Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, τα Τμήματα Παιδείας - Ερευνας και Υγείας - Πρόνοιας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος διοργανώνουν, ενόψει και της κατάθεσης στη Βουλή του «Νόμου για την Ειδική Εκπαίδευση», εκδήλωση - συζήτηση, με θέμα: «Τα οξυμένα προβλήματα της Ειδικής Αγωγής και η πρόταση του ΚΚΕ», την Τετάρτη 18/6 στις 10.30 π.μ., στην αίθουσα «Τρίτση», στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50).

Στην εκδήλωση έχουν προσκληθεί οι Ομοσπονδίες, τα σωματεία των εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή, οι Επιστημονικοί Φορείς της Ειδικής Αγωγής, οι συλλογικοί και συνδικαλιστικοί φορείς των ΑμΕΑ.

Θα παρέμβει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η ίδια η πείρα των λαϊκών οικογενειών, που ζουν το πρόβλημα μέσα σε συνθήκες έλλειψης και υποβάθμισης των δημόσιων δομών Ειδικής Αγωγής, με τους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων στον ευαίσθητο αυτό χώρο να τρέχουν και να μην φτάνουν, αναδείχνει ότι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για δήθεν αναβάθμιση και υποχρεωτικότητα της Ειδικής Αγωγής είναι βαθιά υποκριτικές.

Τα προβλήματα σήμερα στην Ειδική Αγωγή οξύνονται συνεχώς.

Είναι χιλιάδες τα παιδιά που παραμένουν εκτός εκπαίδευσης, στο σπίτι τους ή σε ακατάλληλα ιδιωτικά ιδρύματα, με την οικογένεια να σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της στήριξής τους, να ζει σε μόνιμη αγωνία για το παρόν και το μέλλον τους.

Το κυρίαρχο και αναπάντητο πρόβλημα είναι ότι ούτε υπήρξε, ούτε προβλέπεται διευρυμένο δημόσιο δίκτυο δομών Ειδικής Αγωγής και φροντίδας, κατανεμημένο ισομερώς σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν πολλές περιοχές (π.χ. νησιωτικές), μεγάλοι δήμοι και περιφέρειες που δε διαθέτουν στοιχειωδώς ούτε ένα ειδικό σχολείο, νηπιαγωγείο, ΕΕΕΚ, κ.ά. Τα κέντρα διάγνωσης και πρώιμης παρέμβασης είτε είναι ανύπαρκτα είτε είναι ιδιωτικά.

Οι υπάρχουσες δημόσιες δομές παραμένουν ακατάλληλες, για να στεγάσουν τα παιδιά και είναι χιλιάδες οι εκπαιδευτικοί και το ειδικό επιστημονικό, υποστηρικτικό προσωπικό που είτε παραμένουν αδιόριστοι είτε μπαινοβγαίνουν στην Ειδική Αγωγή με ευκαιριακό τρόπο και ευκαιριακές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα.

Πακτωλός χρημάτων από τα ΕΣΠΑ, ακόμη και από τον τακτικό προϋπολογισμό διοχετεύεται σε ΜΚΟ, σε διάφορες «μη κερδοσκοπικές οργανώσεις», και με τη συνδρομή δυστυχώς των συμβιβασμένων ηγεσιών των αναπηρικών οργανώσεων, ανοίγουν το δρόμο της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο και των ευκαιριακών «φιλανθρωπικών δράσεων».

Σε αυτό το έδαφος, επίσης, ξεφυτρώνουν καθημερινά κέντρα στήριξης ΑμΕΑ καθαρά κερδοσκοπικά, προκειμένου να αναπληρώσουν το κενό των δημόσιων υποδομών. Παράλληλα, γίνονται συνεχώς επιδοτούμενα σεμινάρια από διάφορους επιτήδειους «ειδικούς» τα οποία τα χρυσοπληρώνουν εκπαιδευτικοί και γονείς, προβάλλοντας και απαράδεκτες αντιεπιστημονικές απόψεις και θέσεις.

Συγκεκριμένα, παιδιά με αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση και άλλες βαριές αναπηρίες ωθούνται στο γενικό σχολείο με μόνο «μέτρο στήριξης» τη μείωση των μαθητών από 28 σε 21 και από 30 σε 23 σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αντίστοιχα! Επίσης, με το νομοσχέδιο ορίζεται ότι κάθε σχολική μονάδα θα εξυπηρετείται στο σύνολό της μόνο με έναν εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, τη στιγμή που μεγάλα σχολεία, μέχρι και σήμερα, διαθέτουν περισσότερους εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης και που ακόμα κι αυτοί δεν επαρκούσαν.

