Στην ουσία, δηλαδή, ενοχοποιείτε τον ελληνικό λαό για να δέχεται τα διλήμματά σας και να δέχεται την τρομοκρατία, το φόβο ότι αν δεν συμφωνήσει σε ό,τι αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, χάνεται... Δεν πρόκειται να απασχοληθώ και να εξηγήσω είτε με προσωπικούς είτε με ψυχαναλυτικούς όρους τι οδήγησε τον κ. Παπανδρέου να φέρει το θέμα του δημοψηφίσματος αιφνιδιαστικά στις Κάννες - άλλωστε εμάς δεν μας απασχολεί και τι γνώμη έχει η κ. Μέρκελ και τι ο Σαρκοζί ή πώς οι εταίροι μεταξύ τους φέρονται. Στην ουσία, σε σχέση με τα προβλήματα που έχει ο λαός, είναι παραπολιτικό ζήτημα. Αφορά, αν θέλετε, το κόμμα του, την κοινοβουλευτική ομάδα, το υπουργικό συμβούλιο. Εμάς ολίγον μας αφορά. Αυτό που είναι όμως ολοφάνερο, αυτή η κρίση, έτσι όπως εμφανίζεται σήμερα, η πολιτική, δεν οφείλεται στις τελευταίες ενέργειες του κ. Παπανδρέου. Οσο κι αν ήταν περίεργες και προκλητικές για το κόμμα του.

Eurokinissi

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της Βουλής

Αυτοί οι αγώνες, αυτές οι κινητοποιήσεις ανέδειξαν τη μεγάλη διάσταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εργαζόμενους, το λαό. Και η αντίθεση δεν είναι σήμερα μόνο με την πολιτική της κυβέρνησης. Εχει απομυθοποιηθεί - κι αυτό είναι κατάκτηση σήμερα του ελληνικού λαού - η ίδια η ΕΕ. Βεβαίως εμείς δεν θα κάνουμε όπως κάνουν τα άλλα κόμματα. Βγαίνει ο κ. Σαμαράς και λέει ο λαός θέλει εκείνο, βγαίνει το ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός λέει ο λαός θέλει αλλαγές... Ελεος! Και πάει και τα λέει και στις Βρυξέλλες και στις Κάννες... Βγαίνει ο Συνασπισμός και λέει είναι 153 βουλευτές κι όλος ο άλλος ο λαός...

Οχι! Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι σε αντίθεση, σαφώς δεν είναι ευθυγραμμισμένη σε ενιαία κατεύθυνση. Κι εμείς, όταν μιλάμε, λέμε τι συμφέρει το λαό να παλέψει και δεν προσπαθούμε να ισοπεδώσουμε τις όποιες διαφορετικές αντιλήψεις του λαού, αλλά λέμε καθαρά ότι πρέπει να υπάρξει λαϊκή πλειοψηφία, εργατική και των άλλων λαϊκών στρωμάτων με σαφή και ενιαία κατεύθυνση σήμερα. Εν πάση περιπτώσει αυτό είναι το υπόβαθρο της κρίσης και δεν θα υπήρχαν και διλήμματα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ αν δεν είχαν αυτή τη λαϊκή κατακραυγή, τη γνήσια, και που έχει λαϊκά χαρακτηριστικά. Και ξαναλέω, με ένα ριζοσπαστισμό, όχι αυτόν που θα θέλαμε εμείς αλλά εν πάση περιπτώσει που έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία σήμερα.

Ξεκαθαρίζουμε το εξής ζήτημα. Θέση μας είναι αυτή και θα την παλέψουμε μέσα στο λαό. «Οχι» σε καμία μεταβατική κυβέρνηση ή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Κι εδώ αποκαλύφθηκε και η ΝΔ και ο τακτικισμός της. Να ψηφίσουμε λέει τη δανειακή σύμβαση. Είναι η σύμβαση υπερπτώχευσης του ελληνικού λαού και καταστροφής ενός μέρους του κεφαλαίου, που χτυπάει κυρίως τις τράπεζες. Οχι κύριοι, δεν έχετε κανένα δικαίωμα πρώτα να ψηφίσετε τη σύμβαση και μετά να πάτε το λαό σε εκλογές. Λέει ο κ. Σαμαράς, για να φύγει ο φόβος μη δεν πάρουμε την 6η δόση...

Εμείς λέμε στον ελληνικό λαό, με αυτό το φόβο χρόνια, το μικρότερο κακό, μην έρθει η ΝΔ και μας στείλει στα Μακρονήσια, μη εκείνο μη το άλλο, να μπούμε στην ΟΝΕ για να μη μείνουμε απέξω, που θα γίνει σύγκλιση... Εδώ τώρα αυτός ο φόβος που τα κόμματα του ευρωμονόδρομου βάζουν στο λαό είναι η σύγχρονη νόθευση, νοθεία της λαϊκής θέλησης και η σύγχρονη τρομοκρατία. Και γι' αυτό δυναμώνει και ο αντικομμουνισμός. Εμείς λέμε στο λαό: Ξεπέρασε αυτούς τους φόβους! Διότι και μετά τις εκλογές θα σου πούνε πρέπει να δεχτείς αυτό, γιατί πάλι δεν θα πάρεις την 7η, την 8η και την 9η δόση... Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι μόνο ο φόβος της ΕΕ. Πλήρωσε τα χαράτσια, γιατί θα σου κόψουμε το φως, πλήρωσε το φόρο αλληλεγγύης στην ανεργία, γιατί θα σου κατασχέσουμε το σπίτι... Πού θα πάει αυτός ο φόβος; Και μιλάτε τώρα για την ελευθερία του λαού και τη δημοκρατία;.. Υπάρχουν και οι νοσταλγοί του Μανιαδάκη, του Μεταξά, οι χειροκροτητές του, αλλά κυρίως αυτό που υπάρχει σήμερα είναι η νόθευση της λαϊκής θέλησης με φόβους όχι μόνο ιδεολογικούς αλλά και πραγματικούς. Αξιολόγηση, απόλυση κλπ. Υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα από την ανεργία;

