Motion Team

Την ανάγκη αυτή επισημαίνει και το ΚΚΕ σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής του, στην οποία τονίζει:

«Κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται. Η επιδίωξη των ιμπεριαλιστών για την εκκίνηση μιας νέας μορφής παγκόσμιας αντικομμουνιστικής υστερίας δε θα σταματήσει. Το κίνημα καταδίκης και αποτροπής του αντικομμουνισμού πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Καμιά μορφή αντικομμουνισμού δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις των λαών. Αντίθετα, πρέπει να συναντήσει την πιο κατηγορηματική και αποφασιστική καταδίκη».

Ενδεικτικά του πόσο πολύ ήθελαν οι εμπνευστές του μνημονίου την υπερψήφισή του, αλλά και των παραπέρα διαθέσεών τους, είναι ορισμένα σημεία της διαδικασίας που ακολουθήθηκε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση. Ο πρόεδρός της Βαν Ντερ Λίντεν κατέβαλε έντονη προσπάθεια να αποκλείσει από τη συζήτηση όσους ήταν εναντίον του μνημονίου. Ο συνολικός χρόνος συζήτησης ήταν μιάμιση ώρα, οι εκπρόσωποι των πέντε ομάδων της συνέλευσης είχαν στη διάθεσή τους από 10 λεπτά, ενώ το λόγο ζήτησαν άλλοι 58 βουλευτές που είχαν από 4 λεπτά ο καθένας. Ομως στη λίστα των ομιλητών που κατάρτισε ο προαναφερόμενος κύριος, η πλειοψηφία των βουλευτών που θα τάσσονταν ενάντια στο μνημόνιο εξοβελίστηκαν στις τελευταίες θέσεις. Για παράδειγμα ο Γκ. Ζιουγκάνοφ στην 21η θέση, στην 37η και 49η δύο Ρώσοι βουλευτές, στην 57η η Λιάνα Κανέλλη κλπ.

Motion Team

Ασφυκτικά γεμάτη η πλατεία Αριστοτέλους από τους Θεσσαλονικείς που διαδήλωσαν κατά του μνημονίου

Ο περιορισμένος χρόνος είχε ως αποτέλεσμα να μιλήσουν μόνο 19 βουλευτές και χρειάστηκε η έντονη παρέμβαση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κ. Βρεττού στο προεδρείο, όπου δήλωσε πως παραιτείται από το δικαίωμά του να μιλήσει και απαίτησε στη θέση του να μιλήσει η Λιάνα Κανέλλη, όπερ και εγένετο και η βουλευτής του ΚΚΕ μίλησε τελικά 11η.

Δύο ψηφοφορίες διεξήχθησαν για το αντικομμουνιστικό μνημόνιο στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η έκθεση του Γκ. Λίντμπλαντ με τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων» τέθηκε - δηλαδή - σε ψηφοφορία σε δύο μέρη.

Στην πρώτη ψηφοφορία τέθηκε το «Σχέδιο Απόφασης» το οποίο υπερψήφισαν 99 μέλη της Συνέλευσης, καταψήφισαν 42, ενώ 12 ψήφισαν λευκό.

Ακολούθησε δεύτερη ψηφοφορία για το «Σχέδιο Σύστασης», δηλαδή το κείμενο το οποίο προτείνει στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών τα μέτρα για να... ευοδωθούν οι σκοποί του μνημονίου. Για να περάσει το δεύτερο κείμενο στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών ως σύσταση θα έπρεπε να είχε συγκεντρώσει πλειοψηφία τουλάχιστον των 2/3 όσων ψήφισαν (δηλαδή τουλάχιστον 96), αλλά αυτό δεν έγινε καθώς το κείμενο υπερψήφισαν 85 μέλη, το καταψήφισαν 50, ενώ 11 ψήφισαν λευκό.

Συνεπώς, το δεύτερο κείμενο απορρίφθηκε ως μη υπερψηφισθέν από τα 2/3 των παρόντων και έτσι δεν πρόκειται να τεθεί στο Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών των χωρών - μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να συγκεκριμενοποιηθούν τα μέτρα και να πάνε στα κράτη - μέλη. Να υπογραμμίσουμε, πάντως, πως ακόμα και αν το «Σχέδιο Σύστασης» υπερψηφιζόταν από τα 2/3 των παρόντων, στο Συμβούλιο Υπουργών θα χρειαζόταν ομοφωνία. Με μόνο μια ψήφο κατά, στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών, το κείμενο δε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό σαν κείμενο σύστασης στα ευρωπαϊκά κράτη. Το σημειώνουμε γιατί ο Ελληνας ΥΠΕΞ Π. Μολυβιάτης έχει δηλώσει πως θα το καταψήφιζε, αλλά και δύο κυβερνήσεις, η κυπριακή και η πορτογαλική, είχαν, επίσης, δηλώσει πως θα έδιναν αρνητική ψήφο.

Να σημειώσουμε, τέλος, πως στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης συμμετέχουν 315 βουλευτές ως τακτικά μέλη και 315 ως αναπληρωματικά και πως μόνο τα τακτικά μέλη έχουν δικαίωμα ψήφου. Ετσι και στις δύο ψηφοφορίες, παρευρέθηκαν και ψήφισαν (είτε υπέρ είτε κατά είτε αποχή) κάτω από το 50% των τακτικών μελών της Ολομέλειας.

Δυναμική η παρουσία των διαδηλωτών και στην Αθήνα

Ετσι, ο υπερεθνικιστής Ρώσος Ζιρινόφσκι ωρυόταν στη διάρκεια των εργασιών της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ), αναφερόμενος στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, «τι φοβάστε και δεν το ψηφίζετε, φοβάστε τους Ελληνες»; Αθελά του όμως έπλεκε το εγκώμιο στη δύναμη της λαϊκής αντίστασης και δράσης, όπως αυτή εκδηλώθηκε με συγκλονιστικό τρόπο στην Ελλάδα, εναντίον του επαίσχυντου αυτού κειμένου.

Από τη μεγάλη διαδήλωση στο Στρασβούργο

Το σύνθημα για την έναρξη της μάχης κατά του μνημονίου έδωσε το ΚΚΕ που βρέθηκε και στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ενός αγώνα που γρήγορα πλαισιώθηκε από χιλιάδες άλλους φίλους ή απλά προοδευτικούς ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα.

