Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός απέφυγε, για μια ακόμη φορά, να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας, κατηγόρησε για «δογματισμό» το ΚΚΕ, ενώ αξιοποίησε τα δεδομένα που έχει δημιουργήσει επί δεκαετίες η πολιτική του δικομματισμού, προκειμένου να δικαιολογήσει την εφ' όλης της ύλης επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Στις δήθεν «ευκαιρίες» που δημιουργεί η καπιταλιστική ανάπτυξη αναφέρθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, κρύβοντας ότι στις περιόδους που η ανάπτυξη κάλπαζε, η ανεργία τσάκιζε κόκαλα κύρια στους νέους και τα εργασιακά δικαιώματα ακολουθούσαν αντίστροφη πορεία με τα καπιταλιστικά κέρδη. Προβληματισμένος για τη λειτουργία και την αξιοπιστία των θεσμών δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ενώ στις γνωστές λαϊκίστικες τακτικές του επιδόθηκε ο Γ. Καρατζαφέρης, στηρίζοντας τα κυβερνητικά επιχειρήματα υπέρ του μνημονίου.

Σε φραστικές κορόνες περί «δογματισμού», «συντηρητισμού» και «δημαγωγίας» ανάλωσε σχεδόν ολόκληρη τη δευτερολογία του ο Γ. Παπανδρέου, αδυνατώντας να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά και πολιτικά με το ΚΚΕ. Επανέλαβε τα γνωστά επιχειρήματα για δημοσιονομική ασφυξία, προκειμένου να νομιμοποιήσει τη στρατηγική της κυβέρνησής του και συνέπραξε στη μετατόπιση της συζήτησης για την πολιτική ουσία του μνημονίου στη σκανδαλοθηρική αντιπαράθεση με αναφορές στην υπόθεση της «ΑΓΡΟΓΗΣ».

Αναφερόμενος στην κριτική που ασκεί το ΚΚΕ, υποστήριξε ότι «δεν αρκεί να ξιφουλκούμε κατά του μνημονίου, ή να δημαγωγούμε εναντίον των "βαρβάρων", διότι ξέρουμε, και ο ίδιος ξέρω, τι σημαίνουν οι άγριες διαθέσεις των διεθνών αγορών. Τις έζησα. Τις έζησα αυτούς τους μήνες και ξέρω τις αναγκαίες ανατροπές σ' αυτό το διεθνές σύστημα. Και εμείς, ως σοσιαλιστές, αυτά έχουμε προτείνει - πολύ συγκεκριμένες ανατροπές».

Οσον αφορά τα μέτρα κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων για τους νέους, υποστήριξε ψευδώς ότι «υπάρχει μόνο μείωση του κόστους εργασίας για τον εργοδότη, που είναι και κίνητρο για την πρόσληψη των νέων ανέργων. Κατά συνέπεια, οι νέοι δε θίγονται».

Πλασματικά προσπάθησε να εμφανίσει ένα θολό «όραμα» για τους νέους εγκλωβισμένο στην καπιταλιστική αγορά, μιλώντας για «ενίσχυση της δημιουργικότητας, με νέες πρωτοβουλίες, που θα χρηματοδοτηθούν σε καινοτόμες επιχειρηματικές δραστηριότητες, αλλά επίσης και σε επιταγές, που θα εξαργυρώνονται για κατάρτιση και για θέσεις εργασίας, τόσο με επιχορηγήσεις για καινοτόμες δράσεις, όσο βεβαίως και για στήριξη συνολικά 2.500 επιχειρήσεων νεανικής επιχειρηματικότητας».

Αναφερόμενος στην αντίθεση που εκφράζει το ΚΚΕ για το γεγονός ότι η Παιδεία υποτάσσεται στην υπηρεσία της αγοράς και του κεφαλαίου, ο Γ. Παπανδρέου υποστήριξε ότι το ΚΚΕ έχει «δαιμονοποιήσει» τη διά βίου μάθηση, λέγοντας ότι «αυτό συμβαίνει αν είναι κανείς δογματικός. Εγώ δεν είμαι εναντίον των ιδεολογιών, είμαι εναντίον του δογματισμού κυρία Παπαρήγα, του δογματισμού που, πολλοί, έχουν απαντήσεις στα πάντα. Εχουμε όλη την αλήθεια, την έχουμε διαπιστώσει, αυτή είναι η αλήθεια. Και το μόνο που πρέπει να μπορούμε να διαμορφώνουμε είναι πώς μπορούμε να εξηγήσουμε μια πραγματικότητα που αλλάζει, με τις ίδιες, δογματικές μας θεωρίες; Εκεί είναι όλη η ενέργεια που τελικά σπαταλάτε;».

Παρ' όλα αυτά, επί της ουσίας ομολόγησε την πραγματική στόχευση της πολιτικής της κυβέρνησης, σημειώνοντας πως «ζούμε σε μια αγορά, η αγορά είναι γύρω μας, δεν είναι μόνο ο χώρος της Παιδείας, που έχει να αντιμετωπίσει την αγορά. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε; Βέβαια, μπορούμε να ρυθμίσουμε την αγορά. Εμείς είμαστε υπέρ των ρυθμίσεων και σε διεθνές επίπεδο, και πρέπει να γίνει».

Αναφερόμενος στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, ανέφερε ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε αυτοτελή Πανεπιστήμια, ώστε να παίρνουν πρωτοβουλία, να αποφασίζουν για τα Τμήματά τους, να αποφασίζουν ποιες Σχολές θα έχουν, να αποφασίζουν ποια πτυχία θα δώσουν» και βέβαια να εξασφαλίζουν και την αυτοχρηματοδότησή τους. Επίσης είπε ότι τα Πανεπιστήμια πρέπει «να μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες και οι ίδιοι, αλλά και σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες και την Περιφέρεια. Και επίσης, να προσελκύουν φοιτητές και ερευνητές διεθνώς».

Οσον αφορά τη ΝΔ, ο πρωθυπουργός επανέλαβε τα περί δημοσιονομικής καταστροφής που επέφερε η κυβέρνηση Καραμανλή, ενώ απευθυνόμενος στον Αντώνη Σαμαρά σημείωσε ότι «θα περίμενα να προκηρύξετε το πρότυπο της "ΑΓΡΟΓΗΣ", και γενικότερα της πελατειακής εξαγοράς συνειδήσεων, του πλιάτσικου του δημόσιου χρήματος, της ευνοιοκρατίας για τους κολλητούς».

