Με όλα τα μεγάλα ζητήματα του σχολείου, του εκπαιδευτικού, της Εκπαίδευσης στο επίκεντρο, οι εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας προχωρούν το Σάββατο 29 Μάρτη σε πανελλαδική κινητοποίηση στην Αθήνα. Το ραντεβού είναι στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια, με πορεία προς το Μέγαρο Μαξίμου, και ήδη έχει ζητηθεί συνάντηση με τον πρωθυπουργό.

Για το περιεχόμενο των διεκδικήσεων και την πορεία του αγώνα που δίνει ο κλάδος για υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων, σύγχρονες σχολικές υποδομές, δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια, μιλά στον «Ριζοσπάστη» ο Σπύρος Μαρίνης, δάσκαλος, πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

-- Στις 29 Μάρτη οι εκπαιδευτικοί προχωρούν σε πανελλαδική κινητοποίηση με περιεχόμενο τα μεγάλα προβλήματα του σχολείου και του κλάδου. Πώς εκδηλώνονται αυτά τα ζητήματα στην καθημερινότητα της Εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού;

-- Τα προβλήματα μέσα στα σχολεία μας αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Εργαζόμαστε σε κτίρια γερασμένα, ασυντήρητα, χωρίς υπερβολή επικίνδυνα, και τα ατυχήματα είναι σχεδόν καθημερινά. Μέσα στα σχολεία μας καραδοκούν νέα «Τέμπη» αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα αντισεισμικών ελέγχων και συνολικά θωράκισης των υποδομών. Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών σε μια σειρά δήμων οξύνει τα χρόνια προβλήματα που δημιουργεί στα σχολεία μας και στη διδασκαλία μας η υποχρηματοδότηση. Εχουμε περιπτώσεις όπου συνεργεία της ΔΕΗ επιχείρησαν να κόψουν το ρεύμα ακόμα και σε ώρα λειτουργίας των σχολείων, ενώ οι ελλείψεις σε καθαριστικά, χαρτικά, εξοπλισμό και μέσα διδασκαλίας δυσχεραίνουν την καθημερινότητα. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης, ώστε να αναγκάζονται οι γονείς να βάζουν το χέρι στην τσέπη ή τα σχολεία να αναζητούν χορηγούς.

Την ίδια ώρα, βέβαια, το κράτος έχει κονδύλια για να επιδοτεί τις μεγάλες επιχειρήσεις, να φοροαπαλλάσσει τις τράπεζες και τους εφοπλιστές, και να δαπανά - με την ψήφο και τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια - πάνω από 7 δισ. για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. Η φετινή σχολική χρονιά ξεκίνησε με ένα τεράστιο κύμα συγχωνεύσεων, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι. Χιλιάδες τμήματα σε ολόκληρη τη χώρα συγχωνεύθηκαν, δημιουργώντας τάξεις με 25 μαθητές και μαθήτριες, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες κάποιων από αυτούς, ούτε βέβαια η χωροταξία του σχολείου. Εδώ βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι οι κοινοί αγώνες εκπαιδευτικών και γονιών ακύρωσαν αρκετές συγχωνεύσεις, και αυτό δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και το επόμενο διάστημα.

Αντίστοιχα, χιλιάδες νηπιαγωγεία στεγάζονται σε κοντέινερ ή σε αίθουσες Δημοτικών Σχολείων, σε επίσης ακατάλληλα κτίρια, και με τις συναδέλφους νηπιαγωγούς να έχουν εξαντλητικό ωράριο, συν τη διοικητική δουλειά. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, απαιτούμε αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση των σχολείων, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις.

Κάθε χρόνο οι προσλήψεις των συναδέλφων αναπληρωτών για Παράλληλη Στήριξη των μαθητών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, και για τη στελέχωση των τμημάτων ΖΕΠ για τους μαθητές με μεταναστευτικό ή προσφυγικό υπόβαθρο, βαίνουν μειούμενες.