Ας θυμηθούμε όμως πώς ξεδιπλώθηκε, βήμα το βήμα, η προσπάθεια καταδίκης του αντικομμουνιστικού μνημονίου από τις λαϊκές συνειδήσεις. Στις 20/12, λίγες μέρες μετά την υπερψήφισή του από την Πολιτική Επιτροπή της ΚΣΣΕ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, σε μια προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου για το περιεχόμενό του. Κατηγορηματικά τόνισε τότε πως το μνημόνιο ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου στα Κομμουνιστικά Κόμματα που δεν έχουν σκύψει το κεφάλι και σηματοδοτεί την ανοιχτή ποινικοποίηση της αγωνιστικής λαϊκής δράσης, ενώ επισήμανε την ανάγκη ανάπτυξης δραστηριότητας για την απόκρουση αυτής της επίθεσης.

Ακολούθησε η ανακοίνωση από το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σειράς δράσεων και πρωτοβουλιών εναντίον του μνημονίου. Σ' αυτές εντάσσονταν οι συναντήσεις της Αλ. Παπαρήγα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και τον πρωθυπουργό, υπόψη των οποίων έθεσε τις θέσεις του ΚΚΕ επί του θέματος αυτού, αλλά και η διοργάνωση κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα. Από κει κι έπειτα, οι αντιδράσεις στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας. Χιλιάδες άνθρωποι, εργάτες του χεριού και του πνεύματος, προσωπικότητες της κοινωνικοπολιτικής ζωής του τόπου, μαζικοί φορείς και συνδικαλιστικές οργανώσεις απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, εξέφρασαν με δηλώσεις και ανακοινώσεις τους την αντίθεσή τους με το μνημόνιο ζητώντας την απόσυρσή του. Συγχρόνως, από τα άλλα πολιτικά κόμματα δηλώθηκε πως οι αντιπροσωπείες τους στην ΚΣΣΕ δε θα ψηφίσουν το μνημόνιο.

Σε όλη την Ελλάδα, οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ αλλά και άλλοι φορείς, Κινήσεις και οργανώσεις όπως η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», το ΠΑΜΕ κ.ά., διοργανώνουν εκδηλώσεις με στόχο την ενημέρωση του λαού για το περιεχόμενο του μνημονίου. Εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλιάς, στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, με κάθε τρόπο δίνεται η μάχη για την καταδίκη του η οποία και κερδίζεται.

Στην Αθήνα προετοιμάζεται πυρετωδώς το συλλαλητήριο της 19ης Γενάρη και στη Θεσσαλονίκη για τις 23 του μήνα. Στις 18 Γενάρη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παραχωρεί νέα συνέντευξη Τύπου, όπου επισημαίνει ότι «το φασιστικό αντικομμουνιστικό μνημόνιο συνιστά στρατηγική επιλογή του ιμπεριαλισμού και αποτελεί προπομπό νέων βάρβαρων αντιδραστικών μέτρων σε βάρος των λαών».

Το συλλαλητήριο της Αθήνας ξεχωρίζει για τη μαζικότητα και τον παλμό του. Επί τέσσερις ώρες το κέντρο της Αθήνας, τα Προπύλαια και μετά όλη η διαδρομή ως τα γραφεία της ΕΕ και την αμερικάνικη πρεσβεία δονείται από τη δέσμευση μελών και φίλων του ΚΚΕ, προοδευτικών ανθρώπων, να μην επιτρέψουν την ευόδωση των σκοπών των εμπνευστών του μνημονίου. Η Αλ. Παπαρήγα από το βήμα της συγκέντρωσης προειδοποιεί: «Αν δεν αντιδράσουμε, θα διώκεται ακόμα και ο απλός ψίθυρος» και προτρέπει: «Καμιά υποτίμηση, το δηλητήριο είναι επικίνδυνο, όμως μπορούμε να το εξουδετερώσουμε και γι' αυτό έχει σημασία η δράση. Είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση. Κάθε χαλάρωση είναι επικίνδυνη. Η καλύτερη απάντηση στον αντικομμουνισμό είναι παντού, και στην Ελλάδα βεβαίως, που έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη, τα κομμουνιστικά κόμματα, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι κομμουνιστικές νεολαίες να γίνουμε ακόμα πιο παθιασμένοι, φλογεροί αγωνιστές για το συμφέρον των λαών, πανέτοιμοι να καταθέσουμε κάθε θυσία που απαιτείται, σήμερα. Να γίνουμε πιο επιδέξιοι και ικανοί στη συσπείρωση δυνάμεων, στην ταξική πάλη, στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας. Να προσπαθήσουμε σε συνεργασία με άλλα κομμουνιστικά κόμματα να δώσουμε πιο ολοκληρωμένη, επιστημονική απάντηση, γιατί η σοσιαλιστική οικοδόμηση ανακόπηκε και πισωγύρισε. Να γίνουμε πιο ικανοί και επαρκείς στην ανάπτυξη της θεωρίας με βάση την εξελισσόμενη πραγματικότητα, στην κριτική γενίκευση της πείρας».

Στη συγκέντρωση της Αθήνας μίλησαν, εκτός από την Αλ. Παπαρήγα εκπρόσωποι του ΚΚΡΟ, του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ αλλά και της διωκόμενης Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας, ενώ μηνύματα έστειλαν και διαβάστηκαν ο Μ. Μπουροκιάβιτσιους πρώην Α' Γραμματέας του ΚΚ Λιθουανίας, ο οποίος μόλις αποφυλακίστηκε από τις φυλακές της χώρας του, αλλά και το ΚΚ Τουρκίας.

Κορύφωση των διαδηλώσεων εναντίον του μνημονίου ήταν η κινητοποίηση που έλαβε χώρα στο Στρασβούργο, έδρα της ΚΣΣΕ, την Τρίτη 24 Γενάρη, μέρα που άρχιζαν οι εργασίες της. Εκεί είχε μεταβεί πολυπληθής ελληνική αντιπροσωπεία. Από το ΚΚΕ με επικεφαλής τον Θ. Τζιαντζή μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, από την ΚΝΕ, τον «Ριζοσπάστη» και τον «902», από τη «Δημοκρατική Συσπείρωση», το ΠΑΜΕ, άλλους φορείς και προσωπικότητες. Οι Ελληνες αντάμωσαν με κομμουνιστές και προοδευτικούς άλλων χωρών και συγκρότησαν μια μαχητική συγκέντρωση. Λίγες μέρες νωρίτερα στις 21 Γενάρη στις Βρυξέλλες, η ελληνική αντιπροσωπεία πήρε μέρος σε συνάντηση κομμάτων που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κόμματος Βελγίου, στην οποία συμμετείχαν 17 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, τα 14 από την Ευρώπη, ενώ άλλα 22 κόμματα απέστειλαν μηνύματα αλληλεγγύης. Τα κόμματα που συμμετείχαν στη Συνάντηση αυτή ήταν: Το Εργατικό Κόμμα Βελγίου, το ΚΚ Κούβας, το ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας, το ΚΚ Δανίας, ο Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία, η Ενωση των Επαναστατών - Κομμουνιστών της Γαλλίας, το Γερμανικό ΚΚ, το ΚΚΕ, το Δίκτυο Κομμουνιστών (Ιταλία), το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, το ΚΚ Λουξεμβούργου, το ΚΚ Φιλιππίνων, το Νέο ΚΚ Ολλανδίας, το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας, το ΚΚ Μεγάλης Βρετανίας (Μαρξιστικό Λενινιστικό).

