Παπαγεωργίου Βασίλης

Η δημοσιογράφος ερωτά για την προηγούμενη θητεία του υφυπουργού στην Greenpeace και τις διαφορές με τη σημερινή του θέση. Είναι γνωστό ότι ο Η.Ε. υπήρξε γενικός διευθυντής της εν λόγω οργάνωσης ( σ.σ. του ελληνικού τμήματος), όμως η εμπλοκή του στον οικολογικό χώρο ήταν παλιότερη και μάλιστα συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Νέα Οικολογία», από το οποίο αποχώρησε (σ.σ. όπως και ο Μ. Μοδινός που πολύ νωρίτερα είχε ανακαλύψει την «οικολογική διάσταση του ΠΑΣΟΚ», συμμετέχοντας στο ευρωψηφοδέλτιό του σε «τιμητική» θέση, μαζί μ' έναν ποιητή του Συνασπισμού, δημιουργώντας τις πρώτες «μεταγραφές» των εκσυγχρονιστών του κ. Πανταγιά και Τσουκάτου). Αλλά ας επιστρέψουμε στον κ. Η.Ε., ο οποίος ξεχνά την προηγούμενη παρουσία του στο χώρο, σαν να μην υπήρξε ποτέ, και απαντά: «Υπάρχει βέβαια διαφορά από το να βρίσκεσαι στο χώρο των κοινωνικών κινημάτων και στο χώρο μιας πολιτικά υπεύθυνης ηγεσίας». Μ' άλλα λόγια αν ερμηνεύουμε σωστά τον κ. υφυπουργό τα κοινωνικά κινήματα δεν είναι πολιτικά υπεύθυνα. Δηλαδή είναι ανεύθυνα! Και είναι πολιτικά υπεύθυνη η ηγεσία, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ που είναι χαρακτηριστική περίπτωση κόμματος που από την ίδρυσή του άλλα λέει, άλλα σκέπτεται και άλλα πράττει.

Αλλά, για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία περί της συμμετοχής στη διαχείριση της εξουσίας στην ίδια ερώτηση ο κ. Η.Ε συμπληρώνει «... λύσεις σε προβλήματα σημαίνει πολλές φορές συμβιβασμός» και λίγες αράδες παρακάτω «... μόνο έτσι μπορούν να λειτουργήσουν οι κοινωνίες. Μέσα από συμβιβασμό, σύνθεση και ρεαλισμό. Αυτό είναι τελείως καινούριο στοιχείο» και ολοκληρώνει τη σκέψη του λέγοντας «... αν ανήκει κανείς σε μια διαμαρτυρόμενη οργάνωση έχει την πολυτέλεια να μην κάνει συμβιβασμούς».

Επειδή δεν έχουμε την πρόθεση να αδικήσουμε κανέναν δε θα χρεώσουμε στον κ. υφυπουργό τα οικολογικά εγκλήματα που διέπραξε η «υπεύθυνη» πολιτική ηγεσία του, αν και θα μπορούσε κανείς να θέσει το απλό ερώτημα με βάση ποιες αρχές ή πλαίσιο εντάχτηκε στον αστερισμό του εκσυγχρονισμού. Ομως τι είδους «συμβιβασμός» λ.χ. είναι η καταστροφή του Σχινιά, του Μαραθώνα και του Αγίου Κοσμά στα πλαίσια μιας Ολυμπιάδας, που αν μη τι άλλο θα μας φουντάρει και οικονομικά πέρα από την οικολογική καταστροφή στο Λεκανοπέδιο; Ποιο θα είναι το περιβαλλοντικό όφελος για το οποίο υποτίθεται ότι αγωνίζεται ο παλιός οικολόγος υφυπουργός; Αλλά επειδή τα γραπτά μένουν, η δεύτερη παράγραφος αποδεικνύει ότι ο Η.Ε. είναι και ανιστόρητος. Ο συμβιβασμός με παντεσπάνι τη σύνθεση και το ρεαλισμό δεν είναι καθόλου καινούριο στοιχείο. Μπορεί έτσι να αναφέρεται στα φυλλάδια του Κινήματος, αλλά είναι παμπάλαιο και τα απανταχού αστικά κόμματα την ίδια συνταγή πλασάρουν. Οσο για τις οργανώσεις που με εκκλησιαστική ευκολία χαρακτηρίζονται «διαμαρτυρόμενες» ίσως θα έπρεπε να ξέρει ο συνεντευξιαζόμενος ότι και προτάσεις έχουν, πολύ σοβαρότερες σε ορισμένα ζητήματα από το κυβερνών κόμμα, και δεν είναι απλή «πολυτέλεια» το ότι δε συμβιβάζονται, αλλά και ιδεολογία. Και κάτι ακόμα. Εκτός από το συμβιβασμό υπάρχει και η ρήξη. Είναι θέμα επιλογής στρατοπέδων.

