Εκλεισε κιόλας τα 32 του χρόνια το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και κορυφώθηκε και φέτος σε μια μεγάλη νεανική γιορτή, από την περασμένη Τετάρτη έως και το Σάββατο 16 του Σεπτέμβρη. Για τέσσερις μέρες ο χώρος της Πανεπιστημιούπολης στα Ιλίσια μετατράπηκε σε πολιτεία του Φεστιβάλ. Για τέσσερις μέρες εξέπεμπε κάλεσμα σε «Ανυπόταχτη επιλογή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή»!

Και τι δεν είχε αυτή η νεανική πολύχρωμη πολιτεία! Μουσικές, θέατρο, συζητήσεις, παιχνίδια, χορό, εκθέσεις, αφιερώματα... Γεμάτο το πρόγραμμα, γεμάτος κι ο χώρος από έμπνευση κι οργή, από μεράκι κι αγωνίες, από όνειρα και συνθήματα - αιτήματα. Ολα βγαλμένα από τη ζωή της νέας γενιάς, από τους αγώνες, τα προβλήματα, τις ανάγκες, την καθημερινότητά της.

Οι σελίδες του «Ρ» στάθηκαν λίγες μέχρι τώρα για να περιγράψουν τον πλούτο και την ομορφιά αυτής της γιορτής. Σήμερα, συνεχίζουμε την παρουσίαση «στιγμών» του Φεστιβάλ, που κορυφώθηκε το Σάββατο με την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, και του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Θέμη Γκιώνη. Θυμίζουμε ότι οι ομιλίες δημοσιεύτηκαν στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

«Μέσα από τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού η γυναίκα έγινε ισότιμη με τον άνδρα, καθώς εξοπλισμένη με τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας έγινε παράδειγμα ανδρείας», υπογράμμισε η Φρ. Κοτορού, που και μόνο η παρουσία της στη συζήτηση, έκανε τις νεότερες γυναίκες να νιώθουν ευθύνη για τη σημερινή τους θέση στην κοινωνία. «Οι γυναίκες σήμερα είναι διπλά εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες από τη στιγμή που υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής», σημείωσε η Καλ. Μπουντούρογλου, για να συμπληρώσει η Αιμ. Παλαβού: «Στη γυναίκα πάτησε το πολυεθνικό κεφάλαιο προκειμένου να εφαρμόσει πρώτη φορά τη μερική απασχόληση, ενώ η εγκυμοσύνη και η μητρότητα θεωρούνται εμπόδιο για τους εργοδότες».

Νωρίτερα, στην ίδια σκηνή, στο θεατράκι του Φεστιβάλ, το μουσικό σχήμα «Μελωδία ανυπακοής» παρουσίασε ένα αφιέρωμα στον Ναζίμ Χικμέτ και η Ορχήστρα και χορωδία της ΚΝΕ παρουσίασε ένα πρόγραμμα με πολιτικά τραγούδια.

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης

Ηταν λίγο μετά τις έντεκα, όταν ο ήχος του μπουζουκιού πυροδότησε την ατμόσφαιρα, δίνοντας το έναυσμα για να ξεκινήσει η μεγάλη λαϊκή γιορτή. Ο Δ. Κοντογιάννης, η Γιούλη Τσίρου, η Μαρία Σταφυλοπάτη και ο Δημήτρης Ρέπας παρουσίασαν επιλεγμένα λαϊκά από τα προπολεμικά χρόνια μέχρι σήμερα και ξεσήκωσαν το κοινό έως τις πρώτες πρωινές ώρες.

«Χωράει το γέλιο στην πολιτική γελοιογραφία»...; Η σημασία του πολιτικού σκίτσου και η δυσκολία που υπάρχει για να γίνει ένα σκίτσο αναδείχτηκαν μέσα από τη συζήτηση που έγινε στο περίπτερο του «Οδηγητή». Οι σκιτσογράφοι Βασίλης Παπαγεωργίου και Γιάννης Δερμετζόγλου, καλεσμένοι των παιδιών του «Οδηγητή», επισήμαναν ότι «το γέλιο δεν υπονομεύει την πολιτική σκέψη, αφού το ζητούμενο της γελοιογραφίας είναι να περάσει με εύπεπτο τρόπο δύσκολα μηνύματα» κι ακόμα ότι «η γελοιογραφία πάντα έχει μια πολιτική θέση. Ακόμα και αν δε θέλει ο γελοιογράφος, αφού τελικά η γελοιογραφία είναι ένα πολιτικό συμπέρασμα».

