Οι φοιτητές έχουν ξεκάθαρα απορρίψει τον νέο νόμο - πλαίσιο, στέλνοντας μήνυμα στην κυβέρνηση ότι «σπέρνει ανέμους» στα ΑΕΙ

Αυτό τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, ειδικός αγορητής του Κόμματος, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή και η ψήφισή του αναμένεται την ερχόμενη βδομάδα.

Στηρίζοντας ολόπλευρα τις αντιδράσεις φοιτητών και πανεπιστημιακών, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι το νομοσχέδιο προωθεί ένα βήμα πιο πέρα την επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ, κόντρα στις ανάγκες, στα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα των φοιτητών, που απουσιάζουν από τις εκατοντάδες διατάξεις του.

Σ' αυτό το πνεύμα, κατά τη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή ο Γ. Δελής ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου, αποκαλύπτοντας το πραγματικό αντιλαϊκό του περιεχόμενο, σε συνέχεια των μεταρρυθμίσεων που ψήφισαν για τα ΑΕΙ όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μαζί τους και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολουθούν αποσπάσματα από την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ στη Βουλή.

Με το τωρινό νομοσχέδιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, που φέρνετε εσείς της ΝΔ στη Βουλή, στην πραγματικότητα τελείτε τα επίσημα εγκαίνια της λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων ως εμπορικών κέντρων. Επίσημα εγκαίνια, γιατί η επιχειρηματική δράση των ΑΕΙ, την οποία τώρα εσείς ολοκληρώνετε, έχει ξεκινήσει προ πολλού, με τις φροντίδες όλων των κυβερνήσεων, χρόνια πριν.

Σύμφωνα μάλιστα με δηλώσεις της υπουργού στον Τύπο: Τα χρήματα τα οποία προορίζονται - τα χρήματα τα οποία επενδύονται, καλύτερα - τα επόμενα χρόνια γι' αυτήν την εμπορική και επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων της χώρας, είτε από το ΕΣΠΑ είτε από το Ταμείο Ανάκαμψης, ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ!

Κι όμως! Από αυτά, ούτε ένα ευρώ δεν προορίζεται για τις ανάγκες των σπουδών τους, τις πιεστικές, που έχουν οι φοιτητές, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών!

Σε αυτό δε το νομοσχέδιο - γίγας των 460 άρθρων και των χιλίων τόσων σελίδων, δεν υπάρχει ούτε ένα τόσο δα άρθρο για εκείνη την τόσο αναγκαία φοιτητική μέριμνα. Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για τα μεγάλα, συχνά αξεπέραστα προβλήματα - οικονομικά προβλήματα - τα οποία αντιμετωπίζουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στην προσπάθειά τους να σπουδάσουν! Κι ύστερα τολμάτε να μας μιλάτε και για την «κοινωνική» σας πολιτική! (...)

Για ποια ποιότητα των σπουδών μιλάτε, όταν πετάτε εν ψυχρώ έξω από το πρόγραμμα σπουδών, και άρα και από το πτυχίο των καθηγητικών σχολών, την παιδαγωγική επάρκεια;

Γιατί είναι ποιότητα αυτή η παιδαγωγική επάρκεια να γίνεται μπίζνα, να χορηγείται με ποσοστώσεις και όχι για όλους, και να κοστίζει πανάκριβα - 700 ευρώ την κοστολογεί ήδη το ΕΚΠΑ - ενώ αυτή η δυνατότητα υπήρχε δωρεάν στο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών;

Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ καλό είναι το κεφάλι να το σκύβει, γιατί αυτός πρώτος το 2018 πήγε να το περάσει αυτό, μέσω του ΙΕΠ, αλλά το μάζεψε κάτω από τις μαζικές αντιδράσεις των φοιτητών.

