Ο Πέτρος Σεβαστίκογλου σκηνοθέτησε στο θέατρο «Εμπρός» το έργο του Φαμπρίς Μελκιό «Το αναπάντεχο». Από την Αφρική προήλθε «Το αναπάντεχο», ο μονόλογος της Λιάν, η οποία ψάχνει τον μαύρο εραστή της που εξαφανίστηκε στο ποτάμι, σε μια περιήγηση στον κόσμο, όπου με φόνους περνάει ο χρόνος, όπου οι φρουρές ρίχνουν κεραυνούς.

«Δεν έγραψα έργα πολεμικά» λέει ο Φαμπρίς Μελκιό. «Εάν ο πόλεμος υπάρχει μέσα σ' αυτά που έγραψα, τον ήθελα να είναι σαν σχοινοβάτης, φάντασμα. Ενας πόλεμος μέσα στον καθένα, κρυμμένος στη σκιά, έτοιμος να εκραγεί, σηματοδοτώντας το πεδίο δράσης του με αναπηδήσεις που προκαλούν πόνο και σπάνε τα κόκαλα. Αυτό που θέλω να κρατήσω από τον πόλεμο είναι ο τόπος όπου η ζωή τίθεται υπό υπεράσπιση με οποιοδήποτε κόστος». Η μετάφραση είναι του Πέτρου Σεβαστίκογλου, τα σκηνικά - κοστούμια του Αντώνη Δαγκλίδη, οι φωτισμοί του Ηλία Κωνσταντακόπουλου, η επιμέλεια ήχου του Γιάννη Πειραλή. Τη Λιάν υποδύεται η Δήμητρα Λαρεντζάκη.

• Στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» σήμερα ανεβάζεται το έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου «Μια Ωραία και Πιστευτή Ιστορία» σε σκηνοθεσία Πέμυς Ζούνη, μουσική Μ. Χατζηνάσιου, σκηνικά - κοστούμια Κ. Ζαμάνη - Ε. Βογιατζάκη - Κρουκόβσκι. Πρόκειται για καινούριο έργο του Γ. Ηλιόπουλου (μετά το «Desperados», το «Τέλος του καλοκαιριού» και το «4EVER»). Κείμενο προκλητικό, βίαια ποιητικό με γλώσσα κοφτερή και σοκαριστική και ταυτόχρονα τρυφερή και αληθινή, με κυνικό και αφοπλιστικό χιούμορ. Ατομα καθημερινά, άνθρωποι της διπλανής πόρτας - που όλοι τους ξέρουμε - εξομολογούνται σε πρώτο πρόσωπο. Παίζουν: Θ. Βουτσά, Ε. Καπάνταη, Τ. Φραγκιάς, Γ. Ηλιόπουλος.
• Το έργο της Μαρίας Βασιλέλλη «Ρακοσυλλέκτες» παρουσιάζεται στο θέατρο «Χώρος Τέχνης» (Κυψέλης 15, Κυψέλη, τηλ. 210-2137.534). Παίζουν: Μαρία Βασιλέλλη, Αλέξανδρος Ζαχαρέας, Θωμάς Κριτσίμας, Κλειώ Στεφανίδου και Μαρία Χαλεπλή.
• Με το έργο «Στοργή και θάνατος» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, επανέρχεται η «Αλλη Σκηνή», στο θέατρο «Εντροπία», σε μετάφραση - διασκευή Νίκου Περέλη, σκηνοθεσία Γιώργου Μίχαλου, σκηνικά Ανδρέα Σαραντόπουλου, μουσική Κώστα Λιάκουρη. Παίζουν: Ηλιάνα Αδαμοπούλου, Ιουλία Βατικιώτη, Θέκλα Γουναρίδη, Νίκος Κεφαλάς, Δημήτρης Παπαδάτος, Χαρά Τσιτομενέα.

«Γαμήλιο εμβατήριο»

