεριαλιστικής συνενοχής είναι καταγεγραμμένη φαρδιά - πλατιά (και μάλιστα σε κείμενα που πραγματεύονται θέματα όπως «Τουρκικές αμφισβητήσεις - Στρατιωτικό καθεστώς νησιών Ανατολικού Αιγαίου») στο «σάιτ» του ίδιου του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών!

Ποια είναι η κατάσταση στην Παιδεία; Πόσο «δημόσια» και πόσο «δωρεάν» είναι;

Μια παλιότερη μελέτη των καθηγητών Μάνου Αντωνίνη και Πάνου Τσακλόγλου (μπορεί κανείς να τη βρει ολόκληρη στο www.aueb.gr/Users/tsakloglou/educ-imop.pdf) με θέμα τις «αναδιανεμητικές επιπτώσεις της δημόσιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα» δίνει ενδιαφέρουσες απαντήσεις για τον (ταξικό) χαρακτήρα της ακολουθούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής κατά τη δεκαετία του '90 και όχι μόνο.

Τα στοιχεία και συμπεράσματα των ερευνητών μιλούν από μόνα τους:

α) Η εμπειρία όλων των (καπιταλιστικών) χωρών δείχνει ότι στην κούρσα για την είσοδο στην ανώτατη εκπαίδευση τα παιδιά των πλούσιων στρωμάτων έχουν πολλαπλάσιες πιθανότητες από τα παιδιά των φτωχότερων στρωμάτων. «Παρόμοια είναι η κατάσταση και στην Ελλάδα».

β) Ο περιορισμένος αριθμός εισακτέων στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αυξάνει τον ανταγωνισμό στις πανελλήνιες εξετάσεις με άμεση συνέπεια τη δημιουργία ενός παράλληλου εκπαιδευτικού συστήματος φροντιστηρίων και ιδιωτικών μαθημάτων για την υποστήριξη των υποψηφίων «σε βάρος της ποιότητας της διδασκαλίας στη σχολική αίθουσα (...). Αναπόφευκτα το σύστημα αυτό επιδρά στις πιθανότητες επιτυχίας μαθητών από διαφορετικά εισοδηματικά στρώματα».

γ) Η θεωρία της «δωρεάν δημόσιας» εκπαίδευσης είναι μια απάτη καθώς στην πράξη «οι μαθητές που δε συνεχίζουν τις σπουδές στο λύκειο προέρχονται κυρίως από φτωχότερες ομάδες του πληθυσμού». Η πιθανότητα να μη μετέχουν οι φτωχοί στην εκπαιδευτική διαδικασία του λυκείου «είναι 12 φορές μεγαλύτερη» από την πιθανότητα να μη μετέχουν οι πλούσιοι. «Ετσι λιγότερα παιδιά από τα φτωχότερα νοικοκυριά φτάνουν στο σημείο αφετηρίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις».

δ) Η πιθανότητα ένας μαθητής να συμμετέχει στην παράλληλη διαδικασία (φροντιστήρια, ιδιαίτερα) για την προετοιμασία του για τις πανελλήνιες είναι 3 φορές υψηλότερη αν ανήκει στα πλούσια εισοδηματικά στρώματα έναντι των φτωχότερων. Καθόλου τυχαία λοιπόν, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εισάγονται 6 στους 10 πλούσιους μαθητές λυκείου έναντι 3 στους 10 των φτωχών μαθητών.

ε) Στις ηλικίες των 15-17 ετών εκτός εκπαιδευτικού συστήματος σύμφωνα με στοιχεία της δεκαετίας του '90 ήταν το 2,5% των μαθητών από πλούσια εισοδηματικά στρώματα έναντι 31,5% των μαθητών από τα φτωχά εισοδηματικά στρώματα. Μάλιστα, τα τρία πέμπτα των παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο στην ηλικία των 14 χρόνων προέρχονται από τα πιο φτωχά, μεταξύ των φτωχών, στρώματα.

*

Μήπως, λοιπόν, η απάντηση σε όλα αυτά είναι η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της Παιδείας συνολικά; Η απάντηση είναι «ναι», αλλά μόνο εφόσον θέλεις να θέσεις «σε κίνδυνο το σύνολο της δημόσιας πολιτικής σε αυτόν τον τομέα»...