Αποφυλάκιση γυναικών από τις φυλακές «Αβέρωφ» (1966)

Είναι τόσο διαχρονικά επίκαιρο, ώστε αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους διώκτες των λαϊκών δικαιωμάτων όπου Γης, σε όλους εκείνους που φοβούνται (δικαίως) την ανάκαμψη και νίκη της κομμουνιστικής και της εργατικής - λαϊκής πάλης, γι’ αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους με «μνημόνια» και άλλα μέσα καταστολής.

Το παρακάτω υπόμνημα, που δε χρειάζεται κανένα σχόλιο, είναι ένα από τα χιλιάδες που μπορούν να υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, όπου οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές, με άλλους ριζοσπάστες, σήκωσαν ψηλά την τιμή της εργατικής τάξης, την τιμή και την αξιοπρέπεια του απλού ανθρώπου που παλεύει για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.

Το υπόμνημα βρίσκεται στο Αρχείο του ΚΚΕ (Εγγραφο 88584, 10 δακτυλογραφημένες σελίδες).

Εκείνοι που ταυτίζουν τον Στάλιν με τον Χίτλερ, εκείνοι που ζητούν από τους κομμουνιστές δήλωση μετανοίας, εκείνοι που επιτίθενται κατά των λαών, με πρόσχημα την τρομοκρατία, ας πάρουν μια απάντηση γραμμένη το 1951.

«Ρ»

«Τη στιγμή που οι προοδευτικές δυνάμεις της ανθρωπότητας δίνουν τη μάχη τους για την Παγκόσμια ΕΙΡΗΝΗ οι φυλακισμένες γυναίκες του Αβέρωφ, υψώνουμε τη φωνή μας για να αποκαλύψουμε μια μόνο πτυχή του όλου δράματος που παίζεται στην Ελλάδα και να καταγγείλουμε το όργιο της τρομοκρατίας, τις άδικες καταδίκες και να ζητήσουμε δικαιωματικά τη Λευτεριά, την Ανεξαρτησία και την Γενική Πολιτική ΑΜΝΗΣΤΙΑ, απαραίτητη προϋπόθεση για την ειρήνευση της Ελλάδας.

Το κτίριο - κολαστήριο των φυλακών «Αβέρωφ»

Πενήντα εργάτριες, 550 αγρότισσες, 100 νοικοκυρές, 15 δασκάλες, 10 επιστημόνισσες, 23 φοιτήτριες μαζί με τις γιαγιάδες των 60 - 90 χρόνων και τα 30 μέχρι 3 ετών βρέφη φτιάχνουν τον κατάλογο των κρατουμένων.

Εδώ είναι η μάννα και η αδελφή που έδωσε το παιδί της στον Αλβανικό Πόλεμο και εδώ είναι η μάννα που της κρέμασαν το παιδί της οι Γερμανοί και το τραγικώτερο, της ίδιας μάννας το παιδί σκότωσαν τα αποσπάσματα. 30 είναι αυτές που έδωσαν θύματα στην Αλβανία, 50 στην Κατοχή και 150 στον εμφύλιο πόλεμο.

Μα αν αγγίξουμε καλύτερα την ατομική περίπτωση της κάθε μιας φυλακισμένης θα δούμε να ξεδιπλώνεται σε κάθε προσωπική ιστορία, ολόκληρο το δράμα μας, ολόκληρη η τραγική μοίρα της χώρας μας από την Αλβανία μέχρις σήμερα.

Η γιαγιά η ΜΑΜΑΛΙΝΑ, μια γριούλα 90 χρόνων είδε να σκοτώνεται το ένα της παιδί στην Αλβανία, το άλλο στην Κατοχή από τους Γερμανούς και το άλλο να εκτελήται απ’ το εκτελεστικό απόσπασμα. Δικάστηκε ισόβια γιατί μάννα Ηρώων δεν δέχθηκε να παραδώσει το γυιό της όπως της ζητούσαν.

Η ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΛΜΑ έχασε τον άνδρα της στην Αλβανία. Δύο αδέρφια της σκότωσαν οι Γερμανοί και η ίδια, το τραγικό θύμα, αφού βασανίστηκε απάνθρωπα με μαχαιριές σε όλο το σώμα, δικάστηκε σε θάνατο.

Της ΑΜΑΛΙΑΣ ΓΑΛΑΤΣΗ ο αδελφός αεροπόρος πέφτει στην Αλβανία, ο άλλος ο αδελφός και ο πατέρας της κρεουργούνται από τις παρακρατικές οργανώσεις, η γιαγιά, η αδελφή και η νύφη της εκτελούνται το 1948 από τις παρακρατικές οργανώσεις και η ίδια δικάζεται από στρατοδικείο 15 χρόνια.

Η ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗ έχασε τον άνδρα της στην Αλβανία, η ίδια βασανίστηκε από τη Χωροφυλακή με φάλαγγα και βούρδουλα μέχρις που ουρούσε αίμα.

Η ΑΝΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ, 65 χρονών, έχασε τα τρία παιδιά της, δύο από το απόσπασμα των Γερμανών και ένα εκτελέστηκε στον εμφύλιο πόλεμο.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΥΡΟΚΑΨΙΔΟΥ, 60 χρονών, ο άνδρας της και ο γυιός της εκτελούνται από Γερμανούς και αυτή δικάζεται σε θάνατο από το σημερινό Στρατοδικείο.

Η ΜΑΡΙΑ ΖΩΓΟΥ, 60 χρονών, μένει ολομόναχη στον κόσμο. Το ένα της παιδί εκτελούν οι Γερμανοί, το άλλο, τον αδελφό της και τον γαμπρό της τα Ελληνικά αποσπάσματα. Η ίδια βασανίζεται απάνθρωπα, δικάστηκε σε θάνατο.

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΥΣΑΝΔΡΑ μένει ολομόναχη στον κόσμο με 11 εκτελεσμένους εκ των οποίων τα 3 παιδιά της και 5 ανήψια της.