Γιατί είναι ποιότητα η ισοτίμηση, με τη μέθοδο των ECTS, των πιστωτικών μονάδων - λες και τα πτυχία είναι πιστωτικές κάρτες; Να λαμβάνουν δηλαδή 240 πιστωτικές μονάδες και το επίπεδο 6 των επαγγελματικών προσόντων και οι τετραετείς σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια και οι τριετείς σπουδές που επαναφέρετε, αλλά και οι τριετείς σπουδές σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ανοίγοντας τον δρόμο και στα διάφορα κολέγια, που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια; Ποιότητα το λέτε εσείς αυτό ή υποβάθμιση των πανεπιστημιακών πτυχίων;

Και για ποιες, αλήθεια, «καινοτομίες» μάς μιλάτε; Για τις καινοτομίες των τραγικών ελλείψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό; Για τις καινοτομίες των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών, που φυτοζωούν; Αντί για λογοπαίγνια και φτηνά διλήμματα με τις τόσο βολικές για σας βαριοπούλες, δεν κοιτάτε να δώσετε κανένα κονδύλι για τη Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, η οποία στάζει και μπάζει νερά όποτε βρέχει;

Ολες σας οι διακηρύξεις για καινοτομίες, ξέρετε, καταρρέουν μπροστά στην ανυπαρξία της φοιτητικής μέριμνας και στα χάλια των περισσότερων φοιτητικών εστιών, που τις αφήνετε συνειδητά να ρημάζουν!

Οσο για την αυτονομία των πανεπιστημίων την οποία όλοι ευαγγελίζεστε, αυτή πρώτα χάθηκε στους διορισμένους πρυτάνεις, κοσμήτορες και εκτελεστικούς διευθυντές, μάνατζερ, πριν οδηγηθεί μετά στην αγκαλιά των επιχειρηματικών ομίλων για να την αξιοποιήσουν.

Θυμίζουμε εδώ και τον νόμο Διαμαντοπούλου, με τα περιβόητά του Συμβούλια Διοίκησης των μάνατζερ, αλλά δεν ξεχνάμε ούτε τα Περιφερειακά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης του ΣΥΡΙΖΑ, που είχαν κι αυτά πάντα μια κρατημένη θέση για τους επιχειρηματίες!

Είναι ελευθερία αυτό που προβλέπει το νομοσχέδιό σας, ένας νέος ή μια νέα να αφήνεται μονάχος του για να φτιάχνει ένα δικό του αποκλειστικά πρόγραμμα σπουδών, χωρίς αρχή, μέση και τέλος; Μιλώ για το πολυδιαφημισμένο σας «εσωτερικό Erasmus». Είναι ελευθερία να χαράζει τη δική του ατομική εκπαιδευτική διαδρομή, ή μήπως είναι η τόσο βολική για σας ατομική ευθύνη, για να του φορτώσετε μετά και την ευθύνη μέχρι και της ανεργίας του, αν παρ' όλα αυτά τύχει να μη βρίσκει δουλειά;

Θέλετε να μιλήσουμε και για τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας; Καταρχάς αυτή η σύνδεση είναι αντικειμενική, καθώς προκύπτει από την ίδια τη φύση της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, η οποία είναι πρώτα και κύρια μια επαγγελματική εκπαίδευση, αφού προετοιμάζει ένα τμήμα των αυριανών εργαζομένων, οι οποίοι χρειάζεται να κατέχουν γνώση μιας επιστήμης προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμά τους.

Αλλά για ποια αγορά εργασίας μάς μιλάτε; Γι' αυτήν που την κάνατε με τους νόμους σας σκέτη ζούγκλα; Γι' αυτήν που ο κατώτατος - βασικός της μισθός είναι σήμερα ακόμα χαμηλότερος από αυτόν που υπήρχε το 2009; Γι' αυτήν όπου τις Συλλογικές Συμβάσεις τις ψάχνεις με το κιάλι, γιατί τις διαλύσατε με τα μνημόνιά σας, όλοι σας; Γι' αυτήν με τα ωράρια - λάστιχο και τα 10ωρα των απλήρωτων υπερωριών; Για την οποία κατάσταση, εκτός των άλλων, δεν διστάζετε να κρατάτε και να ταλαιπωρείτε μικρά παιδιά στο ίδιο θρανίο του σχολείου από τις 8 το πρωί έως τις 5.30 το βράδυ στο Ολοήμερο; (...)

Το θέμα σας δεν είναι η σύνδεση των πτυχιούχων με την αγορά εργασίας. Αυτή είναι δεδομένη! Είναι το πώς αυτοί οι πτυχιούχοι θα είναι όχι μόνο κατάλληλοι για τις μεταβαλλόμενες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά πώς θα είναι ταυτόχρονα και όσο γίνεται πιο φτηνοί και αναλώσιμοι! (...)