Μία πρωτότυπα δομημένη δουλιά, η οποία συνέθετε αριστοτεχνικά το γραπτό λόγο, την εικόνα, την απαγγελία και τη μουσική, μία οπτικοακουστική όαση γνώσης και ψυχαγωγίας με την κυριολεξία της λέξης. Η αφήγηση ήταν της Σάσας Καστούρα, του Διονύση Ξενάκη και της Δώρας Μόσχου. Οι απαγγελίες των Γιώργου Σώχου, Ηλέκτρας Καρτάνου και Μιχάλη Γεωργίου. Η μουσική επιμέλεια του Στέφανου Ψαραδάκου, ενώ τη σκηνοθεσία «υπέγραψαν» οι Κώστας Σταματόπουλος και Σήφης Στάμου.

«Αγώνας, ρήξη, ανατροπή. Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή».

Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. 60 χρόνια μετά την έναρξη της ηρωικής αυτής εποποιίας, που γράφτηκε στα βουνά, στα χωριά και τις πόλεις... Πάλη για το δίκιο και τη λευτεριά, που πήρε σάρκα και οστά στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας, στους θεσμούς, την οργάνωση και τη λειτουργία της...

Καταστατικές Διατάξεις για την Ελεύθερη Ελλάδα, Λαϊκή πολιτοφυλακή, ιδεολογικοπολιτικά κείμενα, τρικ και ξυλογραφίες - αφίσες. Ποιήματα από εκπαιδευτικά βιβλία, πτυχία του Λαϊκού Διδασκαλείου Πελοποννήσου, πρωτοσέλιδα εφημερίδων τμημάτων του ΔΣΕ, αλλά και του Γενικού Αρχηγείου, εκδόσεις και ντοκουμέντα.

Ολη αυτή η αλήθεια δέσποζε για τέσσερις μέρες μπροστά στα μάτια των επισκεπτών του 32ου Φεστιβάλ. Ντοκουμέντα που στη συντριπτική τους πλειοψηφία εκτέθηκαν για πρώτη φορά.

«Ολοζώντανος» διαγραφόταν ο αγώνας των μαχητών του ΔΣΕ. Στους χειρόγραφους χάρτες από πόλεις, χωριά, βουνά, γεφύρια, από τα σαμποτάζ των μαχητών του ΔΣΕ σε όλη την Ελλάδα, λεύτερη και σκλαβωμένη. Φωτογραφίες, ρεπορτάζ, ανταποκρίσεις, από τη ζωή του ελληνικού λαού στα χωριά και τις πόλεις, από τη συμβολή της νεολαίας, τη συμμετοχή των γυναικών στην πάλη για την πραγματική λευτεριά του ανθρώπου.

Κι όλη αυτή η αλήθεια βρισκόταν εκεί, όχι μόνο για χάρη της ιστορίας, αλλά και για την ιστορία που θα γράψουμε εμείς... Με αγώνα, ρήξη, σύγκρουση, ανυπακοή...

Η αντάρτισσα «Αντιγόνη», η γυναίκα - σύμβολο του χρέους και του αγώνα που αντιτάσσεται στους νόμους της εξουσίας, ύψωσε τη φωνή της στο Φεστιβάλ διά του λόγου του Μπρεχτ, που παρουσίασε με πάθος η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ. Στην παράσταση συντέλεσαν και έπαιξαν: Στράτος Σαραντίδης, Μάρω Θεοδωράκη, Νίκος Ζώκας, Κάτια Ζαρκάδα, Διονύσης Ξενάκης, Μαρίνα Δανέζη, Κατερίνα Τσίφτη, Ορέστης Παυλάκης, Χρήστος Ασλανίδης, Σπύρος Γεροδήμος, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ελενα Μιχαλάκη, Ελεάννα Γρηγορίου.

