1914 Σε ναυμαχία με τους Αγγλους ανοιχτά της Αργεντινής βυθίζεται μαζί με τη ναυαρχίδα του ο Γερμανός ναύαρχος Μαξιμιλιανός Σπέε.

1940 Στο πλαίσιο της αντεπίθεσης στο αλβανικό μέτωπο, ο ελληνικός στρατός μπαίνει στο Αργυρόκαστρο.

1949 Οι Κινέζοι εθνικιστές εγκαταλείπουν την κυρίως χώρα, μετακινώντας την πρωτεύουσά τους στη Φορμόζα (Ταϊβάν).

1962 Συνέρχεται στην Αθήνα το Β' Πανελλαδικό Συνέδριο της ΕΔΑ.

1966 Οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ενωση είναι ανάμεσα στις 28 χώρες που συναινούν στην απαγόρευση της χρήσης των πυρηνικών όπλων στο Διάστημα.

1966 Στα νερά της Φαλκονέρας βυθίζεται σε καταιγίδα το οχηματαγωγό «Ηράκλειο». Πάνω από 200 ζωές χάθηκαν.

1969 Ενενήντα ένας νεκροί είναι ο τραγικός απολογισμός αεροπορικού δυστυχήματος, όταν αεροσκάφος της «Ολυμπιακής» «DC-6» τετρακινητήριο, εκτελώντας την πτήση Χανιά - Αθήνα, λόγω σφοδρής κακοκαιρίας πέφτει σε λόφο κοντά στην Κερατέα. Από τους 86 επιβάτες και το πενταμελές πλήρωμα δε σώθηκε κανείς.

1980 Πυροβολείται στη Νέα Υόρκη από τον Μαρξ Ντέιβιντ Τσάπμαν ο Τζον Λένον, πρώην μέλος των «Μπιτλς». Είχε γεννηθεί το 1940.

MEGAχοΐδης

«Μείωση μισθών; Εάν χρειάζεται θα το κάνουμε! Για το καλό της πατρίδας»!

Αυτά είπε - την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή - ο Γεώργιος Καρατζαφέρης.

Ηταν ακριβώς την ίδια μέρα που ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, αφού πρώτα «μείωσε» τους μισθούς, κατόπιν έσπευσε να... «κατατροπώσει» και το ΚΚΕ. Το οποίο ΚΚΕ υπερασπίζεται (όπως αφρισμένος κατήγγειλε ο «χέρι - χέρι») το σύνθημα «Νόμος είναι του δίκιο του εργάτη». Ενώ, αντιθέτως, κατά τον ευγενικόν αυτόν πατριώτη, «υπέρτατος νόμος είναι η πατρίδα»...

Για να ξέρετε, πάντως, πώς εννοούν τον όρο «πατρίδα», μερικοί - μερικοί, να προσθέσουμε ότι μόλις χτες (στο ρ/σ «Θέμα 9,89») ο Καρατζαφέρης αποκάλεσε «περίεργο κεκτημένο» (!) το 13ο μισθό των εργαζομένων!

***

Ο «πατριωτισμός» μάλιστα του ΛΑ.Ο.Σ. δεν περιορίζεται ούτε στην κατάργηση του 13ου μισθού ούτε και στη «μείωση» μισθών, γενικά (προσέξτε: όχι μόνο «πάγωμα», αλλά ακόμα και «μείωση», εισηγείται ο «πατριώτης»!).

Ιδού μερικές προτάσεις του Καρατζαφέρη, όπως διατυπώθηκαν στο προηγούμενο «εθνεγερτήριο» σάλπισμά του (11/11/2009), που αποδεικνύουν ότι ο «πατριωτισμός» του ανδρός, σίγουρα θα έκανε τους μαχητές στο Μανιάκι να νιώθουν σαν άβγαλτοι πρόσκοποι:

«Καμία πρόσληψη για μια 5ετία τουλάχιστον και κάλυψη των κενών θέσεων με μετατάξεις». «Μείωση δημοσίων δαπανών». «Νέος νόμος για τα εργασιακά».

Εκεί, δε, που πραγματικά ο επικεφαλής του ΛΑ.Ο.Σ. θύμισε κάτι από Κυναίγειρο στα πεδία του Μαραθώνα, ήταν όταν ζήτησε:

«Επενδύσεις με σαγηνευτικά κίνητρα»! «Κατάργηση πόθεν έσχες και τεκμηρίων για 5 χρόνια»! «Τρία χρόνια αφορολόγητα» για τα «μαύρα χρήματα»!

Καταλάβατε τώρα για τι «πατριώτη» μιλάμε;

***

Αλλά μιας και περί πατριωτισμού ο λόγος, να υπενθυμίσουμε κάτι ακόμα:

Είναι το κόμμα του Καρατζαφέρη που παραμονές των εκλογών (2/9/2009), ετάχθη μαζί με τη ΝΔ και υπερψήφισε στη Βουλή το λεγόμενο «Μνημόνιο Κατανόησης Ελλάδας - ΝΑΤΟ».

