-- Η κυβέρνηση λέει τώρα ότι επιδιώκει ανάπτυξη όπως αυτή στην Ιρλανδία, τη δεκαετία του '90. Τι διδάσκει το λεγόμενο «Ιρλανδικό θαύμα»;

Με τις παγιωμένες πλέον διαδικασίες του «κατεπείγοντος», η Βουλή ψήφισε μέσα στο Σαββατοκύριακο το νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, με το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, προωθούνται απολύσεις στο Δημόσιο και μονιμοποιείται το χαράτσι στα ακίνητα. Υπέρ του νομοσχεδίου, που αποτελείται από ένα και μόνο άρθρο, ψήφισαν 168 βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καθώς και ο πρώην βουλευτής των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Κ. Μαρκόπουλος. Κατά ψήφισαν 123 βουλευτές της αντιπολίτευσης, ενώ υπήρξε και ένα «παρών». Η συζήτηση με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος» έγινε σε μια και μόνη συνεδρίαση που ολοκληρώθηκε με ονομαστική ψηφοφορία το βράδυ της Κυριακής. Είχε προηγηθεί το Σάββατο, επίσης μια και μόνη συνεδρίαση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. Η τρικομματική πλειοψηφία απέρριψε στην αρχή της συνεδρίασης αίτημα για αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου. Στις επόμενες σελίδες, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση του εισηγητή του ΚΚΕ στη συζήτηση, Ν. Καραθανασόπουλου, την ομιλία της προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος, Αλέκας Παπαρήγα και ρεπορτάζ από τις παρεμβάσεις των βουλευτών του ΚΚΕ, της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των άλλων κομμάτων.

Eurokinissi

Από τη συνεδρίαση της Βουλής, την Κυριακή

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει, αλλά και καταψηφίζει ταυτόχρονα το παρόν πολυνομοσχέδιο και όσον αφορά την ουσία του, αλλά και όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίον έρχεται, γιατί βεβαίως δεν μπορεί να αποσπαστεί η ουσία, το περιεχόμενο από τη μορφή. Επειδή, λοιπόν, πρόκειται για ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο, έρχεται με διαδικασίες κατεπείγουσες και με ένα μόνο άρθρο.

Εμείς το λέμε πολύ καθαρά, ότι αποτελεί ένα ακόμα νομοσχέδιο συνέχισης και υλοποίησης της στρατηγικής που σήμερα εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, όπως αυτή συνολικότερα έχει καθοριστεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ουσιαστικά, δηλαδή, η τρικομματική συγκυβέρνηση εξειδικεύει σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης αυτήν τη στρατηγική που ωφελεί το κεφάλαιο σε δύο βασικούς άξονες, οι οποίοι περιλαμβάνονται και μέσα στην Εισηγητική Εκθεση. Δεν λέω κάτι το φοβερό.

Πρώτον, το ωφελεί στη δημοσιονομική προσαρμογή, όπως την ονομάζει, που επί της ουσίας φορτώνει τα βάρη διαχείρισης της κρίσης στους εργαζόμενους και στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δεύτερον, μέσα από την προώθηση των "διαρθρωτικών", όπως τις ονομάζει η συγκυβέρνηση, μεταρρυθμίσεων, που για εμάς όχι μόνο ουδέτερες δεν είναι, ή τέτοιες που θα πρέπει να πανηγυρίζει ο λαός, αλλά αποτελούν απαραίτητα μέτρα για να θωρακισθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και να ενισχυθεί η κερδοφορία τους. Αυτές οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποτελούν τις διαχρονικές αλυσίδες που σκοπεύουν να περάσουν στην εργατική τάξη και στο λαό. Αρα, έχει ανάγκη και δικαίωμα ο λαός να τις αντιπαλέψει κι αυτές.

Πώς αυτά τα ζητήματα συγκεκριμενοποιούνται με το πολυνομοσχέδιο;

Οσον αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή, έχουμε μονιμοποίηση του χαρατσιού στα ακίνητα, το οποίο ήταν μια έκτακτη εισφορά. Τώρα μονιμοποιείται το 2013 από τη ΔΕΗ και το 2014 και τα επόμενα χρόνια από την εφορία. Μάλιστα, ενιαιοποιείται και με τους υπόλοιπους φόρους. Και έχουν το θράσος να λένε ότι βελτιώνουν και την κατάσταση, όταν καλούν τη λαϊκή οικογένεια να πληρώσει το χαράτσι για το 2013 και το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας για το 2011, 2012, 2013 μέσα σε ένα διάστημα δέκα μηνών. Και λένε "τους απαλλάσσουμε, τους βελτιώνουμε την κατάσταση".

Δεύτερον, όσον αφορά τις ρυθμίσεις για τις οφειλές, τα κόμματα της συγκυβέρνησης πανηγυρίζουν ότι έχουν μεγάλη επιτυχία, τις σαράντα οκτώ δόσεις. Μα, ποιον κοροϊδεύετε, όταν όλο αυτό το καθεστώς είναι αντιλαϊκό; Κεφαλαιοποιείτε τις προσαυξήσεις. Βάζετε επιτόκιο 8,75% για τη ρύθμιση και γι' αυτούς που θα ρυθμιστούν και αν καθυστερήσει μια δόση, 15% επιτόκιο. Αυτά αν δεν είναι τοκογλυφία, τι είναι; Δηλαδή, οι τράπεζες ωχριούν μπροστά σ' αυτήν τη ρύθμιση που κάνει η κυβέρνηση. Πρέπει να είναι κανείς ενήμερος για το 2013 και βεβαίως, ακόμα και αν είναι εντάξει και έχει τακτοποιηθεί με τη ρύθμιση, το κράτος έχει το δικαίωμα να προχωρεί σε προσημειώσεις και κατασχέσεις και γι' αυτούς που χρωστάνε λίγα.

Εμείς λέγαμε ότι αυτό έπρεπε να το είχατε κάνει γι' αυτούς που χρωστάνε πολλά στην εφορία, για τους μεγαλοοφειλέτες, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και όχι να βάζετε στον ίδιο τορβά των κατασχέσεων και αυτούς που χρωστάνε λίγα χρήματα.