Το νομοσχέδιό σας δεν είναι παρά μια νομοθετική βόμβα ενάντια στα εναπομείναντα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, μια νομοθετική βόμβα διασποράς στις κοινωνικές ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας (...)

Τώρα δημιουργείτε μέσα στα πανεπιστήμια και ένα σωρό προγράμματα σπουδών πολλών ταχυτήτων. Μονοετή, διετή, τριετή εφαρμοσμένων επιστημών και τεχνολογίας, διεπιστημονικά, διπλά (dual major), δευτερεύουσας κατεύθυνσης (minor degree). Σύντομης διάρκειας, από 30 έως 360 πιστωτικές μονάδες. Ολα τα ράφια θα είναι γεμάτα. Μόνο που έτσι δεν υπονομεύεται μονάχα η επιστημονική συγκρότηση των προγραμμάτων σπουδών, αποσυνδέεται τελείως και απομακρύνεται το πτυχίο από το επάγγελμα.

Σε αυτό το πανεπιστήμιο - εμπορικό κέντρο θα πωλούνται επίσης από τα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης σύντομες σπουδές, ακόμα και ταχύρρυθμες θερινές, εκμάθησης ληξιπρόθεσμων δεξιοτήτων για τους φτηνούς, απασχολήσιμους εργαζόμενους, πληρώνοντας ξανά και ξανά οι ίδιοι για ό,τι τους λείπει από κατάρτιση.

(...) Να λοιπόν πώς γίνεται το πανεπιστήμιο ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο! Και ένα τέτοιο μεγάλο εμπορικό χρειάζεται και την εταιρεία security να το φυλάει. Γιατί τέτοια είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία και γι' αυτό τη φέρνετε! Ξέρετε κάτι όμως; Φάγατε τα μούτρα σας μ' αυτήν την πανεπιστημιακή αστυνομία και καλό είναι να μην το συνεχίσετε αυτό το βιολί! Γιατί ασφαλώς θα έχετε σίγουρα πληροφορηθεί ότι από τον περασμένο Μάη στα πανεπιστήμια πρώτη δύναμη είναι πλέον η «Πανσπουδαστική» και όχι η δική σας, η ΔΑΠ, και αυτό καλό είναι να μην το υποτιμάτε! Σε κάθε περίπτωση, και το σημερινό νομοσχέδιο της ΝΔ κινείται στην πεπατημένη των προηγούμενων νόμων - πλαισίων.

Το ερώτημα που τίθεται είναι: Υπάρχει άλλος δρόμος για τα πανεπιστήμια; Η απάντηση του ΚΚΕ είναι ότι υπάρχει!

Να συνδεθούν αυτά με τη ζωή χωρίς να μεσολαβεί το κριτήριο του κέρδους στη λειτουργία τους, με μια κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και κοινωνικές υπηρεσίες, και μέσα σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και εργατικής εξουσίας!

Να οργανώνουν τις σπουδές τους έτσι ώστε όλη η αναγκαία - τη δεδομένη κάθε φορά συγκυρία - επιστημονική γνώση που απαιτείται για την εξάσκηση του επαγγέλματος να δίνεται μέσα στις προπτυχιακές σπουδές, κι όχι αυτή η γνώση να αναζητείται συνέχεια μετά στο παζάρι της εκπαιδευτικής αγοράς των πιστοποιήσεων, των καταρτίσεων και των βεβαιώσεων.

Ολη η γνώση στο πτυχίο, αυτό που ζητούν οι φοιτητές!

Η αποτίμηση και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των πανεπιστημιακών λειτουργιών να τεθούν σε άλλη βάση.

Να κρίνονται τα πανεπιστήμια όχι με βάση το πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά ανταποκρίνονται στα κελεύσματα και τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά στο κατά πόσο συμβάλλουν στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Αυτές είναι για το ΚΚΕ οι θεμελιακές βάσεις για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών αλλά και των δυνατοτήτων της εποχής μας. Εσείς κινείστε στον αντίθετο δρόμο!

Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να αποσυρθεί, και αν όχι, πρέπει να καταψηφιστεί! Ακόμα όμως κι αν ψηφιστεί τελικά, πρέπει και θα μείνει τελικά κι αυτό στα χαρτιά, όπως τόσα και τόσα αντιλαϊκά νομοθετήματα!