Επίσης, το νομοσχέδιο αφήνει ως υποχρέωση της οικογένειας το ειδικό βοηθητικό προσωπικό που χρειάζονται τα παιδιά με βαριές και ειδικές αναπηρίες, ώστε να παρακολουθούν τη σχολική διαδικασία σχετικά απρόσκοπτα.

Το αποτέλεσμα είναι και θα παραμένει τραγικό. Οι γονείς δεν θα μπορούν να διαθέσουν χρήματα και το παιδί τους είτε θα στιγματίζεται, γιατί δε θα μπορεί να ενταχθεί, είτε θα παραμένει αποκλεισμένο στο σπίτι, χωρίς κοινωνικοποίηση και πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Με το νομοσχέδιο κανένα μέτρο δε λαμβάνεται που να απαντάει στην ομαλή λειτουργία των Ειδικών σχολείων που παραμένουν συνήθως κλειστά μέχρι και τα μισά της σχολικής χρονιάς, που σταθερά υπολειτουργούν, χωρίς προσωπικό, χωρίς μεταφορικά μέσα. Κανένα ουσιαστικό μέτρο δε λαμβάνεται για τα τμήματα ένταξης που συνήθως ανοίγουν στο μέσο της χρονιάς και λειτουργούν με το φιλότιμο και την προσωπική ευθύνη του προσωπικού.

Το νομοσχέδιο δεν απαντά στις τεράστιες ανάγκες για μόνιμο προσωπικό. Απεναντίας, συντηρεί και διευρύνει τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο χωρίς δικαιώματα. Εκατοντάδες αναπληρωτές δάσκαλοι στην Ειδική Αγωγή με πολλά χρόνια προϋπηρεσία, παραμένουν χωρίς σταθερή δουλειά, περιπλανώνται από τόπο σε τόπο. Το μόνιμο ειδικό βοηθητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό εξαφανίζεται και αντικαθίσταται με συμβάσεις 5μηνων προγραμμάτων ΕΣΠΑ - ΟΑΕΔ. Για τα παιδιά και την οικογένεια, αυτή η κατάσταση παράγει δραματικές συνέπειες, αφού η συνεχής εναλλαγή προσώπων δε βοηθά ούτε στη συναισθηματική τους ισορροπία, ούτε σε σταθερά αποτελέσματα στη μάθηση, στην αγωγή, στην κοινωνικοποίηση.

Τα τεράστια κενά στο προσωπικό και στις δημόσιες δομές Ειδικής Αγωγής, τα οποία μεγαλώνουν με το παρόν νομοσχέδιο, θα αξιοποιηθούν για την είσοδο των κάθε λογής ιδιωτών που θα κερδοσκοπήσουν πάνω στις ανικανοποίητες και οξυμένες λαϊκές ανάγκες.

Βασικές προϋποθέσεις για το σχεδιασμό και τη στήριξη της Ειδικής Αγωγής είναι:

α) Η άμεση και πλέρια διεύρυνση των δημόσιων δομών Ειδικής Αγωγής σε όλη την επικράτεια της χώρας. Τότε μόνο η καθιέρωση της Ειδικής Αγωγής ως υποχρεωτικής θα έχει ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ουσιαστικός, υποχρεωτικός χαρακτήρας σημαίνει ότι το κράτος παίρνει όλα τα μέτρα, ώστε η Ειδική Αγωγή να παρέχεται αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους, σε όλες τις εκφάνσεις της (διάγνωση, εκπαίδευση, στήριξη, αποκατάσταση, μεταφορά μαθητών κ.λπ.). Δεν μπορεί να μιλάει κανείς για υποχρεωτικό χαρακτήρα της Ειδικής Αγωγής, όταν αφήνει ορθάνοιχτο το δρόμο στην επιχειρηματική δράση, στη φιλανθρωπία.

Η υποχρεωτικότητα δεν έχει καμία σχέση με «ευκαιρίες», όπως χαρακτηριστικά γίνεται λόγος στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά με κατοχυρωμένα δικαιώματα, δημόσιες σύγχρονες δομές και μόνιμο προσωπικό κάθε αναγκαίας ειδικότητας.

