Σύντροφοι,

Αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι το Κόμμα μας, το τιμημένο ΚΚΕ οδηγείται στην πραγματοποίηση του 17ου Συνεδρίου, κλείνοντας μια πορεία σκληρών και άνισων αγώνων.

Διάβασα και ξαναδιάβασα τις Θέσεις του 17ου Συνεδρίου. Καλά τοποθετημένα σε τρεις βασικές κολόνες, το παγκόσμιο γίγνεσθαι, την εσωτερική εξέλιξη, καθώς και τα άμεσα καθήκοντα, που δεν είναι λίγα στην τρίτη κολόνα.

Το Κόμμα στις Θέσεις του μιλά για επιτυχίες και αγώνες που έγιναν στην πορεία από το 16ο ως το 17ο Συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί μέσα στο Φλεβάρη του 2005. Ολες οι Θέσεις με βρίσκουν σύμφωνο. Το Κόμμα μιλά καθαρά και ξάστερα όχι μόνο για τις επιτυχίες, αλλά και για σοβαρές αδυναμίες και ελλείψεις που παρουσιάστηκαν από την κορυφή ως τη βάση. Το κύριο όμως είναι η βάση, δηλαδή η πιο σωστή συγκρότηση των ΚΟΒ που αποτελούν τις κολόνες για την οικοδόμηση του ΚΚΕ.

Το βασικό όμως κεντρικό πολιτικό, οργανωτικό και ιδεολογικό καθήκον είναι το πώς θα μπορέσουμε το Κόμμα μας να το κάνουμε πιο δυνατό, πιο ισχυρό, κάθετα και οριζόντια, σε όλο το πλάτος και το μήκος της χώρας μας. Οχι μόνο να το κάνουμε ισχυρό με ένα ή δύο βουλευτές στη Βουλή ή να ανέβει μισή ή μία μονάδα σε μια εκλογική μάχη. Η ισχυροποίηση του Κόμματος είναι μια πολύ δύσκολη δουλιά, αλλά μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Χρειάζεται πολλή δουλιά πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική και τούτο γιατί δεν είναι εύκολο έργο να μπορέσεις να απεγκλωβίσεις σχεδόν το 90% του λαού μας που είναι δεκαετίες εγκλωβισμένο στην πολιτική και ιδεολογική επιρροή των αστικών κομμάτων, των κομμάτων που εκπροσωπούν το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο και που μοναδικό στόχο έχουν να σπρώχνουν στη φτώχεια και τη δυστυχία τη συντριπτική πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού μας και τέλος να τον οδηγούν σε τυχοδιωκτικές ενέργειες με επεμβάσεις σε βάρος κρατών και λαών που δεν είναι αρεστά στον αμερικανικό και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό.

Το τι Κόμμα θέλουμε το βρήκαμε στο 14ο Συνέδριο. Κόμμα με ιδεολογία το μαρξισμό-λενινισμό, τον προλεταριακό διεθνισμό και τη λειτουργία στηριζόμενο στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Τώρα, λοιπόν, μπαίνει η πολυπόθητη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Κόμμα τόσο ισχυρό ποσοτικά και ποιοτικά ώστε να φτάσει σε ένα επίπεδο να είναι έτοιμο για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, για το Σοσιαλισμό που θα φέρει τούμπα την κατάσταση προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού και σε βάρος του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Μπαίνει, λοιπόν, το σοβαρό αυτό καθήκον πιο έντονα στο 17ο Συνέδριο. Οπως πάντα και από τον ΕΛΑΣ που υπηρέτησα και στη φυλακή και εξορία αισιόδοξος ότι θα 'ρθουν τούμπα τα πράγματα μόνο με ένα σύγχρονο ΕΑΜ και είμαι αισιόδοξος πως αυτό το καινούριο ΕΑΜ θα είναι το ΑΑΔΜ. Ηδη τα σκαριά του έχουν μπει. Το ΠΑΜΕ μπροστάρης σ' αυτή τη μεγάλη προσπάθεια και με τις συσπειρώσεις κατά κλάδο δουλιάς, όπως η πανεργατική συσπείρωση, η παναγροτική - αύριο έρχεται η σειρά της πανεμποροβιοτεχνικής συσπείρωσης, των εκπαιδευτικών, των καλλιτεχνών, των σπουδαστών κ.ο.κ. Ολα αυτά τα ποτάμια των συσπειρώσεων με μπροστάρη το ΠΑΜΕ θα γίνει πραγματικότητα το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης. Είμαι αισιόδοξος ότι θα 'ρθει η στιγμή που αυτοί που κυβερνούν σήμερα να μην μπορούν να κυβερνήσουν με οποιοδήποτε τρόπο και οι κάτω να μη θέλουν να κυβερνηθούν όπως πρώτα με κανέναν τρόπο, έτσι ώστε το ΑΑΔΜ θα είναι έτοιμο να ορθώσει το ανάστημά του και θαρραλέα να οδηγηθεί στη λαϊκή εξουσία με προοπτική το Σοσιαλισμό με οποιαδήποτε μορφή πάλης.