Πρόκειται ούτε λίγο - ούτε πολύ για το κατάπτυστο κείμενο με το οποίο παρέχεται εφ' άπαξ η δυνατότητα και η άδεια στο ΝΑΤΟ να αξιοποιεί, να χρησιμοποιεί και να δεσμεύει για λογαριασμό του (στο διηνεκές!), κάθε στρατηγική, στρατιωτική ή πολιτική εγκατάσταση, καθώς και όποιου είδους έμψυχο ή άψυχο υλικό της χώρας (ιδιώτες, υποδομές, μηχανήματα, λιμάνια, αεροδρόμια, εγκαταστάσεις ) που σχετίζεται με την εθνική άμυνα της Ελλάδας, εφόσον το απαιτούν οι ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή!

Μάλιστα, όπως είχε δηλώσει τότε ο εκπρόσωπος του «πατριώτη» Καρατζαφέρη στη Βουλή, ο ΛΑ.Ο.Σ. δε διέκρινε στο ΝΑΤΟικό «Μνημόνιο» να τίθεται θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων για την Ελλάδα!

***

Θα κλείσουμε με τη φράση του Καρατζαφέρη σχετικά με την επιχείρηση τρομοκράτησης της καθαρίστριας στη Θεσσαλονίκη και την προσπάθειά του να ειρωνευτεί την τραγωδία της Κωνσταντίνας Κούνεβα:

«Θέλω να εκφράσω κι εγώ τη συμπάθειά μου στην καθαρίστρια, τη συνδικαλίστρια γι' αυτό που έγινε στο αυτοκίνητό της. Βέβαια, όταν μιλάμε για κρίση στην οικονομία και μία καθαρίστρια έχει ένα αυτοκίνητο αρκετά ακριβό, δείχνει ότι ίσως δεν υπάρχει τόση κρίση στα φτωχότερα στρώματα! Νομίζω ότι βιτριόλι στο αυτοκίνητο δεν δικαιολογεί να της χαριστεί ένα τριάρι! Μία γκαρσονιέρα ίσως!», κατέληξε ο καλός αυτός άνθρωπος...

Σημειωτέον ότι στο άκουσμα των παραπάνω, οι βουλευτές του Καρατζαφέρη διακρίνονταν πίσω του να χασκογελούν περήφανοι για τα ως άνω λεχθέντα εκ μέρους του αρχηγού τους...

***

Εν κατακλείδι:

α) Δεν είναι η πρώτη φορά που η πιο αντιδραστική εκδοχή του αστικού πολιτικού συστήματος αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει με τον αυθεντικότερο τρόπο τη μισανθρωπία της άρχουσας τάξης.

β) Ακόμα κι όταν η «μαυρίλα» προσπαθεί να κρυφτεί, η αποφορά της ιδεολογικής της λιπαρότητας δεν την αφήνει.

γ) Να τον έχουν να τον χαίρονται τον Καρατζαφέρη οι εργολάβοι της «ενημέρωσης» και τα τσιράκια τους στα ΜΜΕ που τον κατέστησαν «πολιτικό μέγεθος».

δ) Ο εξυπνακισμός του Καρατζαφέρη που καμώνεται την «ευφυία», η πολιτική ρυπαρότητα που προσποιείται τον «τσεκουράτο λόγο», η χυδαιότητα που υποκρίνεται τον «αντικομφορμισμό», δεν είναι απλώς θέμα «στιλ γλώσσας». Είναι καθρέφτης και ακτινογραφία της έσωθεν βρωμιάς του ολοκληρωτισμού. Αλλωστε ισχύει πάντα ότι δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα, παρά μόνο χυδαίοι άνθρωποι.

ε) Μόνο ως έπαινος μπορεί να θεωρείται για το ΚΚΕ ότι ο Καρατζαφέρης και το κόμμα του πρωτοστατούν σε κάθε είδους αντικομμουνιστική προβοκάτσια και συκοφαντία.

Πέρσι σε πρώτο πλάνο ήταν η καταστροφή. Φέτος είναι η καταστολή.

Πέρσι προσπάθησαν να κάνουν σύνθημα το «καίμε» και «σπάμε». Φέτος, λανσάρουν το «δέρνουμε» και «συλλαμβάνουμε».

Πέρσι είχαμε την «έφοδο στα Τμήματα». Φέτος είναι η «έφοδος κατά Τμήματα».

Από την περσινή επιχείρηση να «μηδενιστεί» το μήνυμα της νεολαίας και να στριμωχθεί «προληπτικά» πίσω από κουκούλες, φέτος περάσαμε στην αποθέωση της «μηδενικής ανοχής» και στην «προληπτική» καταστολή.

*

Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται στην γκροτέσκα εκδοχή του.