β) Η πλήρης, έγκαιρη και αντικειμενική καταγραφή και διάγνωση, η ομαδοποίηση ανά ιδιαίτερη ανάγκη και πρόβλημα. Που σημαίνει επιστημονική «χαρτογράφηση» του χώρου και των αναγκών της Ειδικής Αγωγής ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Μια ανάγκη που προβάλλει επιτακτικά τον προσανατολισμό και της αντίστοιχης Ερευνας με την ευθύνη κρατικών φορέων για τη μελέτη τέτοιων ζωτικών προβλημάτων που η σημερινή κατεύθυνσή της με βάση την επιχειρηματικότητα και την κερδοφορία συνήθως «στέλνει στα αζήτητα».

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ (σύμφωνα με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς) τα παιδιά με ειδικές και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες υπολογίζονται ότι είναι περίπου το 10% των μαθητών, δηλαδή για τη χώρα μας περίπου 120.000 παιδιά, τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας δίνουν για τη σχολική χρονιά 2013 - 2014 μόλις 8.750 παιδιά με ειδικές και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εγγεγραμμένα σε 459 σχολεία (νηπιαγωγεία, σχολεία, τεχνικές επαγγελματικές σχολές) της χώρας. Και αυτός ακόμα ο αριθμός δεν αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα, αφού πολλά από αυτά τα παιδιά δεν παρακολουθούν κανονικά τη σχολική διαδικασία, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε μεταφορικά μέσα, της απουσίας συστηματικής στήριξης παιδιών και οικογενειών, των μεγάλων κενών σε εκπαιδευτικούς και ειδικό προσωπικό, κ.ά.

Η σημαία της «ένταξης» ή της «ενσωμάτωσης» που σηκώνουν υποκριτικά η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα, στην πραγματικότητα αποτελεί όχημα για την παραπέρα περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες που βρίσκει την πιο βαθιά ταξική της έκφραση στα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Αυτά είναι τα παιδιά που κυρίως ωθούνται βίαια στη λεγόμενη κανονική εκπαίδευση, ενώ τα παιδιά από πιο ευνοημένες οικονομικά οικογένειες έχουν περισσότερες «ευκαιρίες» να στρέφονται στα ιδιωτικά ιδρύματα Ειδικής Αγωγής.

Η λαϊκή οικογένεια βρίσκεται καθημερινά μπροστά στο δίλημμα: Να αναζητά πρόσβαση στα συνειδητά υποβαθμισμένα και συρρικνωμένα από τις κυβερνήσεις Ειδικά Σχολεία ή να παραμένουν τα παιδιά της εγκλωβισμένα στο σπίτι.

Η πολιτική της «ένταξης» που προβάλλουν Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβερνήσεις είναι επίσης αντιεπιστημονική και αντιδραστική, αφού δε συνοδεύεται από εξατομικευμένη καταγραφή, επιστημονική ομαδοποίηση και δεν διασφαλίζει καμιά από τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ολόπλευρη στήριξη του παιδιού (μορφωτική, σωματική, ψυχική). Είναι, επίσης, παντελής και συνειδητή η απουσία κάθε επαγγελματικής διεξόδου αυτών των παιδιών, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τη ζωή με αυτάρκεια και αυτοδυναμία.

Σήμερα, είναι η οικογένεια που σηκώνει το συντριπτικό βάρος και την αγωνία για τη διέξοδο και τη ζωή αυτών των παιδιών. Λύση και διέξοδος, με βάση τις δυνατότητες της εποχής και της κοινωνίας, είναι η ίδια η κοινωνία μέσω του κράτους να αναλάβει την κύρια ευθύνη. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τη μη περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, την ουσιαστική ένταξή τους στη ζωή. Οποιος δε μιλάει γι' αυτά, είναι τουλάχιστον υποκριτής.

Είναι ακόμα αλήθεια ότι η αντίληψη περί «ένταξης» βρίσκει έδαφος και σε κομμάτι της επιστημονικής κοινότητας, το οποίο προσπαθεί να απαντήσει μέσα από αυτόν το δρόμο στην «ιατρικοποίηση», τον κοινωνικό ρατσισμό και την «ασυλοποίηση» της Ειδικής Αγωγής.