-- Η μισθολογική και εργασιακή αναβάθμιση αποτελεί ένα αίτημα που τίθεται επιτακτικά από τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εκπαιδευτικών. Πώς βιώνουν οι εκπαιδευτικοί την κατάσταση που έχουν διαμορφώσει για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων η καθήλωση των μισθών και το πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις;

-- Η συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου βιώνει την οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση που επέβαλε η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ., μέσα από τις σκληρές μνημονικές περικοπές, τη μείωση σχεδόν 45% των μισθών μας, την κατάργηση των Δώρων και μιας σειράς επιδομάτων. Σχεδόν το 1/3 του κλάδου είναι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, αναλώσιμοι και χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα όπως π.χ. η 9μηνη άδεια ανατροφής. Για τους συναδέλφους που διορίζονται, ο εισαγωγικός μισθός είναι 756 ευρώ. Μόνιμοι και αναπληρωτές δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα πανάκριβα ενοίκια και στο δυσβάσταχτο κόστος ζωής. Κάθε χρόνο βλέπουμε εικόνες συναδέλφων να κοιμούνται σε παραλίες, κάμπινγκ, στα αυτοκίνητά τους, γιατί δεν μπορούν να βρουν σπίτι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε μόνο τη φετινή χρονιά 1.200 παραιτήσεις αναπληρωτών.

Επίσης, οι αναπληρωτές συνάδελφοι στερούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα σε σχέση με τους μόνιμους, για παράδειγμα άδειες εγκυμοσύνης, ανατροφής τέκνου, ακόμα και ασθενείας. Πραγματικά αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Είναι ντροπή η Εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί να αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο. Ως εδώ, λέμε. Δεν μπορούμε να ανασάνουμε από την πολιτική που αντιμετωπίζει τη μόρφωση των μαθητών μας και τη ζωή μας ως κόστος, γι' αυτό και βγαίνουμε στον δρόμο.

-- Τα τελευταία χρόνια δίνεται μια διαρκής μάχη ενάντια στην «αξιολόγηση», μάχη η οποία για τους εκπαιδευτικούς αφορά την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν σχολείου, των μορφωτικών δικαιωμάτων, της παιδαγωγικής σας υπόστασης. Πώς εξελίσσεται;

-- Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί η μάχη που δίνουμε εδώ και πολλά χρόνια και με πολλές κυβερνήσεις, ενάντια στις πολιτικές που στόχο έχουν την εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης, την αντιδραστική παρέμβαση στο περιεχόμενο της σχολικής γνώσης, με τη στροφή στις εφήμερες δεξιότητες της αγοράς, και την πιο επιθετική επιβολή της κυρίαρχης ιδεολογίας και των αξιών ενός συστήματος που μετράει τα πάντα με τη λογική κόστους - οφέλους, που ματώνει τους λαούς για τα κέρδη των λίγων.

Η «αξιολόγηση» στόχο έχει την κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών. Είναι μια αξιολόγηση που ζητά από τους γονείς να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, που θέλει τους εκπαιδευτικούς υπάκουους, με σκυμμένο το κεφάλι. Πραγματικά είναι υποκριτές η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας. Ενώ έχουν τη βασική ευθύνη για τα σημερινά χάλια της Εκπαίδευσης, έχουν το θράσος να κουνάνε το δάχτυλο στους εκπαιδευτικούς που κράτησαν όρθια τα σχολεία μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Και αντί να ακούσουν τη φωνή μας, αντί να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για τη στήριξη των εκπαιδευτικών μέσα στην τάξη, πετάνε την μπάλα στην εξέδρα.

Σε όλα αυτά ο κλάδος αντιστέκεται γενναία και έχει καθυστερήσει σημαντικά τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα στον χώρο της Εκπαίδευσης.

Στο πλαίσιο αυτής της μάχης, κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας έχουν επιδοθεί σε ένα πογκρόμ διώξεων. Χιλιάδες συνάδελφοι και συναδέλφισσες έχουν λάβει κλήσεις σε πειθαρχικά επειδή συμμετέχουν στην απεργία - αποχή που έχουν προκηρύξει η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ. Επίσης έχουν κληθεί σε πειθαρχικό συναδέλφισσες και συνάδελφοι επειδή μίλησαν στους μαθητές τους για τον πόλεμο, επειδή διεκδίκησαν προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές για το σχολείο τους, επειδή ζήτησαν σχολικό νοσηλευτή για τον μαθητή τους. Τέλος, έχουμε την πρωτοφανή απόφαση του απερχόμενου υπουργού Παιδείας, Πιερρακάκη, να θέσει σε δυνητική αργία συναδέλφισσα για τη συνδικαλιστική της δράση.

Στην ουσία χτυπιούνται το δικαίωμα στην απεργία, η συνδικαλιστική δράση, η εργασία και το δικαίωμα στο δωρεάν και δημόσιο σχολείο.

