Με την εκτίμηση της συνολικής θετικής δράσης των δύο τελευταίων χρόνων και τον παραπέρα σχεδιασμό της παρέμβασης της οργάνωσης, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ. Τις εργασίες της εκ μέρους της ΚΕ παρακολούθησε αντιπροσωπεία της, με επικεφαλής το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Γιώργη Μαρίνο, ενώ το σώμα εξέλεξε τη νέα Νομαρχιακή Επιτροπή και γραμματέα της τον Βαγγέλη Ξένο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οπως επισημαίνεται στην εισήγηση της απερχόμενης ΝΕ στη Συνδιάσκεψη, «το δίχρονο που πέρασε η οργάνωση πάλεψε για να προχωρήσουν στη ζωή οι αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, να ενημερώσει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για την πολιτική πρόταση του μετώπου, για τη συμμαχία των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με προοπτική την ανατροπή της σημερινής κατάστασης, για να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό. Δούλεψε για να ενισχυθούν τα κοινωνικά μέτωπα της εργατικής τάξης, να ισχυροποιηθεί το ΠΑΜΕ, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, για τα δημοκρατικά δικαιώματα, της νεολαίας και της παιδείας. Συνέβαλε με τις δυνάμεις της στην ενίσχυση των κινητοποιήσεων, επίσης έδωσε με επιτυχία τη μάχη των δημοτικών εκλογών και έκανε σημαντικά βήματα για την ανάπτυξη της ΚΝΕ, του Κόμματος και τη βελτίωση της λειτουργίας του».

Η εισήγηση, ταυτόχρονα με την εκτίμηση της θετικής εμπειρίας, στέκεται και στα αδύναμα σημεία της δουλιάς της οργάνωσης. Αυτά εντοπίζονται στη λειψή κατανόηση της πολιτικής του Κόμματος από όλα τα μέλη του, πράγμα που δυσκολεύει τη συζήτηση και τον προβληματισμό στις ΚΟΒ. Εχει συνέπειες στο σχεδιασμό της οργάνωσης, στην ανάγκη επικοινωνίας, συζήτησης, αξιοποίησης κατ' αρχήν της κομματικής επιρροής, αλλά και στην οργανωμένη δουλιά για το κέρδισμα όσων επηρεάζονται από άλλες δυνάμεις, παρότι δυσφορούν από την πολιτική τους.

Ταυτόχρονα επισημαίνονται οι δυσκολίες για σχεδιασμένη συζήτηση με συσκέψεις, μικροσυγκεντρώσεις. Σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό για το πολιτικό άνοιγμα, σημειώνεται ότι αυτός δεν μπορεί να είναι ενιαίος και επεξηγεί: «Γιατί σε ορισμένες ΚΟΒ έχουν γίνει σοβαρά βήματα προς τα έξω, ενώ σε άλλες είμαστε στάσιμοι. Αυτό που προκύπτει είναι ότι η πολιτική μας δουλιά πρέπει να αναδειχτεί σαν το υπ' αριθμόν ένα ζήτημα που θα διαπερνάει τη δράση της οργάνωσης. Να δουλεύουμε με τα κεντρικά ζητήματα που καθόρισε το 16ο Συνέδριο και επεξεργάζεται παραπέρα η ΚΕ, για τη διεύρυνση της πολιτικής επιρροής του Κόμματος και το δυνάμωμα του, για την πολιτική συσπείρωση και τα μέτωπα πάλης στο δρόμο για το ΑΑΔΜ».

Υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά: «Ταυτόχρονα με την ενασχόληση των προβλημάτων που ταλανίζουν τον κόσμο, να συγκεντρωθεί η προσοχή στα μεγάλα μέτωπα πάλης που έχουν δρομολογηθεί για την ενίσχυση των συσπειρώσεων». Και, φυσικά, τα μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν και την περιοχή συνολικά της Αττικής, από την Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο μέχρι το Λαύριο και την ανατολική παραλία, είναι αυτά που έχουν σχέση με τις συνολικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς, εργασιακά, παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια.

Σε ό,τι αφορά τις κατευθύνσεις όπου θα συνεχιστεί η δράση, με βάση και τις αυξημένες απαιτήσεις, τονίζεται: «Σε τρεις κατευθύνσεις χρειάζεται να κινηθούμε: Εργοστάσια και κλάδοι, νεολαία και συνοικίες όπου χρειάζεται στην επόμενη συνδιάσκεψη να μετράμε νέες κομματικές δυνάμεις αξιοποιώντας τη θετική εμπειρία από την οργάνωση των εξορμήσεων στα εργοστάσια και με τη συνέχιση της δουλιάς για την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, όπως και στους επαγγελματοβιοτέχνες και τους αγρότες».