Το ΚΚΕ βρίσκεται απέναντι από τη μονομερή «ιατρική αντιμετώπιση» του ζητήματος, από την οποία απουσιάζει το σκέλος της εκπαίδευσης και της διαπαιδαγώγησης και συνήθως αναφέρεται στις βαριές περιπτώσεις. Είναι, επίσης, ενάντια στο μοντέλο της λεγόμενης ένταξης, με βάση το οποίο όλες οι υπόλοιπες - πλην των «βαριών» - περιπτώσεις πρέπει να εντάσσονται μονοσήμαντα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα και με το επιχείρημα της εναντίωσης στον ρατσισμό και την ιατρικοποίηση, στερούνται, στην ουσία, τη σχεδιασμένη και με επιστημονική φροντίδα ανάγκη της ειδικής αγωγής.

Και οι δύο αντιλήψεις αντικειμενικά δίνουν επιστημονικό μανδύα και απαλλάσσουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις από την υποχρέωση να ασχοληθούν επιστημονικά με κάθε κατηγορία προβλήματος, να εξειδικεύσουν την προσέγγιση, την αγωγή και την εκπαίδευση ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε κατηγορίας και φυσικά γενναία να χρηματοδοτήσουν αυτήν την ανάγκη.

Και οι δύο αντιλήψεις αντικειμενικά αποστασιοποιούνται από το κύριο ζήτημα, το κοινωνικό - πολιτικό. Οτι, δηλαδή, η ίδια η καπιταλιστική κοινωνία, ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει σχεδιασμένη και επιστημονική απάντηση στην ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες, γιατί τα βλέπει σαν βάρος και κόστος.

Οι οικογένειες που ζουν μέσα σε αυτή την αγωνία για το μέλλον και την εκπαίδευση των παιδιών τους, μαζί με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τους εργαζόμενους στην Ειδική Αγωγή, να μην παραιτηθούν. Αμεσα να αγωνιστούν για:

- Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Πρόνοια και Ειδική Αγωγή. Να μην πληρώνουν οι γονείς ούτε ένα ευρώ για οποιαδήποτε ανάγκη εκπαίδευσης, αποκατάστασης και περίθαλψης των παιδιών με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες.

- Να απαγορευτεί η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης, της αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρίες.

- Αμεση και γενναία χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ να κατευθυνθούν άμεσα για τη στήριξη και τη διεύρυνση των δημόσιων βασικών σταθερών δομών και όχι για επιδότηση των ΜΚΟ, των λεγόμενων μη κερδοσκοπικών οργανώσεων που ανοίγουν το δρόμο της ιδιωτικοποίησης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας και στοχεύουν στην παραπέρα αποδυνάμωση των όποιων δημόσιων δομών.

- Κάθε παιδί με ειδικές ανάγκες να έχει το κατάλληλο γι' αυτό σχολείο. Ούτε ένα παιδί με αναπηρία στο σπίτι του ή σε σχολείο που δε θα μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες του.

- Αναβάθμιση των δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης για τα ΑΜΕΑ. Κατοχύρωση και αναγνώριση του πτυχίου και άμεση πρόσληψή τους αμέσως μετά την αποφοίτησή τους από το σχολείο, την επαγγελματική ή την ανώτατη εκπαίδευση.

- Μέτρα για την ολοκλήρωση των σπουδών σε φοιτητές-σπουδαστές ΑΜΕΑ. Προσαρμογή του τρόπου εξέτασης στις ανάγκες τους, διευκολύνσεις με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές, προσαρμοσμένα συγγράμματα και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, δωρεάν παροχή συγγραμμάτων στη γραφή Braille, ή σε μεγέθυνση για αυτούς με μερική όραση, κ.α.

- Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας που θα διαθέσει κατάλληλα διαμορφωμένα μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους οδηγούς και συνοδούς, καθώς και την αναγκαία χρηματοδότηση. Να μη χάσει κανένα παιδί ούτε μια μέρα φοίτησης στο σχολείο από εμπόδια στη μετακίνησή του.

- Αμεση μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων (εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, βοηθητικού και τεχνικού προσωπικού) στις μονάδες Ειδικής Αγωγής, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες. Μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα να είναι το πτυχίο, χωρίς άλλες εξετάσεις ή πιστοποιήσεις και όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία.

Είναι τεχνητή η αντίθεση που η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει ανάμεσα σε κατηγορίες εκπαιδευτικών. Επιδιώκει να αποπροσανατολίσει, να διαιρέσει, να ενσωματώσει τους εργαζόμενους, να τους κάνει συνυπεύθυνους μιας αθλιότητας που συνεχίζεται και διευρύνεται στην Ειδική Αγωγή.

