1812 Στη μάχη του Μποροντίνο, ο ρωσικός στρατός υπό την ηγεσία του στρατηγού Κουτούζοφ ηττάται από τον Ναπολέοντα.

1822 Ανακηρύσσεται ανεξάρτητη η Βραζιλία.

1882 Με το πάτημα ενός κουμπιού, ο Τόμας Εντισον ηλεκτροφωτίζει μια ολόκληρη συνοικία της Νέας Υόρκης.

1930 Πάνω από 4.000 φτωχοί αγρότες της περιοχής Θεσσαλονίκης συγκροτούν συλλαλητήρια στην πόλη με συνθήματα «Θέλουμε ψωμί», «Πεινάμε», «Κάτω η κυβέρνηση».

1942 Αρχίζουν μεγάλες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του λαού της Αθήνας για την επιβίωση. Κράτησαν ως τις 14 του Σεπτέμβρη. Τα θύματα της πείνας το χειμώνα του 1941-1942 έφτασαν τις 260 χιλιάδες νεκρούς. Μα θα ήταν ασφαλώς πολύ περισσότερα, αν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωνόταν, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, σε μεγαλειώδεις αγώνες για την επιβίωση.

1949 Δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

1999 Σεισμός 5,9 Ρίχτερ, λίγο πριν από τις 3 μ.μ., συγκλονίζει το Λεκανοπέδιο. Μέσα σε δευτερόλεπτα δεκάδες κτίρια κατέρρευσαν, χιλιάδες άλλα κρίθηκαν κατεδαφιστέα, ενώ 143 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο κάτω από τόνους τσιμέντου, στα ερείπια των κτιρίων που δεν πληρούσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις.

Αλλωστε, απ' όσο γνωρίζουμε, θέση «ψευταράκου», επισήμως και θεσμικώς τουλάχιστον, δεν προβλέπεται ούτε στο παρόν, ούτε στα προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα.

*

Ως εκ της θέσεώς του, λοιπόν, ο Κεδίκογλου θα έπρεπε να είναι σοβαρός, ακριβής και ενημερωμένος σωστά.

Εκτός, φυσικά, αν είναι ανίκανος, άχρηστος και αδαής, πράγμα για το οποίο δεν έχουμε στοιχεία.

*

Σε κάθε περίπτωση ο Κεδίκογλου - και ο κάθε Κεδίκογλου - θα πρέπει να κάνει με συνέπεια τη δουλειά του.

Και δουλειά ενός κυβερνητικού εκπροσώπου είναι να μη λέει μπαρούφες, να ενημερώνει με ειλικρίνεια για τις θέσεις της κυβέρνησης και να μην ασκείται σε φτηνή προπαγάνδα επιδιδόμενος σε καλπιές και σε παραποίηση της αλήθειας.

Εκτός, πάλι, αν η δουλειά ενός κυβερνητικού εκπροσώπου είναι να κάνει τα ακριβώς αντίθετα...

*

Ας δούμε τώρα τι έκανε προχτές ο Κεδίκογλου.

Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει το λαό (σ.σ.: εδώ γελάνε)

για το πόσο «αναπόφευκτες» (σ.σ.: εδώ οργίζονται)

είναι οι νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα,

ο εκπρόσωπος του κ. Σαμαρά (του κ. Βενιζέλου και του κ. Κουβέλη) άρχισε να αραδιάζει «στοιχεία» και αριθμούς, θέλοντας να αποδείξει πόσο «πολύ κοστίζουν» στο κράτος οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, και πόσο «αναγκασμένο» είναι το έρμο το κράτος (και η έρμη η κυβέρνηση) να πάρει και νέα μέτρα κατά του λαού για να λειτουργήσει (το έρμο το κράτος)...

Συγκεκριμένα, δήλωσε:

«Από τα 88 δισ. των πρωτογενών δαπανών του ελληνικού κράτους, τα 60 δισ. πάνε σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα (...) Μένουν μόνο 28 δισ. για όλη τη λειτουργία του ελληνικού κράτους (σχολεία, νοσοκομεία, δικαστήρια, οργανισμοί), τα πάντα πρέπει να λειτουργήσουν με ένα ποσό που είναι μικρότερο και μόνο από το ποσό που διατίθεται για τις συντάξεις».

*

Καταρχάς, θα πρέπει να ενημερώσει κάποιος τον Κεδίκογλου ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχει ένας νόμος που λέγεται «Προϋπολογισμός».

Εκεί καταγράφονται τα οικονομικά δεδομένα ώστε να μην μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του.

