Η μαστίχα είναι είδος μοναδικό και όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι παράγεται στην ακριτική Χίο, εκεί όπου ο πρωθυπουργός απέκτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ευάγγελος. Αντίθετα, η τσίχλα, η τσιχλόφουσκα και τα συναφή είναι είδος εξ Αμερικής, βιομηχανικό προϊόν και ανθυγιεινό για τις οδοντοστοιχίες μας. Οι τσίχλες έχουν την ιδιότητα να παράγουν φούσκες, κάτι στο οποίο αρέσκονται οι εν τη σοσιαλιστική τρικυμία ευρισκόμενοι εκσυγχρονιστικοΠΑΣΟΚοι και οι λοιποί σύμμαχοί τους της αριστεράς και της προόδου. Δεν υπάρχει τομέας της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα, που να μη φουσκώνουν τις τσίχλες τους και να αρκούνται στα κατά καιρούς μπαμ. Παιδεία, υγεία, χρηματιστήριο, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, αθλητισμός, αγροτικό, απασχόληση, πολιτισμός, περιβάλλον, συγκοινωνίες είναι μερικές από τις επιδόσεις τους στις φούσκες που επιτυγχάνουν. Ο,τι αγγίζουν, στάχτη και μπούρμπερη. Η δυσαρέσκεια της κοινωνίας που αποτυπώνεται φυσικά και με τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και ο τρόμος τους να βρεθούν εκτός εξουσίας τούς έχει φέρει σε πανικό. Και οι φούσκες διογκώνονται. Μόνο που το μάσημα (μηρυκασμός) γίνεται και από μια κάστα μισθοφόρων των ΜΜΕ (αλήθεια, τι γίνεται με τους καταλόγους των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών, κύριε Ρέππα μας;) με τρόπο τόσο προκλητικό και χυδαίο, που έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Θα λέγαμε ότι είναι γραφικοί, αν δεν ήταν επικίνδυνοι. Παραπληροφορούν εκ συστήματος, κατασκευάζοντας ειδήσεις και σπιλώνοντας υπολήψεις, με μοναδικό στόχο να μας πείσουν ότι ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός. Αλλά η αυτού εξοχότης του, όχι μόνο είναι γυμνή, αλλά μετακινείται (-ούνται) μόνο με κλιματιζόμενες μερσεντές κι όχι με το τρένο, που τόσο κακόηχα επαναλαμβάνει ο κ. καθηγητής, μιμούμενος τον μακαρίτη αρχηγό του «κινήματος» μετά τη μαθητεία του στο φροντιστήριο των Δολιανών, προκαλώντας απλά γέλια και δίνοντας ατάκες για τους Ελληνες κωμικούς.

Τα βιοκαύσιμα περιλαμβάνουν κάθε στερεό, υγρό ή αέριο καύσιμο που παράγεται κατευθείαν από φυτικά υλικά ή έμμεσα από οργανικά απόβλητα από τη γεωργία, τη δασοκομία, το εμπόριο, τη βιομηχανία και τους οικιακούς πόρους. Στην Αγγλία, η πηγή αυτή ενέργειας μπορεί και εξοικονομεί το 8% της συνολικής ενέργειας που ισοδυναμεί με 25 εκατ. τόνους κάρβουνου. Κύριοι οικολόγοι του ΥΠΕΧΩΔΕ, μπορείτε να μας πείτε τις δικές μας επιδόσεις στον τομέα αυτόν;

Η τριμηνιαία έκδοση της ομώνυμης οργάνωσης, που όπως διαβάσαμε άλλαξε ηγεσία μετά την τελευταία γενική της συνέλευση. Στο παρόν τεύχος, εκτός των διοικητικών, υπάρχει μια πληρέστατη αναφορά στα του Μαραθώνα, ο οποίος κινδυνεύει με τις επιλογές και τις σκοπιμότητες της Ολυμπιάδας του 2004. Κίνδυνοι, που δεν πλήττουν απλά το περιβάλλον, αλλά και την ιστορική μας μνήμη που κάποιοι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας νομίζουν ότι μπορεί να γίνει λάστιχο, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Ομως (και δω) κάνουν λάθος και σύντομα θα πάνε από το ταμείο για πληρωμή.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια εταιρία στις ΗΠΑ με ετήσιες πωλήσεις που ξεπερνούν τα 10 δισ. δολάρια το χρόνο (US Minnesota Mining and Manufacturing)κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας, με παρέμβαση του σωματείου εργαζομένων κι ύστερα από σκληρούς αγώνες και διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία, παρεμπόδισε μόλυνση από τη δραστηριότητά της που υπολογίστηκε στο ποσό των 482 εκατ. δολαρίων. Το γεγονός αυτό επιτεύχθηκε με την ανάκτηση άχρηστων υλικών που ανακυκλώνονται, τη μείωση των αέριων ρύπων κατά 122.000 τόνους, των στερεών αποβλήτων ποσότητας 400.000 τόνων και τον περιορισμό της σπατάλης νερού κατά 7 δισ. τόνους λίτρα. Στον τομέα της ενέργειας εξακολουθεί να υπάρχει μια υπερτίμηση στην αποδοτικότητα του τελικού προϊόντος και στη διατηρησιμότητα. Με πιο απλά λόγια, δεν υπάρχουν «ταμπού» στο είδος της ενέργειας που χρησιμοποιούν (οι εναλλακτικές μορφές είναι ευπρόσδεκτες) και γίνεται περιστολή ενέργειας όπου δεν είναι αναγκαία. Μέχρι το 1973 υπήρχε το δόγμα ότι δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αύξηση της οικονομικής παραγωγής, χωρίς την αντίστοιχη αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας. Ομως οι πετρελαϊκές κρίσεις του 1973 και του 1979 προσγείωσαν ανώμαλα τους κοντόφθαλμους λάτρεις της περισσότερης και χωρίς όρους και όρια ενέργειας.