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΡΑΤΣΗ χάνει τα τρία αδέρφια της στην Αλβανία, στην Κατοχή και στον εμφύλιο πόλεμο, τρελλαίνεται ο άνδρας της από τα βασανιστήρια στη Μακρόνησο και η ίδια βασανίζεται και δικάζεται σε θάνατο.

Της ΕΛΕΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΗ εκτελούν τον πατέρα οι Γερμανοί και τον αδελφό της τα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Της ΓΑΡΥΦΑΛΙΑΣ ΔΟΥΝΙΑ, εκτελούν τον αδελφό της οι Γερμανοί και τα σημερινά Στρατοδικεία τον άλλον τον αδελφό, ενώ αυτή βασανίζεται και καταδικάζεται.

Απειρες είναι οι περιπτώσεις που θα μπορούσαν να αραδιαστούν αλλά και οι λίγες που αναφέραμε μπορούν να δείξουν τη μοίρα εκείνων που πολέμησαν τους Ιταλούς στον πόλεμο και τον ξένο καταχτητή. Αλλοι συνελήφθησαν χωρίς καμμιά συγκεκριμένη κατηγορία και δικάστηκαν σε βαριές ποινές από τα Εκτακτα Στρατοδικεία σκοπιμότητας με μοναδικό τους έγκλημα την αγάπη τους για τη Λευτεριά και την Ανεξαρτησία. Μόνο 80 ελαφρόποινες, δηλαδή με ποινή έως 15 χρόνια έχουμε στις 760 φυλακισμένες, οι άλλες είναι ισοβίτισσες και 120 σε θάνατο. Φτάνει να έχει αναμιχθή κανείς ενεργά στο κίνημα της Εθνικής Αντιστάσεως, φτάνη να έχη αναμιχθή σε οποιαδήποτε ΝΟΜΙΜΗ οργάνωση για να αποτελέσει λόγο τελειωτικής εξοντώσεώς του με ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ. Ολόκληρες οικογένειες ξεσπιτώνονται, ολόκληρα χωριά ξεριζώνονται από την υστερική μανία του εγκληματικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ. Δεν χρειάζεται πολύς κόπος για να σταθή η κατηγορία, είναι έτοιμη από πρώτα, στερεότυπη, πανομοιότυπη, ΙΔΙΑ ΜΕ ΟΛΕΣ. Τα εγκλητήρια δεν διαφέρουν διόλου μεταξύ τους. Ο,τι χρειάζεται για την ΒΙΤΡΙΝΑ δημιουργείται στην στιγμή με μόνιμους εξ επαγγέλματος μάρτυρες κατηγορίας, τους αστυνομικούς της Ασφάλειας.

Το παν μηχανοποιείται με ταχύτητα, φθάνει να εξοντωθούν όσοι από στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια και σεβασμό στην ελευθερία της συνειδήσεως, αρνούνται να υποκύψουν στην πίεση για εξευτελιστική δήλωση μετανοίας.

Ο απώτερος αντικειμενικός σκοπός τους είναι να λυγίσουν, να εξευτελίσουν, να αχρηστεύσουν με όλα τα μέσα όσους αγωνίστηκαν στην Εθνική Αντίσταση με τελευταίο σταθμό το θάνατο. Γι’ αυτό οι κρατούμενοι πριν φτάσουν στο Στρατοδικείο περνούν μια βασανιστική πορεία πάλης με τα όργανα του φασισμού. Αντιμετωπίζουν περήφανα ένα ομαδικό όργιο τελειοποιημένων βασανιστηρίων, καταστάλαγμα πείρας της γερμανικής και ιταλικής κατοχής.

Ο,τι σοφίζεται η υστερική διεφθαρμένη φαντασία τους εφαρμόζονται στις κρατούμενες. Απόλυτη ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ σε μικρά κελιά 1 Χ 1 μέτρο, χωρίς φως και αέρα, ξύλο μέχρι σπασίματος των οστών, φάλαγγα, δέσιμο με λεπτό σύρμα όλο το σώμα (λιτάρισμα) και κρέμασμα με παρακολούθηση γιατρών (επιστημονικά βασανιστήρια), ξεγυμνώματα, ταπεινώσεις, ξύλα στα γενικά όργανα, βγάλσιμο νυχιών με τανάλιες, βελόνες στα νύχια, γάτες μέσ’ στις κυλότες, βραστά αυγά στις μασχάλες, ηλεκτρικά σύρματα, ταπεινώσεις, διαπομπεύσεις, βιασμοί.

Αλλά στο φαινόμενο αυτό των ομαδικών βασανιστηρίων αντιπαρατάσσονται οι ομαδικοί ηρωισμοί των απλών αλλά υπερήφανων γυναικών του λαού μας.

Δεν τους εμπόδισαν τα 70 χρόνια της ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΝΤΙΚΟΥ, να την ξεγυμνώσουν, να της περάσουν φάλαγγα και να την πολτοποιήσουν (βρίσκεται μόνο μ’ ένα γλουτό). Αλλά ούτε και τη γρηά ηρωίδα δεν την εμπόδισε τίποτα να φωνάζει από την απομόνωση γυμνή και κρεουργημένη στο 15χρονο αγόρι της που το βασανίζανε …. “μη παιδί μου πεις ψέματα και πάρης κόσμο στο λαιμό σου”.

Κι όταν στη ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΣΤΑΝΙΔΟΥ, 65 χρονών, μετά τα βασανιστήρια, της φέρανε μπροστά της δεμένο το ανήλικο παιδί της (14 χρονών) και του στηρίξανε το πιστόλι στα μηνίγγια … “μη σε νοιάζει παιδί μου” του είπε , “κι αν πεθάνης δεν θα καταλάβης τίποτα, δυό λεπτών υπόθεση είναι σε λίγο θα ρθω και γω”.

Της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ της αρπάζουν από την αγκαλιά και της σκοτώνουν το μικρό που της είχε αφήσει ο εκτελεσμένος από τους Γερμανούς άνδρας της. Μετά την βασανίζουν και της σπάνε την ωμοπλάτη και τη λεκάνη.

Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΤΣΑΜΟΥΤΑΛΙΔΟΥ 75 χρονών, με σκοτωμένο το παιδί της από τους Γερμανούς, ενώ τη βασανίζουν άκουγε από το διπλανό κελλί τα βογγητά του παιδιού της, του ήρωα του Ελ-Αλαμέιν, που ενώ ξεψυχούσε από τα βασανιστήρια φώναζε «μάννα μου».

Την ΜΑΛΑΜΑΤΗ ΚΑΛΚΑΝΤΖΗ 60 χρονών, αφού τη βασάνισαν μαζί με τον άνδρα της, την πέταξαν τη νύχτα μαζί του σ’ ένα σκοτεινό κελλί αναίσθητη από τα βασανιστήρια. Σε λίγο συνήλθε ακουμπισμένη στο κρύο μάγουλο του ανδρός της που ήταν νεκρός.