Στη λογική της αντικατάστασης των δικαιωμάτων με «ευκαιρίες», κινήθηκε στην παρέμβασή του ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αναλώθηκε σε γενικόλογες αναφορές περί «προτύπων» για τη νεολαία, όπως η «εργατικότητα», η «αξιοπρέπεια» και η «αξιοσύνη». Παράλληλα ήταν επιθετικός απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή λαϊκής διεκδίκησης, ενώ επιχείρησε να «σκανδαλοποιήσει» την υπόθεση του μνημονίου, με αναφορές σε δικηγορικό γραφείο του εξωτερικού που πληρώθηκε ως σύμβουλος από την κυβέρνηση.

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Α. Σαμαράς, «πολλοί, μιλάνε για δικαιώματα. Αλλά στερούν από τους νέους ένα άλλο βασικό δικαίωμα: Την ευκαιρία. Και όταν οι νέοι δεν έχουν ευκαιρίες, τα υπόλοιπα δικαιώματά τους αποδυναμώνονται. Προσπαθούμε, λοιπόν, εμείς να σπάσουμε την εθνική κατάθλιψη, που διαχέεται παντού γύρω μας». Υποστήριξε ότι προϋπόθεση γι' αυτό είναι «η ανάπτυξη».

Ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν ιδιαίτερα επιθετικός απέναντι στους λαϊκούς αγώνες, λέγοντας πως «ο δρόμος που επιλέγουν κάποιοι άλλοι, ο δρόμος της καθημερινής επαναστατικής γυμναστικής, δε δημιουργεί προοπτική. Μάλλον απελπισία δημιουργεί. Οταν κλείνουμε τα λιμάνια, όταν δε βοηθιέται η δυνατότητα να "πιάσουν" οι τουρίστες στα νησιά, ή στα λιμάνια, νομίζω ότι απλά πολλαπλασιάζονται τα λουκέτα, αυξάνει η ανεργία, κυρίως των νέων».

Επίσης, σημείωσε ότι «κλείνουν τα Πανεπιστήμια. Τα καταλαμβάνουν. Επιδίδονται σε βιαιοπραγίες. Στο όνομα της "ελεύθερης διακίνησης ιδεών" για τα οποία σήμερα συζητούμε. Προπηλακίζουν όποιον διαφωνεί μαζί τους». Συνολικά έκανε λόγο για δυνάμεις που «κερδοσκοπούν στην οργή της κοινωνίας. Και κυρίως στην οργή της νεολαίας. Δηλαδή, στο ριζοσπαστισμό της. Στο δυναμισμό της».

Την πλήρη αποδοχή των κυβερνητικών επιχειρημάτων περί οικονομικής κρίσης, αλλά και «ταύτιση απόψεων σε πολλά θέματα» με τη ΝΔ παρουσίασε ως θέση του κόμματός του ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης. Υποστήριξε ότι αποτελεί μονόδρομο η στήριξη του μνημονίου «για να πάρουμε τα λεφτά», αφού «αν συζητάμε σήμερα εδώ είναι επειδή υπήρξαν εκείνα τα "ναι"».

Οσον αφορά τη ΝΔ, σημείωσε ότι «από τον Οκτώβρη είχα πει ότι η ανάπτυξη είναι ο μόνος δρόμος για την ανάκαμψη. Φαίνεται ότι έχουμε ταύτιση απόψεων σε πολλά θέματα. Πρέπει ίσως να βρεθεί ο τρόπος επιμήκυνσης αυτών των συσχετισμών». Παράλληλα κατηγόρησε το ΚΚΕ, λέγοντας ότι «για να υπάρξει αγορά χρειάζεται και εργοδοσία. Εσείς όμως έχετε στο στόχαστρο την εργοδοσία, πυροβολείτε τον εργοδότη», προσθέτοντας ότι «θέλετε μία αγορά με το κράτος πρωταγωνιστή. Αυτό το μοντέλο πτώχευσε τόσο στη χώρα μας όσο και αλλού».

Σε ρόλο υπερασπιστή των θεσμών εμφανίστηκε χτες στη Βουλή, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση με αιχμή την υπονόμευσή τους προκειμένου να προωθήσει πολιτικές επιλογές.

Ο Α. Τσίπρας έκανε λόγο για «κλίμα απαξίωσης της πολιτικής των νέων ανθρώπων απέναντι στους θεσμούς, στα κόμματα, στους πολιτικούς. Και πώς να μην υπάρχει κλίμα απαξίωσης όταν άλλα λένε τη μια μέρα και άλλα λένε την άλλη». Κατηγόρησε την κυβέρνηση για έλλειψη σεβασμού στο Σύνταγμα, υποστηρίζοντας πως «για να υλοποιήσετε αυτή την πολιτική σας, στην πραγματικότητα υποβαθμίζετε, παρακάμπτετε το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας». Συνολικά ανέφερε ότι «προχωράτε αγνοώντας την κοινωνία, αγνοώντας τους θεσμούς, το Ελεγκτικό Συνέδριο, τους δικαστές».

Ο Α. Τσίπρας τάχθηκε υπέρ της διενέργειας δημοψηφίσματος, ενώ καλλιέργησε αυταπάτες για την ενιαία στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Οπως είπε, σε περίπτωση δημοψηφίσματος «τους μόνους που θα βρείτε επιπλέον να σας υποστηρίζουν είναι αυτούς που βρήκατε χθες εδώ στο Κοινοβούλιο. Την κυρία Μπακογιάννη και τον κ. Κιλτίδη, κανέναν άλλον. Και τους εκβιαζόμενους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας».

Παράλληλα ερμήνευσε τη στρατηγική της κυβέρνησης ως έλλειψη πίστης στις προεκλογικές εξαγγελίες της, σημειώνοντας ότι «λέγατε μεγάλα λόγια, μεγάλες υποσχέσεις και σχεδόν καμιά απ' αυτές δεν τηρήσατε, διότι δεν τις πιστεύατε και δεν είχατε την πολιτική βούληση να το κάνετε».

Ολόκληρη η πρωτολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη συζήτηση για τη νεολαία, θα δημοσιευτεί στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

Eurokinissi

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της χθεσινής συζήτησης

«Ο πρωθυπουργός, μιλώντας προχτές, είπε ότι είναι ωραίο πράγμα η κινητικότητα της νεολαίας στην εργασία. Μα, είναι άλλο πράγμα να ξεκινώ αν είμαι είκοσι χρονώ και ελπίζω ότι μετά από δέκα - είκοσι χρόνια θα εξελιχθώ στη δουλειά μου, ή ενδεχομένως θα βρω και μια καλύτερη δουλειά, που να ταιριάζει στις γνώσεις μου, στα ενδιαφέροντά μου, στις κλίσεις μου κ.λπ. Είναι άλλο πράγμα αυτό και να αλλάξω δουλειά, και άλλο πράγμα να είμαι υποχρεωμένος να αναζητώ συνεχώς δουλειά, είτε γιατί είμαι άνεργος, είτε γιατί απολύομαι, γιατί δεν μπορώ να επιβιώσω.