Με βάση, λοιπόν, τον «Προϋπολογισμό», σε αντίθεση με όσα λέει ο Κεδίκογλου, ισχύουν τα εξής:

*

Πρώτον: Οταν μιλάμε για λειτουργία του «κράτους» τότε μιλάμε για τα στοιχεία του Κρατικού Προϋπολογισμού όπως αυτά καταγράφονται στον Τακτικό Προϋπολογισμό και όχι για τον προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης.

*

Δεύτερον: Σύμφωνα με αυτόν, με τον Τακτικό Προϋπολογισμό (Κρατικός Προϋπολογισμός 2012, Εισηγητική Εκθεση, Κεφάλαιο 3, σελίδα 57, πίνακας 3.9 Δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού ανά κατηγορία), οι πρωτογενείς δαπάνες για το 2012 δεν είναι 88 δισ., όπως λέει ο Κεδίκογλου, αλλά 49,085 δισ. ευρώ.

*

Τρίτον: Σύμφωνα με τον Τακτικό Προϋπολογισμό, το σύνολο των μισθών και των συντάξεων όχι μόνο δεν είναι 60 δισ. ευρώ, όπως λέει ο Κεδίκογλου, αλλά μόλις και μετά βίας φτάνουν στα 19,415 δισ. ευρώ.

*

Τέταρτον: Ακόμα κι αν πάρουμε ως βάση τα στοιχεία με τα οποία ο Κεδίκογλου προσπαθεί να «μπουρδουκλώσει» την κατάσταση, δηλαδή τον Ενοποιημένο Προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης (πίνακας 3.2, σελίδα 44 του Κρατικού Προϋπολογισμού), όπου γίνεται λόγος για πρωτογενείς δαπάνες 87,4 δισ. ευρώ, αμοιβές προσωπικού 17,9 δισ. ευρώ, συντάξεις 31,2 δισ. ευρώ και λοιπές μεταβιβάσεις 14,1 δισ. ευρώ

(όλα αυτά - επαναλαμβάνουμε - αφορούν στη Γενική Κυβέρνηση, η οποία εκτός της Κεντρικής Κυβέρνησης περιλαμβάνει επιπλέον τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρώτου και δεύτερου βαθμού, και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης)

τότε και πάλι η κυβερνητική προπαγάνδα δεν εξηγεί γιατί τα έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης, που με βάση το συγκεκριμένο πίνακα ανέρχονται στα 89,6 δισ. ευρώ, «δεν φτάνουν», όταν οι πρωτογενείς δαπάνες (στον ίδιο πίνακα) είναι 87,4 δισ. ευρώ.

*

Ε, να, λοιπόν, γιατί «δεν φτάνουν»:

*

Γιατί μόνο για το 2012, όπως προκύπτει και πάλι από τον Κρατικό Προϋπολογισμό (πίνακας 3.9, σελίδα 57)

ο ελληνικός λαός υποχρεούται να καταβάλει σε τόκους και σε χρεολύσια, να πληρώσει από το αίμα του σε κερδοσκόπους, σε δανειστές και σε τοκογλύφους, για μεσομακροπρόθεσμα δάνεια, για βραχυπρόθεσμα δάνεια, για ομόλογα, για δαπάνες δημόσιου χρέους, για καταπτώσεις εγγυήσεων κ.λπ.

ένα ποσό που

(όπως φαίνεται στο σχετικό πίνακα 3.9 - κατηγορίες δαπάνης με αύξοντες αριθμούς «11», «12», «15», «16», «17» και «18»)

ξεπερνά τα 87 δισ. ευρώ!

Οσο, δηλαδή, και οι πρωτογενείς δαπάνες ολόκληρης της Γενικής Κυβέρνησης!

*

Να, συνεπώς, γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι οργανισμοί, τα δικαστήρια και όλα εκείνα για τα οποία «κλαίει» και κόπτεται ο Κεδίκογλου.

Οχι γιατί «κοστίζουν πολύ» οι μισθοί των εργατών, οι συντάξεις των συνταξιούχων και τα επιδόματα των απόρων, αλλά γιατί το κράτος των κεφαλαιοκρατών - δανειστών - πιστωτών - τοκογλύφων, τους οποίους υπηρετεί η κυβέρνηση του Κεδίκογλου,

είναι, όντως, πολύ δαπανηρό, για το λαό.

Πράγμα που όταν διαβάσει (σωστά) τον Προϋπολογισμό ο Κεδίκογλου θα το αντιληφθεί - δεν αμφιβάλλουμε καθόλου - και ο ίδιος...

Ντρίγκι, Ντράγκι, ντρίγκι,

Ντράγκι, ντρίγκι, μάνα μου...