Την ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΥΚΜΑ 60 χρονών τη βασάνισαν απάνθρωπα γιατί είχε κόρη στο βουνό. Την πατούσαν με τα άρβυλα στο στήθος και στο σώμα ολόκληρο, τόσο που τα σημάδια φαίνονται και σήμερα, της φόρεσαν κυλότα ειδική, της βάλανε μέσα γάτα, που της ξέσχισε τις σάρκες, της έβαλαν παλούκια στα γεννητικά όργανα. Εμεινε σακατεμένη.

Θα μπορούσε κανείς να γεμίσει σελίδες ολόκληρες γυναικών βασανισμένων γιατί τα βασανιστήρια είναι απαραίτητο στάδιο εκείνου που θα δικασθή.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΑΚΗ, ενώ επί δυο μήνες συνεχώς βασανίζεται, ξύλο φάλαγγα, λιτάρισμα, κόβει τις φλέβες της και ανοίγει την κοιλιά της για να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Μα δεν σταματάνε. Μετά το Νοσοκομείο, πριν κλείσει το τραύμα της, συνεχίζουν το μαρτύριο, την κρατάνε δεμένη με λεπτό σύρμα όρθια, 70 ώρες χωρίς ούτε νερό.

Την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΝΤΖΟΥ, μια κοπέλλα 24 χρονών που για να αποφύγει την δίωξη των Μαϋδων κατέφυγε στο βουνό, την ανάγκασαν να στέκεται όρθια στην πλατεία της Καστοριάς, σ’ ένα ύψωμα κρατώντας στα δυο χέρια της τα κομμένα κεφάλια του γαμπρού της και του θείου της. Η τραγική κοπέλλα διανυκτέρευσε με τα κεφάλια στο ίδιο κελί που βασανίστηκε άγρια.

Την ΑΝΝΑ ΑΜΠΑΤΖΗ 50 χρονών, την σήκωσαν από το κρεβάτι άρρωστη από φυματίωση και οξείς ρευματισμούς και την βασανίζουν 11 μέρες βάρβαρα. Την πατάνε με άρβυλα στο λαιμό, της βγάζουν τα μαλλιά, της σπάνε τη δεξιά ωμοπλάτη, της κόβουνε με δαγκωματιά τη γλώσσα, της βάζουν καρφίτσες στα νύχια, της βγάζουν τα δόντια με τανάλιες.

Την ΟΛΓΑ ΗΛΙΑΔΟΥ την κρεμάνε, και την δένουν πίσω από το αυτοκίνητο ενώ τρέχει …

Την κόρη του στρατηγού ΝΑΣΗ , ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, άρρωστη με οστεομυελίτιδα την βασανίζουν με φάλαγγα και με στεφάνι στο κεφάλι. Το ίδιο βασανίζουν και την κόρη του στρατηγού Χαλάρη, Χρησηΐδα του Εθνικού ήρωα του 1912 και την δικάζουν δύο φορές σε θάνατο.

Αλλά εκείνο που χαρακτηριστικά δείχνει το σάπισμα και την ψυχική διαφθορά τους είναι ότι εφαρμόζουν σε πλατειά κλίμακα ως μέσο ανάνηψης και καταστολής της ανταρσίας, το αδίκημα του ΒΙΑΣΜΟΥ, πράξη που για τα έθιμα της Ελλάδας είναι η μεγαλύτερη κηλίδα για την γυναίκα και την οικογένειά της που κρατάει ολόκληρες γενηές. Ανθρώπινα κτήνη ειδικά στρατολογημένα, που μόνο με τα γερμανικά Ες - Ες μπορούν να παρομοιασθούν, βιάζουν την ΑΝΘΟΥΛΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΔΟΥ (ετών 45) μπροστά στα παιδιά της ενώ προηγουμένως την κακοποιούν αφάνταστα. Συνεχίζοντας την πορεία της η Ανθούλα δέχεται περήφανα την ποινή του θανάτου, ενώ της εκτελούν τον άνδρα της και τον αδελφό της.

Η Ε. Λ. βιάσθηκε πολλές φορές από ειδικά στρατολογημένα κτήνη και απέκτησε παιδί.

Η ΠΕΠΠΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ έπειτα από συστηματικά και απάνθρωπα βασανιστήρια βιάσθηκε από το Μπάολα όργανο της ΕΣΑ.

Η ΜΟΣΧΑ ΞΑΝΘΟΥ βιάσθηκε από πολλούς ενώ προηγουμένως βασανίσθηκε στο Σκαραμαγκά.

Η ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΓΚΙΤΗ 17 χρονών, διαπομπεύεται και έπειτα την βιάζουν.

Η Μ. Τ. έπειτα από φοβερά βασανιστήρια βιάσθηκε και απέκτησε παιδί.

Η ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΟΥ βιάσθηκε.

ΣΟΦΙΑ ΚΩΡΟΥ. Βιάσθηκε από ΜΑΥ.

ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΤΣΟΥΤΣΟΥΛΑ 22 χρονών, βιάσθηκε με εργαλεία από γιατρούς, 1 πολιτικό και 1 στρατιωτικό της Αστυνομίας Λαρίσης.

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΡΑΠΤΙΔΟΥ, 23 χρονών βιάζεται στο Κιλκίς και της μετέδωσαν σύφιλη.

Και η ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ καταγγέλει στο Δικαστήριο ότι βιάσθηκε αυτή και όλες οι συγκρατούμενές της από όργανα του φασισμού.

Με τέτοια ψυχικά και σωματικά τραύματα φτάναμε στο Στρατοδικείο. Επρεπε να παιχθεί και το τελευταίο μέρος της σκηνοθεσίας του δράματος. Χωρίς μάρτυρες υπεράσπισης, μέσα σε ατμόσφαιρα αφάνταστης τρομοκρατίας με ουσιαστική απουσία υπερασπίσεως στα περισσότερα μέρη, με διαδικασία σε ταχύτητα πταίσματος, περνούσαμε από τη ζωή στο θάνατο με την ερώτηση

- Είσαι κομμουνίστρια;... Αποκηρύσσεις;

Ενώ σε άλλες:

- Αποκηρύσσεις το παιδί σου;

Μ’ αυτόν τον τρόπο δικαζόμαστε μόνο για τα ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ μας. Δικασθήκαμε εντελώς παράνομα αφού το Γ΄ Ψήφισμα 1946 και ο Α.Ν. 509 απαιτούν σαν προϋπόθεση για την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος την διενέργεια ωρισμένων πράξεων και όχι τα φρονήματα. Δικαζόμαστε χωρίς ΣΤΟΙΧΕΙΑ.