Προσπαθείτε να χρυσώσετε το χάπι της φοροεπιδρομής. Αποτελεί ένα φαύλο κύκλο, γιατί δεν πρόκειται, δεν μπορούν να πληρώσουν ακόμα κι αυτή τη ρύθμιση. Μα, είναι δυνατόν να έχει κάποιος 500 - 600 ευρώ και να του λέτε ότι πρέπει να μπει σε ρύθμιση για να πληρώσει την εφορία; Δεν μπορεί να ζήσει με 500 και 600 ευρώ. Πώς θα πληρώσει τα χαράτσια, τους νέους φόρους; Πώς θα κάνει τη ρύθμιση; Είναι δυνατόν αυτό το πράγμα; Δεν γίνεται να ζήσει. Και έχετε την απαίτηση να σας πληρώνει τα χαράτσια και τους φόρους και να συνεχισθεί αυτή η φοροεπιδρομή.

Εμείς το λέμε πολύ καθαρά. Εμείς θέλουμε "κούρεμα" των φορολογικών οφειλών που έχει η λαϊκή οικογένεια προς την εφορία. Ναι, να "κουρευτούν", γιατί τους έχετε "κουρέψε"» τους μισθούς και τις συντάξεις. Τους έχετε "κουρέψει" τη ζωή! Τους έχετε οδηγήσει στην απόλυση και για τις απολύσεις υπεύθυνοι δεν είναι οι εργαζόμενοι, είναι οι κεφαλαιοκράτες και η κυβερνητική πολιτική. Πρέπει να τους "κουρέψετε" τις οφειλές. Και όχι μόνο να τους "κουρέψετε" τις οφειλές, αλλά αυτό που πρέπει να διαμορφωθεί είναι ένα πλαίσιο -κατά τη γνώμη του ΚΚΕ- γενικευμένων φοροαπαλλαγών για το λαό.

Είσαστε και προκλητικοί, γιατί τη στιγμή που δεν "κουρεύετε" τις οφειλές για το λαό, "κουρεύετε" τις οφειλές για τους εφοπλιστές. Στη διάταξη Δ.2. παράγραφος 5, δεν υπάρχει αυτή η απαλλαγή των εφοπλιστικών εταιρειών από την εισφορά; Υπάρχει απαλλαγή από εισφορά. Ας αφήσετε τις δικαιολογίες, τις οποίες είπατε και στην Επιτροπή, κύριε Στουρνάρα. Τους απαλλάσσετε.

Είναι σημαδιακό αυτό. Είναι σημαντικό. Δείχνει τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής σας, ακόμα και γι' αυτά τα "ψωρο-ευρώ", τα οποία ήταν να πληρώσουν και τα οποία ήταν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Και από αυτά τους απαλλάσσετε!

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία προχωράτε σε ρυθμίσεις. Η ίδια τοκογλυφία υπάρχει και εκεί. Επιβαρύνονται με 15% άμα καθυστερήσουν. Από την άλλη μεριά, είναι και κοροϊδία. Θα φέρω το παράδειγμα που έφερε η ΓΣΕΒΕΕ και το οποίο το μοίρασε σε όλους. Σωστό ή λάθος, αυτό έχουμε πρόχειρο. Σε κάποιον ο οποίος χρωστάει ασφαλιστικές εισφορές δύο χρόνων, δηλαδή περίπου δέκα χιλιάδες, στον ΟΑΕΕ, γιατί δεν μπορεί να τα πληρώσει, του λέτε: "Για να ενταχθείς στη ρύθμιση πρέπει να πληρώσεις τις δόσεις του 2013", δηλαδή 860 ευρώ το δίμηνο, τα οποία δεν είχε να πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια, το 2011 και το 2012. Θα βρει να τα πληρώσει για το 2013; Ταυτόχρονα, θα πρέπει να πληρώσει και τη δόση για τη ρύθμιση. Του λέτε, δηλαδή, εκεί που δεν μπορεί να πληρώσει τα 860 ευρώ, να πληρώσει 1.280 ευρώ. Μα δεν είναι παλαβό αυτό το πράγμα; Μπορεί να γίνει αυτό; Δεν μπορεί να πληρώσει τα 860 ευρώ και θα μπορέσει να πληρώσει τα 1.280 ευρώ; Πώς γίνεται αυτό το πράγμα;

Αντιθέτως, δεν δίνετε μία αναστολή για να βοηθήσετε, ακριβώς, τους αυτοαπασχολούμενους και τους εμπόρους, ώστε να μπορέσουν να έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν μέσα από αυτήν την επίθεση που δέχονται από την κυβερνητική πολιτική και τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων.

Οσον αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τις οποίες επαίρεστε, πώς αυτές εντάσσονται μέσα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Πρώτον, είναι τα ζητήματα που αφορούν τις απολύσεις στο Δημόσιο. Οι επίορκοι είναι πρόσχημα, βεβαίως. Πού αποσκοπείτε; Αποσκοπείτε σε δύο πολύ βασικά ζητήματα.

Κατ' αρχήν, αποσκοπείτε στην κατάργηση της σταθερής εργασίας και στην αντικατάσταση -γιατί έτσι λέτε- των δεκαπέντε χιλιάδων που θα απολύσετε, με νέες δεκαπέντε χιλιάδες, οι οποίοι θα είναι φθηνοί εργαζόμενοι. Θα έχουν προσωρινή απασχόληση χωρίς εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το δημόσιο τομέα. Θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα και αυτή η κατάσταση θα γενικευθεί ακόμη περισσότερο.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε Παιδεία, σε Υγεία, σε Πρόνοια. Πώς τα αντιμετωπίζετε; Στην Παιδεία, για παράδειγμα, γίνεται σύμπτυξη, συγκέντρωση σχολείων, αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας και εντατικοποίηση, η οποία θα οδηγήσει σε απολύσεις και δεν θα υπάρχουν νέες προσλήψεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ταυτόχρονα, το δεύτερο το οποίο κάνετε με αυτή τη ρύθμιση, είναι ότι διευκολύνετε ακόμη περισσότερο να επεκταθεί η δράση του κεφαλαίου, τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εκτός από την Υγεία και την Παιδεία, όπου γίνεται ένα τεράστιο "φαγοπότι", που θα διευρυνθεί περισσότερο, και σε άλλους τομείς, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, υδάτινων πόρων κ.λπ.