Είναι δυνατόν να λέμε ότι η κινητικότητα είναι προοδευτικό φαινόμενο; Εξαρτάται. Μπορεί να είναι προοδευτικό και ριζοσπαστικό. Μπορεί να είναι και βαθύτατα αντιδραστικό. Και έτσι είναι αυτό που περιγράφουμε.

Θέλω να σταθώ στην αντιπαιδαγωγική επίθεση που δέχεται η νεολαία, όχι αναλύοντας όλα τα ζητήματα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η οποία οδηγεί ακριβώς στην πλήρη μέχρι κεραίας, μέχρι λεπτομέρειας, προσαρμογή του εκπαιδευτικού συστήματος στους κανόνες της αγοράς και θα οξυνθεί μέχρι το μεδούλι πια στο σύστημα Παιδείας που εντάσσεται στα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Τώρα πια μιλάμε για εκπαιδευτική αγορά.

Θα οξυνθεί με τον "Καλλικράτη" γιατί με τις αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί στο όνομα του αποκεντρωμένου σχολείου, μιλάμε πια για την αυτονόμηση της κάθε σχολικής μονάδας, του κάθε πανεπιστημίου, όπου οι μεταξύ τους σχέσεις και η σχέση με τους επιχειρηματίες θα είναι καθαρά σχέσεις επιχειρηματικές. Οπως είναι σε μια σειρά χώρες και όπως μάλιστα ήδη - επειδή προηγήθηκαν αυτά τα μέτρα - έχει εκτιμηθεί ακόμα και με τα δικά τους δεδομένα ότι δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.

Θα σταθώ, λοιπόν, σε ορισμένα ζητήματα για το εκπαιδευτικό σύστημα. Αναφέρομαι στη διά βίου μάθηση. Πρόκειται για μια αλλαγή - είναι αλλαγή, πείτε το και "μεταρρύθμιση" και "αναδιάρθρωση", βεβαίως είναι - που όμως επιβλήθηκε κυριολεκτικά από τις ανάγκες της αγοράς. Ο,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στην Παιδεία!

Στην ουσία οδηγείται το παιδί να έχει έναν ατομικό δρόμο. Και θα σας πω και κάτι. Αλλο ατομικό δρόμο θα παίρνει το παιδί που ανήκει στη φτωχή λαϊκή οικογένεια και άλλο το παιδί της ανώτερης μεσοαστικής και αστικής. Και να το πούμε και καθαρά: Θα έχουμε τα σχολεία που θα βγάζουν τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, με λίγα μαθήματα, λίγη γνώση, λίγο κόπο και τα παιδιά που θα βγάζουν τα σχολεία και που δε θα εφαρμόζουν τους κανόνες που εφαρμόζονται στα λαϊκά σχολεία.

Και αυτό θα σας το πω πάρα πολύ καθαρά. Στα σχολεία - και μιλάμε για τη διεθνή εμπειρία - για την ανώτερη τάξη, γιατί τα σχολεία πια ταξικοποιούνται και εξωτερικά, όχι μόνο εσωτερικά, κυριαρχεί το βιβλίο και όχι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, όπως μπαίνει τώρα από την Α' Δημοτικού στα λαϊκά σχολεία.

Δεν είμαστε αντίθετοι με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Αλλά όλα τα μέτρα που εφαρμόζονται εδώ στην Ελλάδα και αλλού - για να μην τα βάλουμε μόνο με την κυβέρνηση, αυτή ή και την προηγούμενη - είναι μέτρα των οποίων προηγούνται οι εντολές και οι έρευνες της αγοράς και μετά εφαρμόζονται στην εκπαίδευση. Δεν προηγείται η έρευνα και η μελέτη των διαφόρων επιστημόνων, με διαφορετικές απόψεις, των όποιων επιστημονικών ιδρυμάτων.

Δεν προηγείται η μελέτη και μετά να ανατεθεί στο υπουργείο Παιδείας να πάρει υπόψη του τη μελέτη. Πρώτα θα μελετήσουν ο ΙΟΒΕ - ο εκάστοτε ΙΟΒΕ - ο ΟΟΣΑ, η Διεθνής Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και μετά θα τα παραλάβουν οι επιστήμονες, οι αρεστοί, οι προσαρμοσμένοι και θα τα μετατρέψουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα.

Η διά βίου μάθηση θα είναι, λοιπόν, ένας εφιάλτης μέχρι να βγάλει το παιδί και το πανεπιστήμιο - όποιοι μπορέσουν να φτάσουν, γιατί ακούσαμε και τον πρωθυπουργό να λέει ότι είναι μεγάλος ο αριθμός και ότι πρέπει να μειωθεί - κυνηγώντας από εδώ πιστωτικές μονάδες, γνώσεις, χαρτιά, να πάει εδώ, να πάει εκεί.

Η κινητικότητα και η διά βίου μάθηση θα είναι ένας εφιάλτης, όταν τελειώσεις το πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ. Διότι πας σε μια δουλειά, σε διώχνουν από τη δουλειά. Ξανά πρέπει να πηγαίνεις στα ΙΕΚ, στην κατάρτιση, να ξαναβρίσκεις μαθήματα, να παίρνεις κι ένα άλλο πιστοποιητικό ότι έκανες και κάτι άλλο, να πάρεις κι ένα πτυχιάκι από τη μεγάλη αγορά των διάφορων ποικιλώνυμων σχολών - διά βίου μάθηση είναι αυτή - για να βρίσκεις μια άλλη δουλειά. Πας στην άλλη δουλειά, σε κρατούν ένα - δύο χρόνια - ευχής έργο θα είναι δύο χρόνια - σε διώχνουν, ξανά πάλι πρέπει να αποκτήσεις ένα πτυχίο.

Βεβαίως, αυτά τα είχαμε πει και στην προηγούμενη κυβέρνηση. Εγκληματείτε στο θέμα της γλώσσας. Είναι έγκλημα. Εντάξει, σας έλαχε ο κλήρος να κάνετε όλες αυτές τις αναδιαρθρώσεις πακέτο, μαζεμένες. Οταν λέμε, λοιπόν, ότι η νέα γενιά θα ζήσει τραγικά, ξεκινάμε από τη δουλειά των γονιών τους, την παιδεία, την υγεία και τη σύνταξη των γονιών τους, γιατί αυτό καθορίζει τα παιδιά, μέχρι τις εργασιακές συνθήκες των νέων, αλλά και τη μόρφωση. Είναι σημαντικό.

