Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση φορτώνει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού και των παιδιών του, το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Λιβύη και η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν, για την εξασφάλιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης, επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι μπροστά στη διασφάλιση της κερδοφορίας του, το κεφάλαιο δε λογαριάζει το αίμα των λαών, ούτε έξω ούτε μέσα από τα σύνορα.

Η όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των συμμάχων της επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του καλέσματος συσπείρωσης και αγώνα που απευθύνουν τα μέλη της ΚΝΕ στους φοιτητές και τους σπουδαστές.

Ενιαία είναι η επίθεση που εξαπολύεται απέναντί μας, ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση, οργανωμένη, αταλάντευτα προσηλωμένη στη μάχη απέναντι στον ένοχο, τον καπιταλισμό και την πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια.

Σε αυτήν την κατεύθυνση δίνουν τη μάχη οι δυνάμεις της ΚΝΕ, στο πλευρό του ΚΚΕ, σε κάθε χώρο που δουλεύει, μορφώνεται και ζει η νεολαία, σε αυτήν την κατεύθυνση δίνουν τη μάχη και μέσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.

Σε όλα τα ιδρύματα της χώρας συζητάμε πλατιά για την οργάνωση της πάλης των φοιτητών και των σπουδαστών, συμβάλλουμε στο να γίνεται πράξη. Προτάσσουμε το ζήτημα της οργάνωσης και του αγωνιστικού προσανατολισμού του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος, στοιχεία αξεχώριστα και καθοριστικά για να μπορέσει να ανταποκριθεί στην κλιμάκωση της επίθεσης.

Η ίδρυση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, η συγκρότηση εκατοντάδων Επιτροπών Αγώνα σε όλα τα ιδρύματα, η συσπείρωση φοιτητών - σπουδαστών και η δράση που ανέπτυξαν όλο το προηγούμενο διάστημα αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για την αγωνιστική ανασύνταξη του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος.

Προχωράμε ακόμα πιο αποφασιστικά για να γίνει κάθε έτος, κάθε εξάμηνο, κάθε εργαστήριο κάστρο του αγώνα, για να οργανωθεί η πάλη για όλα τα προβλήματα που χτυπάνε τους φοιτητές από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους φοιτητές: για να μην πληρώσουν την κρίση οι οικογένειές τους, για να μην πληρώνει κανείς για τη μόρφωσή του, για να μπορούν όλοι να ολοκληρώνουν απρόσκοπτα τις σπουδές τους. Παλεύουμε ενάντια στο πανεπιστήμιο - επιχείρηση, ενάντια στο μέλλον της ανεργίας, της τζάμπα και ανασφάλιστης δουλειάς, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν. Με δυναμικές πρωτοβουλίες, με όλες τις μορφές πάλης, παλεύουμε να ανεβαίνει η συμμετοχή, να συσσωρεύεται αγωνιστική πείρα σε περισσότερους φοιτητές και σπουδαστές.

Αξιοποιούμε κάθε δυνατή μορφή για να ανοίξουμε ακόμα πιο πλατιά την πολιτική συζήτηση που αποκαλύπτει το περιεχόμενο, τις αιτίες και τους στόχους της επίθεσης που βιώνουμε: με συνελεύσεις, συσκέψεις, εκδηλώσεις, πολύμορφες ενημερώσεις και κάθε μορφή που βοηθά τον άμεσο διάλογο, συζητάμε για την καπιταλιστική κρίση, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το νέο νόμο που κατοχυρώνει την πλήρη μετατροπή των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις με δίδακτρα.

Συζητάμε για το ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο της απάντησης στην επίθεση: ξεσκεπάζουμε την απάτη της «ατομικής λύσης», αναδεικνύουμε την ανάγκη του οργανωμένου, συλλογικού αγώνα, την ανάγκη οι αγώνες μας σήμερα να μην είναι αγώνες άμυνας, του τύπου «να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει», αλλά αγώνες που περνάνε στην αντεπίθεση, αναδεικνύουν τον ένοχο.