Σεμνή, συλλογική, δημιουργική, φιλολογική, μεταφραστική και σκηνική «μαθητεία» της δωδεκαμελούς φοιτητικής θεατρικής ομάδας «Δρυός Τόποι» ήταν η παράσταση της σοφόκλειας «Αντιγόνης» στο Φεστιβάλ. Η ομάδα συνέπτυξε επιτυχώς τον τραγικό μύθο, μέσα από μια σύνθεση αποσπασμάτων και στο αρχαίο πρωτότυπο και σε σύγχρονη μετάφραση, με μοίρασμα του ρόλου της Ισμήνης και, κυρίως, της Αντιγόνης - αυτής σε πέντε περίπου κοπέλες - αναδεικνύοντας έτσι το γεγονός των αμέτρητων, ανά τους αιώνες και λαούς, ηρωίδων που θυσιάστηκαν για μια κοινωνία του ανθρώπου. Με απλά μαύρα κοστούμια, με μόνο διαφορετικό κοστούμι το αιματόβαφτο του τυράννου Κρέοντα, με τα πρόσωπα βαμμένα λευκά και με καλαίσθητα ζωγραφισμένες, μεγάλου μεγέθους μάσκες, με πολύχυμα παραδοσιακά μουσικά ακούσματα, ελληνικά και άλλων λαών, με εκφραστική κίνηση και χειρονομίες συμβολοποιητικές και με την ερμηνευτική ευαισθησία απέσπασε το θερμό χειροκρότημα των θεατών της.

Στη συνέχεια, οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Νίκος Ζιώγαλας, Βασίλης Καζούλλης, Αντώνης Μιτζέλος και «Κίτρινα Ποδήλατα» παρουσίασαν τραγούδια - σταθμούς του δικού μας ροκ. Από σκηνής ο Λ. Μαχαιρίτσας υπενθύμισε ότι «ο πολιτισμός ξεκινάει και τελειώνει στην Αριστερά» και δήλωσε ότι θα βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις την υποψηφιότητα του Σπύρου Χαλβατζή για τη Δημαρχία της Αθήνας.

Από το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ, ξεχώρισε το συναρπαστικό αφιέρωμα στα 60 χρόνια του ΔΣΕ, που «τράβηξε» το ενδιαφέρον των επισκεπτών του και ιδιαίτερα των νέων, που «διψούν» να μάθουν την ιστορική αλήθεια γνωρίζοντας ότι αποτελεί πολύτιμο οδηγό στους αγώνες και στις διεκδικήσεις τους.

Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ, είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για την πολιτική σημασία των ερχόμενων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, στο πλαίσιο και του οπτικού αφιερώματος στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, που στηρίζει το ΚΚΕ με άλλες ριζοσπαστικές, αγωνιστικές δυνάμεις.

Οσον αφορά στο πολιτιστικό μέρος ενθουσίασε η «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» του Μπ. Μπρεχτ, από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ, όπως και η συναυλία με τους Ν. Παρθένη - Ζ. Κουκουσέλη - Δ. Μπεφάνη - Π. Ζαχαρόπουλο - Κ. Καραμπελόπουλο - Γ. Τσιρώνη και στη συνέχεια με τους «pig in ai poke», οι οποίοι «έκλεισαν» τις εκδηλώσεις.

«Η λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός όσο κι αν φαίνεται ως ένα μακρινό όραμα και για πολλούς σήμερα, ένας ρομαντικός αλλά ανέφικτος στόχος, προβάλλει ως μια ζωντανή πραγματικότητα και αναγκαιότητα από κάθε πτυχή της ζωής». Μ' αυτά τα λόγια ξεκίνησε την ομιλία του στο Φεστιβάλ στο Βόλο, ο Δημήτρης Γόντικας, για να συνεχίσει εξηγώντας ότι:

«Η βαρβαρότητα που ζούμε, η σαπίλα που απλώνεται παντού, η ανασφάλεια που κυκλώνει κάθε λαϊκή οικογένεια και η δυστυχία που αναπαράγεται σε όλο και πιο μαζική κλίμακα δεν είναι φαινόμενα ούτε προσωρινά, ούτε τυχαία. Είναι τα συμπτώματα ενός κόσμου που σαπίζει και τα κοιλοπονήματα μιας νέας γέννας.