Υπάρχουν όμως και ορισμένα σοβαρά ζητήματα. Είπατε εδώ ότι η νεολαία θέλει όραμα. Εμείς θέτουμε το εξής ζήτημα: Τι όραμα δίνετε στο νέο ζευγάρι; Τι καθημερινότητα προσφέρετε στο νέοι ζευγάρι; Εμείς καταλαβαίνουμε το εξής πράγμα. Το νέο ζευγάρι σήμερα πρώτα πρώτα πρέπει να λύσει το πρόβλημα της στέγης, γιατί τώρα πια έπαψαν οι γονείς να μπορούν να κληροδοτούν. Οσοι μπορούν να δώσουν στο παιδί τους, εντάξει.

Πού είναι τα προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για φθηνή λαϊκή στέγη στα νέα ζευγάρια; Υπάρχουν 200.000 απούλητα σπίτια. Βεβαίως, δε θα πάνε να γίνουν καταλήψεις εκεί. Πρέπει να αποζημιωθούν οι εργολάβοι, οι μηχανικοί, δεν ξέρω ποιοι τα έφτιαξαν. Να τα αγοράσει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και να διαμορφωθούν κάποια κριτήρια, προκειμένου να τα πάρουν φτωχά ζευγάρια με νεογέννητα παιδιά, που δεν έχουν να πληρώνουν νοίκι ή είναι άνεργοι.

Οσον αφορά τους παιδικούς σταθμούς, έχει αυξηθεί η προσέλευση στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς - δεν υπάρχουν πια κρατικοί, πληρώνεις και εκεί - σε σχέση με τους ιδιωτικούς και πέρυσι ή τα προηγούμενα χρόνια έμεναν απ' έξω παιδιά και τώρα θα μένουν πολύ περισσότερα. Και μιλάμε για παιδικούς σταθμούς που δεν είναι "παρκινγκ". Ο παιδικός σταθμός είναι μέσο κοινωνικοποίησης του παιδιού, ιδιαίτερα για τις πόλεις.

Τι μέτρα εξαγγείλατε; Και λέτε συνέχεια ότι μπορείτε να λύσετε τα ζητήματα με αλλαγή αντιλήψεων, χωρίς χρήμα; Δηλαδή, τι αλλαγή αντιλήψεων; Αν δεν έχω να πάω το παιδί μου ή το εγγόνι μου στον παιδικό σταθμό, τι αντίληψη να αλλάξω; Πρέπει να αλλάξουν αντιλήψεις, αλλά αντιλήψεις σε βάρος σας πρέπει να αλλάξουν.

Οι διακοπές, επίσης, είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Εδώ να πάτε, στην Αττική, παρά το γεγονός ότι έχουν τσιμενταριστεί, υπάρχουν ελεύθερες περιοχές. Πηγαίνετε κοντά στο Μαραθώνα. Υπάρχουν ελεύθερες περιοχές. Εγώ σας λέω το εξής: Κάντε κάμπινγκ που δε στοιχίζουν, προκειμένου να πηγαίνουν τα νέα ζευγάρια, οι φοιτητές, αυτοί που θέλουν.

Δεν λέμε να τους πηγαίνουμε ως αγέλη και υποχρεωτικά, αλλά αυτοί που δε θέλουν να πάνε με τους γονείς τους, που δε θέλουν να πάνε να πληρώσουν, ας πάνε σε κάμπινγκ με σκηνές και με υπαίθριες τουαλέτες. Γεμίστε κάμπινγκ! Ομως, να μην τα βάλουμε αυτά στο Real Estate! Δεν μπορούν να γίνουν οργανωμένα κάμπινγκ για κατασκήνωση, για τα παιδιά, για τους φοιτητές, για τους μαθητές, για τα ζευγάρια, με κοινωνικά κριτήρια μέσω των Ταμείων, κ.λπ;

Τέλος, όσον αφορά τα ναρκωτικά. Εδώ δεν πρόκειται να αναλύσω το θέμα, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα εξής: Εχετε εγκαταλείψει τα Κέντρα Πρόληψης. Εχετε εγκαταλείψει τις θεραπευτικές Κοινότητες των Στεγνών Προγραμμάτων που αποδεδειγμένα δίνουν αποτέλεσμα, που δεν έχουν λίστα όπως έχει η μεθαδόνη, που δεν περιμένει ο άλλος στην ουρά.

Αυτούς της μεθαδόνης, θα τους πάτε στα νοσοκομεία. Μα, τα νοσοκομεία, αν διευρυνθούν με τα παιδιά αυτά, τα οποία βεβαίως θέλουν προστασία και τα οποία βεβαίως έχουν στερητικά σύνδρομα, δε θα μπορούν να λειτουργήσουν! Εδώ, τα νοσοκομεία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τώρα τους κανονικούς ασθενείς με την κατάσταση που υπάρχει!

Η κατάσταση είναι τραγική. Απλήρωτοι άνθρωποι! Τα πετάξατε στους δήμους! Και για τα "στεγνά" προγράμματα κόψατε τη χρηματοδότηση! Εδώ είναι και από ιδεολογικούς λόγους, είναι υπέρ της μεθαδόνης. Να διαχειριστούμε την υπόθεση, να βάλουμε τα υποκατάστατα και όχι να μάθουμε τη νεολαία ότι μπορεί να νικήσει τη μάστιγα των ναρκωτικών.

Και κοιτάξτε να δείτε - και ολοκληρώνω - τα αίτια που οδηγούν στα ναρκωτικά και την εξάρτηση, είναι τα ίδια είτε παίρνει κάποιος τα "μαλακά", είτε τα "σκληρά". Δεν υπάρχουν διαφορετικές αιτίες που οδηγούν στο χασίς ή την ηρωίνη. Στη χρήση και στην εξάρτηση, η οποία είναι κοινωνική εξάρτηση, δεν μπορεί να γίνονται συζητήσεις - και γίνονται δυστυχώς και στα πλαίσια των κομμάτων της Βουλής, εδώ - με κριτήριο τη φαρμακολογική ή τη χημική πλευρά και να παραλείπεται και να μην παίρνει το προβάδισμα η κοινωνική και η ψυχολογική διάσταση του φαινομένου.

Την εξάρτηση την κοιτάτε σαν ένα βιολογικό φαινόμενο. Αρα, λοιπόν, δώστε τη μεθαδόνη, η οποία δεν έχει καταργήσει και την παράλληλη και ταυτόχρονη χρήση άλλων ναρκωτικών!

Κοιτάξτε να δείτε, να δεχθούμε ότι το χασίς μπορεί να μην έχει το ίδιο στερητικό σύνδρομο με το στερητικό σύνδρομο που δημιουργούν τα οπιούχα. Ομως, από πλευράς ψυχολογικής και κοινωνικής εξάρτησης δεν έχει διαφορά. Το ίδιο το χασίς δημιουργεί οργανικά και ψυχολογικά προβλήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις και ψυχοπαθολογικές αντιδράσεις.