Η δεύτερη διαρθρωτική μεταρρύθμιση την οποία κάνετε είναι η περιβόητη "απελευθέρωση των αγορών". Με αυτήν τη ρύθμιση, διευκολύνετε ακόμη περισσότερο να επεκταθεί η δράση του κεφαλαίου, τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εκτός από την Υγεία και την Παιδεία, όπου γίνεται ένα τεράστιο "φαγοπότι" που θα διευρυνθεί περισσότερο, και σε άλλους τομείς, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, υδάτινων πόρων κ.λπ.

Αποτελεί τεράστιο ψέμα ότι η απελευθέρωση των αγορών και ο ανταγωνισμός θα μειώσει τις τιμές. Αλήθεια, αυτό έγινε με το ηλεκτρικό ρεύμα; Βλέπετε να μειώνονται οι τιμές; Τραβάνε την ανηφόρα! Και σε άλλα, όχι μόνο στο ηλεκτρικό ρεύμα. Στα τρόφιμα και τα ποτά δεν είναι απελευθερωμένη η αγορά; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μονοπώληση της αγοράς και καθορισμός σε μονοπωλιακό επίπεδο των τιμών, τα διάφορα "τραστ", όπως τα λέτε. Υπάρχει αύξηση των τιμών στο γάλα, στο κρέας και αλλού.

Δεύτερο ζήτημα, μέσα από αυτήν τη λογική της απελευθέρωσης -που ευνοεί το κεφάλαιο και όχι τους αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους- είναι ότι καταργείτε τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό κάνετε. Και εδώ έχει δίκιο ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ που είπε ότι στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει πολύ πιο νωρίς να απελευθερώνονται τα επαγγέλματα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί; Γιατί, εδώ υπήρχε μια ομοφωνία -εκτός του ΚΚΕ- στη ρύθμιση επαγγελμάτων.

Και θα μιλήσω για το επάγγελμα του οικονομολόγου που τώρα υποκριτικά μιλάτε και σκίζετε τα ιμάτιά σας. Το 1997 δεν ψηφίσατε όλοι αυτόν τον νόμο; Τον ψηφίσατε όλοι, πλην ΚΚΕ. Τι έκανε ο νόμος; Βοήθησε στο να αποσυνδεθεί το επάγγελμα από τα δικαιώματα, έκανε κατηγοριοποίηση και οδήγησε στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων που είχε πετύχει η ΠΟΛ.

Ταυτόχρονα, η απελευθέρωση είναι επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία με τις ρυθμίσεις που κάνετε για τους γεωτεχνικούς, τους κτηνιάτρους, ζητήματα δηλαδή που αφορούν τις διατροφικές ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η απελευθέρωση που κάνετε με το κατεψυγμένο ψωμί, που αφορά τους αρτοποιούς, αλλά και η προστασία του περιβάλλοντος.

Και βεβαίως, ένα τρίτο ζήτημα είναι η περαιτέρω προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, ΟΔΔΥ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΓΝΑΤΙΑ, αλλαγές στο ΤΑΙΠΕΔ κ.λπ.

Αρα, αυτά τα μέτρα δεν είναι αποσπασματικά, δεν είναι πρόχειρα μέτρα. Εμείς το λέμε, έχουν συνοχή. Δεν σας κάνουμε αντιπολίτευση στο όνομα της αποσπασματικότητας και της προχειρότητας. Ακόμα και διαφοροποιήσεις που τυχόν υπάρχουν στους κόλπους της συγκυβέρνησης, είναι διαφοροποιήσεις που θέλουν να εγκλωβίσουν το λαό σε άγονες αντιπαραθέσεις, που δεν αμφισβητούν τον βαθύτατα αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής, αλλά και ταυτόχρονα διευκολύνουν την εφαρμογή αντεργατικών μέτρων, όπως η περιβόητη τροπολογία του ΠΑΣΟΚ για την υποτιθέμενη -λέει- προστασία των ανέργων.

Ετσι, λοιπόν, η αντιπαράθεσή μας γίνεται με τη στρατηγική σας επιλογή και όχι σε επιμέρους ζητήματα. Δεν σας κατηγορούμε για την αισιόδοξη εκτίμηση που κάνετε στην Εισηγητική Εκθεση, αλλά για το ταξικό περιεχόμενο αυτής της εκτίμησης. Βεβαίως, για το ταξικό περιεχόμενο και τον χαρακτήρα της! Διότι, αν επιτευχθούν όλοι αυτοί οι στόχοι, θα είναι σε βάρος του λαού, θα τον έχουν οδηγήσει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, φορώντας του μόνιμους χαλκάδες, μόνιμες αλυσίδες.

Βεβαίως, βρισκόμαστε σε σύγκρουση και με την κυβέρνηση και με την τρόικα. Βεβαίως, απαιτούμε να καταργηθεί το μνημόνιο, αλλά και οι δανειακές συμβάσεις. Δεν φτάνει, όμως, μόνο αυτό, αν δεν ανακαλύψουμε και δεν εστιάσουμε στον βασικό υπεύθυνο. Ο ΣΕΒ μίλησε πολύ καθαρά: "Δεν χρειάζεται Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας". Τελείωσε, πλέον, με τα μέτρα αυτά η κατάκτηση των εργαζόμενων και του ταξικού κινήματος. Αρα, ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτά τα μέτρα; Οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές. Αρα, τι πρέπει να κάνει ο λαός; Με την πάλη του να αμφισβητήσει και να ακυρώσει το ρόλο του κεφαλαίου, να αμφισβητήσει και να ακυρώσει το καπιταλιστικό κέρδος, που διαμορφώνει μια χούφτα πλουσίων και την τεράστια πλειοψηφία σε φτωχούς.