Είναι εξέλιξη αναπόφευκτη. Είναι η μόνη εναλλακτική λύση στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Για έναν πρωτοπόρο αγωνιστή, για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες πρέπει να είναι στέρεη πεποίθηση και ακλόνητος σκοπός του αγώνα.

Το πότε θα ανοίξει αυτή η προοπτική δεν μπορεί να μπει στο χαρτί. Είναι θέμα συσχετισμού δύναμης, είναι θέμα αφύπνισης και οργάνωσης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και απόφασής τους να αναμετρηθούν με τρόπο ριζικό, επαναστατικό με τους εκμεταλλευτές τους».

Ο Δ. Γόντικας επισήμανε ότι είναι διαφορετικό θέμα να υπολογίζεις τις δυσκολίες, τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, την αργή και βασανιστική πορεία στην οργάνωση των δυνάμεων της επανάστασης και άλλο θέμα να μην βλέπεις αυτή την προοπτική. «Αν πριν μερικά χρόνια με την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση, υπήρχε κάποια δικαιολογία να κλονιστούν πεποιθήσεις και να γεννηθεί σε πολλούς η απογοήτευση και η ηττοπάθεια, σήμερα, για να είμαστε καθαροί δε δικαιολογείται μια παρόμοια στάση και συμπεριφορά. Δε δικαιολογείται, γιατί κάθε νέα μέρα που ξημερώνει για τους μισθωτούς, για τους ανθρώπους του μόχθου,είναι χειρότερη από τη χτεσινή», τόνισε.

Οσο δυναμώνει το μονοπωλιακό κεφάλαιο, οι εργάτες, οι μικροπαραγωγοί, οι μικροί έμποροι και βιοτέχνες δεν έχουν άλλη προοπτική παρά μόνο να ζουν και να δουλεύουν για να χορταίνουν την απληστία της οικονομικής ολιγαρχίας, σημείωσε ο Δ. Γόντικας για να συνεχίσει λέγοντας:

«Δεν υπάρχει προοπτική για το λαό σ' αυτή την κατεύθυνση. Η αλήθεια αυτή αρχίζει να προβληματίζει όλο περισσότερο, όλο και πιο πολλούς ανθρώπους.

Εδώ είμαστε σήμερα. Παλεύουμε σήμερα από καλύτερες θέσεις να δημιουργήσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις για την κατάκτηση αυτού του στόχου.

Με ισχυρό ΚΚΕ, με ισχυρό λαϊκό μέτωπο, με αλλαγές του συσχετισμού δύναμης παντού. Από τα εργατικά σωματεία, τους Δήμους, τις Νομαρχίες και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.

Θα συμφωνήσετε ότι είναι ζήτημα κρίσιμο, καθοριστικό, να έχουμε ως Κόμμα, ως κίνημα και κάθε κομμουνιστής και κομμουνίστρια, οι οπαδοί και φίλοι του ΚΚΕ όχι μόνο καθαρή προοπτική, αλλά και ακλόνητη πίστη και αφοσίωση στον αγώνα για την πραγματοποίησή της.

Είναι θέμα εμπιστοσύνης στη δύναμη του λαού. Είναι θέμα αφοσίωσης στο δίκιο του. Είναι θέμα υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων σε κάθε τομέα, σε κάθε στιγμή και πρωτοπόρας δράσης για να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι δεν έχει μόνο δίκιο, αλλά και τη δύναμη να διεκδικήσει και να επιβάλει το δίκιο του.