Επομένως, το θέμα δεν είναι να πάμε στην ιατρική πλευρά. Την ιατρική πλευρά, ας τη δουν οι γιατροί. Πρέπει να πάμε στη μάχη για την πρόληψη και τη δυνατότητα της πλήρους απεξάρτησης, αλλά βεβαίως και της κοινωνικής ένταξης.

Και μ' αυτήν την έννοια, το περιεχόμενο της λογικής για τη μεθαδόνη είναι αντικοινωνικό. Ιδεολογικά και πολιτικά είναι αντικοινωνικό. Ολα αυτά δε για τα διάφορα επιχειρήματα περί ελεύθερης διάθεσης του σώματος και περί του δικαιώματος χρήσης της ουσίας, είναι ανιστόρητα και αντικοινωνικά, γιατί όλα αυτά είναι φυγή από την πραγματικότητα.

Ομως, είναι φυγή από ποια πραγματικότητα; Είναι φυγή του νέου ανθρώπου από την πραγματικότητα, μέσα στην οποία είτε του αρέσει, είτε δεν του αρέσει, είτε το επιλέξει, είτε όχι, εντάσσεται. Δεν φεύγει από την πραγματικότητα, αφού είναι ενταγμένος σε μία συγκεκριμένη ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα. Και όχι μόνο πρέπει να ενταχθεί σ' αυτήν τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, αλλά δεν πρέπει να ενταχθεί παθητικά, αλλά επιθετικά. Πείτε μας, λοιπόν, τι θα κάνετε τουλάχιστον με τα ναρκωτικά;

Απ' αυτήν την άποψη, ο κύριος στόχος σας είναι η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, κ.λπ., γιατί εδώ εξασφαλίζεται το υπερκέρδος. Ομως, αυτήν την επίθεση, για να την οργανώσετε, θα την περάσετε από τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τα ναρκωτικά και πριν απ' όλα την Παιδεία.

«Διά βίου μάθηση» σημαίνει να πηγαίνεις συνεχώς από ένα ΙΕΚ μέχρι ένα κολέγιο, να πάρεις ένα χαρτί για να βρεις δουλειά, να αλλάζεις επάγγελμα, να αλλάζεις ειδικότητα. Αυτό το μέλλον θέλουν για τη νεολαία

Το λέω αυτό για τον κύριο πρωθυπουργό, για το εξής: Εχουμε διαφορετική ιδεολογία, διαφορετική πολιτική και διαφορετική γλώσσα. Αν θέλετε ο όρος «αξιολόγηση» για μας έχει άλφα περιεχόμενο, για σας έχει ένα βήτα, κλπ. Τουλάχιστον, όμως, κύριε πρόεδρε, να κάνουμε αντιπαράθεση μεταξύ μας καταλαβαίνοντας ο ένας τι λέει ο άλλος. Γιατί το να κολλήσω την ταμπέλα στον άλλο «δογματικός» δε λέει τίποτα. Είναι μια εύκολη λύση. Θέλετε να μας πείτε δογματικούς; Είμαστε δογματικοί, τι να κάνουμε; Κακό είναι;

Ας εξηγήσουμε, λοιπόν, το δόγμα μας. Ετσι δεν κάνουμε τίποτα, γιατί και εγώ μπορώ να χρησιμοποιήσω άλλα επιχειρήματα. Κάποτε, λοιπόν, η υποχρεωτική εκπαίδευση ήταν έξι χρόνια. Μετά έγινε εννέα. Εμείς λέμε να γίνει δώδεκα. Δε σας αρέσει; Εμείς λέμε ότι κάποτε, όταν ήταν έξι χρόνια η υποχρεωτική εκπαίδευση και όταν ήταν εννέα, στα δεκαπέντε ήταν φυσικό να υπάρχει ένας διαχωρισμός της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική. Εμείς λέμε σήμερα αυτό να γίνεται μετά τα δεκαοχτώ.

Να σας πω και κάτι άλλο. Λέτε ότι ανέβηκε το προσδόκιμο ζωής - σε λίγα χρόνια θα έχει πέσει, ήδη έχει πέσει, αλλά τέλος πάντων - που σημαίνει ότι αξίζει τον κόπο μέχρι τα δεκαοχτώ να είσαι στο θρανίο και από κει και πέρα επιλέγεις. Που σημαίνει ότι μετά τα δεκαοχτώ είσαι πιο ώριμος να επιλέξεις τι θέλεις να κάνεις μετά, ανεξαρτήτως τι μπορεί να σου δώσει η οικονομία, η κοινωνία. Αυτό είναι δογματισμός; Να τα ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.

Αυτές είναι βασικές αντιρρήσεις που έχουμε για την Παιδεία και ξέρετε ότι δεν είναι θέμα χρονικό. Είναι θέμα ουσίας. Φθάσαμε τώρα στο σημείο να καθιερώνουμε τη μαθητεία στα δεκαπέντε χρόνια, που σημαίνει ότι το παιδί θα πηγαίνει να δουλεύει επαγγελματικά στα δεκαπέντε του χρόνια. Για τα μέτρα της Ευρώπης είναι εργασία ανηλίκου. Για την Ινδία δεν είναι, για την Αφρική, κλπ. Για τα μέτρα, όμως, της Ευρώπης είναι.

Κάποτε, όταν μαζευτήκαμε τα Κομμουνιστικά Κόμματα και βγάλαμε μια ανακοίνωση για την Παιδεία και λέγαμε εμείς «απαγόρευση της εργασίας ανηλίκου», μας είπαν κόμματα, σύντροφοι από χώρες της Ασίας «αν καταργήσουμε την εργασία ανηλίκου εκεί, θα πεθάνουν μαζικά οικογένειες, γιατί οι οικογένειες έχουν δέκα παιδιά και δουλεύουν και τα ανήλικα». Για την Ινδία δεν είναι μέτρο αυτό. Στην Ινδία αν δε δουλέψει το δωδεκάχρονο τελείωσε. Για την Ευρώπη, όμως, είναι εργασία ανηλίκου.

Γυρνάμε, λοιπόν, πίσω να δούμε ποιο είναι το δόγμα και πού διαφωνούμε. Αυτά τα έχουμε πει δέκα χιλιάδες φορές. Ενδεικτικά θέσαμε εμείς ορισμένα ζητήματα και δεν μπορεί η συζήτηση εν πάση περιπτώσει να γίνεται στην αρχή «δόγμα», «εκσυγχρονισμός», κλπ. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν είναι σοβαρή αντιπαράθεση. Δεν το λέμε γιατί θιγόμαστε, αλλά γιατί εν πάση περιπτώσει αν θέλουμε μέσα στη Βουλή να διατηρήσουμε μια σοβαρότητα, τουλάχιστον να απαντάμε με επιχειρήματα. Ο ένας να καταλαβαίνει τον άλλο, διαφωνώντας βεβαίως με τον άλλο. Είναι ουσιαστικό θέμα.