Δημιουργός της γενιάς του 1930, στη διάρκεια αυτής της «θεμελιώδους», καθοριστικής σημασίας για τη διαμόρφωση και εξέλιξη του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού - σε όλους τους τομείς της Τέχνης - δεκαετίας, για την ακρίβεια στα 1937, ο 30χρονος τότε Αγγελος Τερζάκης, γράφει το δεύτερο θεατρικό του έργο, το «Γαμήλιο εμβατήριο». Το έργο (το 1938 ο Τερζάκης ξαναδούλεψε τη δεύτερη και τρίτη πράξη και το ανέβασε ο θίασος της Μ. Κοτοπούλη), είναι ένα αυθεντικής ελληνικής «ταυτότητας» ρεαλιστικό, ποιητικής ατμόσφαιρας οικογενειακό δράμα, που «καθρεφτίζει» την ταξική δομή, τα ήθη, τις αξίες, αντιλήψεις, συμπεριφορές της ελληνικής κοινωνίας στο μεσοπόλεμο. Ο Τερζάκης θαύμαζε τον Τσέχοφ και ομολογούσε τις επιρροές που δέχτηκε, κυρίως, από τα μεγάλα έργα του Ρώσου δραματουργού, αλλά και από τον Λόρκα. Επιρροές που ο Τερζάκης αφομοίωσε δημιουργικά και στο «Γαμήλιο εμβατήριο» τις φιλτράρισε μέσα από τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας. Χώρος δράσης του έργου, όπως και στα μεγάλα τσεχοφικά δράματα, είναι μια επαρχία και το σπίτι μιας άλλοτε πλούσιας, ονομαστής, με κοινωνικά αξιώματα, πτωχευμένης πλέον οικογένειας. Μια χήρα μάνα, με ελάχιστη πια ακίνητη περιουσία, με τέσσερις κόρες, ένα γιο φευγάτο χρόνια, άγνωστο πού και μόνο «προστάτη» τον αδελφό της, έναν αρπακτικό, αλλά αποτυχημένο πολιτευόμενο. Το να βρει γαμπρό, στη μικρή επαρχία, η πρωτότοκη κόρη είναι ουτοπία. Θεωρείται ήδη «γεροντοκόρη». Τη μοίρα της ακολουθεί και η δευτερότοκη. Η τριτότοκη, εικοσάχρονη περίπου, που περιφρονεί τον έρωτα του συνεσταλμένου επαρχιώτη δασκαλάκου, συνειδητοποιεί ότι μόνο αν μάθει μια δουλιά και φύγει για να εργαστεί στην πρωτεύουσα, μπορεί να ξεφύγει από την κλειστή κοινωνία της και ίσως να παντρευτεί, αλλά συντρίβεται από έναν απατεώνα Αθηναίο που της πούλησε έρωτα αλλά την εγκατέλειψε. Η μικρότερη, γυμνασιοκόριτσο ακόμη, με το οποίο είναι ερωτευμένος ένας φυματικός αιώνιος φοιτητής, θα συντριβεί όπως και όλες οι αδελφές με τον ερχομό του - χαρτοπαίκτη όπως αποδείχνεται - αδελφού τους, ο οποίος με τη νοοτροπία ότι ο άνδρας (ο πατέρας και μετά ο γιος) είναι ο «αρχηγός της οικογένειας», αδίστακτα θα πουλήσει το μοναδικό πια χωράφι -πηγή επιβίωσης της μάνας και των θυγατέρων της.

Αυτό το ελάχιστα παιγμένο, αν και σημαντικό έργο της προπολεμικής δραματουργίας μας, επέλεξε για να κάνει τη σκηνοθετική της εμφάνιση, με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, η αληθινά πολύ ταλαντούχα ηθοποιός Κερασία Σαμαρά. Με τη συμβολή του λιτότατου σκηνικού και των κοστουμιών (Κώστας Βελινόπουλος), των ατμοσφαιρικών φωτισμών (Παναγιώτης Μανούσης), της μελαγχολικής μουσικής (Τάκης Μπαρμπέρης), η σκηνοθεσία, με γυναικεία ματιά και ευαισθησία, ανέδειξε την ελληνικότητα του έργου, του ρεαλιστικού ήθους του, το κοινωνικό υπόβαθρο και την εποχή του, τον ψυχισμό και το χαρακτήρα των προσώπων αλλά και τις ποιητικές εξάρσεις του. Η καθάρια σκηνοθεσία της ώθησε και σε ένα γενικά καλό υποκριτικό αποτέλεσμα. Η Μαίρη Χηνάρη έπλασε μια τρυφερή, υπομονετική μάνα. Η Ιωάννα Αγγελίδη, με απέριττη αλήθεια, υποδύθηκε τη μικρή κόρη. Η Τζένη Σκαρλάτου ερμήνευσε τη σπαρακτικά «δυναμική», απελπισμένη πρωτότοκη «γεροντοκόρη». Την αλαφροΐσκιωτη ευαισθησία της δευτερότοκης κόρης, είχε η ερμηνεία της Κλαυδίας Ζαραφωνίτου. Νεανική χάρη και απλότητα είχε η Δάφνη Καμμένου στο μικρό ρόλο της δουλίτσας. Γόνιμες ήταν οι ερμηνείες των Ζαφείρη Κατραμάδα, Χρήστου Τακτικού, Νίκου Σφαιρόπουλου, Κωστή Καλλιβρετάκη. Η πιο ενδιαφέρουσα, με μεγαλύτερο χαρακτηρολογικό βάθος ερμηνεία, ισορροπούσα πάνω στο φαινομενικά κωμικό αλλά ουσιαστικά δραματικό ρόλο του, ήταν η ερμηνεία του Βασίλη Σπυρόπουλου.

Πέθανε, στα 77 της, η ηθοποιός Αλκηστις Γάσπαρη, από τους πρώτους μαθητές της Σχολής του «Θεάτρου Τέχνης» του Καρόλου Κουν. Η Αλκηστις Γάσπαρη συνεργάστηκε από τη δεκαετία του '50 με μεγάλους θιάσους, όπως των Κοτοπούλη, Μανωλίδου, Αρώνη, Κατράκη, ενώ από το 1965 διηύθυνε το θέατρο «Ορβο», το σημερινό «Μελίνα Μερκούρη». Εγραψε, επίσης, θεατρικά έργα, την ποιητική συλλογή «Εις αναζήτησιν», που βραβεύτηκε από το ΥΠΠΟ το 1994, πεζογραφήματα, παιδικά, ενώ στο ενεργητικό της είχε και μεταφράσεις θεατρικών έργων και διδασκαλία υποκριτικής. Συμμετείχε σε δύο ταινίες, στο θεατρικό «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» στην τηλεόραση και στα σίριαλ «H τελευταία νύχτα της γης» και «Μαρία Πάρνη». Η κηδεία της γίνεται σήμερα στις 3.30 μ.μ. από το νεκροταφείο Καισαριανής.