Υπάρχει διέξοδος; Το ΚΚΕ λέει "Ναι, υπάρχει διέξοδος". Οι υπόλοιπες εναλλακτικές λύσεις δεν είναι εντός των τειχών, διότι αυτές οι λύσεις δεν αμφισβητούν τους σιδερένιους οικονομικούς νόμους του καπιταλιστικού συστήματος. Ούτε τα διάφορα νομίσματα μπορούν να τους αμφισβητήσουν. Ολες αυτές οι λύσεις έχουν αντιλαϊκό χαρακτήρα, διότι είναι εναλλακτικές λύσεις που αφορούν επιμέρους ανάγκες και προτεραιότητες του κεφαλαίου.

Η μόνη διέξοδος για το λαό είναι η οργάνωση της οικονομίας, με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίηση αυτών των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτό θα γίνει μέσα από την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Γι' αυτά δε χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση. Αυτά μπορεί να τα κάνει μόνο μια άλλη εξουσία, η εξουσία της εργατικής τάξης, η λαϊκή εξουσία. Αρα, χρειαζόμαστε αλλαγή σε επίπεδο εξουσίας».

«Θετικές εξελίξεις» στην οικονομία είδε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας και στην ομιλία του ισχυρίστηκε προκλητικά ότι «τώρα μπορούμε, μειώνουμε τα βάρη της φορολογίας στην ακίνητη περιουσία», αναφέροντας ότι «θα συνεχίσουμε να απαλύνουμε τους Ελληνες πολίτες όποτε το επιτρέπουν οι συνθήκες». Οπως είπε, μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί τα 2/3 της δημοσιονομικής προσαρμογής και τα 3/4 της απαιτούμενης προσαρμογής στην ανταγωνιστικότητα και επανέλαβε ότι «δεν υπάρχουν περιθώρια παροχών και αυτό πράττουμε».

Τους πανηγυρισμούς της συγκυβέρνησης για «θετικές εξελίξεις» στην οικονομία, σχολίασε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ. Παφίλης τονίζοντας: «Κύριοι της κυβέρνησης, παρακαλούμε όχι άλλη επιτυχία. Οχι άλλες επιτυχίες γιατί δε μπορούμε να τις αφομοιώσουμε». Σημείωσε ωστόσο, ότι η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν, πανηγυρίζουν δικαιολογημένα, γιατί έχουν καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα, να ισοπεδώσουν το λαό, να τσακίσουν αυτούς που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και να δημιουργήσουν συνθήκες κερδοφορίας για το κεφάλαιο.

Ο Θ. Παφίλης, τόνισε πως οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι κάθε δόση δανείου είναι δηλητήριο και ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν τέλος. Είναι ψέμα, πρόσθεσε, ότι η κυβέρνηση δεν παίρνει άλλα μέτρα, καθώς τα 6 δισ. που προκύπτουν από την εφαρμογή του πολυνομοσχεδίου, προέρχονται από το λαό και όχι από τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. Σχολίασε ακόμα το διπολικό παιχνίδι ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά το διαφορετικό μείγμα διαχείρισης, λέγοντας ότι φιλολαϊκή διέξοδος με διαχείριση του καπιταλισμού δεν υπάρχει.

Τις αντιλαϊκές πλευρές του πολυνομοσχεδίου ανέδειξαν στις ομιλίες τους οι βουλευτές του ΚΚΕ που πήραν το λόγο, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της συζήτησης με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Η Δ. Μανωλάκου αναφερόμενη στις ρυθμίσεις που αφορούν τις φορολογικές οφειλές, τόνισε ότι αποτελούν το άλλοθι για μαζικές δημεύσεις και κατασχέσεις. Κατήγγειλε τις διατάξεις που πλήττουν τους επαγγελματίες των λαϊκών αγορών και τις αλλαγές στον κλάδο της αρτοποιίας που, όπως είπε, θα είναι σε βάρος χιλιάδων αρτοποιών αλλά και της ποιότητας των αρτοσκευασμάτων.

Τόνισε ακόμα ότι ενώ η κυβέρνηση επιφυλάσσει νέες φοροαπαλλαγές για το εφοπλιστικό κεφάλαιο την ίδια στιγμή βάζει χαράτσι ακόμα και στα άχτιστα γιαπιά. «Και μετά λέτε ότι θα πάρουν οι κομμουνιστές τα σπίτια», τόνισε σκωπτικά. Υπενθύμισε ακόμα ότι επί σοσιαλισμού υπήρχε όχι μόνο δωρεάν στέγη αλλά και δωρεάν θέρμανση, παιδικοί σταθμοί, αθλητισμός, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, δικαιώματα που η σαπίλα του καπιταλισμού «τα θεωρεί προνόμια και πολυτέλεια».

Ο Χ. Κατσώτης κατήγγειλε την προσπάθεια διάσπασης και παρεμπόδισης της ενότητας της εργατικής τάξης, που αποτελεί προϋπόθεση για τη θωράκισή του καπιταλιστικού συστήματος. Τόνισε ότι κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να υιοθετεί επιχειρήματα που δείχνουν σαν υπεύθυνους για τα προβλήματά του μια άλλη ομάδα εργαζομένων. Ενόψει του ταξικού γιορτασμού της εργατικής πρωτομαγιάς, κάλεσε τους εργαζόμενους να γεμίσουν τις πλατείες σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό και να αγωνιστούν με το ΠΑΜΕ για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Σε ό,τι αφορά τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων, συνέβαλε ο καθένας από το πόστο του για να συντηρηθεί το σκηνικό της πόλωσης ανάμεσα στα δυο μείγματα της αστικής διαχείρισης, με βασικούς πρωταγωνιστές τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από τη μια, και τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας, στην ομιλία του επανέλαβε τα γνωστά περί «αποικίας χρέους» και διαμαρτυρήθηκε ότι η συγκυβέρνηση χαρίζει τον έλεγχο των τραπεζών στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, έξω από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους.