*

Στον φετινό (και) εισαγόμενο τραμπουκισμό η απάντηση είναι η εξαγωγή «κρατικής αποφασιστικότητας».

Φέτος, οι «αντιεξουσιαστές» δίνουν τη σικέ παράσταση με λοστάρια κατά πρυτάνεων, ενώ οι «αντιεξουσιαστές της εξουσίας», εκτός από δακρυγόνα και χημικά, επιστράτευσαν ακόμα και τον δίκυκλο ...γκοτζαμανισμό!

***

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αποτέλεσε πέρσι τη θρυαλίδα ενός νεολαιίστικου ξεσπάσματος ενάντια στον κοινωνικό βάλτο, τα πολιτικά αδιέξοδα, τα στραπατσαρισμένα όνειρα, την καταπίεση του παρακμιακού παρόντος, την ανασφάλεια του ναρκοθετημένου μέλλοντος.

*

Η φωνή των δεκάδων χιλιάδων νέων, αυθόρμητη και πηγαία, ήταν τόσο οχληρή που έπρεπε να φιμωθεί.

Γι' αυτό και οι ηλεκτρονικές «πυροβολαρχίες» του συστήματος, από την πρώτη κιόλας στιγμή, απέκρυψαν το σμάρι των καθαρών και λαμπερών προσώπων που βγήκαν στους δρόμους. Γι' αυτό και έσπευσαν να επιβάλουν σαν δήθεν έμβλημα της δίκαιης οργής τη σκηνοθετημένη εικόνα του πυρπολημένου σκουπιδοτενεκέ, να σαμποτάρουν το μήνυμα της ελπίδας πίσω από την αναπαραγωγή των άναρθρων κραυγών με φόντο τη σπασμένη τζαμαρία.

*

Το σκίρτημα των νέων και η κάθοδός τους στο στίβο της διαμαρτυρίας και της διεκδίκησης ήταν τόσο επικίνδυνο που έπρεπε να το συκοφαντήσουν.

Γι' αυτό, ταυτόχρονα με τους μηχανισμούς του θεάματος, το κύριο πολιτικό όργανο της άρχουσας τάξης, το κράτος, αποφάσισε να αποπροσανατολίσει και να προβοκάρει τη νεανική οργή ανακηρύσσοντας σε συνομιλητή - συμπαίχτη του τους κουκουλοφόρους.

***

Πέρσι μέσα στο κίνημα δόθηκε μια μάχη:

*

Από τη μια μεριά, αυτοί που αφιέρωσαν τις δυνάμεις τους η νεανική έκρηξη να περάσει στο επόμενο αναγκαίο βήμα χειραφέτησης: Να οργανωθεί απέναντι στο καθεστώς της βίας και της καταστολής. Να βάλει στόχους απελευθερωτικούς, απομονώνοντας τους «μπαχαλάκηδες» - επίδοξους κηδεμόνες του. Να μετατραπεί σε συνιστώσα της κοινωνικής αφύπνισης. Να περιφρουρήσει τον εαυτό του, αρνούμενο τη χειραγώγηση και τη χρησιμοποίησή του από εχθρούς και «φίλους». Να συνδεθεί πολιτικά με τις δυνάμεις ανατροπής εκείνου του συστήματος που όχι μόνο εξοπλίζει τα όργανα της αυθαιρεσίας, αλλά και «αφοπλίζει» το λαό από δικαιώματα.

*

Από την άλλη μεριά, βρέθηκαν οι κήρυκες της «ιδεολογίας του αυθόρμητου» και του κάλπικου «φιλελευθερισμού» που θεωρούν δημοκρατικό τους δικαίωμα να καπελώνουν (ναι, ναι! να καπελώνουν) κάθε κοινωνική διεργασία πλασάροντας σαν «νέα» την ίδια παμπάλαιη συνταγή:

«Ελευθερία», λένε, δεν είναι ο μετασχηματισμός του αυθόρμητου σε συνειδητό, δεν είναι η επίγνωση της ανάγκης να οργανωθείς - κοινωνικά, συνδικαλιστικά, πολιτικά - απέναντι στον οργανωμένο (σαν αστακό!) αντίπαλο, αλλά να παραταχθείς απέναντί του σε σχήμα «άμορφης μάζας», σε σχήμα «χυλού». Μόνο που αυτό, όσο κι αν «εξεγείρει» το φαντασιακό των κηρύκων του «πλουραλισμού», της «πληθυντικής» και της «πολύχρωμης Αριστεράς», έχει ως μόνιμο αποτέλεσμα την ήττα, το «πολλαπλό» πισωγύρισμα, τον «πολύτροπο» εκφυλισμό και την «πολυποίκιλη» ενσωμάτωση. Γνωρίζουν εξ ίδίων αρκετοί απ' αυτούς...

*

Η μάχη αυτή δεν έληξε. Συνεχίζεται.