Λοιπόν, κυβέρνηση υπηρεσιακή, δεν θα ψηφίσει κανένα νόμο, όπως είναι η υπηρεσιακή, μπορεί να είναι και η ίδια η κυβέρνηση και στα βασικά υπουργεία να μπουν υπηρεσιακοί. Θα προχωρήσει στη διεξαγωγή των εκλογών και τίποτα άλλο. Η δανειακή σύμβαση, εμείς έτσι θα δώσουμε τη μάχη των εκλογών, πρέπει να καταψηφιστεί. Δεν κρύβουμε τη θέση μας, εμείς δεν λέμε μεσοβέζικα.

Τώρα πραγματικά τίθεται το ζήτημα μέσα ή έξω, όχι από την Ευρωζώνη, μέσα ή έξω από την ΕΕ. Βεβαίως, όχι απομονωμένο αυτό. Γιατί, να σας πω κάτι; Ηγγικεν η ώρα να πετάξουν, οι ίδιες οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ, να βγάλουν απέξω χώρες. Εμείς δεν θέλουμε να μας διώξουν, θέλουμε να φύγουμε με τη θέλησή μας. Με την απόφαση του ελληνικού λαού και βεβαίως μόνο τότε μπορεί η αποδέσμευση από την ΕΕ να λειτουργήσει φιλολαϊκά, όταν υπάρχει λαϊκή διακυβέρνηση, λαϊκή εξουσία κι όταν - να το πω θέλετε επιστημονικά, θέλετε λαϊκά - τα μέσα παραγωγής, ο πλούτος που έχει διαμορφωθεί σ' αυτή τη χώρα περάσει στα χέρια του λαού. Διαφορετικά, όταν τα μονοπώλια κυριαρχούν παντού, και έξω από την ΕΕ να είσαι... Μια σειρά χώρες είναι έξω από την ΕΕ, γλύτωσαν από την κρίση;

Επιτρέψτε μου λοιπόν να σταθώ σε ορισμένα καινούργια στοιχεία που υπάρχουν σήμερα στην κρίση και με ποια έννοια: Είναι εύκολο για τα κόμματα που αντιπολιτεύονται το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, αλλά δεν έχουν αυτό που λέμε θέση για ανατροπή του καπιταλισμού με όρους λαϊκής παρέμβασης κλπ., βεβαίως, είναι εύκολο να κάνουν κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση χρησιμοποιώντας τις σύμφυτες αντιφάσεις που έχει το καπιταλιστικό σύστημα. Προσωπικά, στη συνάντηση που είχα με τον κ. Παπανδρέου, του είπα δεν σου κάνουμε κριτική για τις αντιφάσεις που έχει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, σου κάνουμε κριτική γιατί το στηρίζεις. Οχι απλώς μόνο κριτική, έχουμε πόλεμο!

Για, λοιπόν, να δούμε ορισμένα τέτοια ζητήματα. Τι υπάρχει σήμερα; Η Ελλάδα είναι με το δημοψήφισμα που τρομοκράτησε την Μέρκελ και τον Σαρκοζί; Σοβαρά; Ας μην υπερβάλουμε. Δεν συμφωνούμε με το δημοψήφισμα μέσω - έξω, ευρώ - δραχμή κλπ. αλλά δεν είναι αυτό και δεν το λέω για να δικαιολογήσω τον κ. Παπανδρέου. Αυτό που υπάρχει είναι η προϊούσα κρίση σε όλη την Ευρωζώνη. Εχει εντείνει, πώς να πω, τις διαιρέσεις μεταξύ τους, τους ανταγωνισμούς, ακόμα δημιουργείται βάση και διάσπασης της Ευρωζώνης. Δύο πόλοι υπάρχουν, ο ένας της Γερμανίας με τις χώρες που έχει, που ας πούμε είναι πιο ισχυρά ανεπτυγμένες, κυρίως από τις εξαγωγές έχουν ορισμένα αποθεματικά, και ο άλλος είναι ο Σαρκοζί με τις μεσογειακές χώρες του Νότου, που έχουν χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης και αυτή τη στιγμή περνάνε πιο οξυμένη κρίση. Ηδη αυτή τη στιγμή, πείτε μου, αναφέρεται, γίνεται μία συζήτηση ότι πρέπει να φύγουνε χώρες από την Ευρωζώνη; Και μάλιστα είπαν τώρα, όποια φύγει από την Ευρωζώνη θα φύγει και από την ΕΕ... Εμείς ξέρετε τι λέμε στο λαό; Αξιοποίησε και αυτή την κατάσταση, αλλά θα φύγεις με τη δική σου θέληση και με τη δική σου προοπτική. Ενα αυτό.

