Ποιος δε θυμάται το παραμύθι για τη Μεγάλη Αγορά των 270 εκατομμυρίων καταναλωτών που θα άνοιγε για να απορροφήσει τα ελληνικά προϊόντα και για τους αγρότες που θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια; Το παραμύθι, δυστυχώς, εξελίχτηκε σε τραγωδία για τους αγρότες και τη χώρα. Στα 25 χρόνια από την ένταξη στην ΕΕ, η χώρα από πλεονασματική, το '80 κατά 7 δισ. δραχμές, το 2006 έγινε ελλειμματική κατά 2,182 δισ. (κοντά ένα τρισεκατομμύριο δραχμές!) στο αγροτικό ισοζύγιο. Εισάγουμε μαζικά αγροτικά προϊόντα, ενώ περιορίστηκαν δραστικά οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και η αγροτική παραγωγή, με εγκατάλειψη καλλιεργειών όπως στον κλάδο της αμπελουργίας.

Κι όμως, τα αμπελουργικά προϊόντα (κρασί, σταφίδα, επιτραπέζιο σταφύλι, τσικουδιά, αμπελόφυλλα κ.ά.), θα μπορούσαν να συμβάλλουν θετικά στη σωστή και υγιεινή διατροφή του λαού και αφ' ετέρου στη γεωργική ανάπτυξη της Κρήτης και της χώρας στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη. Πρόκειται για χρυσοφόρες καλλιέργειες που θα μπορούσαν να ζήσουν ένα σημαντικό κομμάτι της αγροτιάς, που ευνοούνται από τις εξαιρετικές εδαφοκλιματικές συνθήκες στο νησί, από τη Σητεία έως την Κίσσαμο και ιδιαίτερα στο νομό Ηρακλείου, που κάνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα για την καλλιέργεια αμπελιών.

Αντί να αξιοποιηθούν τα παραπάνω, στην Κρήτη όπου παράγεται το σουλτανί σταφύλι(σταφίδα, κρασί και επιτραπέζιο) που ζητείται σ' όλο τον κόσμο καθώς δεν έχει κουκούτσι, ζούμε ένα ανηλεή διωγμό των αμπελουργικών προϊόντων.

Ετσι, π.χ. στο νομό Ηρακλείου: Ενώ τα αμπελουργικά προϊόντα αντιπροσώπευαν, το '81, το 52% του αγροτικού εισοδήματος και απασχολούνταν σχεδόν όλες οι αγροτικές οικογένειες με την καλλιέργεια, σήμερα αντιπροσωπεύει μόλις το 10%. Αντίστοιχα, το 1981, παράγονταν 93.000 τόνοι σταφίδα, ενώ το 2006 μόλις 15.000 τόνοι... Την ίδια στιγμή η Καλιφόρνια ξεπερνά τους 650.000 τόνους (Natural), η Τουρκία 350.000 τόνους (70.000 τόνοι βιολογική καλλιέργεια), ενώ το ίδιο συμβαίνει στην Αυστραλία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, τη Ν. Αφρική. Από την άλλη, στο διάστημα 1980-2005 στη χώρα μας μειώθηκε η παραγωγή κρασιού κατά 28% και η καλλιέργεια κρασάμπελων κατά 34%. Συνολικά ξεριζώθηκαν 156.000 στρ. με αμπέλι, δηλαδή, σχεδόν, το 20% της καλλιεργούμενης έκτασης.

Με το πρόσχημα της πλεονασματικότητας προϊόντων στην αγορά πάρθηκαν και συνεχίζουν να παίρνονται μέτρα εγκατάλειψης μέσα από πολιτικές αλλαγής του συστήματος τιμών και επιδοτήσεων, με δραστική μείωση των τιμών, μείωση των εξαγωγικών επιδοτήσεων, μείωση των δασμών, ακύρωση κάθε μέτρου κοινοτικής προτίμησης και άρση κάθε κοινοτικού και εθνικού προστατευτισμού, στο όνομα της «ελεύθερης» αγοράς. Κατάφερε η ΕΕ να πείσει τους αμπελουργούς ότι με τη στρεμματική ενίσχυση θα αντισταθμιζόταν το χαμένο τους εισόδημα, ενώ στην πραγματικότητα ενίσχυαν τους εμποροβιομήχανους. Το 66% του εισοδήματος των παραγωγών σήμερα καλύπτεται από τις στρεμματικές ενισχύσεις.