Είναι γνωστό σήμερα σε όλους ότι οι ανάγκες της Ειδικής Αγωγής σε επιστημονικό, ειδικό βοηθητικό προσωπικό είναι τεράστιες. Η ολόπλευρη ανάπτυξη του χώρου της Ειδικής Αγωγής χρειάζεται πολύ περισσότερους κι από αυτούς ακόμη που σήμερα αποφοιτούν ή έχουν αποφοιτήσει από τις αντίστοιχες σχολές και ειδικότητες. Πόσο μάλλον, από αυτούς που ευκαιριακά σήμερα καλούνται (όπως οι αναπληρωτές) να καλύψουν τα πιο κραυγαλέα κενά.

Το βασικό πρόβλημα είναι η αντιδραστική κατεύθυνση της κυβέρνησης, που αντί να λύσει το πρόβλημα με μόνιμους διορισμούς, αντί να ιδρύσει Ειδικά Σχολεία, προχωρά σε προσλήψεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών μέσω ΕΣΠΑ και σε προσλήψεις ειδικού εκπαιδευτικού και ειδικού βοηθητικού προσωπικού, μέσω των προγραμμάτων 5μηνης εργασίας του ΟΑΕΔ.

Η πείρα που έχει συσσωρευθεί όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι ούτε και οι εργαζόμενοι στην Ειδική Αγωγή θα βρουν λύση στο φλέγον βιοποριστικό τους πρόβλημα από ένα νομοσχέδιο και μια πολιτική που έχει στη μήτρα της τη συρρίκνωση και την υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, που αντιμετωπίζει τις ανάγκες των παιδιών με ειδικές ανάγκες και των οικογενειών τους σαν κόστος.

Το παιδαγωγικό έργο της Ρόζας Ιμβριώτη και άλλων στην Ειδική Αγωγή δείχνει τα πρωτοπόρα επιτεύγματα που μπορεί να δώσει για το λαό και τα παιδιά του η βαθιά ανθρωπιστική και επιστημονική κομμουνιστική κοσμοθεωρία.

Η πλήρης και ολοκληρωμένη ικανοποίηση των αναγκών των ατόμων με ειδικές ανάγκες δεν μπορεί να εκπληρωθεί σε μια κοινωνία που τα πάντα αποτιμώνται με βάση το κέρδος.

Ο καπιταλισμός δεν θέλει ούτε μπορεί να εξασφαλίσει την καθολική εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Ειδικά στη φάση της κρίσης και έντασης της ανεργίας δεν προσδοκά στην άμεση εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης, αλλά δίνει βάρος στην εκμετάλλευση των οξυμένων αναγκών τους, ωθώντας την παραπέρα εμπορευματοποίηση δομών και υπηρεσιών.

Η κοινωνία που θέλει και μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά τη διευρυμένη ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών είναι η κοινωνία που θα αποτινάξει τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η σοσιαλιστική κοινωνία. Είναι αυτή που θα κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και θα καταργήσει την ιδιοποίηση του κέρδους από τους λίγους κεφαλαιοκράτες. Ο πλούτος που παράγει κατανέμεται στην κοινωνία με βάση τις ιεραρχημένες ανάγκες.

Σε αυτή την κοινωνία μόνο αναγνωρίζεται και υλοποιείται το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να παίρνει ολοκληρωμένη μόρφωση, να εντάσσεται στην παραγωγή, να προσφέρει στην κοινωνία. Σε αυτήν την κοινωνία, οι σύγχρονες ανάγκες κατοχυρώνονται σαν δικαιώματα και όχι σαν «ευκαιρίες».

Η ιστορική πείρα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε απέδειξε ότι αυτό είναι και αναγκαίο και εφικτό. Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε αναμετρήθηκε και βγήκε νικητής με αυτό το τεράστιο ζήτημα που ο καπιταλισμός δεν μπόρεσε και ούτε μπορεί να λύσει. Κι αυτό κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.