Στην ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων, το πρωί της Παρασκευής, στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, φορείς πανεπιστημιακών και εργαζομένων στα ΑΕΙ εξέφρασαν αντίθεση στο σύνολο ή και σε πλευρές του νόμου - πλαισίου. Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση απέκλεισε από τη διαδικασία αυτή τους φοιτητικούς συλλόγους!

Ο πρόεδρος της Συνόδου Πρυτάνεων, Β. Διαμαντόπουλος, σημείωσε ότι το νομοσχέδιο δεν λύνει την «υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση» και εξέφρασε αντίθεση σε άρθρα που αφορούν τον τρόπο διοίκησης των ιδρυμάτων.

Την απόσυρση του νομοσχεδίου ζήτησε ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, Γ. Νηματούδης, επισημαίνοντας ότι αντίθεση στο νομοσχέδιο εκφράζουν πάνω από 21 Σύγκλητοι και πάνω από 50 φορείς που εκπροσωπούν συλλόγους σχολών και τμημάτων.

Την εξολοκλήρου αντίθεση της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίων στο νομοσχέδιο εξέφρασε η πρόεδρός της, Νίκη Χρονοπούλου, ζητώντας την απόσυρσή του, ενώ αντίθεση εξέφρασε και η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού Δ. Δημητριάδου.

Πιο συγκεκριμένα: Το τελευταίο διάστημα περίπου 250.000 άνθρωποι πήραν μέρος σε εκλογικές διαδικασίες.

Στις φοιτητικές εκλογές συμμετείχαν 52.373 φοιτητές, με το ψηφοδέλτιο της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» να αναδεικνύεται πρώτη δύναμη πανελλαδικά με ποσοστό 33,50% και 16.681 ψήφους. Στις εκλογές στη ΔΟΕ συμμετείχαν 45.584 εκπαιδευτικοί, με το ψηφοδέλτιο της ΑΣΕ να αναδεικνύεται για πρώτη φορά δεύτερη δύναμη με ποσοστό 21,35% και 9.709 ψήφους, μόλις 0,40% πίσω από τη ΔΑΚΕ. Στις εκλογές στην ΟΛΜΕ συμμετείχαν 29.672 εκπαιδευτικοί, με το ψηφοδέλτιο της ΑΣΕ να αναδεικνύεται τρίτη δύναμη για πρώτη φορά με ποσοστό 18,9% και 5.473 ψήφους. Στο συνέδριο της ΑΣΓΜΕ εκπροσωπήθηκαν περίπου 115.000 γονείς που ψήφισαν στα σχολεία και το ψηφοδέλτιο της «Δημοκρατικής Ενότητας Γονέων» έλαβε - για άλλη μια φορά - την απόλυτη πλειοψηφία των αντιπροσώπων, με περίπου 70%.

Στα παραπάνω στοιχεία πρέπει να προστεθεί επίσης ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Σε όλους τους χώρους υπάρχει σοβαρή άνοδος των δυνάμεων που στηρίζουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, σε σχέση με το 2019, και μάλιστα σε συνθήκες που διαφαίνεται δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ και συνολικότερα και στον χώρο της Εκπαίδευσης, τις γενικότερες εξελίξεις, υπάρχει σημαντική φθορά των δυνάμεων της ΝΔ. Με απλά λόγια, σε αυτές τις εκλογικές διαδικασίες, η δυσαρέσκεια και κυρίως η εμπιστοσύνη για την παραπέρα δράση στο κίνημα εκφράζεται με στήριξη στα ψηφοδέλτια που συμμετέχουν οι κομμουνιστές.

Αν και κάθε χώρος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τις δικές του «παραδόσεις» και συσχετισμούς, μπορούμε να βγάλουμε σίγουρα το εξής συμπέρασμα:

Μια σαφώς υπολογίσιμη μάζα - ψηφίζοντας στους χώρους της Εκπαίδευσης - αναδεικνύει κομμουνιστές και άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές κάθε ηλικίας σε καθοριστική δύναμη για την πορεία, το περιεχόμενο, την κατεύθυνση, την ίδια τη δυναμική του κινήματος. Και μάλιστα πρόκειται για έναν χώρο που οι εξελίξεις σε αυτόν δεν αφορούν στενά τους άμεσα εμπλεκόμενους (εκπαιδευτικοί, φοιτητές, σπουδαστές κ.τ.λ.) αλλά κυριολεκτικά ακουμπάει σε κάθε λαϊκό σπίτι. Η συζήτηση δηλαδή για το τι γίνεται στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο κ.τ.λ. ανοίγει δρόμους για μια ευρύτερη συνάντηση με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Κατοχυρώνοντας μια οπωσδήποτε υπολογίσιμη έως και ηγετική θέση στους χώρους της Εκπαίδευσης, πρέπει να ρίξουμε φως στο περιεχόμενο της παρέμβασής μας.