“Δεν χρειάζονται στοιχεία” - λέει στην τελευταία αγόρευση ο Βασιλικός Επίτροπος κ. Σκόρδας στην δίκη των συνδικαλιστών - “αρκεί ότι οσφρενόμεθα ότι είναι ένοχοι” και η Γλυκερία Παγουλάτου, η Νίκη Μπαζίγου και Λαΐς Μπαϊράμογλου αποκτούν τον τίτλο της μελλοθάνατης: Ετσι η σύγκρουση των δύο κόσμων μπορεί να πει κανείς πως στη δική μας περίπτωση φτάνει στο κορύφωμά της. Στη διαστροφή και στη διαφθορά αντιπαρατάσσεται η ανωτερότητα και το μεγαλείο του Λαού μας. Η περηφάνεια, η λεβεντιά, η αγάπη στη Λευτεριά και Ανεξαρτησία, το απλόχερο δόσιμο για κάθε όμορφο. Αρετές που ο Λαός μας από γενηές ολόκληρες φέρνει μαζί του σαν κληρονομιά εδώ δείχνουνται σ’ όλη τους την πληρότητα.

Η εργάτρια ΣΤΑΘΟΥΛΑ ΛΕΒΕΝΤΗ χορεύει γύρω από το Φοίνικα της Αυλής το «έχε γειά καϋμένε κόσμε», ενώ την ίδια στιγμή 19 παλληκάρια χορεύουν τον ίδιο χορό στις πλαϊνές φυλακές…

Η καθηγήτρια ΙΣΜΗΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ στολίζεται, παίρνει γλυκά και λουλούδια και προσφέρει στους συντρόφους της και ενώ το εκτελεστικό απόσπασμα την πυροβολούσε στα πόδια για να τη λυγίσει, πέφτει ζητωκραυγάζοντας για τη Λευτεριά.

“Μα και να πεθάνει κανείς μια μέρα καλά είναι να πεθάνει ωραία” είπε η 18χρονη μαθήτρια ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΟΛΥΓΕΝΟΥΣ.

“Είμαι υπερήφανη" λέει η αγρότισσα ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΕΛΑΣΙΔΟΥ "που δίνω τη ζωή μου για τον λαό μας”.

“Πεθαίνω για αυτό που πιστεύω” λέει η τραγική αγρότισσα ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΡΥΔΑΛΗ - που της είχαν μπροστά της αποκεφαλίσει τον αδελφό της “Αν είναι να χορτάσει ο κόσμος ψωμί, όπως δεν το χόρτασα εγώ, ας πάει και το δικό μου κορμί” λέει η παραδουλεύτρα ΜΑΙΡΗ ΛΕΟΝΤΙΑΔΟΥ.

“Καλύτερα να πεθάνει κανείς με το κεφάλι ψηλά παρά να σέρνεται” λέει η φοιτήτρια ΕΛΛΗ ΣΒΩΡΟΥ.

Τίποτα δεν μπορεί να αποδώσει την ηρωική αστή νοικοκυρά ΓΙΑΓΙΑ ΒΑΪΤΣΑ των 60 χρονών, τη στιγμή που χορεύει και χαιρετάει με το μαύρο μαντηλάκι της, γύρω στα μικρά σιδηρόφραχτα παράθυρα της φυλακής, τα γεμάτα από κεφάλια των φυλακισμένων παιδιών της.

Ούτε την ΑΝΝΟΥΛΑ ΓΚΕΠΡΕΚΗ, την κοπελλίτσα 22 χρονών όταν σηκώνει ήσυχα την υπάλληλο που σκόνταψε και έπεσε όταν πήγαινε να την πάρει για το απόσπασμα. “Κτυπήσατε κ. Π….” της λέει και την στηρίζει ενώ βαδίζουνε. Ούτε την 18χρονη μαθήτρια ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΑ την μικρή "βαμμένη" ηρωίδα κατά το Βασιλικό Επίτροπο, που όταν της ζήτησαν να λυπηθεί τα νειάτα της, που τόσο σπάταλα θυσίαζε για μια δήλωση αφού ήταν αθώα, “κάτι θα χρησιμεύσει και το δικό μου αίμα στη λευτεριά” είπε. Ο αδελφός της είχε εκτελεσθή από το απόσπασμα των Γερμανών.

Η ΘΟΔΩΡΑ ΔΑΒΕΤΑ φεύγει τραγουδώντας τον ΕΛΑΣ και 18 εν όλω ηρωίδες κλείνουν το χορό με την ευχή της ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ ΚΑΠΛΑΝΗ “εγώ θα κλείσω τους τάφους”.

Ετσι όμορφα έφευγαν οι γιαγιάδες, οι μαννάδες και οι αδερφές μας, γράφοντας τις ωραιότερες σελίδες για τη Λευτεριά και τη Συμφιλίωση του Λαού μας.

Τώρα έπειτα από ένα χρόνο με την επέμβαση του ΟΗΕ, έχουν σταματήσει οι εκτελέσεις, αλλά τα Στρατοδικεία του Α.Ν. 509, δικάζουν με μεγαλύτερη ευκολία σε θάνατο ώστε να ζούμε πάντα με την απειλή πως το μακελειό θα ξαναρχίσει.

Εκείνο όμως που δεν πέτυχαν οι εκτελέσεις που σταμάτησαν, το κάνουν αργά αλλά σταθερά οι άθλιες συνθήκες της ζωής μας στη φυλακή. Ο υποσιτισμός, η έλλειψη αέρα και η απουσία ιατρικής περίθαλψης μας δίνουν τον τρομερό απολογισμό των 360 αρρώστων από έλκη, ανοιχτά σπήλαια, όγκους, σχιζοφρένειες και το υψηλό ποσοστό των 90 προφυματικών. Από την άλλη μεριά το στοίβαγμα των 760 φυλακισμένων σε ανθυγιεινά κτίρια που χτίστηκαν για 100 άτομα απειλεί να μεταβάλη σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα τη φυλακή σε απέραντο σανατόριο.

Ετσι το εξοντωτικό όργιο συνεχίζεται κάτω από την εγκληματική αδιαφορία του κράτους με θύματα πολύ περισσότερα από τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Και το κακό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογισθή κανείς ότι η ίδια κατάσταση περίπου εμφανίζεται σε 3 χιλιάδες γυναίκες (450 στις φυλακές Καλλιθέας και ανάμεσά τους 150 ανήλικα), 530 στις φυλακές της Πάτρας και 540 εξόριστες στο Τρίκκερι και οι υπόλοιπες σε σκόρπιες φυλακές σ’ όλη την Ελλάδα).