Μαζί με το ασύμφορο των καλλιεργειών και την απογοήτευση που έφεραν τα μέτρα αυτά, ασκήθηκε, παράλληλα, μια ιδιότυπη ιδεολογική τρομοκρατία με στόχο την αποδοχή της ιδέας της εγκατάλειψης από τους μικρομεσαίους αμπελουργούς. Βρώμικο ρόλο σ' αυτή τη συμπαιγνία ΕΕ, εμποροβιομηχάνων, των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έπαιξαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες του αγροτικού και συνεταιριστικού κινήματος. Οι πρώτοι που υιοθέτησαν τις προτάσεις της Κομισιόν ήταν οι Ενώσεις του νομού Ηρακλείου και η νόθα Διοίκηση της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηρακλείου.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσα από τις αναθεωρημένες ΚΑΠ και την προσαρμογή τους στον ΠΟΕ, θέλει το γρήγορο πέρασμα της παραγωγής και της γης σε λίγα χέρια εξαναγκάζοντας σε εγκατάλειψη τους μικροπαραγωγούς. Δεν εξηγείται διαφορετικά πως, ενώ η Ευρώπη είναι ελλειμματική στη σταφίδα (καταναλώνονται πάνω από 500.000 τόνοι σταφίδας με προοπτική διεύρυνσης της κατανάλωσής της), την ίδια στιγμή παίρνονται μέτρα εκρίζωσης των αμπελώνων...

Τόσο η πρόταση αναθεώρησης του κανονισμού για τα οπωροκηπευτικά, όσο και η αντίστοιχη για τα κρασιά είναι σαφής: Αποσύνδεση της επιδότησης και των όποιων ενισχύσεων από την παραγωγή, κατάργηση εξαγωγικών επιδοτήσεων και δραστική μείωση δασμών, δελεαστικές προτάσεις για εκρίζωση αμπελώνων (717,4 ευρώ/στρ. τον πρώτο χρόνο και 293,8 ευρώ/στρ. τον τελευταίο χρόνο) και παράταση της απαγόρευσης νέων φυτεύσεων έως 31/12/2013. Επίσης μαζί με τις πρόωρες συντάξεις, την κατάργηση της απόσταξης και της επιδότησης του συμπυκνωμένου γλεύκους κ.ά., σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των φυτεύσεων μετά το 2013 «για να αυξήσουν την παραγωγή τους οι ανταγωνιστικοί αμπελουργοί», τη σπρώχνουν στις μεγάλες καθετοποιημένες καπιταλιστικές αμπελουργικές επιχειρήσεις.

Ηδη η συγκέντρωση της παραγωγής του 15% περίπου των αμπελώνων οινοπαραγωγής έχει περάσει σε 184 αμπελουργικές επιχειρήσεις. Ενώ σε πολλές περιοχές του νομού Ηρακλείου (Αρχάνες, Μαλεβίζι, Πεδιάδα κ.ά.) εξαγοράζονται περιουσίες ή ενοικιάζουν τη γη τους οι μικροπαραγωγοί σε μεγαλοεπιχειρηματίες. Ταυτόχρονα για να εκμηδενίσουν κάθε πιθανότητα αντίστασης, καλλιεργούν τη μοιρολατρία στους αμπελουργούς, πως τίποτα δε γίνεται!

Το ΚΚΕ, είναι ριζικά αντίθετο με τις προτεινόμενες αλλαγές για τη σταφίδα, το νωπό σταφύλι, σε όλα τα οπωροκηπευτικά, καθώς και για το κρασί όχι για λόγους διαχειριστικούς όπως κάνει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, ενώ στην πραγματικότητα κάνουν κριτική στη ΝΔ ότι δεν εφαρμόζει ορθολογικά την ΚΑΠ. Αλλά, γιατί τα μέτρα στοχεύουν στη δραστική μείωση της αμπελοκαλλιέργειας, στη γρήγορη εγκατάλειψη της παραγωγής και της γης στην πορεία από τους μικρομεσαίους και τη συγκέντρωση αυτής από τους λίγους «ανταγωνιστικούς επιχειρηματίες».