Δεν είναι δύο παράλληλοι δρόμοι αυτοί. Ισα ίσα, η πείρα επιβεβαιώνει ότι στον βαθμό που μέσα στο κίνημα ή και αυτοτελώς ως Κόμμα θέτουμε στο επίκεντρο ζητήματα που «καίνε», αφορούν στο περιεχόμενο της σχολικής γνώσης, της ανάπτυξης της επιστήμης σε κάθε χώρο, οι πρωτοβουλίες αγκαλιάζουν νέες δυνάμεις και όχι μόνο κλασικές και παραδοσιακές περιπτώσεις. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα από τη συμμετοχή γονιών σε συζητήσεις για θέματα εξαρτήσεων, bullying, από τη συμμετοχή κυρίως εκπαιδευτικών σε εκδηλώσεις και την ημερίδα του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας για τα προγράμματα σπουδών, τη μαζικότατη διακίνηση του «κόκκινου Αερόστατου» με τις ξεχωριστά ενδιαφέρουσες και χρήσιμες θεματικές του εκδόσεις (1821, πόλεμος στην Ουκρανία).

Υπ' αυτήν την έννοια, τα αποτελέσματα αυτά είναι θετικά, γιατί είναι καρπός μιας δουλειάς που υλοποιεί και γονιμοποιεί συμπεράσματα που βγάλαμε συλλογικά στο 21ο Συνέδριο του Κόμματος. Στις θέσεις της ΚΕ διαβάζουμε:

«Από το 20ό Συνέδριο αναπτύχθηκαν αγώνες που έχουν πιο έντονο το στοιχείο της πρωτοβουλίας των δυνάμεων του Κόμματος και της ΚΝΕ, όχι μόνο αυτοτελώς αλλά και σε μαζικές οργανώσεις, βέβαια με διαφοροποιήσεις και στο επίπεδο κίνησης μαζών (μαθητικοί αγώνες, φοιτητικά ξεσπάσματα, κινητοποιήσεις ιδιαίτερα αναπληρωτών εκπαιδευτικών, συμμετοχή γονιών σε εκπαιδευτικά συλλαλητήρια κ.ά.). Αναδεικνύονται ορισμένα πιο μόνιμα θετικά χαρακτηριστικά στην αντίληψή μας για την παρέμβαση των κομμουνιστών στο κίνημα, ειδικά στους χώρους της Εκπαίδευσης, που χρειάζεται να διατηρηθούν και να επεκταθούν ως τρόπος σκέψης και δράσης.

Προκύπτει το συμπέρασμα ότι η δουλειά με τις προγραμματικές εξειδικεύσεις σε κάθε χώρο και εκπαιδευτική βαθμίδα συμβάλλει αποφασιστικά στην ικανότητα επεξεργασίας στόχων πάλης μέσα στη ζωντανή δράση στο κίνημα. Δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζεται ταξικά κι επιχειρηματολογημένα η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική στον χώρο της Παιδείας. Λειτουργεί προωθητικά και στην ενασχόληση με μια σειρά από νέα ζητήματα που εμφανίζονται ή και προβλήματα που με οξύτητα ανακύπτουν στην Εκπαίδευση, αν κι εκφράζουν τα προβλήματα της εξέλιξης της αστικής κοινωνίας (π.χ. γλωσσική φτώχεια, bullying, επίδραση στις νεανικές συνειδήσεις από την καπιταλιστική αξιοποίηση του διαδικτύου κ.ά.) (...)