Επαναλαμβάνοντας τα ιδεολογήματα περί «καλών» και «κακών» καπιταλιστών, είπε ότι η κυβέρνηση είναι διαχειριστής των αποκρατικοποιήσεων και της παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας «στα νέα τζάκια». Βάζοντας ενστάσεις επί της διαδικασίας και όχι επί της ουσίας των ιδιωτικοποιήσεων, είπε ότι «δε θα υπάρξει ασυλία σε όσους παραβιάζουν τους νόμους και επιβαρύνουν το δημόσιο συμφέρον».

Καλλιεργώντας στο έπακρο αυταπάτες ότι μια άλλη διαχείριση και μια άλλη κυβέρνηση μπορεί να σώσει το λαό, ισχυρίστηκε ότι λύση για τη σημερινή κατάσταση είναι μια κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» η οποία, όπως είπε, θα ψάξει να βρει τρόπους να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει προκαλέσει η σημερινή κυβέρνηση.

Καθώς ο Α. Σαμαράς δεν τοποθετήθηκε στη συζήτηση, ο Ε. Βενιζέλος ανέλαβε εκ μέρους της συγκυβέρνησης να «σηκώσει» την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον Α. Τσίπρα για προσβολή της νοημοσύνης του λαού, όταν ισχυρίζεται ότι μπορεί η Ελλάδα να είναι και μέσα στο ευρώ και εκτός μνημονίου. Κατά τον Ε. Βενιζέλο, η κυβέρνηση προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα της κρίσης «για να βρεθεί η Ελλάδα στην ασφαλέστερη δυνατή θέση».

Αντιπαράθεση σημειώθηκε και ανάμεσα στον Αλ. Τσίπρα και τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Α. Μανιτάκη σχετικά με τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Π. Καμμένος στην ομιλία του επανέλαβε τις γνωστές «κούφιες» αντιμνημονιακές κορόνες και διέκοψε την αγόρευσή του επειδή βουλευτές της ΝΔ έκαναν θόρυβο, ενώ στη συνέχεια αποχώρησε από τη συζήτηση όλη η Κοινοβουλευτική του Ομάδα.

Προκλητικός εμφανίστηκε ο γραμματέας του ναζιστικού κόμματος της «Χρυσής Αυγής», Ν. Μιχαλολιάκος αφού σε μια αποστροφή της ομιλίας του δήλωσε ότι «ιστορικά η μαρξιστική ιδεολογία έχει χρεοκοπήσει». Οι βουλευτές του ΚΚΕ αντέδρασαν έντονα και στην τοποθέτησή του ο Ν. Καραθανασόπουλος απάντησε τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι για μια ακόμα φορά, ο Ν. Μιχαλολιάκος πιάστηκε αδιάβαστος ιστορικά και τόνισε πως αυτοί που συνέτριψαν το φασισμό, ήταν η Σοβιετική Ενωση και οι κομμουνιστές. «Αν αγωνιά για το πότε θα έρθει η σοσιαλιστική επανάσταση, του λέμε καλομελέτα κι έρχεται», τόνισε χαρακτηριστικά ο Ν. Καραθανασόπουλος.

Icon

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της Βουλής

Τους τελευταίες μήνες γίνεται πολύς λόγος για τα κυριαρχικά δικαιώματα. Γιατί; Μέσα το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων; Δεν το λέει με σαφήνεια, μα δεν το λέει και έτσι. Δεν υπάρχει πρόταξη του κοινοτικού δικαίου έναντι του εθνικού; Τώρα το ανακαλύψαμε; Γιατί το πρωί ανακατεύτηκαν τα πάντα...

Το Σύνταγμα επιτρέπει πολλά πράγματα, και την παρέκκλισή του. Είναι αρκετά ελαστικό. Δεν είναι τόσο δογματικό. Επιτρέπει αυτό που λέει λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή κάθε τέσσερα χρόνια, κάθε τρία χρόνια, ακόμα και κάθε χρόνο να γίνονται εκλογές, πότε εθνικές, πότε τοπικές, πότε για το Ευρωκοινοβούλιο, και να διαλέγει ο λαός ποιος θα τον εξουσιάσει. Αυτό που δεν αναγνωρίζει -εδώ υπάρχει σαφήνεια στο Σύνταγμα και η νομιμότητα αυτή είναι πλήρως κατοχυρωμένη- είναι το να πάρει ο λαός στα χέρια του την υπόθεση της εξουσίας, της δικής του εξουσίας. Αυτό το απαγορεύει. Η μόνη σαφήνεια είναι σε αυτό.

Εμάς μας ενδιαφέρει έστω τυπικές συνταγματικές διατάξεις να τηρούνται, γιατί ξέρουμε ότι, όταν δεν τηρούνται, θα στρέφονται εναντίον αυτών που αγωνίζονται και όχι εναντίον αυτών που παραβιάζουν τη νομιμότητα για τα συμφέροντά τους. Πάνω απ' όλα, όμως, μας ενδιαφέρει ο λαός να φτιάξει το δικό του Σύνταγμα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το Σύνταγμα που υπερασπίζεστε εδώ στη Βουλή.

Δε σκοπεύω από την πλευρά μου να κάνω ηθικολογική κριτική στην κυβέρνηση ή να μιλήσω για ανηθικότητα κ.λπ. Αλλωστε, νομίζω ότι σε αυτό το Κοινοβούλιο αυτά δεν έχουν και τόσο μεγάλη αξία.

Η κυβέρνηση έφερε έτσι σύντομα αυτό το νομοσχέδιο. Τη διευκολύνει, γιατί αν υπήρχαν τέσσερις - πέντε μέρες συζήτησης θα υπήρχαν ίσως και κινητοποιήσεις κλπ. Τη συμφέρει όμως και για τον εξής λόγο: Θέλει να πάρει τη δόση των 6,6 δισ. σε συνδυασμό με το ότι στις 20 Μαΐου πρέπει να πληρώσει 5,6 δισ. στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τα ακούρευτα ομόλογα. Μπορεί να μην πάνε αυτά καθαυτά τα λεφτά -δεν έχει σημασία- αλλά σαν ρευστό έτσι θα πάει.