Δε δημιουργούμε συνθήκες αλλαγών, κοινωνικών και πολιτικών αν δε διακρίνονται οι κομμουνιστές για το υψηλό επίπεδο μαχητικότητας, στράτευσης, ανιδιοτελούς προσφοράς και ικανότητας να δουλεύουν πλατιά μέσα στο λαό, να οργανώνουν τον αγώνα του, να ενώνουν τις λαϊκές δυνάμεις, να οικοδομούν τη λαϊκή συμμαχία, να πολλαπλασιάζουν διαρκώς τις δυνάμεις που μπαίνουν στον αγώνα. Να αποτελούν το παράδειγμα θαρραλέων αγωνιστών και να αναγνωρίζονται ως οι φυσικοί ηγέτες σε κάθε χώρο. Να διαπαιδαγωγούμε με τη δύναμη των ιδεών, αλλά και του παραδείγματος, τη νέα γενιά. Να είμαστε κομμουνιστές σε κάθε στιγμή και κυρίως στα δύσκολα.

Ανοίγουμε καινούριους δρόμους κάτω από εχθρικά πυρά και με μεγάλες δυσκολίες. Εχουμε όμως καλύτερες προϋποθέσεις από χτες. Το Κόμμα, μας καλεί να μπούμε πιο μαχητικά και πιο αποτελεσματικά σ' αυτό τον αγώνα, με πιο φιλόδοξους στόχους».

Και ο Δ. Γόντικας τόνισε ότι: «Εχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι. Τα πράγματα αλλάζουν, δεν είναι όπως χτες. Οταν οι λαοί συνειδητοποιούν τη δύναμή τους γίνονται ακατανίκητοι. Αυτό διδάσκει η ιστορία, παλιότερη και πρόσφατη». Κάτω από αυτό το πρίσμα αναφέρθηκε και στη μάχη των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών που έχουμε μπροστά μας, καλώντας το λαό να δώσει ηχηρή απάντηση στους υποψηφίους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ώστε οι τελευταίοι να νιώσουν τη δύναμη του λαού: «Να τους δυσκολέψουμε σήμερα, να τους ανατρέψουμε αύριο».

Την κεντρική ομιλία τη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων έκανε ο Στέφανος Λουκάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, καλώντας τους νέους να δείξουν ανυπακοή και απειθαρχία στην εφαρμοζόμενη πολιτική και με την ψήφο τους στις επερχόμενες Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές.

Οι εκατοντάδες νέοι που επισκέφτηκαν και συμμετείχαν στη γιορτή των νέων κομμουνιστών είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν συζητήσεις τόσο για τις εκλογές όσο και για τις εξελίξεις στην Παιδεία κ.ά. Να συμβάλουν με τη γνώμη τους και τις απόψεις τους στην πρόταση διεξόδου που προτείνει η ΚΝΕ και το ΚΚΕ, να προβληματιστούν για το πώς καλύτερα και πιο άμεσα θα προχωρήσουμε αυτόν το στόχο.

Στην ομιλία του ο Στ. Λουκάς σημείωσε:

«Το ερώτημα που γεννιέται είναι: Υπάρχει διέξοδος, υπάρχει ελπίδα; Βεβαίως, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από τις πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν και προωθούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Η ελπίδα μπορεί να έρθει μέσα από την οργάνωση και την πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Πάλη πολιτικοποιημένη, με προοπτική, γύρω από τις σύγχρονες ανάγκες. Πάλη που θα 'ρχεται σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική, ανεξάρτητα από το ποιο από τα κόμματα της πλουτοκρατίας την εφαρμόζει από κυβερνητική θέση και ποιο είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση. Πάλη που θα εναντιώνεται στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ελπίδα μπορεί να έρθει με την αλλαγή συσχετισμού δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα και τ' άλλα κινήματα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μπορεί να έρθει με τη δραστική αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Ετσι μπορεί να ανοίγεται ο άλλος δρόμος του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Μετώπου Πάλης για τη λαϊκή εξουσία, μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας που θα συγκεντρώνει και θα κινητοποιεί στις γραμμές της την εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες βιοτέχνες και εμπόρους, τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, αλλά και πολιτικές δυνάμεις που είναι αποφασισμένες να παλέψουν ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Γι' αυτό τον άλλο δρόμο το ΚΚΕ απευθύνεται σε κάθε εργάτη και εργάτρια αυτοαπασχολούμενο, μικρομεσαίο αγρότη, ανεξάρτητα αν ήταν ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενο που βγάζει το μεροκάματο με το μόχθο του, στους νέους και τις νέες και τους καλεί να κρίνουν τις εξελίξεις με βάση την κοινωνική τους θέση, το ταξικό τους συμφέρον.