Δεύτερο, και αυτό, αν θέλετε, κατά τη γνώμη μας έχει σχέση και με τις περίεργες ενέργειες του κ. Παπανδρέου. Δεν μπαίνω στη θέση πόσο συλλογικά λειτούργησε. Αυτό θα το κρίνει το κόμμα του. Είναι φανερό, δεν υπάρχει μόνο όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες στην ΕΕ, δεν είναι απλώς λυκοσυμμαχία. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια σειρά σοβαρά στοιχεία που δείχνουν ότι σπάει η συνοχή της ίδιας της αστικής τάξης της χώρας μας, αλλά και στις άλλες χώρες. Ολη αυτή η λεβέντικη ομιλία του κ. Παπανδρέου εναντίον των τραπεζών τι δείχνει; Αυτό δείχνει.

Εχει σπάσει η συνοχή ανάμεσα στο βιομηχανικό κεφάλαιο, το εμπορικό κεφάλαιο, το τραπεζικό κεφάλαιο. Παρά το γεγονός ότι διαπλέκονται μεταξύ τους, παρά το γεγονός ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το εμπορικό, την εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας δεν μπορεί να την εισπράξει αν δεν πουλήσει εμπορεύματα, όπως ούτε το βιομηχανικό κεφάλαιο μπορεί να ζήσει χωρίς το χρηματοπιστωτικό σύστημα - άλλωστε και οι τράπεζες έχουν και επενδύσεις στις βιομηχανίες - γιατί έτσι είναι.

Αλλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν μια σχετική στενότητα ρευστού χρήματος ή βγάζουν τα χρήματα και έτσι μέσω των τραπεζών πραγματοποιείται και εμπόριο χρήματος, που μου αρέσει ότι δε σας αρέσει το εμπόριο χρήματος, μα είναι συστατικό στοιχείο του τραπεζικού συστήματος. Δεν έγιναν οι τράπεζες για να παίρνουμε εμείς στεγαστικά δάνεια, αυτό είναι παρεμπιπτόντως. Ούτε οι τράπεζες βγάζουν τα τεράστια κέρδη από τα στεγαστικά μας δάνεια. Μη λέμε τέτοια... Εδώ πια έχει διαστρεβλωθεί η αντικειμενική πραγματικότητα. Αλλο η διαφορά, η ιδεολογική και η πολιτική. Δηλαδή οι τράπεζες δεν έχουν μετοχές σε βιομηχανίες; Δεν μπαίνουν μέσα στον παραγωγικό τομέα;

Βεβαίως, εδώ που τα λέμε, οι τράπεζες, ειδικά στην Ελλάδα, ωφελήθηκαν πάρα πολύ από την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ, έβγαλαν - με συγχωρείτε - τα "άντερά" τους και ήρθε τώρα η ώρα κάτι να δώσουν. Και αντιδρούν. Σε άλλη χώρα, στη Γερμανία αντιδρούν οι βιομήχανοι. Ανάλογα ποιο τμήμα του κεφαλαίου. Αυτά τώρα τι είναι; Λεβέντικος Παπανδρέου απέναντι στο τραπεζικό κεφάλαιο και προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η σύμβαση που έκλεισε στρέφεται εναντίον συμφερόντων; Οταν σπάει η συνοχή της αστικής τάξης μπορεί να έχεις μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μια της ΝΔ αύριο, από αυτές τις ενωτικές που θέλετε να κάνετε, που να είναι στο πλευρό μιας μερίδας συμφερόντων εναντίον των άλλων.

Το σπάσιμο συνοχής της αστικής τάξης έκανε, αν θέλετε, την κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου προσωπικά να χάσει και τον μπούσουλα... Αυτά τώρα είναι πολύ προσωπικές εκτιμήσεις που δήθεν ήθελε να κρατήσει τη θέση του κλπ. Αυτά δεν μας ενδιαφέρουν. Εχασε τον μπούσουλα...

Τρίτο ζήτημα: Για πρώτη φορά, αν θέλετε, με εξαίρεση το 1929-'31 - και μάλλον δεν υπάρχει ταύτιση - για πρώτη φορά, ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του '70, η ανάκαμψη και όπου υπάρχει κρίση είναι αναιμική και παραμένουν τα προβλήματα της κρίσης - ανεργία, φτώχεια, σε μεγάλο βαθμό και την περίοδο της ανάκαμψης. Είναι δύσκολη η διαχείριση της κρίσης. Αυτά όλα δημιουργούν καταστάσεις και αυτό βέβαια κάνει και τον κ. Σαμαρά να λέει "πρέπει να συνεργαστούμε", το ΠΑΣΟΚ να θέλει τη συνεργασία - τώρα εδώ η φασαρία είναι ποιος θα είναι πρωθυπουργός, ποιος θα είναι υπουργός κλπ. Αυτή είναι η ουσία. Και στην ουσία, όλα τα κόμματα μέσα στη Βουλή, πλην ΚΚΕ, σε τελευταία ανάλυση τα επιχειρήματά τους είναι ότι η στάση της κυβέρνησης ή της χτεσινής ή της σημερινής, δημιουργεί προβλήματα στην Ευρωένωση. Μα η Ευρωένωση παραδέρνει από τέτοια προβλήματα, που η Ελλάδα δεν είναι και τόσο που μπορεί να της κάνει. Αυτό που θέλουν είναι να κερδίσουν γενικά μέτρα για την Ιταλία κλπ.