Γι’ αυτό καλούμε επιτροπή από τον ΟΗΕ για να αποκτήση δική του αντίληψη και να συλλάβη ολοκληρωμένη την εικόνα του Ελληνικού δράματος που πολύ αμυδρά μέσα στις λίγες ενδεικτικές περιπτώσεις του υπομνήματός μας προσπαθούμε να θίξουμε και ζητούμε:

Στο όνομα του αίματος εκατομμυρίων ανθρώπων, που θυσιάσθηκαν στον αγώνα κατά του φασισμού για καλύτερα ιδανικά και στ’ όνομα των ιερών νεκρών και παιδιών μας που έπεσαν στην Αλβανία, στην Κατοχή και στον εμφύλιο πόλεμο, να κλεισθή η πληγή που μαστίζει την Ελλάδα και ατιμάζει τον πολιτισμό.

Είναι απαίτησις Δικαιοσύνης να δοθεί Γενική Πολιτική ΑΜΝΗΣΤΙΑ που θα συμβάλη εποικοδομητικά στο μεγάλο πόθο όλων των λαών, στην Παγκόσμια ΕΙΡΗΝΗ».

ΚΑΙΤΗ ΖΕΥΓΟΥ, δικασμένη 3 φορές σε θάνατο.

ΧΡΥΣΗ ΚΑΛΛΑΡΗ, καθηγήτρια μουσικής, δικασμένη δυο φορές σε θάνατο.

ΑΡΙΑΔΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ δικηγόρος, δικασμένη ισόβια.

ΑΡΓΥΡΩ ΔΡΟΣΑΚΗ δικηγόρος, δικασμένη 11 χρόνια πρόσκαιρα.

• ΥΓ «Ριζοσπάστη»: Ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη, αν κάποιο όνομα έχει γραφτεί λάθος, λόγω δυσκολίας στην ανάγνωση του αρχειακού υλικού.

Σύντροφοι, που ήρθατε ως το Στρασβούργο κι όλοι εσείς όπου Γης που στρέψατε το βλέμμα και την καρδιά σας σ' αυτήν την άθλια αντικομμουνιστική νεοφασιστική παράσταση, δημοκράτες, που υπογράψατε διαμαρτυρίες, καταδίκες των ιεροεξεταστών της κυρίαρχης πολιτικής, έχω κι εγώ να σας ξομολογηθώ μιαν «αμαρτία». Σηκώθηκα και πάτησα το μικρόφωνο και το μυαλό μου ήταν άγραφο χαρτί. Πού να χωρέσω εγώ, μ' όλα τα γράμματα που σπούδασα, με μια καρδιά να χοροπηδάει από οργή κι αγάπη μαζί, τόσον ιδρώτα και τόσο αίμα χυμένο για τα παπούτσια που φοράω, για τα μολύβια που κρατάω, για την καρέκλα που κάθομαι, για το σεντόνι που κοιμάμαι, για τα βιβλία που δε θα προλάβω ποτέ να διαβάσω, για το φαΐ που τρώω, για την άσφαλτο που πατάω;

Δεν είναι προσωπικό τούτο το γραπτό, συντρόφια. Είναι προσωπικό το «ευχαριστώ», που σας συνάντησα και περπατάω μαζί σας «μινίστρος» του ανθρώπου που δε βολεύεται με κάτι λιγότερο από τον ουρανό μουδιάζοντας το φάντασμα που πλανάται και τώρα πάνω απ' την Ευρώπη...

Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στο Στρασβούργο ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο

Τον πρώτο καιρό κρατούσαν μια στάση αναμονής. Θεωρούσαν προτιμότερη τη ...λίγη δημοσιότητα. Ομως, το τελευταίο διάστημα άλλαξαν στάση. Ισως δεν περίμεναν αυτό το μέγεθος, το πλάτος και τη δυναμική της λαϊκής αντίδρασης. Και έτρεξαν να προλάβουν! Ειδικά την τελευταία βδομάδα και μετά το συλλαλητήριο του ΚΚΕ στην Αθήνα άρχισε ομοβροντία άρθρων και σχολίων κατά του «μνημονίου Λίντμπλαντ». Οχι γιατί είναι αντικομμουνιστικό, αλλά γιατί δεν είναι αποτελεσματικό! Γιατί είναι πολύ αποκαλυπτικό και έχει αντίθετα αποτελέσματα: Αντί ...να εκθέτει τον κομμουνισμό εκθέτει τον αντικομμουνισμό!

Στη διαμόρφωση αυτής της γραμμής για την «αντιμετώπιση» του «μνημονίου Λίντμπλαντ» πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι εφημερίδες «Βήμα», «Νέα», «Ελευθεροτυπία», και από κοντά ο «ΣΚΑΪ». Και, φυσικά, δε θα μπορούσε να λείπει και η συμβολή του Συνασπισμού!

«Είναι ακραίο και πρωτοβουλία κάποιων ακροδεξιών», άρχισαν να γράφουν οι Πρετεντέρης, Σωμερίτης και λοιποί. Να λένε, μερικές φορές και με οργή, πως: Είναι απαράδεκτο και ανιστόρητο «να ταυτίζει τον κομμουνισμό με το ναζισμό»! «Κακώς ταυτίζει την ιδεολογία με την πρακτική»! «Κακώς ενοχοποιεί την ταξική πάλη»! Δεν είναι σωστό «να κατηγορούνται και να ποινικοποιείται η δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων που δεν ευθύνονται για τα εγκλήματα των σοσιαλιστικών καθεστώτων».

Για να καταλήξουν πως το σωστό είναι, αντί να καταδικάζουμε ως εγκληματικό τον κομμουνισμό, να καταδικάσουμε τα «απάνθρωπα εγκλήματα του Στάλιν», «της αυταρχικής σταλινικής περιόδου». «Είναι άλλο πράγμα η ευθεία καταδίκη των εγκλημάτων του σταλινισμού», λέει ο Συνασπισμός και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) σε δήλωση της Εκτελεστικής Επιτροπής (14 και 15 του Γενάρη στο Βερολίνο). Και, κατά συνέπεια, όσους δεν τα καταδικάζουν!

Κι όλα αυτά στο όνομα της απόκρουσης της διαστρέβλωσης της Ιστορίας και της συκοφάντησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας!

Μα αυτή είναι η ουσία του αντικομμουνιστικού μνημονίου, κύριοι υποκριτές!

«Τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν, γράφει, δεν μπορεί να ταυτίζονται με αυτά του ναζισμού»! Το έχετε ερευνήσει, κύριε καθηγητά; Σε ποια στοιχεία στηρίζεστε για τα εγκλήματα του Στάλιν; Μήπως στην προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών; Αρα δέχεστε και τα χημικά όπλα που ...είχε το Ιράκ;

«Δεν είναι τυχαίο, συνεχίζει, πως οι σκεπτόμενοι σοσιαλιστές ή κομμουνιστές καταδίκασαν τα εγκλήματα του Στάλιν και του Μάο, όχι ως τρομερά κατά της ανθρωπότητας, αλλά και ως ύβρη στη φιλοσοφία και τα ιδανικά του σοσιαλισμού»!

Μα γιατί δε λέτε τα πράγματα με το όνομά τους; Οτι αναφέρεστε στους σοσιαλδημοκράτες και στους κάθε λογής οπορτουνιστές! Γιατί, κύριε καθηγητά, κρύβετε πως οι πρώτοι εγκλημάτησαν κατά του μαρξισμού, των ιδανικών του σοσιαλισμού, της ανθρωπότητας, εδώ και δεκάδες χρόνια; Οταν υποστήριξαν τον Α΄ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο κι όταν, μαζί με τους ιμπεριαλιστές, πολέμησαν ενάντια σε όλες τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις στην Ευρώπη. Γι' αυτούς εγκληματίες ήταν οι επαναστάτες, ο Λένιν, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ο Λίμπκνεχτ.

Για τους άλλους που λέτε, σαν τον Γκορμπατσόφ, το κίνητρό τους έχει εδώ και καιρό αποκαλυφθεί από τα αποτελέσματα της δράσης τους.

«Μόνο οι απληροφόρητοι αριστεροί, ειδικά του ΚΚΕ, αδυνατούν να το πιστέψουν», λέει με θράσος ο κ. καθηγητής! Και τόση λάσπη, γραπτή, τηλεοπτική, κινηματογραφική, που ρίχνεται τόσες δεκαετίες, χαμένη πήγε; Εδώ εξεγέρθηκαν και αστοί ιστορικοί σε Αγγλία, Ιταλία και αλλού για τα τερατώδη ψέματα που λέγονται για τα εγκλήματα του Στάλιν και εσείς χαμπάρι δεν πήρατε;

Το μεγάλο έγκλημα για όσους υπερασπίζονται τον καπιταλισμό, είναι η εξουσία της εργατικής τάξης, είναι το εργατικό κράτος που ασκεί, πρωτόγνωρη ιστορικά, βία στο κεφάλαιο αποσπώντας από αυτό τα μέσα παραγωγής. Που υπερασπίζεται το σοσιαλισμό από τις ιμπεριαλιστικές ραδιουργίες και συνωμοσίες που οι ίδιοι σήμερα ομολογούν πως έκαναν! Που, σημειωτέον, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί η βία αυτή ούτε ως προς το μέγεθος ούτε ως προς τη μορφή, με καμιά άλλη επανάσταση!

Γράφει ο καθηγητής Α. Ηρακλείδης: «...Η επαναστατική βία σε ορισμένες ιστορικές στιγμές δεν αποτελεί έγκλημα, ας σκεφτούμε τη Γαλλική Επανάσταση... την Ελληνική Επανάσταση...»! Ετσι, λοιπόν, μόνο η βία της προλεταριακής επανάστασης είναι εγκληματική! Των πολλών κατά των λίγων, των υπό εκμετάλλευση κατά των εκμεταλλευτών!

Η σοβιετική εξουσία δε θα έπρεπε να πάρει κανένα μέτρο κατά πρώην στελεχών που τις παραμονές της ιμπεριαλιστικής-φασιστικής επίθεσης συνομιλούσαν μυστικά με τον εχθρό! Είναι ιδεολογικές οι διώξεις του 1937 αυτών που διαφωνούσαν από το 1925 και οι θέσεις τους είχαν επανειλημμένα καταψηφιστεί! Ενώ μετά την αντιφασιστική νίκη οι συνεργάτες και συμμετέχοντες στα τρομακτικά εγκλήματα του ναζισμού δεν έπρεπε να υποστούν καμιά τιμωρία!

Κατά συνέπεια, εγκλημάτησε και το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, που άσκησε βία κατά των Γερμανών και των συνεργατών τους! Που αντιστάθηκε ένοπλα στην ένοπλη επιχείρηση εξόντωσης του ΕΑΜικού κινήματος από τους Αγγλους, τους Αμερικανούς και την πλουτοκρατία.

Κατά συνέπεια, εγκληματική σήμερα είναι η αντίσταση του κουβανικού λαού στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όχι ο ιμπεριαλισμός! Είναι εγκληματίας ο Φιντέλ Κάστρο, που έχει στη φυλακή 35 αντιφρονούντες μισθοφόρους-εγκληματίες και οφείλει να τους αφήσει ελεύθερους να συνεχίζουν να βάζουν βόμβες, να δολοφονούν κομμουνιστές! Εγκληματίας είναι και ο Τσάβες στη Βενεζουέλα, που θέλει να κοινωνικοποιήσει τα διυλιστήρια. Εγκληματίες είναι και οι Ιρακινοί που αντιστέκονται και όχι τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα κατοχής! Και λοιπά...

Αυτοί έχουν κάθε συμφέρον να λασπώσουν το σοσιαλισμό για να αποτρέψουν τον ερχομό του και πάλι. Αυτός είναι ο φόβος τους...

Μπορούν να ανεχθούν οποιαδήποτε κριτική και δράση ενάντιά τους, εκτός από τη μαρξιστική- λενινιστική ανάλυση και θέση πως η ταξική πάλη οδηγεί αντικειμενικά στην ανατροπή της εγκληματικής εξουσίας τους. Οδηγεί στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.

Εδώ βρίσκεται η ουσία του αντικομμουνισμού με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται. Γνωρίζουν πολύ καλά πως οι λαοί δε θα δεχτούν τα αντεργατικά μέτρα, την εξαθλίωση, τους νέους πολέμους. Θα αντισταθούν, θα αντεπιτεθούν. Γι' αυτό επιχειρούν να ξεδιπλώσουν με κάθε τρόπο και μέσο μια νέα αντικομμουνιστική εκστρατεία ψεύδους και διώξεων. Συκοφαντώντας το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα επιδιώκουν να κλείσουν το δρόμο προς το μέλλον, προς το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Αποδείχτηκε αυτό στον 20ό αιώνα. Θα αποδειχτεί και στον 21ο, ανεπιστρεπτί αυτή τη φορά. Αφού οι ιμπεριαλιστές φοβούνται την ταξική πάλη, αυτό σημαίνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός, πρέπει να την οξύνει.