Εχουν γίνει βήματα στην κατανόηση, πρώτα απ' όλα "από τα πάνω", δηλαδή καθοδηγητικά, ότι το εκπαιδευτικό πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κοινωνικό - πολιτικό πρόβλημα, και από την άποψη της γενικής θεωρητικής τοποθέτησης, αλλά και από την άποψη διατύπωσης κι επεξεργασίας στόχων πάλης που ενοποιούν τα επιμέρους κινήματα και φορείς στο μέτωπο της Παιδείας».

Για παράδειγμα, στον έναν χρόνο από τη διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου, διαμορφώθηκαν σοβαρά μέτωπα αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική στην Παιδεία. Η αντιδραστική «αξιολόγηση» δέχτηκε σοβαρά πλήγματα, σημειώθηκαν μαζικότατες κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών που μάλιστα συναντήθηκαν με τους μαθητές στους δρόμους του αγώνα. Οι φοιτητές που πάλεψαν για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια μέσα στην πανδημία με όρους ασφάλειας, που κινητοποιήθηκαν ενάντια στον περίφημο νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη, στην πρόβλεψη για πανεπιστημιακή αστυνομία που ενάμιση χρόνο μετά παραμένει στα χαρτιά. Σημειώθηκαν μεγαλειώδεις μαθητικές κινητοποιήσεις με επίκεντρο τα αναγκαία μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων, ενάντια στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, αγώνες που στηρίχτηκαν από την ΑΣΓΜΕ, με σημαντική έκφραση της αλληλεγγύης σε επίπεδο σχολείου, που έσπαγε στην πράξη τις προσπάθειες «κοινωνικού αυτοματισμού», κ.ά.

Στην ηγεσία όλων αυτών των αγώνων βρέθηκαν κομμουνιστές. Σε κάθε σωματείο εκπαιδευτικών, σε κάθε σχολείο, σε κάθε σύλλογο φοιτητών. Ξετυλίγοντας μια βασανιστική ιδεολογική - πολιτική προσπάθεια που δεν ήταν παράλληλος δρόμος με τη δουλειά στις μάζες αλλά μέσα στις μάζες, με όπλο την πρόταση του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή, για το σχολείο, για τα πανεπιστήμια. Με πολύ καλύτερους όρους κατανόησης ότι οι στρατηγικές μας θέσεις και προτάσεις αφορούν το σήμερα, είναι ρεαλιστικές και αναγκαίες και είναι όπλο για την κατανόηση των αλλαγών, θεμελιώνουν ένα επεξεργασμένο πλαίσιο πάλης που δίνει διέξοδο στις σύγχρονες ανάγκες.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μας δείχνουν ότι οι στρατηγικές μας επεξεργασίες για την Παιδεία δίνουν υπεροχή στη διαπάλη με τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που δρουν στους χώρους της Παιδείας. Αυτές τις μέρες που συζητιέται ο νόμος - πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, μπορούμε να αναδείξουμε με γεγονότα ότι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στον νόμο καταλήγει τελικά στην ίδια κοίτη του ποταμού του επιχειρηματικού πανεπιστημίου, με διαφορές τελικά στο ποιος θα το διοικεί.

Αρα, οι θέσεις μας δημιουργούν όρους απεγκλωβισμού απέναντι στις υπαρκτές μεν, διαφορετικές συνταγές διαχείρισης στην Εκπαίδευση, που προωθούν όμως την ίδια στρατηγική, όπως αυτή εκφράζεται στη συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στις κυβερνήσεις στα κρίσιμα ζητήματα: Στην εμβάθυνση της επιχειρηματικής δράσης στα πανεπιστήμια, στην κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών δομών (σχολείων, ΑΕΙ, κ.τ.λ.), στην άμεση παρέμβαση του κεφαλαίου στους προσανατολισμούς όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, στην επέλαση μιας αγοράς προσόντων που υπονομεύει το πτυχίο. Ολα τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμα, έχουν την κοινή σφραγίδα των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.

Δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε όλο της το περιεχόμενο και να στεριώσει πολιτικά η εναντίωση με την αντιδραστική αξιολόγηση αν δεν τεθεί στο επίκεντρο η απαίτηση για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας, αν δεν μπολιάσει το κίνημα ο κομμουνιστής με τη θέση του ΚΚΕ για το σχολείο, η οποία προϋποθέτει συνολικούς όρους ανατροπής στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας και της οικονομίας.