Αλλη πλευρά. Λέτε, «οργανώσαμε, φτιάξαμε αυτό το ασφαλιστικό σύστημα για να σωθούν οι επόμενες γενιές». Αυτό το είπε και ο κ. Σιούφας το 1992, αν δεν κάνω λάθος, το είπε ο κ. Ρέππας, το είπε ο κ. Γιαννίτσης, το είπε η κυρία Πετραλιά, κλπ.

Εδώ μπαίνει ένα ζήτημα. Αν πάρουμε τους ετήσιους κρατικούς προϋπολογισμούς, στον κρατικό προϋπολογισμό κάθε χρόνο - δυστυχώς δεν τα έφερα μαζί μου, θα μπορούσα να δώσω συγκεκριμένα στοιχεία - βγαίνει ότι ακόμη και σε συνθήκες ανεργίας, ελαστικής απασχόλησης, μαύρης εργασίας, κλπ., τα χρήματα που εισπράττονται μέσα από το κράτος, που δίνονται στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι λιγότερα από τα ποσά που εισπράττουν τα ασφαλιστικά ταμεία στις κρατήσεις.

Λογικά, λοιπόν, υπάρχει και ένα πλεόνασμα. Να πω ότι μπορεί αυτό να είναι λογιστικό πλεόνασμα. Εγώ, όμως, σας λέω ότι είναι και λογιστικό το έλλειμμα που εμφανίζεται στα Ταμεία. Γι' αυτό, αν θέλετε, δεν το χρησιμοποιώ με απόλυτο τρόπο, αν είναι η λογιστική πλευρά. Και ξέρουμε ότι η λογιστική πλευρά πολλές φορές δε φτάνει, αλλά είναι λογιστικό. Γιατί δηλαδή τα Ταμεία ναυάγησαν και δεν μπορούν να πληρώσουν σε τρεις και τέσσερις μήνες τις συντάξεις; Να μας κάνετε εδώ έναν απολογισμό.

Και βεβαίως, όποτε έχετε κάνει απολογισμό, λέτε «αυξήθηκε ο αριθμός των συνταξιούχων». Μα και αν είναι έτσι, έχουμε και δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα, αλλιώς αντιμετωπίζεται το ζήτημα και δεν αντιμετωπίζεται με μια τέτοια πολιτική, να πάμε δηλαδή στις συντάξεις των 400 ευρώ.

Δεύτερον, αυτό που μας εξοργίζει - αυτό το υπογραμμίσατε και εσείς και η κυρία Διαμαντοπούλου, αλλά γίνεται κατά κόρον στα κανάλια, στα ραδιόφωνα - είναι η εξής συζήτηση που γίνεται: Πόσοι παίρνουν σύνταξη στα 45, πόσοι στα 50, πόσοι στα 60, πόσοι έφυγαν με πρόωρη συνταξιοδότηση και πόσοι παίρνουν συντάξεις 3.000 ευρώ.

Σήμερα το πρωί - αυτά είναι τα κανάλια των επιχειρηματιών - όλη η αγωνία ήταν αυτοί που παίρνουν 3.500 ευρώ σύνταξη και παίρνουν και μια δεύτερη ή παίρνουν ένα μεγάλο επικουρικό, πόσα θα χάσουν. Δε γίνεται συζήτηση γι' αυτόν που παίρνει 500, 700, 800 ευρώ. Η μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλισμένων παίρνει σύνταξη 700 - 800 ευρώ. Αντε, η υψηλότερη σύνταξη να είναι 1.200 - 1.300 ευρώ. Η όλη συζήτηση γίνεται για τους από εκεί και πάνω, για να δημιουργείται η εντύπωση ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλισμένων παίρνει τέτοιες συντάξεις.

Ξέρετε πάρα πολύ καλά τι έγινε με τα ασφαλιστικά ταμεία και πώς χάθηκαν τα χρήματα και πώς θα συνεχίσουν να χάνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία - θα χαθούν πολύ περισσότερα - με την ανεργία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κλπ.

Εγιναν επιλεκτικές παροχές σε τμήματα των εργαζομένων; Εγιναν. Αυτό θα το δείτε στις θέσεις μας. Το λέμε τριάντα χρόνια. Επιλεκτικές παροχές. Πού; Στους εργαζόμενους στη δημόσια διοίκηση, στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ. Εμείς βεβαίως δεν κάναμε αυτό το ζήτημα σαν αντίθεση αυτών που έχουν τις επιλεκτικές παροχές με αυτούς που έχουν το μεγαλύτερο βαθμό εκμετάλλευσης. Γιατί δεν ήταν εκεί το ζήτημα και γιατί, αν θέλετε, ούτε μπορείς να πεις ότι αυτές οι παραπάνω παροχές που είναι στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, ήταν πάνω από αυτό που πρόσφεραν ή ήταν πολύ πάνω από τις ανάγκες τους. Ηταν καλύτερα αμειβόμενοι από άλλους.

Αυτή, όμως, ήταν η πολιτική συμμαχιών που στήριξε τη δικομματική εναλλαγή στην Ελλάδα πάρα πολύ καλά και, αν θέλετε, εκείνη η πολιτική η οποία αξιοποιήθηκε μετά τον εμφύλιο πόλεμο και κυρίως στη μεταπολίτευση. Και έχει σχέση με αυτό που είπαμε πρωταρχικά με το εύρος των κρατικών επιχειρήσεων.

Βεβαίως, όταν έχεις πολλές κρατικές επιχειρήσεις - κρατικοποιήσεις έκανε και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ -, αυξήθηκε ο αριθμός των κρατικών υπαλλήλων ή αυτών που ήταν σε καθεστώς δημοσίου. Πολιτική συμμαχιών ήταν. Τώρα την εγκαταλείπετε γιατί έχετε άλλους τρόπους να γίνεται πολιτική συμμαχιών.

Αν θέλετε, εμάς αυτή η πολιτική, ως Κόμμα, μας έβλαψε ιδιαίτερα. Εν πάση περιπτώσει, όμως, ποτέ δε βγήκαμε να πούμε ούτε τα «ρετιρέ», ούτε να φορτώσουμε σε αυτούς τους ταξικούς στόχους που πάτε να κάνετε για το ασφαλιστικό σύστημα και που έχει στόχο ολόκληρη την εργατική τάξη και όχι ένα τμήμα. Στο κάτω κάτω, ας ανεβάζατε τους μισθούς και τις συντάξεις των κατώτερων.