Μπορεί, λοιπόν, κανείς να καταλάβει αν αξίζει τον κόπο να υποκύπτει στον εκβιασμό «Δεν θα πάρουμε λεφτά. Και τι θα κάνουμε;». Ο ελληνικός λαός πρέπει να βγει μέσα από αυτόν τον εκβιασμό, γιατί την κυβέρνηση την παίρνει και εκβιάζει.

Ομως, υπάρχει το εξής ζήτημα. Η κυβέρνηση λέει ότι με αυτά τα μέτρα την ενδιαφέρει να σώσει την οικονομία. Ναι, το αναγνωρίζουμε ότι αυτό θέλετε να κάνετε. «Θέλουμε να αυξήσουμε το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν». Το ίδιο λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα κόμματα. Τι είναι αυτό το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν; Σχηματίζεται ή δε σχηματίζεται κυρίως, βασικά -όχι αποκλειστικά, αλλά βασικά- από τους ρυθμούς αύξησης της κερδοφορίας και του κεφαλαίου;

Αυτή είναι η βασική συνισταμένη του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Με αυτή την έννοια, εμείς πιστεύουμε αυτό που λέει η κυβέρνηση. Μόνο που όταν λέμε οικονομία και κοινωνία, δεν υπάρχει ούτε ενιαίο συμφέρον, ούτε ενιαίο κριτήριο, ούτε ενιαία ηθική, ούτε ενιαία λογική. Γι' αυτό δεν σας κατηγορούμε για ανήθικους και παράλογους. Γιατί να σας κατηγορήσουμε; Η ηθική, η εντιμότητα, ο ορθολογισμός αφορούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αφορούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Από αυτή την άποψη είσαστε -η κυβέρνηση- πολύ συνεπείς με αυτά τα οποία λέτε και κάνετε. Αν δεν είσαστε απολύτως συνεπείς με τις προεκλογικές σας υποσχέσεις, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης λέει κάτι παραπάνω, προκειμένου να έρθει στην κυβέρνηση και έχει την ίδια στρατηγική.

Ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν, το εξής ζήτημα: Η βασική αντιπαράθεση που υπάρχει σήμερα μέσα στη Βουλή -και αυτό είναι το τραγικό- είναι ότι πλέον δεν είναι ούτε μνημονιακές - αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και αν θέλετε, μέχρι τις εκλογές του προηγούμενου Μάη, το «μνημονιακός - αντιμνημονιακός», παρότι για εμάς ήταν αποπροσανατολισμός και όχι ο πραγματικός διαχωρισμός, έστω, ήταν φορτισμένο από την πλευρά του λαού, με μία δικαιολογημένη καταδίκη των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων -κυρίως των μνημονίων, έτσι το έβλεπε ο λαός- και κατά κάποιο τρόπο είχε ένα αντικειμενικά -ανεξάρτητα τι έλεγαν οι δυνάμεις- προοδευτικό περιεχόμενο.

Σήμερα, η αντιπαράθεση μέσα στη Βουλή, με επικεφαλής από τη μια μεριά τη ΝΔ και από την άλλη το ΣΥΡΙΖΑ, έχει φορτιστεί με ένα άλλο περιεχόμενο. Παραμένει, βέβαια, «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» κλπ., κατά τη γνώμη μας, ως δευτερεύον στοιχείο, από τη στιγμή μάλιστα που έχει ξεκαθαριστεί ότι η καταδίκη του μνημονίου από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολιτική. Η πολιτική καταδίκη δεν λέει και τίποτα. Πανεύκολη είναι, σιγά. Είναι αυτονόητο. Βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτονόητα δεν υπάρχει μνημόνιο.

Υπάρχει μία κύρια αντιπαράθεση και είναι αρκετά οξυμένη και δεν θα έλεγα αντιπαράθεση για το πηδάλιο της κυβέρνησης - που βεβαίως και αυτή υπάρχει. Το πρόβλημα όμως που αφορά τον ελληνικό λαό, είναι ότι αυτή η αντιπαράθεση γίνεται γύρω από το ποια συνταγή βγάζει την Ελλάδα από την κρίση, βγάζει δηλαδή το κεφάλαιο, την καπιταλιστική οικονομία, από την κρίση της.

Αυτή η αντιπαράθεση γίνεται σήμερα και δεν είναι καθόλου πρωτότυπη. Και μάλιστα -να με συγχωρείτε που θα το πω- σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αντιγραφή των όσων συζητιούνται στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον και σε άλλα κέντρα. Κάποιες φορές μερικοί δεν αλλάζουν καν τις φράσεις για να φανεί ότι είναι και μια ελληνική πρωτοτυπία τα όσα λέγονται! Τι το καινούργιο έχει αυτή η αντιπαράθεση;

Απολύτως φυσιολογική είναι η αντιπαράθεση και έχουμε αναπαραγωγή και από την πλευρά της ΝΔ. Σαφώς η ΝΔ συντάσσεται αυτή τη στιγμή με την κυρίαρχη συνταγή. Βεβαίως, φέρνει τη σφραγίδα της Γερμανίας, της Γαλλίας -του συμβιβασμού των δύο- της Ολλανδίας κ.λπ. Τώρα, όμως, η Ολλανδία αρχίζει και ζητάει χαλάρωση των δημοσιονομικών δεικτών γιατί αρχίζει και έχει προβλήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συστρατευθεί με την άλλη συνταγή. Η ΝΔ λέει πρώτα θα έχουμε σφικτούς δημοσιονομικούς δείκτες για να έχουμε πλεονάσματα, για να έχουμε ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει όχι, πιο χαλαρούς δείκτες κι έτσι θα έρθει καλύτερα η ανάπτυξη.