Δεν μπορεί να αγκαλιάσει ευρύτερες μάζες η αντιπαράθεση με τους απανωτούς νόμους για τα πανεπιστήμια αν δεν συζητηθεί με όρους αντεπίθεσης η σύγχρονη πρόταση του ΚΚΕ για τις σπουδές, για την επιστημονική συγκρότηση των πτυχίων, για το γεγονός ότι ακόμα και μια σειρά εκσυγχρονισμών μένουν δέσμιοι των εκμεταλλευτικών αστικών σχέσεων.

Αποκαλύπτουμε την ταξικότητα των επιλογών των αστικών κυβερνήσεων, θέτοντας εμείς επιθετικά το δικό μας περιεχόμενο σε μια σειρά από θετικά φορτισμένες έννοιες που η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής έχει εδραιώσει. Αναδεικνύουμε τις αντιφάσεις από τις προτεραιότητες που έχει κάθε αστική κυβέρνηση.

Γινόμαστε ακόμα πιο ικανοί να δώσουμε θετικό περιεχόμενο στην έννοια της ανάπτυξης της επιστήμης, της συνεργασίας των επιστημών, όπως την προσδιορίζουμε στη θέση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο. Θέτουμε επιθετικά την ανάγκη για σύνδεση των σπουδών και των πτυχίων με την εργασία, με όρους αναβάθμισης σπουδών, με όρους πάλης για να δυναμώσει η διαπραγματευτική ισχύς της αυριανής επιστημονικά ειδικευμένης εργατικής δύναμης, τελικά χωρίς την αναρχία της αγοράς και την κατάρα της εκμετάλλευσης, δηλαδή προβάλλοντας την υπεροχή του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού.

Ακολούθως, η ανάδειξη των προβλημάτων της Προσχολικής Αγωγής, από τα χιλιάδες κοντέινερ και το στοίβαγμα των νηπίων, τα ζητήματα αγωγής, τα θέματα των αποκλεισμών νηπίων από την κατά τ' άλλα δημόσια Προσχολική Εκπαίδευση μπορούν να εμπλουτιστούν ουσιαστικά συζητώντας για τη θέση του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή, που «μετατρέπει σχεδιασμένα την υπόθεση της διαπαιδαγώγησης των παιδιών αυτής της ηλικίας σε υπόθεση όλης της κοινωνίας και όχι απλά στενά της οικογένειας. Με τον τρόπο αυτό απελευθερώνεται η γυναίκα και η οικογένεια από την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών. Ετσι όμως ουσιαστικοποιείται και αναβαθμίζεται και η ευθύνη της οικογένειας απέναντι στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της».

Ηδη φαίνεται ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθεί η πίεση στην εργατική - λαϊκή οικογένεια που ήδη μετράει σοβαρότατες απώλειες στο εισόδημά της. Γίνονται ακόμα πιο εμφανείς η τάση ενίσχυσης της απόλυτης φτώχειας, η αδυναμία αναπαραγωγής των συνθηκών ζωής μιας μεγάλης πλειοψηφίας του λαού με τους όρους που μέχρι τώρα γινόταν. Ταυτόχρονα, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει να επεκτείνεται και η χώρα μας, που συμμετέχει ενεργά σε αυτόν, μετατρέπεται σε στόχο.

Σε αυτό το μεγάλο θέατρο των εξελίξεων είναι σημαντική υπόθεση οι κομμουνιστές σε κάθε χώρο στην Εκπαίδευση να σφυρηλατήσουμε δεσμούς αγώνα και γνήσιας λαϊκής αλληλεγγύης. Τη στιγμή που σε πολλά σπίτια ανοίγει η συζήτηση για το «τι θα κόψουμε φέτος», να συμβάλουμε για να μην κοπεί αλλά αντίθετα να στηριχτεί με πρακτικό τρόπο η προσπάθεια για μόρφωση, να οργανώσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά Μαθήματα Λαϊκής Αλληλεγγύης με ευθύνη σωματείων και άλλων φορέων. Να μην επιτραπεί κανένα σπίτι να μείνει χωρίς ρεύμα, κανένα παιδί να μείνει απροστάτευτο στον δύσκολο χειμώνα που θα έρθει.