Και εδώ δεν αποκλείω - δεν έχω στοιχεία, εκτίμηση κάνω - ο κ. Παπανδρέου να ενεπλάκη μέσα στις αντιθέσεις από τη μια μεριά του Ατλαντικού και απ' την άλλη. Διότι εδώ η Ευρωζώνη, ενώ οι ΗΠΑ ποτέ δεν ήθελαν την ΕΕ έτσι - την ήθελαν όσο ήταν το σοσιαλιστικό σύστημα - τώρα δεν την ήθελαν, αλλά τώρα είναι οικονομικά εξαρτημένες από την ΕΕ. Εχουν σχέση, και οι οικονομικές τους σχέσεις έχουν στασιμότητα, και σου λέει, είναι κι εξαρτημένες από την Κίνα, και επομένως, σου λέει, κάτσε μην ταραχθεί και εντελώς η Ευρωζώνη, κάτσε να δω τι θα γίνει...

Δε θέλω να φέρω στοιχεία - αν θέλετε, το στοιχείο που έχουμε, όλοι εσείς οι εραστές της Ευρωένωσης, που ποτέ δεν πρόκειται να γίνει η Ευρώπη των λαών αυτή, έχει αυτήν τη στιγμή, και θα την έχει και προοπτικά, γιατί αν θέλετε είναι ο πιο παλιός καπιταλισμός στην Ευρώπη, έχει αρχίσει και χάνει τη δυναμική του, τα πλεονεκτήματα που είχε απέναντι στα πλεονεκτήματα που έχει ο ανερχόμενος ισχυροποιημένος καπιταλισμός στην Κίνα, στην Ινδία, στην Τουρκία, στη Ρωσία και στη Βραζιλία. Τα πράγματα, δηλαδή, είναι πολύ πιο βαθύτερα και δεν μπορεί να ερμηνεύονται με τις κινήσεις, τι έκανε ο Παπανδρέου, τι έκανε ο ένας, πώς το είπε ο άλλος κλπ.

Βεβαίως, ένας τρόπος είναι ν' ανανεωθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας και το πολιτικό σκηνικό. Είμαστε πεπεισμένοι η πρόταση της ΝΔ και αν περάσει και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ, δεν ξέρω, εγώ λέω οι προτάσεις, ενδιαφέρονται για μια ανανέωση του πολιτικού σκηνικού και, δυστυχώς, αυτό είναι και η κυρίαρχη άποψη μέσα στη Βουλή. Είτε θα λέγεται κεντροαριστερά, είτε προοδευτική, είτε δεν ξέρω τι, από τη στιγμή που ο στόχος σου είναι ν' ανακτήσουν οι τράπεζες το κοινωνικό τους πρόσωπο ή να γίνει ανάπτυξη και αναδιανομή - αλλά τι σημαίνει ανάπτυξη; Ανάπτυξη υποταγμένη στα κέρδη των μονοπωλίων και μάλιστα σε συνθήκες που στον παλιό καπιταλιστικό κόσμο της Ευρώπης - να το πω έτσι - δεν πρόκειται ν' αποκτήσει ποτέ τους ρυθμούς ανάπτυξης που είχε πριν. Τέλειωσαν και οι παραχωρήσεις...

Για να ξεκαθαρίσουμε. Εμείς αυτήν τη στιγμή απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό. Και θα είναι κρίμα αν ο λαός δεν πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Στις εκλογές, αν είναι νωρίς - και πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο νωρίς - και στην πορεία.

Τι σημαίνει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του; Σημαίνει να επιταχυνθεί η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Και να το πούμε καθαρά: Χωρίς τους εργατοϋπάλληλους και χωρίς το χώρο της βιομηχανίας και γενικότερα τη μισθωτή εργασία, αν δεν επέλθει εκεί ανάκαμψη, δεν θα υπάρχουν αποτελέσματα. Θα κυριαρχήσουν, αν θέλετε, οι αυταπάτες και η στενότητα αντίληψης εκείνων των μεσοστρωμμάτων, που έσπασε η συμμαχία τους με την αστική τάξη και τα κόμματά τους. Εν πάση περιπτώσει, κι αν θέλουμε να έχουμε μια πλατιά κοινωνική λαϊκή συμμαχία, το κίνημα από εκεί, εκεί που γίνεται η παραγωγή, εκεί που υπάρχει το εμπόριο, εκεί που υπάρχουν οι παλιοί κι οι σύγχρονοι κλάδοι κλπ κλπ.

Και δεν είναι μόνο ο αριθμός των απεργιών και των κινητοποιήσεων, είναι και η κατεύθυνση, με ποιο στόχο. Κι εμείς θεωρούμε, ότι ήρθε η ώρα το μαζικό κίνημα χωρίς να ταυτιστεί - και δεν μπορεί να ταυτιστεί με τις θέσεις ενός κόμματος - πρέπει να έχει άποψη για το τι είδους πολιτική εξουσία θέλει. Πρέπει να έχει άποψη για το αν η Ελλάδα θα είναι μέσα ή έξω από την ΕΕ, πρέπει να έχει άποψη για το τι θα γίνει με τα μέσα παραγωγής. Αυτό δε σημαίνει υποχρεωτική ταύτιση, και ούτε μπορεί όλο το μαζικό κίνημα να ταυτιστεί, παραδείγματος χάριν, με το ΚΚΕ. Αλλά σε συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι η λύση.