Τα χιλιάδες ειδικά σχολεία, τα επιστημονικά, εκπαιδευτικά και διαπαιδαγωγητικά επιτεύγματα του σοσιαλισμού, δείχνουν και τη λύση και τη διέξοδο: Ενιαία 12χρονη δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά. Μέσα σε αυτό το σύστημα κατοχυρώνεται και παρέχεται και για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Ειδικής Αγωγής και Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

Βασικές προτεραιότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ειδική Αγωγή είναι:

Η καταγραφή των ΑμΕΑ και των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, κεντρικός κρατικός φορέας μελέτης - έρευνας των αναγκών, των προβλημάτων, των μεθόδων και των μέσων αντιμετώπισης των διαφόρων ομάδων ΑμΕΑ και παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

• Θεσμοθέτηση Κέντρων έγκυρης διεπιστημονικής διάγνωσης - αξιολόγησης, πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης από τη βρεφική ηλικία καθώς και συμβουλευτικής υποστήριξης.
• Οργάνωση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων (τάξεων ένταξης) που καλύπτουν όλες τις μορφές μαθησιακών δυσκολιών σε όλα τα σχολεία με ειδικευμένο προσωπικό.
• Αμεση ίδρυση δωδεκατάξιων Δημόσιων Ειδικών Σχολείων για όλες τις ομάδες παιδιών με σοβαρές αναπηρίες που δυσχεραίνουν τη φοίτησή τους σε κοινό δωδεκάχρονο σχολείο.
• Στις παιδαγωγικές σχολές που συγκροτούνται για όλο το εκπαιδευτικό δυναμικό, δημιουργούνται Τμήματα Ειδικής Αγωγής με πρόγραμμα σπουδών που συνδυάζουν την ειδικευμένη γνώση του επιστημονικού αντικειμένου με θεμέλιο τη μελέτη και γνώση της φιλοσοφίας, ώστε ο εκπαιδευτικός να κατέχει σε βάθος ένα σύστημα θεώρησης του κόσμου στο οποίο θα εντάσσονται οργανικά οι επιμέρους γνώσεις.

Στο πλαίσιο αυτό και ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν στην εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με τη δυνατότητα σωστής και έγκαιρης πρόβλεψης των αναγκών για συγκεκριμένες ειδικότητες αλλά και λαμβάνοντας υπόψη την τάση για εναλλαγή σε επιστημονικές ειδικότητες από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, στις παιδαγωγικές σχολές μπορούν να επιμορφώνονται ή να συμπληρώνουν γνώσεις οι εκπαιδευτικοί και οι άλλοι εργαζόμενοι στην Ειδική Αγωγή, μέσω μόνιμων τμημάτων επιμόρφωσης. Εξυπακούεται ότι το πτυχίο αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για τη σχεδιασμένη ένταξη και εργασία των επιστημόνων στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ τα μεταπτυχιακά είναι ενός κύκλου και οδηγούν στην εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, δηλαδή στην παραγωγή νέας επιστημονικής γνώσης.

Το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, τους καλοπροαίρετα σκεπτόμενους επιστήμονες που έχουν ταχθεί στον αγώνα για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από το μόχθο και τα δεινά, να συστρατευθούν με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Ο αγώνας των ατόμων με αναπηρίες, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους είναι ταυτισμένος με το συνολικό αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία.

Για τη σοσιαλιστική κοινωνία οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες δεν είναι βάρος. Η ικανοποίηση των αναγκών τους είναι μέτρο προόδου, πολιτισμού και ανθρωπιάς.

Αθήνα 5 Ιούνη 2014

Eurokinissi

Οι εκπαιδευτικοί, όταν τελικά αυτοί έφτασαν στα σχολεία, κλήθηκαν να «τρέξουν» την ύλη της Α' Λυκείου μέχρι τελευταίας στιγμής, με ρυθμούς που δεν εξασφαλίζουν την αφομοίωσή της από τους μαθητές αλλά και που αφήνουν ακάλυπτα τα κενά που ενδεχομένως να έχουν κάποιοι από αυτούς. Η κυβέρνηση, όπως φάνηκε από τους διορισμούς που έχει ανακοινώσει, δεν προτίθεται να διαμορφώσει μέσα στις τάξεις περιβάλλον που τουλάχιστον θα ολοκληρώνει την ύλη με παιδαγωγικούς όρους. Με προφορικές εντολές, φέτος οι εκπαιδευτικοί εξαναγκάζονταν να καλύψουν τυπικά όλο τον όγκο της ύλης, με τρόπους όπως να παραδίδονται πάνω από ένα κεφάλαιο ή 20-30 σειρές αρχαίου κειμένου ανά διδακτική ώρα, να γίνονται συνδιδασκαλίες τμημάτων επί τρεις - τέσσερις ώρες, να καλύπτεται το 40% της ύλης σε μία μόλις βδομάδα. Οι τραγικά περιορισμένες προσλήψεις δείχνουν ότι η κατάσταση με τα κενά θα συνεχιστεί και του χρόνου, άρα θα συνεχιστεί και ο αγώνας δρόμου για την ύλη και η «τσάτρα - πάτρα» κάλυψή της. Αρα, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι τάχα η «τράπεζα θεμάτων» είναι ένα μέτρο που εξασφαλίζει πως όλα τα σχολεία θα ολοκληρώνουν την ύλη είναι υποκριτικό και ψεύτικο. Αυτό που χρειάζεται για την ολοκλήρωση της ύλης είναι όλοι οι απαραίτητοι εκπαιδευτικοί να βρίσκονται στα σχολεία από την πρώτη μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς. Κι αν ήθελε η κυβέρνηση θα μπορούσε να το εξασφαλίσει αυτό κάνοντας εγκαίρως όλους τους απαραίτητους διορισμούς.