Επίσης γίνεται αναφορά στην ανάγκη ενίσχυσης της ιδεολογικής θωράκισης της οργάνωσης, ώστε πιο σχεδιασμένα να οργανωθούν μαθήματα, διαλέξεις και αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» και της αυτομόρφωσης. Παράλληλα σημειώνεται ότι η δουλιά στη νεολαία πρέπει να απασχολεί τη συνολική δύναμη της οργάνωσης, τα όργανα να προβάλουν τα αιτήματα και τους στόχους πάλης.

Στη συζήτηση που ακολούθησε πήραν το λόγο πολλοί σύντροφοι, οι οποίοι μετέφεραν πολλά από την πλούσια εμπειρία της κάθε οργάνωσης, αποδεικνύοντας ότι εκεί που έγινε δουλιά με τη συνολική πρόταση του Κόμματος υπήρξαν σημαντικά αποτελέσματα, προσεγγίστηκαν περισσότεροι χώροι και αξιοποιώντας και συγκεκριμένα τοπικά προβλήματα σε συνδυασμό με τα βασικά μεγάλα μέτωπα πάλης αναπτύχθηκαν αγώνες που μπορούν να έχουν προοπτική.

Στην παρέμβασή του εκ μέρους της καθοδήγησης, ο Γιώργης Μαρίνος, αναφερόμενος στις σημαντικές επιτυχίες, αλλά και τις δυνατότητες της οργάνωσης, τόνισε: «Προβάλλει έντονα η ανάγκη της προετοιμασίας του Κόμματος σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου και επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να συμβάλει στη δημιουργία τέτοιου κινήματος που να μπορεί να ανταποκριθεί στις σημερινές απαιτήσεις. Γιατί ο καπιταλισμός θα προσπαθεί να εντείνει την εκμετάλλευση και την επιθετικότητά του με πόλεμο και με στρατιωτικές επεμβάσεις και με πόλεμο στα δικαιώματα. Χρειάζεται σύγκρουση με αντιλήψεις ότι μπορεί ο ιμπεριαλισμός να εξανθρωπιστεί όπως προβάλλουν άλλες δυνάμεις και να επενδύσουμε στην άλλη προοπτική, στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό, δηλαδή την πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων τους και του ελέγχου των συγκεντρωμένων βασικών μέσων παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό. Να μελετηθούν οι αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού, από τη σκοπιά της υπεράσπισης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και σήμερα γίνεται ακόμη πιο αισθητή η απουσία του».

Ταυτόχρονα, ο Γ. Μαρίνος, αναφερόμενος στα ζητήματα που η οργάνωση πρέπει να δώσει ιδιαίτερο βάρος, υπογράμμισε: «Πρέπει να επιμείνουμε στην καλύτερη σύνδεση τακτικής και στρατηγικής, με καλύτερη προβολή της πολιτικής του Κόμματος, να αλλάξουν ο τρόπος και ο ρυθμός δουλιάς, αφού το επιβάλλουν οι ραγδαίες εξελίξεις. Απαιτείται άλλο επίπεδο ιδεολογικής κατάρτισης και μόρφωσης, παρακολούθησης των εξελίξεων για να υπάρξει αλλαγή στις συνειδήσεις των εργαζομένων που απευθυνόμαστε και "βομβαρδίζονται" καθημερινά από την ιδεολογία της αστικής τάξης. Ταυτόχρονα χρειάζεται επεξεργασία στόχων πάλης και αιτημάτων που να συνδέονται με την πολιτική που επιδιώκουμε και θα συμβάλλουν σε συσπειρώσεις που θα χτυπάνε τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Και, βέβαια, βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η ισχυροποίηση του Κόμματος, οικοδόμηση στα εργοστάσια και σε όλους τους χώρους δουλιάς και στη νεολαία».

Κλείνοντας υπογράμμισε ότι «πρέπει να αξιοποιηθεί η συγκυρία του βάρβαρου πολέμου των ιμπεριαλιστών για να αποκαλύπτεται η φύση και ο χαρακτήρας του ιμπεριαλισμού, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ο ρόλος της ΕΕ ως άλλου ιμπεριαλιστικού κέντρου, καθώς και των ελιγμών της κυβέρνησης, που υποκρίνεται ότι δήθεν δε συμμετέχει στον πόλεμο, ενώ παρέχει όλες τις διευκολύνσεις στους δολοφόνους. Ταυτόχρονα να αναδεικνύεται η προοπτική του λαϊκού αγώνα και να ζυμώνεται στο λαό ότι η πιο συνεπής αντιπολεμική πάλη, είναι αυτή που αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό και προβάλλει ως λύση την οικοδόμηση του σοσιαλισμού».