Πολλούς τομείς στο ΥΠΕΧΩΔΕ που «δεν υπάρχουν παγιωμένες καταστάσεις», εντοπίζει ο κ. υφυπουργός και παράλληλα επισημαίνει ότι «το περιβάλλον δεν είναι στα θέματα προτεραιότητας, δεν είναι ψηλά στην πολιτική ατζέντα». Θα συνυπογράφαμε τις παρατηρήσεις του κ. Η.Ε. και για τα δύο, λέγοντας απλά ότι πόσα χρόνια «οικοσοσιαλισμού» θα πρέπει να περάσουν για να παγιωθούν οι καταστάσεις στο ΥΠΕΧΩΔΕ; Μήπως πολύ γρήγορα ενστερνίστηκε την καθεστωτική αντίληψη των συντρόφων του που ζητούν κι άλλες τετραετίες, για να... παγιώσουν τις καταστάσεις και να μας βάλουν οριστικά σε έναν ιδιόμορφο γύψο όπως κάποιοι άλλοι αλησμόνητου μνήμης αστέρες; Κι ως προς την ατζέντα θα αναφωνούσαμε. Καλά τότε τι γυρεύει ένας Υδραίος στη Λάρισα; Εκτός κι αν ήταν ετεροδημότης στην Υδρα! Εκεί όμως που πέφτει πραγματικά ο μπερντές είναι η δήλωση «έχουν γίνει σημαντικά βήματα (σ.σ. στο περιβάλλον) και σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο προσωπικό ενδιαφέρον του πρωθυπουργού». Οσο κι αν προσπάθησα να τα εντοπίσω στη συνέντευξη δε βρήκα ούτε ένα. Μήπως αναφέρει κάποια άλλη χώρα και κάποιον άλλο πρωθυπουργό; Αγνωστο. Μήπως εννοούσε το αεροδρόμιο στα Σπάτα (που δεν έγινε στην Τανάγρα με το 1/3 του κόστους) ή το μετρό (που θα μπορούσε να γίνει με το 1/4 των χρημάτων τραμ και να καλύψει δεκαπλάσια ακτίνα) ή κάτι άλλο που εμείς οι απλοί θνητοί δε γνωρίζουμε;

Την ώρα που καίγονταν τα δάση σε όλη τη χώρα ο κ. Η. Ε. δήλωνε το εξής καταπληκτικό «... η αποτελεσματικότητα στην κατάσβεση έχει αυξηθεί, παράλληλα όμως τα δάση που χάνουμε είναι περισσότερα». Τσιμουδιά όμως για τις προειδοποιήσεις της ΕΕ για τα ακραία καιρικά φαινόμενα το καλοκαίρι, για την πρόσληψη δασοφυλάκων τον Ιούλη, για την ουσιαστικά ανύπαρκτη υποδομή, για τις επικαλυπτόμενες εξουσίες, για τη μη αξιοποίηση του στρατού, για την ευνουχισμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση από έλλειψη πόρων, για την αδυναμία κινητοποίησης του τοπικού στοιχείου, για τις 3.000-3.500 ανεξέλεγκτες χωματερές που βασιλεύουν, επειδή το «πολιτικό κόστος» παραμένει πάντα υπ' αριθμόν ένας παράγοντας σε κάθε απόφαση του ΠΑΣΟΚ, το δίκτυο της ΔΕΗ που μόνο εκσυγχρονισμό δε σηματοδοτεί κτλ. Και κυρίως ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η οικοπεδοποίηση της δασικής γης. Ο πάλαι πότε ακτιβιστής οικολόγος θα πρόσφερε μεγάλη υπηρεσία αν μας απαντούσε πόσα στρέμματα καμένης δασικής έκτασης χτίστηκαν την περίοδο 1980-2000 παράνομα και πόσα από αυτά νομιμοποιήθηκαν και με τη βούλα του κράτους. Το βάφτισμα των αυθαιρέτων σε γενιές ήταν άλλη μια οικοκτόνα προσφορά της «Αλλαγής» στο δύσμοιρο περιβάλλον της χώρας.