Περίπου 15% είναι το ποσοστό αύξησης εγγραφής των μαθητών της Α' Λυκείου στα φροντιστήρια, σύμφωνα με τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών τους, κατά τη φετινή, πρώτη χρονιά εφαρμογής του μέτρου καθώς ο βαθμός και αυτής της τάξης θα συνυπολογίζεται για την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Σύμφωνα με το νόμο για το νέο λύκειο: Για τον υπολογισμό του Βαθμού Πρόσβασης στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ προσμετράται και ο «Βαθμός Προαγωγής και Απόλυσης», δηλαδή ο γενικός βαθμός που θα συγκεντρώνει ο μαθητής σε κάθε τάξη του Λυκείου (σταθμισμένος με κάποιους συντελεστές).

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι ένα μέρος των μαθητών, είτε για οικονομικούς είτε για άλλους κοινωνικούς λόγους, θα αποθαρρύνονται να συνεχίσουν σε ένα σχολείο με τέτοιες απαιτήσεις. Γι' αυτούς, θα υπάρχουν οι Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) που απευθύνονται σε αποφοίτους της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δηλαδή σε μαθητές που δε συνεχίζουν το σχολείο μετά το γυμνάσιο και οι οποίοι καταλήγουν στη μαθητεία.

Για όποιον θεωρεί ότι ο ρόλος του σχολείου είναι να μορφώνει, να παρέχει εφόδια στα παιδιά μέχρι την ενηλικίωσή τους προκειμένου να είναι άνθρωποι που θα καταλαβαίνουν όσα συμβαίνουν τριγύρω τους, είναι φανερές και οι τραγικές συνέπειες που έχει η πρόωρη αυτή ταξική διαλογή που επιχειρείται με τη θεσμοθέτηση του νέου λυκείου, το οποίο δεν έχει θέση ούτε για την πραγματική μόρφωση ούτε για τα παιδιά των φτωχών εργατικών οικογενειών.

Μπορεί οι εξετάσεις να είναι εκείνο το ζήτημα της Παιδείας που «μπαίνει» με περισσότερο άμεσο τρόπο στα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, ωστόσο δεν είναι η μοναδική αλλαγή που συντελείται αυτήν την περίοδο στο χώρο της Παιδείας, στον οποίο οι αναδιαρθρώσεις καλά κρατούν.

Τον τελευταίο μήνα, ήρθε η ανακοίνωση ενός νέου κύματος συγχωνεύσεων. Η κατάργηση 15 δημοτικών σχολείων και 30 νηπιαγωγείων και οι συγχωνεύσεις 128 δημοτικών σχολείων σε 64 (από τα οποία τα περισσότερα είναι στην Αττική) και 77 νηπιαγωγείων σε 37 έρχονται να προστεθούν στις 2.000 συγχωνεύσεις του 2011, αλλά και στις συμπτύξεις και καταργήσεις τμημάτων που πραγματοποιήθηκαν το μεσοδιάστημα. Σύμφωνα με το σχέδιο υπουργικής απόφασης που δημοσιοποιήθηκε τις προηγούμενες μέρες, έπονται ανάλογες αποφάσεις για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, με νέες συγχωνεύσεις 28 γυμνασίων - γενικών λυκείων - ΕΠΑΛ και καταργήσεις ενός γυμνασίου και τριών ΕΠΑΛ.