Υπάρχει λύση, και αυτή βρίσκεται στη σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων, στην ανατροπή της, στο χτίσιμο της κοινωνίας στην οποία θα καρπώνονται τον πλούτο αυτοί που τον παράγουν, οι εργαζόμενοι και όχι μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, στο χτίσιμο της κοινωνίας στην οποία η επιστήμη θα αναπτύσσεται ολόπλευρα για να υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων.

Από αυτό προκύπτει το ενάντια σε ποιους παλεύουμε και με ποιους πάμε, ποιοι είναι οι αντίπαλοι του φοιτητικού κινήματος και ποιοι είναι οι σύμμαχοί του, γιατί η θέση του είναι με το ΠΑΜΕ, με τις ταξικές δυνάμεις.

Η σημερινή διαλυτική κατάσταση του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος βαραίνει καθοριστικά στο συμβιβασμό και τη μοιρολατρία που κυριαρχεί. Ερχεται να «κουμπώσει» στη διδασκαλία από τις καθηγητικές έδρες και στη στάση που καλλιεργούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου μέσα στα ιδρύματα, τη συκοφάντηση των αγώνων, την προβολή του «ατομικού δρόμου». Αυτή η κατάσταση της ανοργανωσιάς και της απαξίωσης δε βοηθά τους φοιτητές να βγάζουν συμπεράσματα, να αποκτούν πείρα, αντικειμενικά είναι μια κατάσταση που στέλνει υγιείς δυνάμεις στα σπίτια τους και από κει με μαθηματική ακρίβεια στην «αγκαλιά» του κεφαλαίου.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο ιεραρχούμε την υπόθεση της αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος, ως ακόμα ένα καθοριστικό στοιχείο για την αλλαγή των συσχετισμών, για τον απεγκλωβισμό φοιτητών και σπουδαστών από την κυρίαρχη ιδεολογία, μέσα από την ενημέρωση, τη συμμετοχή στην οργάνωση και την πάλη, μέσα από την πείρα και τη συνειδητοποίηση της δύναμης της εργατικής τάξης και του λαού.

Γι' αυτό, σε κάθε τμήμα και σχολή, σε κάθε έτος, σε κάθε εξάμηνο, καλούμε τους φοιτητές και τους σπουδαστές να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης και του ζωντανέματος των συλλόγων και των οργάνων.

Οι εκλογές των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν πλευρά αυτής της προσπάθειας. Απέναντι στη σημερινή εκφυλιστική κατάσταση, εμείς δίνουμε τη μάχη να αποτελέσουν οι εκλογές έναν αγωνιστικό σταθμό, να είναι μια μάχη κερδισμένη για τους φοιτητές και τους σπουδαστές των λαϊκών οικογενειών.

Είναι κρίσιμο ζήτημα η ουσιαστική άνοδος της συμμετοχής των φοιτητών στους αγώνες, στην οργάνωση της πάλης και είναι σημαντικό και οι εκλογές των συλλόγων να συμβάλλουν σε αυτήν την κατεύθυνση: με εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις σε κάθε σύλλογο, με ουσιαστική συζήτηση, με μαζικές εκλογές για μαχητικούς και ενεργούς συλλόγους, τέτοιους που να συμβάλλουν στην άνοδο της πάλης και της οργάνωσής της, στην παραπέρα ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης μέσα στα ιδρύματα, του ΜΑΣ και των επιτροπών αγώνα.

Καλούμε κάθε φοιτητή να κάνει δική του υπόθεση την αγωνιστική συγκρότηση των συλλόγων, να κάνει κριτήριο ψήφου όλη του τη ζωή, την πείρα του, όλα όσα βιώνει η οικογένειά του από την πολιτική που φορτώνει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης. Να σκεφτεί τον εργασιακό μεσαίωνα που του ετοιμάζουν, τον όλο και πιο καθαρό προσανατολισμό της Παιδείας και της Επιστήμης στην εμπορευματοποίηση και την υπηρέτηση των μονοπωλίων.

