Για τις περιβαλλοντοκτόνες διαστάσεις του έργου είχαμε την ευκαιρία να αναφερθούμε, όταν ακόμα γινόταν η συζήτηση για την κατασκευή του. Επίσης και για τη σκοπιμότητα της κατασκευής του, που σχετιζόταν όχι με λόγους ασφαλείας ή λειτουργικότητας, μια και υπήρχε η εναλλακτική λύση στην Τανάγρα, αλλά για την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων σε συγκεκριμένες εταιρίες (μοίρασμα σε Γερμανούς και Γάλλους, που μοιράστηκαν αεροδρόμιο και το μετρό αντίστοιχα). Την ίδια στιγμή, μια και μιλάμε για μεταφορές, το σιδηροδρομικό δίκτυο βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και ξοδεύονται ψίχουλα για τον εκσυγχρονισμό του. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που έχει κι αυτή τις ρίζες της στην εξάρτηση από τις εταιρίες αυτοκινήτων, ελαστικών και καυσίμων. Η αποπεράτωση των έργων στο αεροδρόμιο των Σπάτων πλησιάζει στο τέλος της, χωρίς όμως να έχει λυθεί το βασικότερο πρόβλημα. Η δυνατότητα πρόσβασης σ' αυτό. Οι χάρτες του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ αυτή τη φορά δεν πείθουν κανέναν, γιατί η διαδρομή προς το νέο αεροδρόμιο θα είναι από άποψη χρόνου για επιβάτες με γερά νεύρα. Χρόνοι που θα ξεκινούν από 1,5 ώρα και θα φτάνουν τις 2 ώρες (ίσως και περισσότερο), θα αυξάνουν όχι μόνο τη διάρκεια του συνολικού ταξιδιού, αλλά και το κόστος. Το εάν και αυτό εντάσσεται στα «εκσυγχρονιστικά οράματα» της κυβέρνησης εναπόκειται στην κρίση των πολιτών.

Αναφερόμαστε στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι επιπτώσεις του οποίου θα στοιχίζουν ετησίως από το 2050 περίπου 112,5 τρισεκατομμύρια δρχ. Την εκτίμηση αυτή δεν την έκανε κάποια περιβαλλοντική οργάνωση, αλλά η εταιρία «Munich Re» για λογαριασμό του Οργανισμού Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών, γνωστού ως UNEP. Εφιαλτικά σενάρια που δυστυχώς αφήνουν ασυγκίνητες τις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών, που βρίσκονται πλήρως υποταγμένες στα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Η Γερμανία, εκτός από βόμβες που έσπειρε στη Γιουγκοσλαβία, συμφώνησε να στέλνει τα ραδιενεργά απόβλητά της στην Αλβανία, που δέχτηκε να τα «αποθηκεύει» σε ανενεργά ορυχεία της. Το ίδιο σκηνικό υπάρχει και στα Σκόπια. Ποτέ δεν πήγαινε καλά ο Αξονας με τα Βαλκάνια.

Κυκλοφόρησε το ένατο τεύχος της Εταιρείας Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, που εδώ και χρόνια προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και να αφυπνίσει την πολιτεία για τη σπουδαιότητα του ζητήματος αυτού. Κι ενώ στον πρώτο τομέα τα πάει πολύ καλά, αν κρίνουμε από την ανταπόκριση των παιδιών, των μαθητών και πολλών πολιτών, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους καθ' ύλην αρμόδιους. Σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα που υπογράφει ο πρόεδρος της Εταιρείας αναφέρει τα «θα» της κυβέρνησης για τα θαλάσσια πάρκα της Αλοννήσου, της Κιμώλου και της Καρπάθου. Μια συνήθης πρακτική του ΠΑΣΟΚ, που και εντελώς ανέξοδη είναι και περνά ένα οικολογικό προφίλ προς άγραν ψήφων. Παλιά της τέχνη κόσκινο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτή τη φορά το σκάνδαλο ξέσπασε στη Γερμανία και την Αυστρία. Κι όπως είναι φυσικό, οι διαστάσεις τους ξεπερνούν τις δυο αυτές χώρες κι «ακουμπούν» και τα του οίκου μας. Εξηγούμαστε. Οπως αποκαλύφτηκε, με στόχο την τεχνητή πάχυνση των γουρουνιών, οι παραγωγοί χορηγούσαν στα ζώα clebyterol. Μια ουσία που επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου. Η τεχνητή αυτή συνθετική ορμόνη έχει αποδειχτεί κλινικά, ότι μπορεί μεταξύ άλλων να προξενήσει μέχρι και καρκίνο της μήτρας, σε νεαρές γυναίκες. Δεν πάνε πολλά χρόνια που μια Ενωση Καταναλωτών στο Βέλγιο είχε αποκαλύψει ότι υπήρχαν στοιχεία αυτής της ορμόνης σε χοιρινές μπριζόλες στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Ομως τότε, άγνωστο γιατί, δεν είχε δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην έρευνα αυτή. Αυτή τη φορά το πρόβλημα ανέδειξε ο Τύπος στη Γερμανία. Οι εισαγγελικές αρχές αναγκάστηκαν να παρέμβουν και οι αποκαλύψεις έρχονται σαν χιονοστιβάδα, αφήνοντας έκπληκτους για άλλη μια φορά τους ανυποψίαστους καταναλωτές κι όλους αυτούς που πιστεύουν ότι ζούμε σ' ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο.