Τέλος, θέλω να υπογραμμίσω και το εξής πράγμα. Σε συνθήκες κρίσης, επειδή διευρύνονται τα στρώματα και οι δυνάμεις που είναι δυσαρεστημένα και θίγονται - εδώ θα θιγεί και ένα τμήμα μεσαίων στρωμάτων, ανώτερων μεσαίων στρωμάτων και κάποιοι επιχειρηματίες θα καταστραφούν - βγαίνει στον αφρό και ό,τι καλό έχει μέσα ο λαός, αλλά βγαίνει και η σαπίλα. Και πρέπει να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα. Δεν θα μείνετε μόνο σ' αυτά. Ο αντικομμουνισμός θα οξυνθεί. Και ξεκαθαρίζω. Οταν λέμε αντικομμουνισμό - ούτε έχουμε μανία καταδιώξεως - δεν εννοούμε τη ριζική αντιπαράθεση προς το ΚΚΕ.

Οταν η επέτειος του "ΟΧΙ" συνδέεται με το "ΟΧΙ" του Μεταξά, του δικτάτορα Μεταξά, αυτό είναι απαράδεκτο. Κι αυτό γίνεται και μέσα στα σχολεία. Να σας πω κάτι; Εγώ αισθάνομαι πραγματικά την ανάγκη κι εμείς οι κομμουνιστές να κάνουμε και λίγο την αυτοκριτική μας. 28η Οκτωβρίου δεν είναι να πας να χαλάσεις την παρέλαση. Πού είναι οι τόποι των διαδηλώσεων; Εκεί που σκοτώσανε την Σταθοπούλου, εκεί που σκοτώσανε τους 200 της Καισαριανής, που τους παρέδωσαν οι Μανιαδάκηδες, οι Μεταξάδες και όλοι αυτοί στους Γερμανούς κι από κει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης... Βεβαίως! Και μπορούσαμε πραγματικά την 28η Οκτωβρίου να δοθεί το πραγματικό νόημα. Και φτάσαμε εδώ, η 28η Οκτωβρίου να έχει ταυτιστεί με τον Μεταξά. Κι οι παρελάσεις τέτοιο πνεύμα αποπνέουν, κυριολεκτικά μούχλα!

Και να μου το θυμηθείτε - το λέω σε σας του ΠΑΣΟΚ - ό,τι έπαθε ο Ανδρέας Παπανδρέου με κάτι κολεγιές που είχε, θα πάθετε κι εσείς τα ίδια μ' αυτές τις κολεγιές που έχετε. Αλλά θα τα πάθετε εσείς, όχι εμείς. Εμείς είμαστε πολιτικοί αντίπαλοι, εγώ μιλάω για τις κολεγιές. Δεν είμαστε κολεγιά του ΠΑΣΟΚ εμείς. Και αυτή τη στιγμή κάνετε τα στραβά μάτια μπροστά πραγματικά σε τέτοια φαινόμενα, που έχουν σχέση με βρώμικο αντικομμουνισμό, με τον αντικομμουνισμό που πλήττει το λαό, και λέω πως λίγο ακόμα και θα βάζετε τα σχολεία να περνάνε μπροστά από τον Μεταξά, για το "ΟΧΙ" του γερμανόφιλου Μεταξά».

Τι κοινό μπορεί να έχει το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ, που οργανώνει την τάξη για μάχη με τα μονοπώλια, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό, με ένα κόμμα, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ξανά και ξανά διακηρύσσει ότι πόθος και μεράκι του είναι να συμβάλει στη σταθεροποίηση του συστήματος, να υπερασπίσει την ΕΕ, να ενισχύσει τον «κοινωνικό διάλογο», τον αφοπλισμό δηλαδή των εργατών;

Προσπερνώντας το προφανές, ότι δε γίνεται να βρεθούν μαζί ένας που παλεύει για έξοδο από την ΕΕ κι ένας που παλεύει για να γίνει πιο ισχυρή η ΕΕ, ο Λαφαζάνης επικαλέστηκε κινδύνους για τη χώρα. Ο,τι, δηλαδή, επικαλείται στο σύνολό του ο αστικός πολιτικός κόσμος, φορτώνοντας με ενοχές την εργατική τάξη, που δήθεν δε σκέφτεται το καλό της χώρας όταν απεργεί, διαδηλώνει και ζητά να πληρώσει η πλουτοκρατία για το χρέος της.

Κατανοητή η αγωνία των οπορτουνιστών να έχουν ρόλο στο παιχνίδι της διακυβέρνησης. Ο κυβερνητισμός είναι συστατικό τους. Ας ψάξουν να βρουν δικαίωση στο στρατόπεδο που ανήκουν. Το ΚΚΕ αγωνίζεται και οργανώνει τους εργαζόμενους, τη λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή των αστών που στηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

MotionTeam

Διέξοδο στο λαό μπορεί να δώσει η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η ήττα της πολιτικής της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας

Ο ελληνικός λαός πρέπει «να απορρίψει τους εκβιασμούς της αστικής τάξης» και «να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αστική τάξη», τόνισε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Σπύρος Χαλβατζής. Πρόσθεσε πως «οι δυσκολίες οφείλονται στο ότι εδώ υπάρχει ένα συγκροτημένο ταξικό λαϊκό κίνημα», το οποίο αντιπαλεύει τις συνέπειες της κρίσης και «βάζει πλώρη για την ανατροπή συνολικά της αντεργατικής πολιτικής και ενός λαϊκού μετώπου που θα ανατρέψει αυτό το σύστημα».