Κόντρα στην ιδεολογική τρομοκρατία και το ραγιαδισμό που προσπαθούν να σπείρουν στις απογοητευμένες συνειδήσεις των μικρομεσαίων αγροτών, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, το ΚΚΕ προβάλλει ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση που απαντά στο σήμερα και στο αύριο. Η κατάργηση όλων των αντισταφιδικών και αντιοινικών κανονισμών, ο καθορισμός κατώτατων εγγυημένων τιμών σ' όλα τα αμπελοοινικά προϊόντα που να δίνουν βιώσιμο εισόδημα και να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, ο έλεγχος στις τιμές των αγροτικών εφοδίων, με ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής, ο διπλασιασμός των συντάξεων είναι ορισμένα μέτρα που ανακουφίζουν τον φτωχό αγρότη. Το δικαίωμα στην υγεία και στη μόρφωση των νέων, η πολιτιστική και αθλητική ανάπτυξη είναι σημαντικές προϋποθέσεις για να αναζωογονηθεί και πάλι το χωριό, για να μπορεί να μείνει ο νέος και να προκόψει.

Το ΚΚΕ όμως δε σταματά εδώ. Τονίζει ότι το διαρθρωτικό πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας που είναι ο μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος, όπως ακριβώς είναι και στην Κρήτη, δεν πρέπει να λυθεί με το βίαιο ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών, όπως επιχειρούν ΕΕ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να ευνοήσουν τους λίγους και τα κέρδη τους.

Το ΚΚΕ, αντίθετα, ως λύση υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και των αμπελουργών και για την αντιμετώπιση του προβλήματος του μικρού πολυτεμαχισμένου κλήρου, προβάλλει ως μόνη διέξοδο τη διεκδίκηση του Παραγωγικού Συνεταιρισμού (συνένωση μικρομεσαίων αγροτών). Τον Παραγωγικό Συνεταιρισμό, ως βασικό μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας και ταυτόχρονα ασπίδα υπεράσπισης των συμφερόντων του παραγωγού και του καταναλωτή από την παραγωγή έως την κατανάλωση. Η ανωτερότητά του θα εκφράζεται στις ικανοποιητικές τιμές, στα φτηνά εφόδια, στην ανάπτυξη της έρευνας και τεχνολογίας κ.ά. Ειδικά στην αμπελοκαλλιέργεια, ο Π.Σ. μπορεί να αποτελέσει το βασικό φορέα υλοποίησης μιας νέας αναμπέλωσης σε καθαρά επιστημονική και οικολογική βάση, με φυτώρια ντόπιων ποικιλιών, προσαρμοσμένα στις τοπικές κλιματολογικές ιδιαιτερότητες και με κριτήριο την ποιότητα, την προστασία του εισοδήματος του μικρομεσαίου αγρότη.

Η ανάπτυξη της αμπελουργίας και η διασύνδεσή της με τη βιοτεχνία - βιομηχανία και τις υπηρεσίες (επεξεργασία, τυποποίηση, συσκευασία, μεταφορά, εμπόριο και τον τουρισμό) προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών, απαιτεί άλλη πολιτική εξουσία, δίχως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δίχως τη δαμόκλεια σπάθη της ΕΕ, των ΚΑΠ και του ΠΟΕ.

Είναι ευκαιρία στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές, μιας και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ δεν αλλάζουν, να αλλάξει ο μικρομεσαίος αγρότης, ο αμπελουργός, ο καταναλωτής εργαζόμενος τη δική του απάντηση. Να τους κόψει το βήχα, καταψηφίζοντας και αποδυναμώνοντας τα κόμματα αυτά και ενισχύοντας το ΚΚΕ και με την ψήφο του! Να ενισχύσει το ΚΚΕ για να τους κάνει το «βίο αβίωτο», οργανώνοντας τους αγώνες του λαού από καλύτερες θέσεις, για ένα καλύτερο μέλλον, για μια σοσιαλιστική κοινωνία.