Τον καλούμε να σκεφτεί την αποφασιστική συμβολή της ΚΝΕ και του ΜΑΣ στην έγκαιρη προειδοποίηση για τη θύελλα που ήρθε, στην αποκάλυψη των αιτιών της επίθεσης και την προβολή της διεξόδου. Τον καλούμε να σκεφτεί ότι η ΚΝΕ και το ΜΑΣ ήταν οι μόνες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης του φοιτητικού κινήματος και φυσικά το κυριότερο: να δει την ευθύνη του, να πάρει και ο ίδιος στα χέρια του την υπόθεση της αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος.

Οι διαθέσεις των άλλων δυνάμεων μέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε ό,τι αφορά τις εκλογές των φοιτητικών - σπουδαστικών συλλόγων φάνηκαν από την πρώτη στιγμή. Ακριβώς επειδή είναι υποστηρικτές της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, θέλουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν την κατάσταση της ανοργανωσιάς και του εκφυλισμού, παλεύουν πάση θυσία να διατηρήσουν «σιγή νεκροταφείου» μέσα στα ιδρύματα.

Γι' αυτό και προχώρησαν για άλλη μια φορά σε διαπαραταξιακά μαζέματα (πρόεδροι ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, στελέχη ΣΥΝ-ΕΑΑΚ), αυτοαποκαλούμενοι ως «ΕΦΕΕ» (!), με στόχο να «φορέσουν» μια ημερομηνία εκλογών, μακριά και έξω από τους συλλόγους, γι' αυτό και αρνούνται πεισματικά στα διοικητικά συμβούλια των σχολών (σε όσα από αυτά συνεδριάζουν) να οριστούν εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις, βάζουν εμπόδια στο να οργανωθούν από τα κάτω, από τους ίδιους τους συλλόγους οι εκλογές τους.

Αυτό τον σκοπό, της αποτροπής της ενημέρωσης, της συζήτησης και της προσπάθειας οργάνωσης των φοιτητών, υπηρετεί αντικειμενικά και το ενιαίο σχέδιο που ξετυλίχτηκε τις προηγούμενες μέρες, με τις επιθέσεις, τους τραμπουκισμούς και τις απειλές από ομάδες των «αντιεξουσιαστών» και της ΕΑΑΚ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενάντια σε μέλη της ΚΝΕ και άλλους φοιτητές, αλλά και με ψέματα ότι τάχα «η ΚΝΕ διασπά τους συλλόγους». Πρέπει να είναι σαφές πού στοχεύει αυτή η επίθεση: γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ΚΝΕ δεν τρομοκρατείται, ο στόχος τους είναι να πλήξουν την προσπάθεια οργάνωσης των φοιτητών, επιδιώκουν μέσω της απαξίωσης και της «λάσπης» να απομακρύνουν παραπέρα τους φοιτητές από τη συμμετοχή στην πάλη.

Ειδικά απέναντι στην παγίδα της αποχής πρέπει να ανοίξει οργανωμένη συζήτηση. Δεν αφορά μόνο τις εκλογές, αλλά προωθείται έντονα τα τελευταία χρόνια ως συνολική στάση ζωής απέναντι στην πάλη, απέναντι στον οργανωμένο, συλλογικό αγώνα. Αντιλαμβάνονται καλά οι καπιταλιστές και το προσωπικό τους τη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, γι' αυτό και επιδιώκουν να τη στρέψουν στην αποχή. Καλλιεργούν μέσω αυτής την αποδοχή, την ανοχή στην πολιτική τους.

Η αγανάκτηση ωστόσο μπορεί να βρει διέξοδο μόνο στην πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Απέναντι στη σημερινή βάρβαρη επίθεση κανείς δεν μπορεί να μένει ουδέτερος! Παίρνουμε θέση στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας!