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα, επισήμανε ότι «δρομολογούνται κυβερνητικές αλλαγές. Το κύριο για το ΚΚΕ είναι τι συμφέρει τους εργαζόμενους και το λαό», τονίζοντας πως «ό,τι αλλαγές και να γίνουν στο ΠΑΣΟΚ ή γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», αυτή «θα είναι πιο σκληρή, πιο ανελέητη και θα επιτίθεται με πιο βάρβαρα μέτρα στο λαό».

«Το σύνθημα κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας είναι επίκαιρο», συνέχισε ο Σπύρος Χαλβατζής, ζητώντας «ο λαός με την πάλη του να διακόψει κάθε προσπάθεια των αστών πολιτικών να δημιουργήσουν σχήματα εθνικής συνεννόησης» και επισημαίνοντας πως «εδώ πρωτοστατεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο μαζί με το ελληνικό», πρόκειται για έναν εκβιασμό «στον οποίο μετέχει ολόκληρος ο ευρωενωσιακός μηχανισμός. Είναι μόνη της η ΕΕ; Οχι. Μαζί και τα αστικά κόμματα». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ είπε ότι «η ΝΔ αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση. Αυτό δείχνει την υποκρισία για τη μη ψήφιση του μνημονίου και δείχνει ένα πρόσωπο πραγματικό, ότι είναι ένα κόμμα της πλουτοκρατίας».

Συνολικά ο Σπύρος Χαλβατζής ανέφερε πως «διέξοδος δεν υπάρχει για το λαό, όσο κυριαρχούν τα κόμματα του κεφαλαίου» γι' αυτό και είναι «πιο επίκαιρη η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα βάλει το λαϊκό πλούτο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών». Οπως είπε, «ο εργαζόμενος λαός δε χρειάζεται ούτε δημοψήφισμα ούτε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Αυτό που χρειάζεται είναι εκλογές τώρα και ταυτόχρονα λαϊκή οργάνωση παντού». Κάλεσε, τέλος, τους εργαζόμενους «να αποστασιοποιηθούν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να προχωρήσουν σε συμπόρευση με το ΚΚΕ».

Για προσπάθειες εκτόνωσης και εγκλωβισμού του λαϊκού κινήματος μίλησε ο Γιάννης Γκιόκας. Είπε ότι «η λαϊκή συναίνεση που επιδιώκεται έχει ένα βασικό στόχο. Να πάρει ο λαός στις πλάτες του την ευθύνη για μια πολιτική που θα συνεχιστεί με πιο σφοδρό τρόπο με τη νέα δανειακή σύμβαση». Οπως ανέφερε, «αυτή η δανειακή σύμβαση είναι ο κοινός παρανομαστής όλων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και όλων των κομμάτων που στηρίζουν αυτή την πολιτική και αυτόν το δρόμο ανάπτυξης» και «το μόνο τους μέλημα είναι πώς θα εφαρμοστεί αυτή η πολιτική απρόσκοπτα». Οσον αφορά τις διεργασίες που εξελίσσονται, ο Γ. Γκιόκας επισήμανε ότι κυοφορείται «ένας κυβερνητικός μηχανισμός με μία επιδίωξη: Να εκτονώσει τη λαϊκή αγανάκτηση για να τσακίσει το λαϊκό κίνημα».

Τις «τεράστιες, πολύ σοβαρές δυσκολίες που έχει το σύστημα» επισήμανε ως ρίζα των πολιτικών εξελίξεων ο Νίκος Καραθανασόπουλος, αναφέροντας ότι «η αστική τάξη δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Είναι μια κρίση η οποία βαθαίνει και επεκτείνεται. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στο αστικό πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα και αλλού. Πάρτε παράδειγμα την Ιταλία και την πολιτική κατάσταση εκεί. Είναι ένα πρόβλημα που το διευρύνει και το οξύνει ακόμα περισσότερο η οργανωμένη πάλη του λαού, οι ταξικοί αγώνες». Τόνισε ακόμα ότι «θεωρούμε ως ΚΚΕ ιερή υποχρέωση του λαού να αξιοποιήσει το κάθε ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, να διευρύνει αυτό το ρήγμα».

Ο λαός με την πάλη του «πρέπει να αποκρούσει την επίθεση που δέχεται στη ζωή του, αλλά και να αμφισβητήσει στην πορεία και να ανατρέψει το ίδιο το σύστημα», σημείωσε ο Θόδωρος Ιγνατιάδης. Τόνισε ότι πρέπει «να αποδυναμώσει όλα τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας προκειμένου να καταφέρει πλήγματα στο πολιτικό της σύστημα. Αυτή η πορεία είναι ο λαϊκός μονόδρομος, ο μονόδρομος της εργατικής τάξης, όλου του εργαζόμενου λαού και όχι η υποταγή».

Τις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις σχολίασε ο Αντώνης Σκυλλάκος, σημειώνοντας ότι «καμία από τις προτάσεις δεν έχει σχέση με υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά το ξεπέρασμα κρίσης με χαντάκωμα του λαού. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η συζήτηση για κυβερνήσεις εθνικής ενότητας ή εθνικής σωτηρίας σε εισαγωγικά, είναι σωτηρία του κεφαλαίου και όχι του λαού». Συνολικά επισήμανε πως «όλα τα κόμματα που υπηρετούν την πλουτοκρατία» στοχεύουν στο «να δεχθούμε τη σύμβαση με όλες τις συνέπειες» αναρωτώμενος αν γίνεται «να εισπράξουμε μόνο χρήματα χωρίς συνέπειες για το λαό;» και αν «θα κουρευτούν οι τράπεζες χωρίς ανταλλάγματα».