Η ανακοίνωση της νέας αυτής μαζικής συρρίκνωσης σχολείων προκάλεσε αντιδράσεις από γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, που ανέλαβαν πολύμορφες πρωτοβουλίες, οι οποίες, όπως μέχρι τώρα έχει φανεί, ασκούν πίεση στην κυβέρνηση, με διευθύνσεις του υπουργείου Παιδείας να αφήνουν πλέον ανοιχτό το ενδεχόμενο επανεξέτασής τους. Αυτό βέβαια καθόλου δεν έχει εφησυχάσει τους φορείς, που έχουν συσπειρωθεί γύρω από το κοινό αίτημα «καμία συγχώνευση - καμία κατάργηση σχολείου». Το επόμενο αγωνιστικό τους ραντεβού είναι στην παράσταση διαμαρτυρίας που διοργανώνει η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής την Τετάρτη 11 Ιούνη, στις 6.30 το απόγευμα στη Βουλή.

Η εξέταση των αναγκών μεταβολών στις σχολικές μονάδες είναι τυπικά μια ετήσια διαδικασία για το υπουργείο Παιδείας, αλλά και για τους δήμους, που έχουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τα σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η υπουργική απόφαση που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ για τις μεταβολές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση επικαλείται μια σειρά από αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων για το θέμα. Ομως, οι αποφάσεις αυτές των Δημοτικών Συμβουλίων δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι εισηγούνταν ή ότι συναίνεσαν σε συγχωνεύσεις, υποβιβασμούς και καταργήσεις. Πολλές από αυτές ήταν αρνητικές σε οποιαδήποτε συγχώνευση ή κατάργηση σχολείου (π.χ. Ελευσίνας, Κερατσινίου, Θεσσαλονίκης και πολλοί άλλοι). Γι' αυτό και υπάρχουν δήμοι, που κινούνται πλέον νομικά για να προσβάλουν την υπουργική απόφαση, όπως ο Δήμος Ελευσίνας, αλλά και ο Δήμος της Αθήνας (που ποτέ δεν του ζητήθηκε γνωμοδότηση, το Δημοτικό Συμβούλιο δεν είχε συζητήσει θέμα συγχωνεύσεων, αλλά η απόφαση περιλαμβάνει τη συγχώνευση 32 σχολείων), που έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και έχει ζητήσει άμεση αναστολή εκτέλεσης της απόφασης.

Οι νέες συγχωνεύσεις αποτελούν νέα επίθεση στο μορφωτικό δικαίωμα. Στηρίζονται στις προτάσεις του ΟΟΣΑ για συρρίκνωση του σχολικού δικτύου, στην απόφαση για εξοικονόμηση δαπανών από την Εκπαίδευση, στο σχεδιασμό για πολυπληθή σχολεία, περισσότερο ελκυστικά στους χορηγούς. Αδιαφορώντας για το αν μαθητές θα στοιβάζονται σε τάξεις - κλουβιά, αν το μάθημα μπορεί να γίνει μέσα σε τάξεις 25 και 28 μαθητών, με τις υποδομές μάλιστα που υπάρχουν σήμερα, αν εκατοντάδες μαθητές θα μπορούν να μοιράζονται μίζερα μικρά σχολικά προαύλια και άλλες υποδομές, αν θα κολλάνε ασθένειες, αν τελικά έτσι ικανοποιούνται οι ανάγκες των παιδιών.

Με βάση την πραγματικότητα που διαμορφώνεται για τα παιδιά κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, το ΚΚΕ ανέλαβε πρωτοβουλία και υπήρξε συνάντηση του ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, με τον υπουργό Παιδείας, στην οποία τέθηκαν τα ζητήματα της «τράπεζας θεμάτων» και των συγχωνεύσεων και των επιπτώσεων της πολιτικής αυτής στο μέλλον των παιδιών. Στη διάρκειά της εκφράστηκαν η αντίθεση του ΚΚΕ και η ανησυχία για το ζήτημα της «τράπεζας θεμάτων», τις επιπτώσεις που θα έχει στα παιδιά, κυρίως της Α' Λυκείου, και τέθηκε η ανάγκη να αντιμετωπιστεί το ζήτημα άμεσα, καθώς οι εξετάσεις είναι σε εξέλιξη. Σε ό,τι αφορά τις συγχωνεύσεις, τέθηκαν τα ζητήματα που προκύπτουν από αυτές, όπως και το θέμα της κάλυψης κενών όσο γίνεται πιο έγκαιρα.