Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

(Από τον ιστορικό λόγο της απελευθέρωσης, του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία το 1944»).

Ασωπός: Η ίδια η εξουσία υποθάλπει την αυθαιρεσία των ρυπαντών για να προστατεύει τα παράνομα κέρδη τους και αφήνει τη ζημιά να εξελίσσεται καταστροφικά για τους πολίτες και το περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής

β) Η παράνομη συνέχιση άντλησης από τους ΟΤΑ του νερού αυτού, από τον ρυπασμένο υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα και η παροχέτευσή του για πόσιμο και «ανθρώπινες χρήσεις», με χρέωση καταναλωτή.

Το πρόβλημα της συνέχισης της υποβάθμισης της δημόσιας Υγείας, αποτελεί πλέον σκάνδαλο: Χωρίς κινητοποίηση των υπαρκτών αρμόδιων κρατικών μηχανισμών, του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των σχετικών κρατικών Ινστιτούτων για τη διακρίβωση των ρυπαντών, την επιβολή αποτελεσματικών μέτρων για το σταμάτημα της δράσης τους και παράλληλα η προσφορά περίθαλψης στους θυματοποιούμενους. Ετσι μπαίνε το ερώτημα: Τι περιμένει; και γιατί παραμένει αδρανής η νέα εξουσία μας;;; μιας και γνώριζε ότι χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.

Για το θέμα, έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και δυστυχώς φαίνεται πως θα παρέλθει και άλλος χρόνος, μέχρι οι εξουσίες μας να φτάσουν να λειτουργήσουν «με αποτελεσματική λύση». Οι εξουσίες κάπου λησμονούν ότι οφείλουν να δώσουν, από «χτες βράδυ», το αυτονόητο μέτρο προστασίας που ο κόσμος περιμένει: Καθαρό - υγιεινό - φτηνό νερό. Εκείνο που ο χώρος αυτός δεν αντέχει είναι: Να μεταβληθεί σε supermarket «εκπτωτικών λύσεων».

Το πεδίο της αποτελεσματικής προφύλαξης της δημόσιας Υγείας δεν προσφέρεται για καθυστερημένη εμφάνιση «σωτήρων» και δήθεν δραστηριοποίηση ανθρώπων και μηχανισμών «της παραπολιτικής και κομματικής» εξουσίας, οι οποίοι προγραμματίζουν να ζήσουν, παράγοντας αμφιβολίες για «την οδυνηρή αλήθεια» «γράφοντας πάλι χαρτιά» θεωρητικών μελετών σε «βάθος επταετίας» και ροκανίζοντας πολύτιμο χρόνο και δημόσια λεφτά. Αυτό το ζήτημα δε λύνεται χωρίς να υλοποιούν, κάθε μέρα, ένα τμήμα σοβαρού έργου, που θα μας φέρνει πιο κοντά στο πολυποθούμενο αποτέλεσμα. Επίσης, δε βολεύει σαν χώρος δραστηριοποίησης όψιμων πλασιέ «λύσεων σκοπιμότητας», από «λυσσάρηδες» που οχυρωμένοι σε «δεξαμενές κομματικής σκέψης» και πολυώνυμα ιδιωτικά ινστιτούτα πολιτικών μεθοδεύσεων, κηρύσσουν εαυτούς μόνους αρμόδιους «να ξαναμελετήσουν» όπως εκείνοι θέλουν, «μακριά» από τις επιταγές των νόμων, για να σχεδιάσουν μετά «τις λύσεις τους» «μακριά» από τη γνώση και την κρίση του ίδιου κόσμου που πάσχει.

Και ενώ τα προβλήματα επιπτώσεων στη δημόσια υγεία χρειάζονται έμπειρους εργάτες καθημερινής υλοποίησης λύσεων, παρεμβάλλονται φορείς - ψευτοόργανα «δήθεν λύσης». Οι οποίοι στερούνται της έξωθεν καλής μαρτυρίας, έχουν «αντίφαση συμφερόντων», «οικονομική διαπλοκή με τους ρυπαντές» και πασχίζουν να επιβιώσουν στο πρόβλημα γαντζωμένοι σε προκαταβολικά καταβληθέντα «δημόσια χρήματα» για να μεθοδεύουν απόψεις κύκλων ιδιωτικών συμφερόντων, με αντάλλαγμα εδραίωση σε «ακαδημαϊκές θέσεις». Θα λέγαμε ότι: Οι καιροί στους τόπους αυτούς πλέον δεν μπορούν να περιμένουν. Τα προβλήματα υγείας απαιτούν άμεση υλοποίηση μέτρων προφύλαξης. Και αυτά δεν μπορούν να καθυστερούν. Δεν μπορούν να αγνοηθούν είτε να παραμορφωθούν. Προϋπόθεση και το ζητούμενο είναι να μπουν σε λειτουργία «οι λύσεις». Το απαιτεί η διασφάλιση της συνέχισης της επιβίωσης στους τόπους αυτούς.

Δεν είναι «πολυτέλεια και εύνοια» οι λύσεις, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της εξουσίας. Πολλές από τις αναγκαίες ενέργειες προστασίας της δημόσιας υγείας έπρεπε και μπορούσαν να έχουν ξεκινήσει από «χτες βράδυ», με έξοδα του φταίχτη ρυπαντή και έτσι να μην έχουν κόστος για το δημόσιο ταμείο που βρίσκεται σε κρίση.

Τα βασικά αιτήματα:

1. Διασφάλισης καθαρού - εγγυημένου - φτηνού νερού «ανθρώπινης χρήσης» και

2. Εφαρμογής των λύσεων αντι-ρύπανσης και απορρύπανσης στους χώρους, με απόλυτο έλεγχο της τύχης των ειδικών - επικίνδυνων αποβλήτων,

απλά συμπυκνώνουν τις προϋποθέσεις επιβίωσης και κατοίκησης στις περιοχές αυτές και είναι αυτονόητες επιταγές νόμων και από την αποτελεσματική εφαρμογή τους θα κριθούμε όλοι.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, γίνεται φανερό ότι: Δεν αρκεί πλέον η πολιτική της «αναγνώρισης» του θέματος στα λόγια και οι διακηρύξεις με γενικότητες και φλυαρίες. Κάποιοι, υπουργοί, Γραμματείς και «Φαρισαίοι» από το μηχανισμό των νέων εξουσιών μας νομίζουν ότι μπορούν ακόμη να διακηρύσσουν στα λόγια λύσεις και μετά, με τα έργα τους, να ξελένε και να τις ανατρέπουν.

Ετσι, πέρα από την ανακολουθία διακηρύξεων και ενεργειών, παρατηρήθηκε παραμορφωτική παρεμβολή «σοβαρών χρονοβόρων αποκλίσεων» από την υλοποίηση των εκ των νόμων επιτασσομένων. Αυτό, πλέον, μπορεί να χαρακτηρίζεται εγκληματική πολιτική σκοπιμότητα.

Η άμεση διακοπή διανομής του τοξικού πόσιμου νερού (που εξακολουθούν να μοιράζουν οι ΟΤΑ και σήμερα) είναι μια τέτοια περίπτωση. Και επειδή συσσωρεύει και επαυξάνει την τοξίνωσή μας!!!! είναι απεχθής και τελείως απαράδεκτη. Είναι, ίσως, το σημείο, που πλέον δικαιώνει την άμεση κινητοποίηση του κόσμου των τόπων και παραμένει σαν κριτήριο «αξιοπιστίας» ενεργειών και σοβαρών προθέσεων του νέου σχήματος εξουσίας, για την τήρηση των συμφωνημένων με τους υπαρκτούς νόμους.

Ολων αυτών των συμφωνημένων, που λέμε ότι πρέπει: Να συγκροτούν την έλλογη και έννομη κοινωνία μας. Πληρώνουμε τις συνέπειες «της άγριας ανάπτυξης των ρυπαντών μας» σαν τίμημα για την «πολιτική αδράνεια», «αφέλεια και ευπιστία» μας!! στις διακηρύξεις του «κομματικού κράτους» υπηρέτησής τους.

Ομως: Τα παιδιά και τα εγγόνια μας ΓΙΑΤΙ να συνεχίσουν να πληρώνουν με την υγεία τους;;; Μιας και έτερο, ίσως, δεν μπορούμε, είτε δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε, ας διασφαλίσουμε, τουλάχιστον, με τον άμεσο αγώνα μας ότι: Τελικά, δεν θα τους επιτρέψουμε να το θάψουν και θα μπει σε τροχιά οριστικής λύσης του. Ισως έτσι μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας κάτι ουσιαστικό για τους επόμενους ανθρώπους και τους τόπους μας.

...Καλό αγώνα, λοιπόν, για μια νέα γενιά που να έχει και μέλλον στους τόπους αυτούς!!!!!! Αλλιώς «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα» !!!!! που έλεγε και ο Αρης.