1970 Μια νέα χούντα ανατρέπει την παλιά στην Αργεντινή, καθώς οι αρχηγοί του στρατού αποφασίζουν την ανατροπή του Προέδρου Χουάν Κάρλος Ογκόνια, που οι ίδιοι είχαν φέρει στην εξουσία πριν από τέσσερα χρόνια.
1973 Μετά από 34 χρόνια στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας στην Ισπανία, ο στρατηγός Φρανσίσκο Φράνκο παραδίδει τα ηνία της διακυβέρνησης στον Λουίς Μπλάνκο. Ο Φράνκο παραμένει «αρχηγός του κράτους».
1986 Ο υποψήφιος των Συντηρητικών, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλντχάιμ, συγκεντρώνει το 53,98% των ψήφων και εκλέγεται Πρόεδρος της Αυστρίας. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αποκαλύφθηκε ότι ο Βαλντχάιμ ήταν αξιωματικός των ναζί και μάλιστα πήρε μέρος στο πογκρόμ κατά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Κάποιοι νιώθουν «έκπληκτοι» και «ξαφνιασμένοι» που, εν έτει 2013, οι χρυσαυγίτες αρνούνται το Ολοκαύτωμα.
Μόνο που οι χρυσαυγίτες έχουν φροντίσει να διαφημίσουν τι πρεσβεύουν, ήδη από το 1993.
«"Ολοκαύτωμα": Μύθος ή πραγματικότητα;», αναρωτιούνταν σε ένα από τα εμβριθέστατα κείμενά τους στο ομώνυμο έντυπό τους («Χρυσή Αυγή», σελ. 6, 27/31 Μαρτίου 1993). Και φυσικά - γι' αυτούς - το Ολοκαύτωμα είναι ένας... μύθος.
Οπως γράφουν:
Αυτά λένε τα νεοναζιστικά φίδια. Αλλά μόλις τώρα η (αστική) Δημοκρατία «ξύπνησε», και θέλει - λέει - να αντιμετωπίσει τη μαυρίλα. Αλλά πώς αντιμετωπίζεται η ναζιστική μαυρίλα και η ιστορική παραχάραξη; Διά... νόμου; Και μάλιστα διά νόμου φτιαγμένου από το οικονομικό και πολιτικό σύστημα των μονοπωλίων, που εκτρέφει το φασισμό και το ρατσισμό και διακονεί την ιστορική αφασία;
Οι απαγορεύσεις του αστικού καθεστώτος, αυτό το «συγχωροχάρτι» για το σύστημα που γεννά Χίτλερ, Μουσολίνι, Λεπέν και χρυσαυγίτες, εκείνο που κάνουν, πέρα από το να εμφανίζουν τους φασίστες σαν «υπέρμαχους της δημοκρατικής διακίνησης των ιδεών (τους)», είναι να εξοπλίζουν το αστικό κράτος με όπλα όχι εναντίον των Φρανκενστάιν που το ίδιο δημιουργεί. Αλλά με όπλα που με πρώτη ευκαιρία θα τα στρέψει εναντίον των εχθρών του. Των πραγματικών εχθρών του. Εκείνων που παλεύουν να βγει ο ναζισμός «εκτός νόμου» στις συνειδήσεις του λαού. Και ο μόνος, τελικά, τρόπος γι' αυτό είναι ο αγώνας για μια κοινωνία όπου θεμελιώδης και απαράβατος νόμος θα είναι το δίκιο του εργάτη.
Αυτός είναι, ο οργανωμένος και μαζικός αγώνας, που δεν επιτρέπει να βρει πουθενά χώρο η αθλιότητα του ρατσισμού, του ναζισμού, της απανθρωπιάς και της ιστορικής αφασίας για την οποία θα υπάρχει πάντα ειδική πτέρυγα στο «Μουσείο της ηλιθιότητας».
Αυτός ο αγώνας είναι ο μόνος ικανός να τσακίσει το φασισμό όπου τον συναντάει. Στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στη γειτονιά, στις παρέες, στο σχολείο.
Και να ξαναστείλει τα φίδια στα έγκατα του βούρκου τους.
Λάθη κάνουν οι άνθρωποι,
όχι οι ΔΝΤ-«λυκάνθρωποι»
*
*
Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» της χρυσαυγίτικης ναζιστικής συμμορίας.
«Ο πατριωτισμός των φασιστών - έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις - έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»...
*
Το σύστημα της συνταγματικά κατοχυρωμένης εκμετάλλευσης, το κεφαλαιοκρατικό σύστημα της απανθρωπιάς, το σύστημα που πίσω από τη βιτρίνα του, τη βιτρίνα της «Δημοκρατίας» για τους λίγους, απλώνονται τα έλη του βούρκου, της σαπίλας, της παρακμής, της διαπλοκής, των τρωκτικών, τέτοια φίδια παράγει. Τα πολιτικά φίδια του καπιταλισμού, ο εσμός του φασιστών και του ναζισμού, είναι τόσο «αντισυστημικά» όσο είναι και τα πολιτικά τρωκτικά του.
*
*
*