Η κρίση του μαύρου χρυσού απελευθέρωσε μέρος της επιστημονικής κοινότητας που βρισκόταν (και εν πολλοίς εξακολουθεί να βρίσκεται) κάτω από το μανδύα των πολυεθνικών και επέτρεψε να σημειωθούν μια σειρά από αξιοσημείωτες ενεργειακές τεχνολογίες, οι οποίες έφτασαν στο σημείο στα μέσα της δεκαετίας του '80 να περιστείλουν σε ορισμένες δραστηριότητες μέχρι και το 30% της ενέργειας που απαιτούνταν. Το 1985 όμως, με τη νέα κρίση του πετρελαίου και τη δραματική μείωση της τιμής του, είχαμε την επιστροφή στον «παλιό καλό καιρό» με την άφρονα συμπεριφορά ως προς την αλόγιστη κατανάλωσή του και μ' ό,τι αυτή συνεπάγεται στο περιβάλλον (φαινόμενο του θερμοκηπίου κτλ.). Με την υπάρχουσα τεχνογνωσία, αλλά και πολλές τεχνολογίες που δεν ...πρόλαβαν να δοκιμαστούν θα μπορούσε να μειωθεί δραματικά η σπατάλη ενέργειας που σημειώνεται σήμερα, χωρίς τον παραμικρό κλυδωνισμό των οικονομιών. Ομως άλλες οι βουλές των Εφτά Αδελφών και άλλες της οικολογίας. Η ενέργεια είναι ένα κλειδί, αν θέλουμε να βγούμε από το φαύλο κύκλο της περιβαλλοντικής απειλής. Ομως αποτελεί ταυτόχρονα μια απαγορευμένη ζώνη, επειδή τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι αστρονομικά. Και δε μιλάμε μόνο για το πρασίνισμα της τεχνολογίας, αλλά απλά και για την ορθολογικότερη διαχείριση της ενέργειας. Ορθολογικότερη διαχείριση όμως σημαίνει μείωση κατανάλωσης και μείωση κατανάλωσης μείωση των κερδών, οπότε δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις Μπους για το θέμα αυτό μόλις έλαβε το χρίσμα της αμερικανικής προεδρίας.

Είμαστε η πρώτη γενιά που πρέπει να αντιληφθούμε και να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι όλοι οι φυσικοί πόροι δεν είναι αρκετοί και κυρίως απεριόριστοι. Με δεδομένη την υψηλή ζήτηση, που φυσικά είναι τεχνητή και θα μπορούσε να μειωθεί, οι παραδοσιακές πρακτικές που δαπανούν μέγιστες ποσότητες ακατέργαστων υλικών για να παράξουν μέγιστες ποσότητες από άχρηστα προϊόντα (σαν υποπροϊόντα της παραγωγής και της κατανάλωσης) πρέπει να ανατραπούν. Πρέπει να μετατρέψουμε την οικονομία του καουμπόη, που πιστεύει ότι πάντα υπάρχει «έξω» Αγρια Δύση που πρέπει να κυριεύσουμε, στην οικονομία του διαστήματος, η οποία απαιτεί ένα σταθερό κεφάλαιο από προμήθειες και τίποτα από αυτό δεν αχρηστεύεται. Η καθαρή τεχνολογία είναι μια απάντηση στην κρίση των αχρήστων. Εμποδίζει τη δημιουργία αχρήστων υλικών. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να μειώσουν τα «άχρηστα υλικά» κατά 90% μέχρι το 2008, αν ακολουθήσουν μια τέτοια οπτική. Αυτό όμως σημαίνει αλλαγή νομοθεσίας, οικονομικού πλαισίου, εκπαιδευτικού προτύπου και μ' άλλα λόγια αλλαγή πολιτικής. Κι ας μην ξεχνάμε ότι οι μικρές κοινότητες χρειάζονται μικρής κλίμακας τεχνολογίες. Στις αγροτικές περιοχές, για παράδειγμα, σε πολλές περιπτώσεις η χρήση ηλεκτρικής ενέργειας για οικιακή χρήση θα μπορούσε να γίνει άνετα με ανεμόμυλους, νερόμυλους ή συσσωρευτές ηλιακής ενέργειας, κάτι που όχι απλώς δε γίνεται, αλλά όπου επιχειρείται μπλοκάρεται από τις εταιρίες παραγωγής ενέργειας με τη βοήθεια των κυβερνήσεων που λειτουργούν ως ντίλερ τους. Λύσεις για το ενεργειακό υπάρχουν. Αυτό που απουσιάζει είναι η πολιτική βούληση. Κι αν αυτό γίνει κατανοητό, το πρώτο βήμα έχει γίνει.