Η περί συμβιβασμών θεωρία του κ. υφυπουργού βρίσκει πλήρη εφαρμογή στο θέμα των μεταλλαγμένων προϊόντων. Είναι γνωστή η ιστορία με τους μεταλλαγμένους σπόρους βαμβακιού που κανείς δε γνωρίζει την έκταση της χρησιμοποίησής τους και την υπεράσπιση της επιλογής αυτής από το υπουργείο Γεωργίας μέχρι που ανέκρουσαν πρύμναν, επειδή η υπόθεση πήρε διαστάσεις που θα είχαν... πολιτικό κόστος. Για να δούμε λοιπόν τις απόψεις του κ. Η.Ε. «από κυβερνητικής πλευράς υπάρχει μια ισχυρή επιφύλαξη σε ό,τι αφορά τη χρήση μεταλλαγμένων τροφών και οργανισμών». Ναι σωστά διαβάσατε. Επιφύλαξη. Οχι απόρριψη. Μάλιστα, σπεύδει να αιτιολογήσει ο υφυπουργός την απάντησή του στη δημοσιογράφο για να μην παρεξηγηθούν κάποιοι σύντροφοί του (σ.σ. νέος στο κίνημα δεν είναι καιρός για κόντρες...) «υπάρχουν όμως μέλη της κυβέρνησης και παράγοντες του πολιτικού και επιχειρηματικού βίου που είναι υπέρ της εισαγωγής της γενετικής μηχανικής και στην καθημερινότητα πια...». Φυσικά, δεν κατονομάζει ποιοι είναι αυτοί οι αστέρες αν και η Ελλάδα είναι μικρή χώρα κι όλοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Ας του συγχωρήσουμε το μη κάρφωμά τους υποθέτοντας ότι γίνεται στα πλαίσια της συντροφικής αλληλεγγύης. Ομως, αυτό το πολιτικοί παράγοντες και επιχειρηματικοί κύκλοι τι το ήθελε; Μ' άλλα λόγια μιλά για διαπλοκές ή μήπως και πάλι δεν καταλάβαμε καλά; Τελικά, ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο αν όχι η εκλεγμένη (με τον τρόπο, τέλος πάντων, που εκλέχτηκε) κυβέρνηση; «Το παιχνίδι είναι ανοιχτό, είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων, είναι θέμα κοινωνικών αντιλήψεων, είναι θέμα ηθικής». Ορθά, ορθότατα. Μόνο που δεν είναι παιχνίδι η ζωή μας, η ζωή του πλανήτη. Κι αν είναι (και) θέμα ηθικής η ιστορία με τα μεταλλαγμένα, οι «σοσιαλιστές» υπέρμαχοί τους πώς πρέπει να αποκαλούνται με βάση αυτή την παράμετρο; Και ως προς τις κοινωνικές αντιλήψεις ποιος τις διαμορφώνει ή έστω τις καθορίζει αποφασιστικά; Το ΚΛΙΚ και ο Ταύρος ή η υπεύθυνη(sic) πολιτική εξουσία; «Πρόσφατα καταθέσαμε στην E.E μια πρόταση για τη δημιουργία γεωργικών περιοχών, ελεύθερων από γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα... Η Κρήτη για παράδειγμα... θα μπορούσε να αποτελέσει μια τέτοια ζώνη». Γιατί όχι όλη η χώρα κ. υφυπουργέ και γιατί όχι όλη η Ευρώπη; Και το παράδειγμα της Κρήτης ξέρετε μυρίζει λαϊκισμό. Δε χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί. Ο κ. Η.Ε. είπε κι άλλα που λόγοι χώρου δε μας επιτρέπουν να σχολιάσουμε. Πάντως, οι αναγνώστες της εφημερίδας αν μη τι άλλο πήραν μια εικόνα για το πώς εννοούν το συμβιβασμό, τη σύνθεση και το ρεαλισμό οι θιασώτες του σοσιαλφιλελευθερισμού.