Οπως γράφηκε, η «μαφία των ορμονών», στην οποία εμπλέκονται χημικοί, κτηνίατροι, φαρμακοποιοί και οι μεσάζοντες, μεταπώλησαν σε 1.200 τουλάχιστον παραγωγούς αντιβιοτικά και ορμόνες κυρίως στην Αυστρία. Ετσι τα ζώα πάχυναν με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς και κατέληξαν στα πιάτα των καταναλωτών με όλες τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία τους. Ηδη έχουν κατατεθεί δεκάδες μηνύσεις σε βάρος παραγωγών κι ένα ακόμη κουβάρι διαφθοράς άρχισε να ξετυλίγεται χωρίς, όμως, να πιθανολογείται και η εύρεση της άκρης του μίτου. Κι ο λόγος είναι απλός. Τα συμφέροντα που εμπλέκονται με τις υποθέσεις αυτές είναι τεράστια. Κάποιοι εκτιμούν ότι συναγωνίζονται τα αντίστοιχα των ναρκωτικών. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν πάει πολύς καιρός που στην Ολλανδία και το Βέλγιο είχαν διαπραχτεί εγκλήματα, για να σταματήσουν παρόμοιες αποκαλύψεις. Στη Γαλλία και την Ισπανία, που η συγκεκριμένη ορμόνη κυκλοφορεί, μεγάλος αριθμός καταναλωτών χοιρινής μπριζόλας είχε οδηγηθεί στα νοσοκομεία, αλλά οι επιπτώσεις είναι μακροπρόθεσμες, οπότε κανείς δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει. Κι ο διατροφικός φαύλος κύκλος συνεχίζεται προς δόξαν των υποστηριχτών της «ελεύθερης», χωρίς ελέγχους και κανόνες, αγοράς. Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση πιο εύκολα επιβιώνει κανείς από ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, παρά με ένα γεύμα χοιρινού, μοσχαρίσιου κρέατος, κοτόπουλου, φρούτων και λαχανικών. Ακόμα και ψαριών.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά διαβάσαμε ότι γενετιστές στις ΗΠΑ πειραματίζονται για την «κατασκευή» γουρουνιών, που θα είναι απαλλαγμένα από κάθε ίχνος επιθετικότητας. Κι αυτό μεταφράζεται με αύξηση της ανάπτυξής τους που μπορεί να φτάσει το 25% σύμφωνα με τους κυρίους αυτούς! Τι θα προκύψει (για την υγεία μας) από αυτά τα ζώα παραμένει άγνωστο. Εξ άλλου όλοι αυτοί που πειραματίζονται με τα γονίδια και χρηματοδοτούνται από τις εταιρίες τροφίμων ελάχιστα ενδιαφέρονται για την υγεία των καταναλωτών. Η τσέπη των αφεντικών τους να φουσκώσει και να κάνουν τις αρπαχτές τους είναι το μόνο τους μέλημα. Ας αφήσουμε ότι τους περιμένει λαμπρή καριέρα στα πανεπιστήμια. Υπάρχουν, φυσικά, επιστήμονες που από καιρό έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου από τις συνέπειες των διαδικασιών γενετικής μετάλλαξης. Αλλά το μόνο που πετυχαίνουν είναι να εισπράττουν τα ειρωνικά σχόλια των «συναδέλφων» τους πανεπιστημιακών, όταν δεν εκδιώκονται από τα (διαπλεκόμενα ούτως ή άλλως) πανεπιστήμια ως αναχρονιστές, σκοταδιστές, πολέμιους της ανάπτυξης και τα συναφή. Διαβάσαμε σε απογευματινή εφημερίδα τον τίτλο γουρούνια- ζόμπι. Δεν ξέρουμε αν αναφερόταν στα συμπαθή ζώα ή τους «κατασκευαστές» και τους χρηματοδότες τους.