Υπάρχουν επιμέρους διαφορές; Από τη σκοπιά του λαού, καμία. Για να ξεκαθαρίσουμε, βάζουμε το εξής ερώτημα: Οταν λέτε ανάπτυξη, ποιος θα κάνει τις επενδύσεις; Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, είτε ελληνικοί είτε ξένοι. Η κυβέρνηση λέει, απολύτως, ότι οι ιδιώτες θα κάνουν τις επενδύσεις και μάλιστα λέει ότι τους βάζει στη σειρά ο κ. Στουρνάρας -δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή αν το λένε κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί- και ότι υπάρχει συνωστισμός επενδύσεων. Θα το δεχθούμε. Εμείς δεν ξεκινάμε να πούμε: «Λέτε ψέματα». Αφού το λέτε, έτσι θα είναι...

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει: «Εγώ θα κάνω επιλογή, θα πάρω τους υγιείς επιχειρηματίες, αυτούς που εφαρμόζουν το νόμο». Ποιο νόμο; Τον εργατικό. Μα, θα είναι κορόιδα οι επιχειρηματίες να μην εφαρμόσουν το νόμο στην Ελλάδα! Τέτοιοι νόμοι που είναι, γιατί να μην τους εφαρμόσουν; Και μάλιστα αν καταφέρετε και μειωθούν παραπέρα οι εργοδοτικές εισφορές, μέχρι και να καταργηθούν, να καταργηθούν και οι συλλογικές συμβάσεις, γιατί δηλαδή να μην εφαρμόζουν το νόμο; Μια χαρά νόμοι είναι αυτοί για τους επιχειρηματίες, αλίμονο!

Και ο κ. Σάλλας βγαίνει και λέει «εμείς δεν θα δώσουμε δάνεια σε επιχειρήσεις που έχουν μαύρη εργασία»... Για σκεφτείτε, γιατί το λέει; Δεν τα λένε όλα αυτά τυχαία. Και μην πείτε, ανέντιμοι, ανήθικοι, έτσι και αλλιώς. Μιλάμε με όρους ηθικολογίας και όχι με ταξικούς όρους -ας το πω έτσι- της πραγματικής οικονομίας.

Το κράτος -λέει ο ΣΥΡΙΖΑ- θα κάνει συμπράξεις με τους ιδιώτες ή λέει ο κ. Σαμαράς ότι θα έρθουν και θα επενδύσουν. Εγώ δε θα πω πολλά. Να σας θυμίσω το εξής πράγμα: Πάμε στην περίοδο 1990-'93 -γιατί δεν άλλαξε τίποτα από πλευράς της λειτουργίας των νόμων της καπιταλιστικής αγοράς, χειρότεροι έγιναν αλλά δεν άλλαξε η κατεύθυνσή τους- και στην περίοδο 1994-1999. Το 1990 η Ελλάδα βρίσκεται σε ύφεση. Το να το πεις κρίση, αν το σκεφτεί κανείς σε σχέση με το τώρα, θα πει ότι είναι υπερβολικό. Στην ουσία όμως, τότε μπαίνει σε κρίση.

Τι στοιχεία έχουμε; Εχουμε υπερπαραγωγή που αρχίζει από το 1990 έως το 1993, πέφτει η βιομηχανική παραγωγή, ιδιαίτερα η μεταποίηση, πέφτει η αγροτική παραγωγή και αρχίζουν τα -πώς τα έλεγε ο κ. Μητσοτάκης, δε θυμάμαι- «μηδέν συν μηδέν, ίσον δεκατέσσερα».

Το 1994 έχουμε ανάκαμψη. Πώς φαίνεται η ανάκαμψη; Με βελτίωση του ρυθμού αύξησης του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και μάλιστα πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Αναπτύσσεται ο ρόλος της Ελλάδας στα Βαλκάνια, βελτιώθηκε ο όγκος των εμπορικών ανταλλαγών της Ελλάδας στη Βαλκανική, ελληνικά κεφάλαια και επιχειρήσεις έδρασαν εκεί με κέρδη, επεκτάθηκαν στις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης και με ορισμένα βαλκανικά κράτη έχουμε ενεργητικό, πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο.

Μονοπωλιακοί όμιλοι αναβαθμίζονται και ακολουθούν στρατηγική εξαγωγής κεφαλαίων, δημιουργούν νέες παραγωγικές μονάδες, φθάνουν μέχρι την Παρευξείνια ζώνη, αλλά και την Αίγυπτο. Διευρύνεται η δράση μικρομεσαίων επιχειρήσεων -όχι μόνο των μονοπωλιακών- στα Βαλκάνια, που βέβαια μόλις μπαίνουν τα μεγάλα κεφάλια, δεν αντέχουν, αυξάνονται οι δημόσιες επενδύσεις στις κατασκευές, οι ιδιωτικές επενδύσεις σε κατοικίες, διευρύνεται η χρηματοπιστωτική αγορά, ξένοι θεσμικοί επενδυτές προσελκύονται στην Ελλάδα, ενώ κεφάλαια που παράγονται στην Ελλάδα εξάγονται σε ξένα χρηματιστήρια.

Την ίδια ώρα, τα προβλήματα στη μεταποίηση παραμένουν -με ανάκαμψη- δηλαδή η φθίνουσα πορεία των βασικών κλάδων της, η κρίση στην αγροτική παραγωγή και επιδεινώθηκε ιδιαίτερα η κτηνοτροφία. Δεν είναι τυχαίοι οι μεγάλοι αποκλεισμοί των δρόμων. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις τότε ξεκινάνε. Την ίδια περίοδο έχουμε αύξηση της μονοπώλησης, ιδιωτικοποιήσεις, ευέλικτη αγορά εργασίας, μέτρα δηλαδή που προηγήθηκαν των μνημονίων. Γι' αυτό λέμε ότι το αντιμνημονιακό είναι κάλπικο, όσο και αν το μνημόνιο είναι δραματικό, γιατί σε σύντομο χρονικό διάστημα παίρνονται μέτρα που πρώτα παίρνονταν με βήμα σχετικά σημειωτόν.