Θέλω, όμως, σύντροφοι, να σταθώ σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που βαραίνει το Κόμμα μας. Μέσα από την 64χρονη ενεργό ζωή και δράση πάντα κάτω από το κόκκινο λάβαρο του ΚΚΕ, με την ταπεινή κομματική πείρα που έχω αποκτήσει, να κάνω θερμή συντροφική έκκληση στο τιμημένο ΚΚΕ να ασχοληθεί στο 17^ο Συνέδριο, θαρραλέα όπως το διακρίνει πάντα στις δύσκολες αποφάσεις του, με το αμαρτωλό 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ που πραγματοποιήθηκε με ηγέτη τον παγκόσμιο αναθεωρητή του μαρξισμού- λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού Χρουστσόφ, καθώς και με την αμαρτωλή 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ το 1956 που κάτω από την επιρροή του χρουστσοφικού αναθεωρητισμού οδηγήθηκε στη διαγραφή του Γραμματέα του Κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη και ως ήταν κρατούμενος στο Σοχούμ της Σιβηρίας οδηγήθηκε στην αυτοκτονία.

Ο μεν Χρουστσόφ έδωσε το κλειδί στον Γκορμπατσόφ, του έδειξε την κλειδαρότρυπα της πόρτας και ο Γκορμπατσόφ άνοιξε την πόρτα στον Γιέλτσιν για να ολοκληρώσουν μαζί ως διεθνείς προδότες την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρώπη και τη διάλυση του ΚΚΣΕ. Η δε 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ κάτω από τη σκιά της χρουστσοφικής αναθεωρητικής πολιτικής οδηγήθηκε στη διαγραφή του Ν. Ζαχαριάδη, γιατί δεν ήταν αρεστός στον Χρουστσόφ.

Αυτά τα δυο αμαρτωλά γεγονότα άφησαν εκτός Κόμματος χιλιάδες συντρόφους και εκατοντάδες στελέχη.

Κάνω πρόταση το Κόμμα μας μέσα από το 17ο Συνέδριο να καταδικάσει τόσο το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ όσο και την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ του 1956. Εχω τη γνώμη ότι ήρθε ο καιρός να βρει και την πλήρη αποκατάστασή του ο Νίκος Ζαχαριάδης. Προτείνω ακόμα να αναρτηθεί η φωτογραφία του στα γραφεία του Κόμματος. Παράλληλα με το αρχείο που έχει παραδώσει ο γιος του Ζαχαριάδη, ο Σήφης, να μελετηθεί και να εκδοθεί βιβλίο για όλη την κομματική ζωή σαν ηγέτης του Κόμματος, αλλά και τη ζωή του μέχρι το θλιβερό θάνατό του.

Μ' αυτή τη θαρραλέα απόφαση είμαι βέβαιος ότι θα συμβάλει αποφασιστικά στην ισχυροποίηση του Κόμματός μας.

Εύχομαι καλή επιτυχία στο 17ο Συνέδριο και με μια ανάδειξη Κεντρικής Επιτροπής που να είναι έτοιμη, ατσαλωμένη για κάθε μορφή πάλης όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Κώστας Μπουλντής

Συνταξιούχος - ΚΟΒ Ν. Ηρακλείου

Η ιστορία του εργατικού κινήματος μας διδάσκει ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό και να οικοδομήσει τη νέα λαϊκή εξουσία, αν δε δημιουργήσει πρώτα το μαχητικό απόσπασμά της, το Κομμουνιστικό Κόμμα Νέου Τύπου.

Το Κόμμα οδηγεί τις λαϊκές μάζες μέσα από τις πολύπλοκες συνθήκες της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Το Κόμμα καθοδηγεί με επιτυχία τις μάζες, τις οργανώνει και τις πειθαρχεί, γιατί είναι το ίδιο ενσάρκωση της πειθαρχίας και της οργάνωσης. Ο Λένιν έλεγε ότι το Κόμμα είναι ο νους, η τιμή και η συνείδηση της εποχής μας.

Τέτοιο Κόμμα στην Ελλάδα είναι το ΚΚΕ.

Το Κόμμα της εργατικής τάξης δεν μπορεί να ζει και να αναπτύσσεται, αν δε δυναμώνει καθημερινά τη σύνδεσή του με τις εξωκομματικές μάζες.

Τότε το Κόμμα γίνεται επαναστατικό.

Το Κόμμα μπορεί να πάθει μεγάλη ζημιά αν αποσπαστεί από τις μάζες. Αρνητικό παράδειγμα αποτελεί η διάλυση των κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα στην περίοδο 1956-1967. Τη σύνδεση του Κόμματος με τις λαϊκές μάζες την πραγματοποιούν τα μέλη του Κόμματος, τα μέλη του Κόμματος που δουλεύουν στις μαζικές οργανώσεις με το προσωπικό τους παράδειγμα εφαρμόζουν τις αποφάσεις του Κόμματος.

Το μέλος του Κόμματος δεν έχει το δικαίωμα να μεταφέρει μέσα στις εξωκομματικές οργανώσεις τυχόν δική του άποψη που δεν είναι σύμφωνη με την απόφαση της κομματικής οργάνωσης.

Τα μέλη του κόμματος έχουν υποχρέωση να ανταποκρίνονται εγκαίρως στις ανάγκες των εργαζομένων, να τους εξηγούν την πολιτική και τις αποφάσεις του Κόμματος, να δουλεύουν ακούραστα για τη διαφώτιση και για την οργάνωσή τους.

Ο κομμουνιστής δουλεύει ακούραστα στις μαζικές οργανώσεις, εκφράζοντας την αλληλεγγύη και αγάπη του προς όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στους ιμπεριαλιστές.

Τα μέλη του Κόμματος πρέπει να καλλιεργούν στους νέους το αίσθημα του σεβασμού και αγάπης προς τους ηλικιωμένους αγωνιστές που τα διέθεσαν όλα για την υπόθεση του Κόμματος και του λαού. Να παραδειγματίζονται από την προσφορά τους στην πάλη για τη δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία της χώρας μας.

Να στρατολογούν στο Κόμμα και στην ΚΝΕ πρώτα και κύρια τους ανθρώπους του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.

Τα μέλη του Κόμματος θα πρέπει να είναι υποδειγματικά στη συμπεριφορά και στις σχέσεις τους με όλους τους συντρόφους, τους φίλους και τους οπαδούς του Κόμματος. Να αποτελούν παράδειγμα τιμιότητας, ειλικρίνειας και υποδειγματικής οικογενειακής ζωής.

Το μέλος του Κόμματος πρέπει να έχει δική του γνώμη, όμως είναι ασυμβίβαστο με το Καταστατικό του Κόμματος να μη δουλεύει πρακτικά για την εφαρμογή μιας απόφασης της κομματικής του οργάνωσης, πολύ περισσότερο να την αντιστρατεύεται στις εξωκομματικές συνελεύσεις ή γενικότερα έξω από τα κομματικά όργανα. Ο τέτοιος τρόπος σκέψης και ενέργειας οδηγεί ασφαλώς στο σάπιο φιλελευθερισμό και τον αναρχισμό. Αρνητικό παράδειγμα αποτελούν τόσο μέσα στις κομματικές οργανώσεις που ανήκουν όσο και σε συνελεύσεις μαζικών φορέων εκείνα τα μέλη του Κόμματος που αναμειγνύονται σε ανεύθυνες συζητήσεις και δεν παίρνουν τη σωστή κομματική θέση.

Γούλας Ιωάννης

ΚΟΒ Αγίας Τριάδας Κοκκινιάς