Αναποδογυρίζετε τις αιτίες για το ζήτημα του Ασφαλιστικού όταν ξέρετε ότι αυτοί οι προβληματισμοί για το Ασφαλιστικό που υλοποιούνται σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο επεξεργασίας από την περίοδο με την κρίση του πετρελαίου, στη δεκαετία του '70. Με την κρίση του πετρελαίου διαμορφώθηκε αυτό το σύστημα. Μάλιστα, τότε αποφασίστηκε ότι πρέπει τα αποθεματικά των Ταμείων - λέγοντας αποφασίστηκε εννοώ ότι έγιναν συστάσεις, έτσι ξεκινάνε - να πάνε στο Χρηματιστήριο, κλπ.

Πότε έγιναν οι πρωτογενείς και δευτερογενείς αγορές για την τοποθέτηση ομολόγων, που μιλάμε τώρα για τους κερδοσκόπους; Αυτά δεν είναι αποφασισμένα επίσημα σε οργανισμούς από την ΕΕ, από τις τράπεζες, οι δευτερογενείς αγορές; Δεν είναι μέσα στις αποφάσεις και τις επιλογές οι επενδύσεις σε ασφάλειες υψηλού ρίσκου; Και τα εμφανίζετε όλα αυτά ως παθογένειες στη διαχείριση, ως λαμόγια.

Αυτά είναι μέσα στη φύση του συστήματος. Μίλησε και η κυρία Διαμαντοπούλου για την περίοδο του ατομισμού και του καταναλωτισμού. Μην μπερδεύετε. Υπάρχει στρεβλή κατανάλωση. Αλλά η καλλιέργεια της στρεβλής κατανάλωσης υπάρχει πάνω σε συνθήκες όπου οι άνθρωποι δεν έχουν τα μέσα να καταναλώσουν σύμφωνα με τις πραγματικές τους ανάγκες. Εκεί επάνω δημιουργείται η στρεβλή κατανάλωση.

Ενα τελευταίο. Δογματικοί εμείς, δογματικοί και εσείς. Και διαφορά δόγματος. Εμένα δε με φοβίζουν οι όροι, τα δόγματα κλπ. και να μη μας φοβίζει καμία λέξη. Η λέξη «φουκαριάρης»; Δε φταίνε. Είναι και το συγκεκριμένο περιεχόμενο που ο καθένας δίνει.

Θα σας διαβάσω το εξής, γιατί δυστυχώς δεν μπορώ να τα διαβάσω όλα. Οι κατώτατοι μισθοί - αυτό το λέμε εμείς - των Ελλήνων ναυτικών είναι στα 1.250 ευρώ και των ξένων στα 350 δολάρια. Νόμος είναι η ανασφάλιστη δουλειά.

Σύμφωνα με στοιχεία του ναυλομεσιτικού οίκου «Intermodel», 28 ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων έχουν αυτή τη στιγμή υπό παραγγελία 320 πλοία - αυτό είναι για το δίμηνο Απρίλης-Ιούνης - συνολικής χωρητικότητας 23,7 εκατομμυρίων τόνων που χτίζονται στα ναυπηγεία της Κίνας με χρονικό ορίζοντα παραλαβής ως το 2012.

Από τα 320 πλοία, τα 223 είναι φορτηγά μεταφοράς ξηρού φορτίου χωρητικότητας 18,7 εκατομμυρίων τόνων. Τα 78 είναι δεξαμενόπλοια χωρητικότητας 4,1 εκατομμυρίων τόνων. Τα 10 είναι κοντέινερ χωρητικότητας 717.000 τόνων.

Επιχορηγήστε, λοιπόν, τους κυρίους για να προσλάβουν κάποιες μονάδες ναυτικών, ναυτεργατών. Επιχορηγήστε τους για να ανοίξουν ένα ταμείο για να βοηθήσουν, λέει, τους άνεργους ναυτεργάτες. Ε, δεν το δεχόμαστε. Τώρα θέλετε να μας πείτε δογματικούς που είμαστε εναντίον τους; Πείτε ό,τι θέλετε. Δε μας νοιάζει.

Θέλετε να σας πω ονόματα; Παραδείγματος χάριν, στις 11 Ιούνη η εταιρεία του εφοπλιστή Γεωργιόπουλου παίρνει και τα τελευταία πλοία από το στόλο της εταιρείας του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Πρόκειται για συνολικά 15 πλοία. Τα πρώτα επτά είναι τάνκερ - είναι αγορές αυτές, όχι κατασκευές - ενώ το deal εκτιμάται 886 εκατομμύρια δολάρια. Την ίδια μέρα από την εταιρεία του Γιάννη Αγγελικούση, ο οποίος θεωρείται σήμερα από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές, ανακοινώθηκε ότι έκλεισε η συμφωνία με τα ναυπηγεία της Σαγκάης ύψους 480 εκατομμυρίων, κλπ.

Στις 11 Ιούνη η εταιρεία REVOILE ανακοίνωσε την αγορά ενός φορτηγού πλοίου μεταφοράς ξηρού φορτίου με τίμημα 21,4 εκατομμύρια δολάρια. Προχώρησε στην υπογραφή συμφώνου αγοράς για την απόκτηση ενός φορτηγού πλοίου μεταφοράς, κλπ.

Η εταιρεία τάδε που ανήκει στον όμιλο του εφοπλιστή Πίτερ Λιβανού, παρέλαβε από τα ναυπηγεία SAMSUNG της Νότιας Κορέας το νεότευκτο αεράδικο πλοίο της. Δεν ξέρω τι είναι το αεράδικο. Η ίδια ναυπηγεί ένα ακόμα πλοίο του ίδιου τύπου και χωρητικότητας, το οποίο θα της παραδοθεί μέσα στο 2010. Τα δύο πλοία εκτιμάται ότι στοίχισαν 191 εκατομμύρια δολάρια. Στις 8 Ιούνη η τάδε εταιρεία του εφοπλιστή Β. Ρέστη παρέλαβε το νεότευκτο φορτηγό πλοίο από τα ναυπηγεία Σατόνγκ της Κίνας, κλπ.

Τι να κάνουμε; Εμείς έχουμε το δικό μας δόγμα, έχετε και εσείς το δικό σας. Αφήστε, λοιπόν, να αντιπαρατεθούμε επί της ουσίας.

Εχω να σας πω και ένα τελευταίο. Τι θα πει «διά βίου μάθηση»; Με βάση την επιστήμη, κάθεται κανείς στα θρανία στη συστηματική παιδεία 25, 26, 27, 28 χρόνια μέχρι να πάρει και το πτυχίο. Από εκεί και πέρα, σημαίνει ότι παίρνει διαζύγιο με τη μάθηση και τη γνώση; Οχι. Υπάρχει επιμόρφωση, ανανέωση των γνώσεων, κλπ. Να σας πω. Γιατί όχι; Και στις σοσιαλιστικές χώρες είχαν και νυχτερινά πανεπιστήμια. Εγώ μπορεί να θέλω να σπουδάσω τώρα στην ηλικία που είμαι, να μπορώ να πάω να σπουδάσω.