Στη χτεσινή της ομιλία στη Βουλή, η Ντ. Μπακογιάννη είπε ότι «εμείς, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, που έχουμε ευρωπαϊκή προοπτική, πρέπει να εξασφαλίσουμε την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου», προσθέτοντας ότι «αν αυτή η συναίνεση δεν επιτευχθεί, εμείς οι 300 θα είμαστε υπόλογοι στην Ιστορία»... Η άμεση αντίδραση των βουλευτών του ΚΚΕ προκάλεσε την αντικομμουνιστική κορόνα της Ντ. Μπακογιάννη ότι «το ΚΚΕ θέλει να φέρει την εποχή του Στάλιν πίσω στην Ελλάδα και δεν τον λέτε καθαρά. Εγώ δεν είμαι νοσταλγός της εποχής του Στάλιν»...

Δεν μας εκπλήσσει ο αντικομμουνισμός της κας Μπακογιάννη. Οταν είσαι «όπου σταθείς και όπου βρεθείς», ουσιαστικά η συνείδηση και η φωνή της αστικής τάξης, φυσικό είναι να ξέρεις και πού βρίσκεται ο πραγματικός αντίπαλος της εξουσίας της τάξης που είσαι ταγμένος να υπηρετείς. Φυσικό επίσης είναι, αφού δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις με πολιτικό λόγο το Κόμμα που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, να ρίχνεις «ασύμμετρες» κορόνες. Επιβεβαιώνει και με αυτόν τον τρόπο την αδυναμία και το φόβο μπροστά στην οργανωμένη δύναμη του λαού, που μπορεί με τη δράση του να σφραγίσει τις εξελίξεις και να ανοίξει το δρόμο της δικής του εξουσίας.

Eurokinissi

Από τη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή

Στη συζήτηση, ανέφερε, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, δεν πρέπει να αποκλειστεί η συζήτηση κανενός θέματος, ούτε η δική του πρωθυπουργική θέση, αφού, όπως δήλωσε, «δεν είμαι γαντζωμένος στην καρέκλα και ούτε με ενδιαφέρει να επανεκλεγώ». Ας συζητήσουμε όλα τα θέματα, ακόμα και τη σύνθεση της κυβέρνησης, είπε και ισχυρίστηκε ότι δεν είναι υπεύθυνη θέση να παραιτηθεί η σημερινή κυβέρνηση. Το κυβερνητικό σχήμα αυτό, συνέχισε, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης στη σημερινή κυβέρνηση, πρέπει να διασφαλίσει την εφαρμογή της δανειακής σύμβασης με την τρόικα και μετά να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές, αφού, όπως είπε, η παραίτηση της κυβέρνησης, όπως ζητάει ο Αντ. Σαμαράς, οδηγεί σε ακυβερνησία.

Ο Γ. Παπανδρέου, περιχαρής, είπε ότι οι πρωινές δηλώσεις του προέδρου της ΝΔ δημιούργησαν θετικές αντιδράσεις στο εξωτερικό και τόνισε απευθυνόμενος στον Αντ. Σαμαρά ότι εάν «είναι να συνεργαστούμε» θα πρέπει «να χτίσουμε ένα κλίμα διαλόγου μεταξύ μας». Τον καλώ, είπε, να επανέλθει στη συζήτηση στην Ολομέλεια και να αρχίσουμε άμεσα τη συζήτηση για μια κυβέρνηση ευρύτατης σύνθεσης.

Την αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, ανακοίνωσε, με την ολοκλήρωση της ομιλίας του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντ. Σαμαράς. Παρά την αποχώρηση, οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα προσέλθουν στη διαδικασία της ψηφοφορίας, αφού, σύμφωνα με τον Κανονισμό, απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία επί των παρόντων βουλευτών και όχι των 300. Στο διά ταύτα, ο Αντ. Σαμαράς ήταν αποκαλυπτικός στην τοποθέτησή του, ξεκαθαρίζοντας ότι ζητά προσωρινή κυβέρνηση, η οποία θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, αφού, όμως, πρώτα ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση που προέκυψε από τη Σύνοδο Κορυφής, με την οποία δήλωσε ότι συμφωνεί.

Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι είναι υπέρ της ομαλότητας και «ομαλότητα σημαίνει εκλογές άμεσα, στις επόμενες 6 εβδομάδες αν είναι δυνατόν», προκειμένου «να φύγει κάθε αβεβαιότητα για τη δανειακή σύμβαση και την 6η δόση του δανείου», αφού, όπως είπε, «αν παραμεληθούν αυτές οι δύο παραλυτικές αβεβαιότητες η χώρα μπορεί να πάει σε εκλογές και ο κόσμος να ψηφίσει απαλλαγμένος από το φάσμα του τρόμου». Τόνισε, επίσης, ότι «ζητώ από τον κ. Παπανδρέου να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και να διευκολύνει τις εξελίξεις» με μία «προσωρινή μεταβατική κυβέρνηση που θα φέρει ομαλότητα και εκλογές».