Ολα τα παραπάνω έχουν κοινό παρονομαστή το κέρδος. Η εφαρμοζόμενη πολιτική υπακούει στους νόμους της ΕΕ και στις επιταγές του ΟΟΣΑ. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως όπου εφαρμόστηκαν, αυτό είχε καταστροφικές συνέπειες για τη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών και για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Θέλουν Εκπαίδευση όπου τα σχολεία, ανάλογα με τις επιδόσεις τους και τις επιδόσεις των μαθητών σε εξετάσεις τύπου PISA, θα κατατάσσονται σε «καλά» και «κακά». Αυτό που λένε η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα είναι ότι οι οικογένειες θα έχουν το δικαίωμα επιλογής σχολείου. Αυτό που δεν λένε είναι ότι τα σχολεία, προκειμένου να έχουν αυτές τις καλές επιδόσεις, θα διαλέγουν αντίστοιχα τους μαθητές και τις μαθήτριές τους.

Μιλάμε λοιπόν για ένα σκληρά ανταγωνιστικό σχολείο, που δεν χωρά όλα τα παιδιά.

Εμείς αγωνιζόμαστε για ένα πραγματικά δημόσιο δωρεάν σχολείο, με σύγχρονα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών, όπου οι μαθητές μας θα μορφώνονται ολόπλευρα και σύμφωνα με την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο της εποχής, ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του. Ο αγώνας μας δεν ξεκινά τώρα, και σίγουρα δεν θα τελειώσει με τις κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος. Η κυβέρνηση ξεκίνησε τη σχολική χρονιά με το αφήγημα ότι «όλα βαίνουν καλώς» στα σχολεία όλης της χώρας. Δήλωσε ότι θα τοποθετηθούν διαδραστικοί πίνακες στα σχολεία και ότι θα έσκυβε πάνω από το πρόβλημα του bullying και της χρήσης των κινητών τηλεφώνων από τους μαθητές. Πραγματικά θεωρούσε πως μια πλατφόρμα καταγγελιών και η απαγόρευση των τηλεφώνων θα καθησύχαζαν τον χώρο της Εκπαίδευσης, που «βράζει»;

Με πολύ αγώνα φέραμε στο προσκήνιο τα πραγματικά προβλήματα. Στο πλευρό μας βρίσκονται οι γονείς και οι μαθητές μας. Εχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες κοινές κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας με τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μας και τους ίδιους τους μαθητές μας, ειδικά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Στο μέτωπο των πειθαρχικών διώξεων έχουμε πολλά ψηφίσματα συμπαράστασης, αναρτήσεις πανό στα σχολεία, δηλώσεις συμπαράστασης από συλλόγους γονέων και κηδεμόνων κ.λπ. Σε συμπόρευση με τους φορείς του γονεϊκού κινήματος έχουμε πραγματοποιήσει συσκέψεις και οργανώνουμε κοινές δράσεις για ζητήματα όπως το κτιριακό, οι προσλήψεις προσωπικού, η χρηματοδότηση των σχολείων κ.ά.

Σε αυτόν τον δρόμο βρίσκεται η πραγματική μας δύναμη, κόντρα στην αναμονή για σωτήρες και κυβερνητικούς φωστήρες, που τους γνωρίζουμε καλά και ξέρουμε το αποκρουστικό τους πρόσωπο. Είναι κρίσιμο ζήτημα το επόμενο διάστημα να δυναμώσει ο κοινός μας αγώνας για να ανατραπεί αυτή η πολιτική, για να ξηλωθεί το «πουλόβερ» των αντεργατικών μέτρων που έπλεξαν όλοι μαζί και πνίγει τον λαό ώστε να στηριχθούν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, για να ανασάνουμε στον δρόμο της ανατροπής, για να ανοίξουμε τον δρόμο προς την κοινωνία και την Εκπαίδευση που θα έχει στο επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες.

Η απεργία στις 28 Φλεβάρη, με αφορμή τα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη, μας δείχνει τον δρόμο. Μας δείχνει ότι η δύναμη είναι στα χέρια του λαού που αγωνίζεται, που δεν υποτάσσεται, που παλεύει για ζωή και «οξυγόνο», απέναντι σε μια πολιτική που μετράει τη ζωή μας ως κόστος. Με αυτήν την παρακαταθήκη, και με σταθμό την πανελλαδική μας συγκέντρωση, ετοιμάζουμε και τη συμμετοχή στη νέα πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη.