Γιατί και πώς η συμμαχία σε κοινωνικό επίπεδο αποτελεί τη βάση για τη συγκρότηση του ΑΑΔ Μετώπου;

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού εκφράζει τη θέληση και αποφασιστικότητά τους να παλέψουν για το κοινό τους συμφέρον, να εναντιωθούν πέρα από τις διαφορές τους, ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο, τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, την εξουσία του κεφαλαίου. Το ΑΑΔΜ, ως κοινωνικοπολιτική συμμαχία, αντλεί, κατά κύριο λόγο, τη δύναμή του από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, από τις διεργασίες και ανακατατάξεις που αυτή φέρνει στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Με τη σειρά του προσδίδει μια νέα δυναμική στην ταξική πάλη, στο κίνημα και στη διαδικασία αλλαγής του συσχετισμού και των ανακατατάξεων.

ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ του 16ου Συνεδρίου, σχετικά με το ΑΑΔΜ αναφέρεται συγκεκριμένα ποιες δυνάμεις συγκροτούν το Μέτωπο. Ας το δούμε:

«Στις γραμμές του ΑΑΔΜ συμπαρατάσσονται κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ανομοιογενείς από άποψη κοινωνικής θέσης και ιδεολογικοπολιτικής στάσης:

Κοινωνικά κινήματα της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.

Κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, της Παιδείας, της Υγείας και της κοινωνικής πολιτικής. Κινήματα για συνδικαλιστικές, δημοκρατικές, πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα, για τα δικαιώματα των μεταναστών, για το περιβάλλον. Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα για την ειρήνη, κινήματα στο χώρο του πολιτισμού, του αθλητισμού, της έρευνας, της επιστήμης, του αγώνα κατά των ναρκωτικών.

Πολιτικές δυνάμεις, ομάδες και κινήσεις που υποστηρίζουν την ανάγκη του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα, την ανάγκη ενός άλλου δρόμου εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Επίσης, κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες, πατριώτες, δημοκράτες, προοδευτικοί άνθρωποι που συμφωνούν και θέλουν να δράσουν για τα λαϊκά συμφέροντα, σε αντίθεση με τις επιλογές των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού».

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, η συμμαχία έχει δικό της πρόγραμμα, την πολιτική πρόταση για τη λαϊκή οικονομία που επεξεργάστηκε το 16ο Συνέδριο και αναπτύχθηκε παραπέρα από την απόφαση της ΚΕ, Γενάρης 2003 «Για την πολιτική συσπείρωσης και συνεργασίας του ΚΚΕ", αλλά και με επεξεργασίες των Τμημάτων της ΚΕ και που αποτελεί τη γραμμή συσπείρωσης. Μ' αυτή την πολιτική γραμμή επιδιώκουμε τη συγκρότηση συσπειρώσεων σε κοινωνικό επίπεδο και με κινηματικό χαρακτήρα, ως τα ρυάκια του Μετώπου. Από κάτω έως τις κορυφές του κινήματος. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και Δημοκρατικά Δικαιώματα, αποτελούν τέτοιες συσπειρώσεις που συμβάλλουν στην προώθηση της πολιτικής συμμαχιών του Κόμματος.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ, υπάρχουν παραδείγματα συγκρότησης κοινωνικών συμμαχιών χωρίς την ύπαρξη πολλών κομμάτων. Ο Λένιν αντιμετωπίζοντας το ζήτημα και με βάση τη ρωσική πείρα του 1905 τόνιζε πως «Ο "συνασπισμός" των τάξεων δεν προϋποθέτει καθόλου την ύπαρξη τούτου ή εκείνου του ισχυρού κόμματος, ούτε την κομματικότητα γενικά... Από την πείρα της ρωσικής επανάστασης γίνεται επίσης καθαρό ότι ο "συνασπισμός" του προλεταριάτου και της αγροτιάς πραγματοποιόταν δεκάδες και εκατοντάδες φορές με τις πιο διαφορετικές μορφές, δίχως να υπάρχει "οποιοδήποτε ισχυρό ανεξάρτητο κόμμα" της αγροτιάς» (Λένιν: «Απαντα», τ. 17, σελ. 39). Επίσης, και μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση και παρά το ότι αρχικά συγκροτήθηκε συμμαχία με το κόμμα των αριστερών εσέρων, στην πορεία η κοινωνική συμμαχία στο σοσιαλισμό δεν εκφράστηκε με συμμαχία κομμάτων, γιατί οι εσέροι στον εμφύλιο πόλεμο πέρασαν με την αντεπανάσταση.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο επικείμενο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Η Αλ. Παπαρήγα ρωτήθηκε για τις επιδιώξεις του συνεδρίου και σημείωσε ως βασικότερη το πώς το ΚΚΕ θα συμβάλει πιο αποφασιστικά στην ανάπτυξη αγώνων, στην πολιτική συμμαχιών, στο να βγει ο λαός στο προσκήνιο, να αρχίσει η ανασύνταξη και αναγέννηση του κινήματος.

Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε γύρω από το γιατί το ΚΚΕ δεν καρπώνεται τη δικαίωση των θέσεών του στην κάλπη. Η Αλ. Παπαρήγα, αφού ανέφερε πως σ' αυτό το ζήτημα θα εστιάσει το συνέδριο, τόνισε πως η ανάπτυξη του ΚΚΕ είναι συνάρτηση του επιπέδου του λαϊκού κινήματος, της ανάπτυξης αγώνων.

Από πλευράς ΚΚΕ σημείωσε πως θα πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη ικανότητα στο να πείθει το λαό, αλλά και να προσαρμόσει τη δουλιά του στις νέες συνθήκες, να δει τις αλλαγές που έχουν επέλθει στη σύνθεση της εργατικής τάξης, να αποκτήσει περισσότερη ζωντάνια η εσωκομματική ζωή κλπ.

Ωστόσο, ανάμεσα στους παράγοντες που δρουν ανασταλτικά στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ ανέφερε τη χειραγώγηση, την απογοήτευση, το φόβο, τις νέες συνθήκες ζωής που οδηγούν σε αναδίπλωση και απομάκρυνση από οργανωμένη ζωή.

Παρ' όλα αυτά υπογράμμισε πως το ΚΚΕ βοήθησε π.χ. με τη θέση του στο λεγόμενο Σκοπιανό να μην εξαπλωθεί ο εθνικισμός και ο σοβινισμός στην Ελλάδα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας συνείδησης απέναντι στο σχέδιο Ανάν και αυτό είναι κέρδος, καθώς το ΚΚΕ δε μετρά τα κέρδη αποκλειστικά με την ψήφο. Εξάλλου - συμπλήρωσε - όποιος έρθει στο ΚΚΕ σημαίνει ότι αρχίζει και συμφωνεί στο τι πρέπει να μπει στη θέση αυτής της πολιτικής και αυτής της διακυβέρνησης. «Υπάρχει - τόνισε - μια επένδυση του ΚΚΕ στο λαό, θέλουμε να μετατραπεί και σε ψήφος αλλά πάνω από όλα στο να ξαναζωντανέψουν τα σωματεία, οι μαζικές οργανώσεις, να υπάρξει απεγκλωβισμός από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να εκφραστούν νέα πολιτικά σχήματα πιο ριζοσπαστικά, να επιταχυνθούν οι διεργασίες στη συνείδηση».

Σχετικά με τις συμμαχίες, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κλήθηκε να απαντήσει αν ισχύει τελικά αυτό για το οποίο κατηγορείται το ΚΚΕ, ότι δηλαδή ζητά «όλα ή τίποτα». Υπογράμμισε πως σε κάθε περίοδο το περιεχόμενο της συμμαχίας είναι διαφορετικό, μπορεί να είναι αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κλπ., αλλά πάντα την ιστορία τη δημιουργούν οι λαοί, ως εκ τούτου - τόνισε - σήμερα χρειάζεται μια ισχυρή πλειοψηφία, μια συμμαχία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων που έχουν το κοινό συμφέρον να αντιπαλέψουν την πολιτική μονοπωλίων αλλά έχουν και διαφορές κι αυτές εκφράζονται και στο πολιτικό επίπεδο, καθώς τα κόμματα εκφράζουν κοινωνικές δυνάμεις.

Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε τη σπουδαιότητα της πολιτικής συμμαχιών για το ΚΚΕ και τόνισε ότι η πρόταση για τη συγκρότηση του μετώπου δεν είναι για να διευθετηθούν τα τρέχοντα, ούτε για να πάρει το ΚΚΕ ένα κομμάτι από την εκλογική πίτα. Αφορά στην απόσπαση κατακτήσεων βέβαια αλλά κυρίως στο να δημιουργήσει ο λαός όρους διεκδίκησης της εξουσίας. Γι' αυτό, σημείωσε, υπάρχει αναγκαιότητα αυτή η συμμαχία να έχει μεγαλύτερο βάθος και να είναι συγκεκριμένης κατεύθυνσης.

Στο σημείο αυτό αναφέρθηκε στα άλλα κόμματα, σημειώνοντας πως οι διαφορές είναι τεράστιες π.χ. στο Κυπριακό, στα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ιδιωτικοποιήσεων κλπ., ενώ ιδιαίτερα με τον ΣΥΝ η κύρια διαφορά έχει να κάνει με την εκτίμησή του ότι μπορεί να υπάρχει ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα στην πλουτοκρατία και τον λαό. «Μόνο κοινό έχουν την αντίθεσή τους» τόνισε η Αλ. Παπαρήγα και συμπλήρωσε: «Είναι άλλο πράγμα να συνυπάρχεις γιατί δεν μπορείς να τους νικήσεις, αλλά κοινωνία που να συνυπάρχουν αρμονικά δεν υπάρχει».

Σχετικά με τη συγκρότηση του Μετώπου η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε ότι επειδή σήμερα δεν είναι εύκολη, το ΚΚΕ προωθεί, στηρίζει επιμέρους συσπειρώσεις που θα δώσουν ως προϊόν τη συμμαχία και μέσα στις οποίες δοκιμάζονται όλοι. «Οι συσπειρώσεις - τόνισε - ανοίγουν δρόμους, αποσπούν κατακτήσεις, σπρώχνουν και προς τα εμπρός, σ' αυτό το δρόμο θα υπάρχουν και απώλειες. Δείχνουμε μια ορισμένη ευελιξία που να μην οδηγεί σε ενσωμάτωση το λαό».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κλήθηκε να εξηγήσει τη θέση του Κόμματος απέναντι στην ΕΕ και σημείωσε μεταξύ άλλων ότι ως Κομμουνιστικό Κόμμα είναι εναντίον του καπιταλισμού, άρα και του ευρωπαϊκού, που δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί, παρά μόνο να ανατραπεί από τη λαϊκή παρέμβαση, με προοπτική την Ευρώπη των λαών, της ειρήνης και της ευημερίας, την Ευρώπη του σοσιαλισμού. Σήμερα, σημείωσε, το ελάχιστο που μπορεί να γίνει είναι ένα μέτωπο αντίστασης στις επιλογές της.

Σε ερώτηση, επίσης, σχετικά με τη θέση του ΚΚΕ στην προεδρική εκλογή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ διευκρίνισε πως το ΚΚΕ δεν προτείνει Πρόεδρο γιατί ο σημερινός Πρόεδρος πρέπει να αποδέχεται τη νεοφιλελεύθερη πολιτική για να υπογράφει τα Προεδρικά Διατάγματα και συνεπώς δεν μπορεί το Κόμμα να συμφωνήσει με κάτι τέτοιο. Επιπλέον ο πρόεδρος, με την εκλογή του, θα εκφράσει τη συναίνεση που η κυρίαρχη τάξη θέλει να επιβάλει στους εργαζόμενους. Το ΚΚΕ όμως αντιπαλεύει αυτή τη συναίνεση. Συνεπώς δεν μπορεί να συμμετέχει σε μια τέτοια διαδικασία.