Επιδεικνύοντας σαφέστατη συναίνεση στα αντιλαϊκά μέτρα που δρομολογήθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής, ο Αντ. Σαμαράς τόνισε πως ο πρωθυπουργός «λέει ότι όλα τα έκανε για να εξασφαλίσει τη συναίνεση Σαμαρά», ξεκαθαρίζοντας πως «αποδέχομαι τη δανειακή σύμβαση ως αναπόφευκτο», αφού «από τις 27 Οκτωβρίου, την ημέρα που ανακοινώθηκε το "κούρεμα", είχα πει ότι εκεί που έφερε τα πράγματα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το "κούρεμα" ήταν αναπόφευκτο», ενώ «τώρα ο κ. Παπανδρέου λέει ότι γύρισε τον κόσμο για να εξασφαλίσει τη συναίνεσή μου».

Για να κοροϊδέψει το λαό, ο Αντ. Σαμαράς επιχείρησε να αποσυνδέσει τη δανειακή σύμβαση από τα επικείμενα νέα αντιλαϊκά μέτρα, υποστηρίζοντας πως είναι «άλλο πράγμα η δανειακή σύμβαση, δηλαδή το πώς θα δανειζόμαστε, από τα μέτρα που τη συνοδεύουν», προσθέτοντας πως «οι αντιρρήσεις με το μείγμα της πολιτικής παραμένουν ακέραιες». Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, δήλωσε ότι «δεν πρόκειται να δεχθώ το σύνολο της πολιτικής που έχει εφαρμοστεί (...) θα δεχθώ όσα ανακοινώθηκαν στις 27 Οκτωβρίου», ενώ «δέχομαι τη δέσμευση της Ελλάδας στην εκπλήρωση των στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής».

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο Αντ. Σαμαράς εξαπέλυσε προσωπική επίθεση στον πρωθυπουργό, λέγοντας ότι «ο κ. Παπανδρέου λέει ψέματα με απίστευτη ευκολία», αναφέροντας ως παράδειγμα το ότι «δε δέχθηκα κυβέρνηση μακράς διαρκείας», αλλά «κυβέρνηση λίγων εβδομάδων με επικεφαλής πρόσωπο κοινής αποδοχής». Σημείωσε ότι ο πρωθυπουργός «κάνει πως δεν καταλαβαίνει τι του είπα», τονίζοντας πως «ζήτησα την παραίτηση του κ. Παπανδρέου, ώστε να πάει η χώρα σε εκλογές σε συνθήκες ομαλότητας. Αν κατάλαβε ότι θέλω να συγκυβερνήσω μαζί του, κατάλαβε λάθος».

Με μια θεατρινίστικη ομιλία, μικρότερη του ενός λεπτού, εμφανίστηκε στη Βουλή ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης, ο οποίος ανέφερε ότι το πολιτικό σύστημα «βρίσκεται στο καθεστώς της παράνοιας», προσθέτοντας τη φράση «σώστε την Ελλάδα, σώστε την Ελλάδα, σώστε την Ελλάδα. Οι καιροί ου μενετοί».

Κριτική για το μέγεθος περικοπής του χρέους στη συμφωνία της τελευταίας Διάσκεψης Κορυφής, άσκησε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης, αναφέροντας πως «ούτε 50 δισ. δε θα "κουρευτούν" τελικά. Είναι συμφωνία του αέρα, είναι άνθρακας ο θησαυρός που θα συνοδευθεί με νέο μνημόνιο και όρους επιτροπείας». Παράλληλα, κάλεσε εκ νέου σε αντιμνημονιακά μέτωπα για να ψαρέψει σε θολά νερά, λέγοντας ότι «ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ μπορούν να βρουν κοινό τόπο για να απαλλάξουν την χώρα από το βραχνά της κηδεμονίας και τα μνημόνια».

Προς το τέλος της συνεδρίασης, ζήτησε το λόγο και ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, ο οποίος αναλώθηκε σε ερωτήματα για το «αν υπάρχει κυρίαρχος πρωθυπουργός». Παράλληλα, καλλιέργησε αυταπάτες για μια «άλλη» καπιταλιστική ΕΕ, σημειώνοντας ότι «η μόνη απειλή για την πορεία της χώρας στην Ευρωζώνη είναι τα μνημόνια και η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται στην ΕΕ», ζητώντας τη μετατροπή των τραπεζών σε «φορείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής»! Τέλος, εγκάλεσε τον πρωθυπουργό για έλλειψη διάθεσης διαλόγου, επειδή αποχώρησε από την αίθουσα μετά την ομιλία του, σχολιάζοντας πως «δεν μπήκε καν στον κόπο να ακούσει τις τοποθετήσεις των βουλευτών του στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα».

Εκκληση διακομματικής συναίνεσης για τα αντιλαϊκά μέτρα που περιέχονται στη δανειακή σύμβαση έκανε από το βήμα της Βουλής η Ντ. Μπακογιάννη, κάνοντας, παράλληλα, επίθεση στο ΚΚΕ. Ζήτησε την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου, λέγοντας ότι είναι προϋπόθεση για να υπάρξει κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ξεκαθάρισε ότι η βάση της συνεννόησης πρέπει να είναι ότι «εμείς, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, που έχουμε ευρωπαϊκή προοπτική πρέπει να εξασφαλίσουμε τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου», προσθέτοντας ότι «αν αυτή η συναίνεση δεν επιτευχθεί εμείς οι 300 θα είμαστε υπόλογοι στην Ιστορία».