Η «διά βίου μάθηση» δεν είναι αυτό. Η «διά βίου μάθηση» είναι ότι συνεχώς πηγαίνεις από ένα ΙΕΚ μέχρι ένα κολέγιο ή δεν ξέρω τι άλλο, να πάρεις ένα πτυχιάκι, ένα χαρτί για να πας να βρεις δουλειά - γιατί αν δεν έχεις αυτό το χαρτί δε βρίσκεις δουλειά -, να αλλάζεις επάγγελμα, να αλλάζεις ειδικότητα. Αυτό είναι άλλο πράγμα.

Ποιος σας είπε ότι δε θέλουμε τη «διά βίου μάθηση»; Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορείτε με έναν τέτοιο τρόπο να απευθύνεστε στον οποιονδήποτε, ότι υποτιμάει σήμερα την ανανέωση των γνώσεων, την επιμόρφωση, κλπ. Εγώ σας λέω το εξής: Θέλω εγώ σ' αυτήν την ηλικία να πάω στο πανεπιστήμιο, να μπορώ να πάω. Μπορεί να δουλεύω, να έχω μικρό παιδί και να θέλω δι' αλληλογραφίας να σπουδάσω και αυτό να γίνεται.

Δε μιλάμε γι' αυτό. Η «διά βίου μάθηση» δεν είναι αυτό. Μ' αυτό είμαστε αντίθετοι. Είμαστε αντίθετοι στο να μάθουν τα παιδιά ξένες γλώσσες στο σχολείο; Οχι, σε καμία περίπτωση. Είμαστε αντίθετοι με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή; Σε καμία περίπτωση. Είναι όμως το ίδιο πράγμα να βάλεις τον ηλεκτρονικό υπολογιστή στην πρώτη τάξη και να αρχίσει το παιδί να «σερφάρει» πληροφορίες; Η πληροφορία δεν είναι γνώση. Το παιδί πρέπει να κινηθεί, να κοινωνικοποιηθεί. Μιλάνε για τη γνώση μέσω παιχνιδιού.

Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ότι αυτά τα πράγματα έγιναν με μελέτες. Πόσες μελέτες υπάρχουν; Διαχρονικά το υπουργείο Παιδείας, πόσες μελέτες έχει με τα αποτελέσματα στη μάθηση; Εδώ δεν υπάρχει καμία μελέτη, μόνο ποσοτικά στοιχεία. Ποτέ και κανένας δεν έκανε.

Το πανεπιστήμιο ασχολήθηκε μ' αυτά τα θέματα; Οι παιδαγωγικές σχολές ασχολήθηκαν με το να κάνουν μελέτες και να αξιολογήσουν τη μόρφωση; Οχι. Τώρα η αξιολόγηση θα γίνεται με το ΑΣΕΠ. Δεν υπάρχει καμία μελετημένη δουλειά για το επίπεδο μόρφωσης των παιδιών. Εδώ δεν έπρεπε να γίνεται αυτό από τα πανεπιστήμια;

Το Πολυτεχνείο θέλει να κάνει την εξής μελέτη: Μη μου πείτε ότι δεν είναι προκαθορισμένου αποτελέσματος. Αποφάσισε στη μελέτη του ότι δε δίνονται πλοία για να επισκευάζονται, γιατί η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη κάνει απεργίες και έχει υψηλά μεροκάματα και οι εργολάβοι της Ζώνης δεν είναι ευγενικοί στη συμπεριφορά. Εμείς λέμε: Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι κοντά στη χρεοκοπία. Είκοσι χρόνια έχουν να κάνουν απεργία.

Τον υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας και τους υποψήφιους αντιπεριφερειάρχες που στηρίζει το ΚΚΕ ανακοίνωσε χτες η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ. Υπενθυμίζεται ότι υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι ο Θ. Παφίλης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ».

Νίκος Σοφιανός. Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ. Γεννημένος το 1965. Διετέλεσε Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ το διάστημα 1991-2001.

-- Κεντρικού Τομέα Αθηνών:

Ζαφειρίου Ελένη. Μέλος της συντονιστικής επιτροπής της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες. Δικηγόρος. Γεννημένη το 1951.

-- Νότιου Τομέα Αθηνών:

Κατσώτης Χρήστος. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Ξενοδοχοϋπάλληλος. Γεννημένος το 1958.

-- Βόρειου Τομέα Αθηνών:

Μπαλού Αλεξάνδρα. Μέλος της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ, μέλος του ΓΣ της ΟΤΟΕ και νομαρχιακή σύμβουλος Αθήνας. Τραπεζοϋπάλληλος. Γεννημένη το 1961.

-- Δυτικού Τομέα Αθηνών:

Πέρρος Γιώργος. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Γεννημένος το 1960.

Με την ανακοίνωση των υποψηφίων, η ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ «απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στη νεολαία, στις γυναίκες της Αθήνας και τους καλεί να στηρίξουν τις πρωτοβουλίες και τις δραστηριότητες που θα αναπτύξει η Λαϊκή Συσπείρωση στους τόπους δουλειάς, κατοικίας και μόρφωσης. Ολοι στη μάχη για να ενισχυθούν οι συνδυασμοί της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζει το ΚΚΕ».

Τις επόμενες μέρες, διοργανώνονται από την ΚΟΑ του ΚΚΕ πλήθος συγκεντρώσεων, με θέμα «Πολιτικές εξελίξεις - λαϊκή αντεπίθεση και η μάχη των τοπικών εκλογών». Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

-- Τη Δευτέρα, 12 Ιούλη:

• Στην Καλλιθέα, στις 7 μ.μ., στο αμφιθέατρο «Ιζόλα».
• Στη Ν. Ιωνία, στις 7.30 μ.μ., στο ΚΕΠ.
• Σε Πεύκη - Λυκόβρυση, στις 8 μ.μ., στο Δημαρχείο Πεύκης.
• Σε Μελίσσια - Πεντέλη, στις 7 μ.μ., στο κολυμβητήριο Μελισσίων.

-- Την Τρίτη, 13 Ιούλη:

• Στη Ν. Σμύρνη, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου.
• Στο Βύρωνα (Καισαρείας 36 - 42), στις 8 μ.μ.

-- Την Τετάρτη, 14 Ιούλη:

• Στο Ν. Ηράκλειο, στις 8 μ.μ., στη Βίλα Στέλλα.
• Στη Μεταμόρφωση, στις 7.30 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο.

-- Την Πέμπτη, 15 Ιούλη:

• Στο Μοσχάτο, στις 7 μ.μ. στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου.
• Στην Πετρούπολη, στις 8 μ.μ. στο πολιτιστικό κέντρο (οδός Εθνικής Αντίστασης)

-- Την Τετάρτη, 21 Ιούλη:

• Στο Ιλιον, στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου.