RIZOSPASTIS

Ετσι, με στόχο να αποκτήσει το αγροτικό κίνημα γερές βάσεις στα χωριά και στις πόλεις των αγροτικών περιοχών, γίνεται συστηματική προσπάθεια ώστε να μαζικοποιηθούν και να λειτουργήσουν πιο ουσιαστικά οι Αγροτικοί Σύλλογοι και οι Ομοσπονδίες, αλλά και να στηθούν νέοι σύλλογοι εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Τάσο Κωστούλα, πρόεδρο του Αγροτικού Συλλόγου Αγιάς και μέλος του ΔΣ της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, για την πείρα από τις πρόσφατες αρχαιρεσίες και την επανασυγκρότηση 3 συλλόγων στον δήμο Αγιάς.

Ξεκινώντας τη συζήτηση, ο Τάσος Κωστούλας αναφέρει: «Οι αρχαιρεσίες στους συλλόγους του νομού Λάρισας ξεκίνησαν την περασμένη άνοιξη, με τον Αγροτικό Σύλλογο Τυρνάβου, στον οποίο η συμμετοχή αυξήθηκε κατά 75% σε σχέση με την τελευταία φορά. Στον δήμο Αγιάς, όπου δραστηριοποιούνται 7 Αγροτικοί Σύλλογοι, ολοκληρώθηκαν πριν από 10 μέρες περίπου οι αρχαιρεσίες στους βασικούς συλλόγους, ενώ στους υπόλοιπους 3 θα γίνουν τις επόμενες μέρες. Η συμμετοχή των συναδέλφων μας αγροτών ήταν σημαντική. Ειδικά στον Αγροτικό Σύλλογο Αγιάς η συμμετοχή αυξήθηκε κατά 30%.

Ταυτόχρονα, μετά από συστηματική προσπάθεια καταφέραμε να επανασυγκροτήσουμε 3 συλλόγους σε Μελιβοΐα, Αετόλοφο και Νερόμυλους, ενώ γίνεται προσπάθεια να συγκροτηθεί σύλλογος και στην περιοχή Στόμιου - Ομόλιου - Καρίτσας. Στα χωριά αυτά οι Αγροτικοί Σύλλογοι ήταν ανενεργοί για χρόνια. Η επανασυγκρότησή τους προέκυψε από την επαφή που είχαμε με τους αγρότες εκεί, με την επιμονή που δείχναμε να τους καλούμε στις δράσεις της Ομοσπονδίας και των Αγροτικών Συλλόγων, εξηγώντας τους ταυτόχρονα την αναγκαιότητα αυτό να γίνεται μέσα από τις γραμμές του Συλλόγου και όχι ατομικά».

Στοιχείο που ξεχωρίζει σε όλους τους συλλόγους είναι η μαζική συμμετοχή νέων ανθρώπων. Κι αυτό, όπως εξηγεί ο Τ. Κωστούλας, «εκφράζεται και στα νέα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων. Επιβεβαιώνεται έτσι η θέληση των βιοπαλαιστών αγροτών να ενισχύσουν το κίνημά τους και τον συλλογικό αγώνα μέσα από τους συλλόγους, κόντρα σε όλους αυτούς που μιλάνε για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και τους προτείνουν να εκτονώνουν την οργή τους στο καναπέ ή στο καφενείο».

Ο Τάσος Κωστούλας εξηγεί τη μεγάλη συμμετοχή στις τελευταίες αρχαιρεσίες λέγοντάς μας: «Τα δύο τελευταία χρόνια είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από δυσκολίες εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις: Τις χαμηλές τιμές για το σύνολο των προϊόντων μας, τις μεγάλες καταστροφές στην παραγωγή από τους παγετούς την άνοιξη του 2021 και τις ανεπαρκείς αποζημιώσεις, το αυξημένο κόστος παραγωγής, την προσπάθεια της κυβέρνησης να περικόψει τις συνδεδεμένες ενισχύσεις στα μήλα που αποτελεί βασικό προϊόν για την περιοχή. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι από το 2014, οπότε και επιβλήθηκε το ρωσικό εμπάργκο ως απάντηση στις τότε κυρώσεις της ΕΕ, με τη διαχρονική συμφωνία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, το εισόδημά μας μειώθηκε απότομα καθώς υπήρχαν δυσκολίες στη διάθεση της παραγωγής μας αλλά κυρίως την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύτηκαν οι μεγαλέμποροι που αγόραζαν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα μας.

Ολο και περισσότεροι αγρότες συνειδητοποίησαν ότι η επίθεση που δεχόμαστε πάει να μας τελειώσει, ότι πρέπει να υπάρχει μια απάντηση κι ότι από μόνος του ο καθένας δεν μπορεί. Ετσι, παρά τις δυσκολίες που επικρατούσαν λόγω και της πανδημίας, γυρνούσαμε στα χωριά, οργανώναμε συσκέψεις, μιλούσαμε στα καφενεία, προσπαθώντας να πείσουμε για την ανάγκη του οργανωμένου αγώνα. Η προσπάθεια αυτή εκφράστηκε με μαζικές κινητοποιήσεις με τρακτέρ στην Αγιά και στη Λάρισα, με το στήσιμο μπλόκου τον Φλεβάρη στο Γερακάρι, με μαζικές κινητοποιήσεις στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, είτε για τα ιδιαίτερα προβλήματά μας είτε σε συντονισμό με τις δράσεις που οργάνωνε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.

Μέσα σε αυτές τις κινητοποιήσεις έγινε καθαρό σε περισσότερους αγρότες ότι χρειάζεται οργάνωση για να είναι πιο μαζικές και πετυχημένες. Η ίδια η πείρα των αγροτών έδειχνε ότι στα χωριά όπου δραστηριοποιείται Αγροτικός Σύλλογος, υπάρχει μαζική παρουσία αγροτών σε μια κινητοποίηση.

Ταυτόχρονα όλο και περισσότεροι είδαν τον Αγροτικό Σύλλογο ως αποκούμπι τους στην προσπάθειά τους να ενημερωθούν, να διεκδικήσουν, να παραμείνουν στο χωριό και να συνεχίσουν να καλλιεργούν.

Δηλαδή, μπορούμε να πούμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί μας και η σταθερή δράση των συλλόγων αλλά και της Ομοσπονδίας για την επίλυσή τους, δημιούργησαν το έδαφος για να ριζώσουν οι Αγροτικοί Σύλλογοι».

Ταυτόχρονα, ο Τάσος Κωστούλας μάς εξηγεί τη σημασία του πλαισίου πάλης της Ομοσπονδίας και των Αγροτικών Συλλόγων: «Τα αιτήματα που προβάλλουμε, πέρα από το γεγονός ότι συζητιούνται ανοιχτά και συλλογικά στις συσκέψεις και στα Διοικητικά Συμβούλια, είναι αυτά που ανταποκρίνονται στην προσπάθεια που κάνουμε για να επιβιώσουμε και γι' αυτό αγκαλιάζονται από τους συναδέλφους. Για παράδειγμα, το αίτημα των εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα, τέτοιων ώστε να εξασφαλίζονται εισόδημα επιβίωσης στον αγρότη και παράλληλα προσιτές τιμές στη λαϊκή κατανάλωση, υιοθετείται από τους βιοπαλαιστές αγρότες καθώς μπορεί να αποτελέσει ένα ελάχιστο μέτρο προστασίας τους απέναντι στην ασυδοσία των μεγαλεμπόρων. Αντίστοιχα, τα αιτήματα για την αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, τη μείωση του κόστους παραγωγής κ.λπ. Είναι σημαντικό ότι έχουμε σταθερά απέναντί μας όλες τις κυβερνήσεις, ότι δεν διαλέγουμε πότε θα κάνουμε κινητοποιήσεις ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση και αυτό αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία των συναδέλφων μας».

Κλείνοντας τη συζήτηση, ο Τάσος Κωστούλας σημειώνει: «Προφανώς και δεν έχουμε λύσει όλα τα προβλήματά μας ούτε ισχυριζόμαστε ότι έχουμε φτάσει εκεί που θέλουμε, όπως να λειτουργούν σε όλους τους συλλόγους σταθερά τα Διοικητικά Συμβούλια, να οργανώνουν δράσεις για κάθε πρόβλημα που παρουσιάζεται. Είμαστε αισιόδοξοι από τη συμμετοχή νέων ανθρώπων στα Διοικητικά Συμβούλια, ότι το επόμενο διάστημα θα γίνουν βήματα στην καλύτερη και πιο ζωντανή λειτουργία των συλλόγων. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η καλή συζήτηση στα Διοικητικά Συμβούλια για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες - μέλη του Συλλόγου, αλλά και τα συνολικά προβλήματα που αφορούν τη διαβίωση στο χωριό, η προσπάθεια να εξασφαλίζουμε τη μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή των αγροτών στον σχεδιασμό και την οργάνωση της πάλης, οργανώνοντας πιο συστηματικά συσκέψεις, περιοδείες και άλλες δράσεις στα χωριά».

Για την προετοιμασία της σύσκεψης ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες οι συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων Συλλόγων και Ομοσπονδιών, γίνονται ενημερωτικές περιοδείες και συσκέψεις στα χωριά.

Στο επίκεντρο όλης αυτής της δραστηριότητας βρίσκεται η συζήτηση για την ανάγκη κλιμάκωσης και συντονισμού του αγώνα που δίνουν οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, απέναντι στην πολιτική που ακολουθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις, που έχει ως αποτέλεσμα να βιώνουν «το μαρτύριο της σταγόνας», προσπαθώντας να παραμείνουν στα χωράφια, να κρατήσουν τα κοπάδια τους καταχρεωμένοι.

Κόντρα στους διάφορους «καλοθελητές» που αναπαράγουν τις συκοφαντίες της κυβέρνησης για «εθιμικές» κινητοποιήσεις και «κομματικά υποκινούμενους», η σύσκεψη που οργανώνεται, αποτελεί συνέχεια μιας πολύμηνης αγωνιστικής δραστηριότητας, που επιβεβαιώνει ότι το οργανωμένο αγροτικό κίνημα δεν εμφανίζεται μόνο μια φορά τον χρόνο αλλά είναι συνεχώς παρόν και αναπτύσσει σταθερά μια πολύμορφη αγωνιστική δράση.

Είναι χαρακτηριστικές οι συντονισμένες δράσεις σε πολλές περιοχές της χώρας για τα προβλήματα που αφορούσαν τους ροδακινοπαραγωγούς, τους μηλοπαραγωγούς, τους σταφιδοπαραγωγούς, το πανελλαδικό συλλαλητήριο στην «Agrotica» στη Θεσσαλονίκη, οι κινητοποιήσεις έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, το μπλόκο που έστησαν οι Καρδιτσιώτες αγρότες για 12 μέρες στις αρχές Δεκέμβρη, καθώς και άλλες παρεμβάσεις στον ΕΛΓΑ, σε Περιφέρειες κ.λπ.

Στο επίκεντρο αυτής της δραστηριότητας βρέθηκαν τα αιτήματα για τη μείωση του κόστους παραγωγής, κατώτατες εγγυημένες τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, να εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στον αγρότη και προσιτές τιμές των προϊόντων του στη λαϊκή κατανάλωση, την αναπλήρωση εισοδήματος, την εξόφληση του συνόλου των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ και την αλλαγή του κανονισμού του, ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το κεφάλαιο από όλες τις φυσικές καταστροφές και νόσους στο 100%, με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, τη μη περικοπή άμεσων και συνδεδεμένων ενισχύσεων, όπως προβλέπεται στη νέα ΚΑΠ.

Με όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι βλέπουν τα προβλήματά τους να παραμένουν και να οξύνονται.

Το ακριβό πετρέλαιο, με την τιμή του να βρίσκεται εδώ και έναν χρόνο κοντά στα 2 ευρώ, ο τριπλασιασμός της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, οι μεγάλες αυξήσεις σε ζωοτροφές, λιπάσματα, αγροτικά μέσα και εφόδια, που οδηγούν τον αγροτοκτηνοτρόφο όχι μόνο να μην έχει ικανοποιητικό εισόδημα, αλλά πολλές φορές να μην μπορεί να καλύψει τα έξοδά του.

Την ίδια στιγμή, τα προϊόντα τους πουλήθηκαν φέτος σε εξευτελιστικές τιμές, κάτω από το κόστος παραγωγής, είτε παραδόθηκαν στις βιομηχανίες και τους εμπόρους με το αίσχος των ανοιχτών τιμών, χωρίς να ξέρουν οι αγρότες πόσο, πότε και αν θα πληρωθούν.

Ενδεικτικές είναι οι τιμές με τις οποίες πουλήθηκαν φέτος ορισμένα προϊόντα σε σχέση με πέρσι, όπου υπήρχε μικρότερο κόστος παραγωγής: Τα μήλα πουλήθηκαν φέτος από 0,15 έως 0,25 ευρώ το κιλό, από 0,4 ευρώ πέρσι, τα κεράσια 1 ευρώ από 1,35, τα ροδάκινα 0,30 ευρώ από 0,38, τα δαμάσκηνα 0,1 ευρώ από 0,6, τα αχλάδια 0,3 ευρώ από 0,6. Αλλά και βασικά προϊόντα, όπως το βαμβάκι, έφτασαν τον Νοέμβρη να πουλιούνται στην ίδια ή και χαμηλότερη τιμή από πέρσι.

Την ίδια ώρα, τα προϊόντα φτάνουν στο ράφι και τη λαϊκή κατανάλωση πολλές φορές ακριβότερα. Ενδεικτικά, μερικά στοιχεία από το Παρατηρητήριο Τιμών για τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη του 2022: Πορτοκάλια: 0,3 ευρώ τιμή παραγωγού - 0,89 ευρώ στο σούπερ μάρκετ. Ντομάτες: 0,5 ευρώ τιμή παραγωγού - 2,1 ευρώ στη λιανική. Αχλάδια: 0,35 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,66 στη λιανική. Πατάτες: 0,5 ευρώ τιμή παραγωγού - 0,98 στη λιανική. Κολοκυθάκια: 0,6 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,73 στη λιανική. Γάλα αγελαδινό: 0,6 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,36 στη λιανική.

Ταυτόχρονα, κάθε φορά που το χαλάζι ή η πλημμύρα τούς καταστρέφει τη σοδειά, οι αγρότες ακούν τις κυβερνήσεις να τους λένε ότι δεν δικαιούνται αποζημίωση στο 100%, αφού ο κανονισμός του ΕΛΓΑ δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει το σύνολο των καταστροφών, ενώ και τα όποια ψίχουλα δίνονται με μεγάλη καθυστέρηση. Οσο για τα απαραίτητα έργα για την ασφάλεια της παραγωγής από φυσικούς κινδύνους, αυτά δεν υλοποιούνται με ταχύτητα, επειδή δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο και το κράτος τα αντιμετωπίζει ως κόστος.

Αλλά και η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ από 1η Γενάρη 2023 κινείται σε πολύ χειρότερη κατεύθυνση από σήμερα, με περικοπή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, μεγαλύτερα εμπόδια σε νέες ενισχύσεις κ.λπ. Συνοδεύεται από περικοπή συνδεδεμένων ενισχύσεων σε προϊόντα ή ένταξη άλλων προϊόντων που όμως δεν αφορά όλες τις περιοχές της χώρας, ώστε με την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» η κυβέρνηση να στρέφει τον έναν αγρότη απέναντι στον άλλο.

Στο φόντο λοιπόν των νέων αδιεξόδων για τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους, μπροστά και στις επερχόμενες εκλογές, έχουν αρχίσει να τριγυρνούν στα χωριά και οι γνωστοί ...«σωτήρες», υποσχόμενοι ξανά «λύσεις», ενώ είναι αυτοί που ευθύνονται για τα προβλήματά τους. Τέτοιοι είναι, για παράδειγμα, οι κυβερνητικοί βουλευτές που καλούν σε αναμονή και αποδοχή των ψίχουλων που δίνει η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που καλούν τους αγρότες να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην κυβερνητική εναλλαγή, από την οποία «κάηκε η γούνα τους» όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ολοι τους δηλώνουν ότι συμπάσχουν με τους αγροτοκτηνοτρόφους, όμως αρνούνται να στηρίξουν τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, γιατί - όπως λένε - αυτές βρίσκονται εκτός «των δημοσιονομικών πλαισίων» και των «αντοχών της οικονομίας». Την ώρα όμως που οι «αντοχές της οικονομίας» περιορίζουν σε ψίχουλα τα όσα δίνονται στον λαό, δεκάδες δισ. ευρώ δίνονται στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης. Αλλωστε, τη χρηματοδότηση των δικών τους επενδύσεων, την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και την «πράσινη μετάβαση» πληρώνει ο λαός με την απογείωση του πληθωρισμού και την ακρίβεια στην Ενέργεια και στα βασικά αγαθά.

Σήμερα έχει συγκεντρωθεί σημαντική πείρα στους βιοπαλαιστές της υπαίθρου για να διακρίνουν ότι τα προβλήματά τους ούτε προσωρινά είναι ούτε συγκυριακά ούτε «εισαγόμενα», αντίθετα αποτελούν γι' αυτούς μόνιμο βραχνά, αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, της εφαρμογής της ΚΑΠ της ΕΕ, των προτεραιοτήτων που έχουν να υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Απέναντί τους έχουν τους εμποροβιομήχανους, τα μονοπώλια, τους τραπεζίτες, που ελέγχουν την αγροτική παραγωγή, καθορίζοντας τι και πώς θα παραχθεί με βάση τη δική τους κερδοφορία.

Ολοι αυτοί, με τις πλάτες και τους νόμους των κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ, εκμεταλλεύονται τον μόχθο και κερδοσκοπούν σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων, πουλώντας πανάκριβα τα μέσα και εφόδια και αγοράζοντας την παραγωγή κοψοχρονιά.

Είναι ο ανταγωνισμός για το κέρδος εντός της ΚΑΠ της ΕΕ, που επιταχύνει τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση της παραγωγής, της γης προς όφελος των μεγαλοαγροτών και των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον αγροδιατροφικό τομέα και παράλληλα προωθεί το ξεκλήρισμα των πιο αδύναμων οικονομικά συναδέλφων τους, την ερήμωση των χωριών τους.

Ολες οι συμφωνίες, πάνω απ' όλα η ΚΑΠ, όλα τα προγράμματα, όλα τα κίνητρα που δίνονται σε αγρότες και κτηνοτρόφους δεν έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στην αγροτική παραγωγή μέσω της εργασίας της δικής τους και της οικογένειάς τους. Δίνονται τόσο όσο ακόμα χρειάζεται στα μονοπώλια της μεταποίησης και της εμπορίας να διατηρούν γύρω τους και μια στεφάνη καταχρεωμένων βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, από τους οποίους αγοράζουν πρώτες ύλες όσο όσο.

Αντίστοιχα, «συνεργατικά σχήματα», «συμβολαιακή γεωργία» και «διεπαγγελματικές», που λανσάρονται από ΕΕ - κυβερνήσεις ως πανάκεια, υπηρετούν τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσω της ακόμα μεγαλύτερης συγκέντρωσης της παραγωγής και της γης.

Τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ και τις αστικές προτεραιότητες, π.χ. της «εξωστρέφειας της οικονομίας», δηλαδή της ανάπτυξης της παραγωγής με κατεύθυνση όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αλλά την κερδοφορία, προωθώντας τις εξαγωγές που φέρνουν μεγαλύτερα κέρδη με την εξασφάλιση υψηλότερων τιμών, τη συνεχή αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με γνώμονα το συμφέρον των ομίλων, πληρώνει συνολικά ο λαός και όχι μόνο οι βιοπαλαιστές αγρότες, που βλέπει να μένουν αναξιοποίητες τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα για την τροφοδοσία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα.

Κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας των αγροτών είναι ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, αλλά ταυτόχρονα και ότι κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω».

Αλλωστε, οι βιοπαλαιστές αγρότες από την ίδια τους την πείρα διαπιστώνουν ότι μόνο με τα τρακτέρ στους δρόμους και τον πανελλαδικά συντονισμένο αγώνα, τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα κατάφεραν στο παρελθόν να αποσπάσουν συγκεκριμένα μέτρα που τους έδωσαν μικρή ανάσα απέναντι στην καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, να καθυστερήσουν μέτρα που είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάρος τους.

Αυτός είναι ο δρόμος που μπορεί να δώσει και σήμερα διέξοδο, στον αντίποδα της λογικής της αναμονής για «λύσεις από τα πάνω», μέσα από κυβερνητικές εναλλαγές.

Η πείρα από τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων, το πλαίσιο πάλης που επεξεργάστηκε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, η καθοριστική συμβολή Συλλόγων και Ομοσπονδιών στην οργάνωση της πάλης, μαζί με την προσπάθεια για τη μαζικοποίηση, το δυνάμωμά τους και τη δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν, είναι τα «εφόδια» στα οποία μπορούν να στηριχτούν για να κλιμακώσουν τον αγώνα που δίνουν ώστε να μπορούν να παράγουν για να ζουν, και ο λαός να έχει πρόσβαση στα προϊόντα τους σε προσιτές τιμές.