Το στοιχείο ότι δε θα μορφώνονται όλοι εξίσου στο «νέο Λύκειο», δηλαδή το στοιχείο της «διαφοροποιημένης εκπαίδευσης» ως ένα βασικό χαρακτηριστικό του σχολείου που θέλει να φτιάξει η κυβέρνηση προκύπτει από: Τα πολλά μαθήματα επιλογής, από τα οποία τα μισά σχεδόν θα είναι τα λεγόμενα «μαθήματα εμβάθυνσης». Αυτό σημαίνει π.χ. ότι θα υπάρχουν «Μαθηματικά» ως υποχρεωτικό μάθημα για όλους τους μαθητές στη Β' Λυκείου, αλλά θα υπάρχει ως μάθημα επιλογής στην ίδια τάξη η «Εμβάθυνση στα Μαθηματικά», όχι για όλους αλλά για όσους το επιλέξουν. Τα όμοια και για τη Φυσική, τη Χημεία, τη Βιολογία, την Επιστήμη των υπολογιστών, τα Αρχαία, την Ιστορία. Αυτό εξ ορισμού σημαίνει ότι για όλους θα είναι τα μαθήματα του πρώτου επιπέδου και για λιγότερους (όσους τα επιλέξουν) τα μαθήματα του προχωρημένου επιπέδου.

Πρέπει, επίσης, να έχουμε στο μυαλό μας ότι σε ένα ταξικό σχολείο (και δεν μπορεί να μην είναι ταξικό το σχολείο σε μια ταξική κοινωνία) η έννοια της... «επιλογής» δεν μπορεί εύκολα να είναι απαλλαγμένη από τις κοινωνικοταξικές καταβολές των μαθητών.

Χρειάζεται ακόμα να διευκρινίσουμε ότι διαφοροποίηση στη μόρφωση, μεταξύ των μαθητών μιας τάξης υπήρχε και στο παρελθόν, υπάρχει και σήμερα. Η διαφοροποίηση αυτή όμως αφορά τις επιδόσεις των μαθητών. Το νέο σχολείο που φέρνουν θα διαφοροποιεί πια και το τι διδάσκεται στους μαθητές (ανάλογα με τις «δυνατότητές» τους). Οι παιδαγωγικές αρχές του παρελθόντος υπαγόρευαν στον εκπαιδευτικό να επιμένει και να προσπαθεί περισσότερο με τους πιο αδύναμους μαθητές, προκειμένου να τους εξηγήσει, να τους βοηθήσει να κατανοήσουν, να τους τραβήξει ένα σκαλί παραπάνω για να προχωρήσει η τάξη όλη μαζί σε ένα ενιαίο επίπεδο. Η σύγχρονη τάση, όμως, στην αντιδραστική αστική παιδαγωγική υπαγορεύει το αντίστροφο: Ο εκπαιδευτικός να αρκείται στο να «πιάνουν» οι πιο αδύναμοι μαθητές το κατώτερο βασικό επίπεδο κι από 'κεί και πέρα να δουλεύει περισσότερο, να ρίχνει όλη την ενεργητικότητά του στους πιο ικανούς μαθητές. Αυτό σημαίνει το σλόγκαν που χρησιμοποιεί συνεχώς η κυβέρνηση ότι προάγει την «αριστεία» και την «καινοτομία».

Και επειδή αυτές είναι οι «παιδαγωγικές αρχές» που διέπουν την κυβερνητική εκπαιδευτική πολιτική σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η διαφοροποίηση αυτή θα αρχίζει από τα πρώτα βήματα του μαθητή, από το Δημοτικό ακόμα και θα κορυφώνεται στο Λύκειο. Γι' αυτό εξάλλου κάνουν λόγο για portfolio (ατομικό φάκελο της εκπαιδευτικής πορείας και των επιδόσεων του μαθητή).

Το άλλο βασικό χαρακτηριστικό του «νέου Λυκείου» που περιέγραψε η κυβέρνηση, είναι ότι αυτό θα έχει ως σχεδόν αποκλειστικό στόχο την προετοιμασία του μαθητή για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση. Μέχρι σήμερα, αυτόν το χαρακτήρα είχε κυρίως η Γ' Λυκείου. Τώρα, πριν από τη Β' Λυκείου ο μαθητής θα πρέπει να έχει αποφασίσει σε τι σχολή θέλει να εισαχθεί και με βάση αυτή του την απόφαση να αρχίσει την προετοιμασία από την πρώτη μέρα που θα πατήσει το πόδι του στο Λύκειο. Για τρία χρόνια δεν θα έχει τίποτε άλλο στο μυαλό του! Θα εντάσσεται από τη Β' Λυκείου σε κατεύθυνση, θα κυνηγάει από την Α' Λυκείου υψηλές επιδόσεις (γιατί θα μετράει η επίδοσή του στο Λύκειο στην πρόσβαση), θα κυνηγάει εργασίες και μαθήματα με κριτήριο όχι το τι μαθαίνει σ' αυτά τα τρία χρόνια, αλλά το σε ποια σχολή θέλει να βρεθεί μετά από τρία χρόνια...