Οπωσδήποτε κάθε Οργάνωση του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι πιο ικανή να διαβάσει τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών, να εντοπίσει αδυναμίες, καθυστερήσεις αλλά και δυνατότητες. Ομως, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ξεχωρίζει η ανάγκη να διευρυνθεί ο αριθμός των κομμουνιστών που δρουν σε κάθε χώρο. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν σημαντικές εφεδρείες που σήμερα, χτες, πρέπει να ανοίξει ουσιαστική, συντροφική συζήτηση μαζί τους, για τη σημασία της οργανωμένης συνειδητής ένταξης στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ. Αναφερόμαστε σε ανθρώπους που πολλές φορές «είναι το ΚΚΕ» στους μαζικούς χώρους, συμμετέχουν στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, αναλαμβάνουν ευθύνες με παρρησία. Ομως, αυτό δεν αρκεί, γιατί πρέπει να γίνει το ουσιαστικό βήμα της στράτευσης για τους μεγάλους σκοπούς μας.

Φυσικά, πλάι σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα, υπάρχει και αυτό της ολόπλευρης στήριξης των κομματικών και ΚΝίτικων δυνάμεων. Αυτό είναι θέμα που απασχόλησε το 21ο Συνέδριο του Κόμματος και πρέπει σε αυτό ακριβώς το πνεύμα να συνεχίσει να απασχολεί δημιουργικά όλες τις Οργανώσεις. Για να γίνουν βήματα ώστε κάθε ΚΟΒ και ΟΒ να αποτελεί πόλο έλξης ευρύτερων δυνάμεων μέσα από ένα ολόπλευρο σχέδιο παρέμβασης στους χώρους ευθύνης τους, για να παρεμβαίνουν στις εξελίξεις και να βαθαίνει η κατανόηση της αναγκαιότητας βαθιών αλλαγών στην κοινωνία, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τα μεγάλα είναι μπροστά μας λοιπόν! Τα αισιόδοξα και ελπιδοφόρα μηνύματα από τα θετικά βήματα αλλαγής των συσχετισμών μάς γεμίζουν νέα καθήκοντα για να συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο αλλά και να βγάλουμε τα εμπόδια που στέκονται μπροστά μας. Το βήμα που έκανε ακόμα περισσότερος κόσμος να μας εμπιστευτεί, κόντρα στον εγκλωβισμό, ενάντια στη λογική του «δεν αλλάζουν τα πράγματα», είναι το γόνιμο έδαφος ώστε στις εκλογές που ήδη έχουν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, να εκφραστεί με δυνατό ΚΚΕ.

Στον χώρο της 31ης Αντιιμπεριαλιστικής Κατασκήνωσης της ΚΝΕ στις Νηές Μαγνησίας θα κυκλοφορήσει το τεύχος Ιουλίου - Αυγούστου του «Οδηγητή», το οποίο στη συνέχεια θα διακινείται από τις Οργανώσεις της ΚΝΕ.

Το σύνθημα του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» δεσπόζει στο εξώφυλλο του τεύχους: «Η νέα γενιά με το ΚΚΕ. "Για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό". Σοσιαλισμός η απάντηση τον 21ο αιώνα». Ο «Οδηγητής» ρίχνει κάποιες πρώτες «ματιές» στα όσα ετοιμάζονται για το μεγάλο γεγονός.

Αυτό το σύνθημα συνοψίζει όμως και μεγάλο κομμάτι της ύλης του τεύχους, που αφορά τόσο την πείρα της τελευταίας τριετίας όσο και τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στην Ελλάδα και διεθνώς, όπως είναι οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, το έγκλημα κατά των προσφύγων στη Μελίγια, η απαράδεκτη απόφαση στις ΗΠΑ για τις αμβλώσεις κ.λπ.

Αρθρογραφία υπάρχει ακόμα για τον νέο νόμο - πλαίσιο που κατατέθηκε στη Βουλή, αλλά και για τη σημαντική επέτειο των 100 χρόνων από την ιμπεριαλιστική Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή.

Φυσικά, από το καλοκαιρινό τεύχος του «Οδηγητή» δεν θα μπορούσε να λείπει η «φωνή» των νέων εργαζομένων στον Τουρισμό, καθώς επίσης προτάσεις για διάβασμα, ταινίες, πεζοπορίες κ.λπ., και αρκετά ακόμα θέματα που θα ανακαλύψει ο αναγνώστης.