Επίσης, επεκτάθηκε η εμπορευματοποίηση στην Παιδεία και στην Υγεία, χάνουν αγοραστική ικανότητα οι εργαζόμενοι, η αγοραστική ικανότητα πέφτει στις αρχές της δεκαετίας του '80 και τότε έχουμε τη διεύρυνση του λαϊκού δανεισμού για κατοικία και για μια σειρά άλλα πράγματα.

Σκεφθείτε, λοιπόν, τι θα γίνει εάν έχουμε ανάκαμψη με συνταγή κυβέρνησης ή ανάκαμψη με συνταγή ΣΥΡΙΖΑ -όταν έχουμε κρίση στη Ευρωζώνη- από τη στιγμή δηλαδή που στο τιμόνι κυρίαρχος θα είναι το μονοπώλιο.

Και για να ξεκαθαρίσω -επειδή χαμογελάτε- μήπως μπορείτε να μου πείτε εάν αναστέλλονται οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς, η τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους, η συγκέντρωση κεφαλαίου, ο νόμος του κέρδους με πολιτικές αποφάσεις. Αυτοί είναι νόμοι της οικονομίας! Αναστέλλονται με πολιτικές αποφάσεις; Και εμείς να είμαστε κυβέρνηση -δεν πάει να πάρουμε πολιτική απόφαση!...- αναστέλλονται; Πού θα επενδύσει ο επενδυτής; Εκεί που θα βγάλει το μέγιστο κέρδος.

Πάρτε υπόψη ότι θα επενδύσει σε τομείς που χρειάζονται ελάχιστη εργατική δύναμη. Αυτό, όμως, τον οδηγεί να σκέφτεται ότι πέφτει το μέσο ποσοστό κέρδους. Εδώ, έχετε δύο λύσεις και εσείς και οι σύμμαχοί σας. Ποιες είναι οι λύσεις; 'Η θα αφήσετε να πέσει το μέσο ποσοστό κέρδους, για να συγκρατηθεί η κατανάλωση, ή θα αυξηθεί το μέσο ποσοστό κέρδους και θα πέσει η κατανάλωση.

Αυτές τις αντιφάσεις πώς θα τις λύσετε; Με πολιτικές αποφάσεις; 'Η γεμίζοντας την πλατεία Συντάγματος με διαμαρτυρόμενους, που άλλοι θα λένε «Να καεί, να καεί...» και άλλοι θα λένε «Στηρίζουμε την κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση»;

Τέλος, βρέθηκε η λύση: «Η ενότητα του Νότου». Σας βάζω το ερώτημα: Ανταγωνισμοί δεν υπάρχουν στις χώρες του Νότου; Δεν υπάρχουν ανταγωνιστικοί όμιλοι και ανταγωνιστικά προϊόντα, ιδιαίτερα στο Νότο που έχει και ίδια προϊόντα; Μα, τι λέτε; Η ΝΔ, βεβαίως, εξαπατά το λαό -αλλά, εν πάση περιπτώσει, ο ελληνικός λαός πρέπει επιτέλους να βγάλει συμπεράσματα -και τον εκβιάζει και τον εκφοβίζει και θα πάρει και πιο αντιδραστικούς και αντιδημοκρατικούς νόμους, διότι δεν μπορεί να ελέγξει το λαό.

Αλλά και η εξαπάτηση του λαού με αυταπάτες γίνεται: Ο ένας με εκφοβισμό και ο άλλος κρύβοντας την πραγματικότητα. Δηλαδή, από δυο μεριές «καρότο και μαστίγιο». Ο ελληνικός λαός βρίσκεται «στα Τρίκαλα στα δυο στενά», αλλά δεν μπορεί να γίνει Σακαφλιάς ο λαός. Πρέπει να αποφασίσει τι θα γίνει.

Εξηγήστε μας, λοιπόν, την τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους, που ισχύει και για τις ελληνικές και για τις ξένες και για τις «έντιμες» και για τις «μη έντιμες» επιχειρήσεις, για όλες, πώς θα την αντιμετωπίσετε; Θα κάνουν επενδύσεις στη μεταποίηση ή θα κρατικοποιήσετε την κλωστοϋφαντουργία; 'Η μήπως θα πείτε στους εργαζόμενους: «Ξεσηκωθείτε και πάρτε τις επιχειρήσεις, όχι για αυτοδιαχείριση, αλλά κάντε τις κοινωνικές»; Μα, δεν υπάρχει άλλη λύση.

Με αυτήν την έννοια το ΚΚΕ, πραγματικά παλεύει για ό,τι μπορεί να περικοπεί ή να ανασταλεί. Ομως, δεν μειώνουμε τη σημασία της ταξικής πάλης. Της ταξικής πάλης, όχι της ταξικής συνεργασίας και της ταξικής υποταγής και της ελάσσονος αντίστασης, μέχρι να γίνουμε εμείς κυβέρνηση. Ε, λοιπόν, αυτός ο αγώνας θα πάει μέχρι τέλους, όχι για ανατροπή κυβέρνησης, διότι αυτός πρέπει να είναι μόνιμος στόχος, αλλά για ανατροπή εξουσίας. Το θεωρείτε δογματικό και ξεπερασμένο και εσείς, και εσείς, και εσείς και όλοι.

Ο λαός σε κάποια στιγμή, όταν καταλάβει ότι οι αυταπάτες τέλειωσαν, ότι δεν μπορεί να ζήσει όπως ζούσε, θα αξιοποιήσει τις ίδιες τις δυσκολίες του συστήματος. Οι δύο συνταγές δείχνουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να λύσει την κρίση, να την αντιμετωπίσει, όπως το έκανε πριν από είκοσι και τριάντα χρόνια. Μόνο που αυτή την αδυναμία του συστήματος η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα θέλουν να το βοηθήσουν να την ξεπεράσει.

Εμείς -να το πούμε καθαρά- την αδυναμία του συστήματος θέλουμε να τη διευρύνουμε. Αυτή είναι η σωτηρία του λαού. Απ' αυτήν την άποψη η απάντησή μας είναι: Λαϊκή Εξουσία.