Το σχολείο αυτό θα είναι ασφυκτικά ανταγωνιστικό. Κι επειδή ανταγωνιστικό θα είναι το σχολείο και το σύστημα πρόσβασης, τα φροντιστήρια (που είναι και απόρροια του ανταγωνιστικού συστήματος πρόσβασης που ίσχυε μέχρι σήμερα με τις όποιες παραλλαγές του) θα γιγαντωθούν.

Παράλληλα, ένα σχολείο που έχει σκοπό την προετοιμασία για την πρόσβαση γρήγορα θα απαξιωθεί ως... σχολείο. Ο μαθητής θα αντιμετωπίζει το «νέο Λύκειο» όλο και περισσότερο όπως αντιμετωπίζει σήμερα το φροντιστήριο: Ως ένα αναγκαίο κακό για να βρεθεί αύριο σε μια σχολή κι όχι ως ένα χώρο που μορφώνεται σήμερα. Ο χαρακτήρας του Λυκείου, ως προθάλαμο του ΑΕΙ, οδηγεί στη συνολική υποβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του Λυκείου.

Ενας από τους τίτλους που έδωσε η κυβέρνηση στο Λύκειο που θέλει να φτιάξει είναι: «"Νέο Λύκειο": Μετά το "Νέο Σχολείο" και πριν το "Νέο ΑΕΙ"». Πέρα από τα ευφάνταστα ανέκδοτα που μπορεί να γεννήσει η λαϊκή σοφία για τα τόσα... «νέα» που φέρνει η κυβέρνηση, ο παραπάνω τίτλος λέει ξεκάθαρα ότι οι ρυθμίσεις για το Λύκειο είναι κομμάτι της συνολικής εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και ως τέτοιες πρέπει να ιδωθούν από το λαϊκό κίνημα. Ο φοιτητής π.χ. που προέρχεται από λαϊκή οικογένεια, έχει κάθε λόγο να αντιπαλέψει και να συμβάλει στην αποκάλυψη αυτών των ρυθμίσεων, μαζί με τους γονείς και τους μαθητές, όπως αντίστοιχα οι μαθητές έχουν κάθε λόγο να αντιπαλέψουν τις αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση, όπως οι εργάτες έχουν κάθε λόγο να αντιπαλέψουν συνολικά τις αλλαγές που φέρνει η κυβέρνηση στο σύνολο της εκπαίδευσης.

Με άλλα λόγια, η συνολική στρατηγική της κυβέρνησης και στον τομέα της Παιδείας, δεν αφήνει αυταπάτες ότι «μπορεί με επιμέρους στόχους και εκπτώσεις στα αιτήματα κάτι να σώσουμε». Δεν υπάρχει τίποτα το θετικό στο σχέδιο της κυβέρνησης για το «νέο Λύκειο», όσο κι αν επιμέρους πλευρές (π.χ. μείωση μαθημάτων, μείωση ωρών) μπορεί να ακούγονται ελκυστικές στα αφτιά των γονιών και των μαθητών που αγκομαχούν στο σημερινό σχολείο.

Επίσης, δε χωράει καμιά αναμονή στην οργάνωση της ενημέρωσης και της πάλης ενάντια στο «νέο Λύκειο». Δεν χωράει αναμονή, για να δούμε π.χ. τι θα φέρει για το σύστημα πρόσβασης ή πώς θα εξειδικεύσει το ρόλο του εκπαιδευτικού, τα βιβλία κ.ο.κ. Δεν χωράνε αυταπάτες για «διαλόγους» και «διαβουλεύσεις» και επιπλέον δεν υπάρχει καν χρονικό περιθώριο, αφού από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη το «νέο Λύκειο» θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται! Τώρα είναι η ώρα το «νέο Λύκειο» να απορριφθεί, να της επιστραφεί της κυβέρνησης!