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αναμονή. Τώρα χρειάζεται μαζική εγκατάλειψη των κομμάτων της πλουτοκρατίας και αγωνιστική κοινωνικοπολιτική δράση μαζί με το ΚΚΕ.

Ενα βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση είναι οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Να καταψηφιστούν οι υποψήφιοι και οι συνδυασμοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των δυνάμεων που συμπλέουν όπως ο ΣΥΝ. Που δίνουν υποσχέσεις για μιαν άλλη πόλη, έναν άλλο νομό, μιαν άλλη περιφέρεια με ανάπτυξη για όλους, που υπόσχονται καλύτερη ζωή, αλλά λένε ψέματα. Γιατί δεν υπάρχει όμορφη ζωή με ανεργία, φτώχεια, μισθούς και συντάξεις πείνας. Ο,τι κι αν λένε οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ για "φρέσκες ιδέες", "νέα προγράμματα", "τοπικές πολιτικές", δεν μπορούν να κρύψουν το βασικό: Υπηρετούν την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι για τα αντιλαϊκά μέτρα!

Γι' αυτό και λέμε: Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε συμφέρον να τους καταψηφίσουν, να τιμωρήσουν και αυτούς και να αποδυναμώσουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εχουν κάθε λόγο να ψηφίσουν τους συνδυασμούς της αγωνιστικής συνεργασίας που στηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, η Κομμουνιστική Ανανέωση, ριζοσπαστικές και οικολογικές κινήσεις και άλλοι αγωνιστές».

Motion Team

Την τρίτη ημέρα του Φεστιβάλ παρουσιάστηκε στο κοινό ένα καινούριο, ανανεωμένο αφιέρωμα στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας για τα 60χρονά του, με απαγγελίες ποιημάτων, μνήμες μαχητών και τραγούδια. Ακολούθησε αφιέρωμα στο πολιτικό και εργατικό τραγούδι λίγο πριν κορυφωθούν οι εκδηλώσεις με την πολιτική συγκέντρωση στην κεντρική εξέδρα. Χαιρετισμό διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια στον ιμπεριαλισμό απηύθυνε εκπρόσωπος του ΤΚΡ.

Ο Θ. Κωνσταντινίδης υπογράμμισε τη σημασία της εθελοντικής εργασίας δεκάδων φίλων, μελών και στελεχών της ΚΝΕ για τη διοργάνωση αυτού του πολύχρωμου χώρου πολιτισμού, που μετέτρεψε μέσα σε ελάχιστο χρόνο το γυμναστήριο του ΑΠΘ σε έναν πολύχρωμο χώρο πολιτισμού, διασκέδασης και πολιτικού προβληματισμού. Ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν στη δημιουργική αυτή προσπάθεια, καθώς και τους καλλιτέχνες για τη συμβολή τους.

Αναφερόμενος στις αντιλαϊκές εξαγγελίες του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ σημείωσε ότι χρόνια τώρα οι Θεσσαλονικείς ακούνε τα ίδια λόγια, προσθέτοντας ότι όταν οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ αναφέρονται στην Ελλάδα που «πάει καλά», μιλάνε για την Ελλάδα των τραπεζιτών, την Ελλάδα των βιομηχάνων, την Ελλάδα των εφοπλιστών, την Ελλάδα του μεγάλου κεφαλαίου, που αυτοί υπηρετούν πειθήνια.

Motion Team

Για τα 60 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, υπογράμμισε ότι ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία στιγμή της επαναστατικής πάλης στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, η οποία σήμερα εξακολουθεί να εμπνέει και διδάσκει με την πολύτιμη εμπειρία του. «Σήμερα που η βία του αστικού κράτους θωρακίζεται με αντιδραστικούς θεσμούς, το ΚΚΕ, όπως και τότε, μπροστά στο δίλημμα μοιρολατρία και υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση, επιλέγει την αντεπίθεση. Αυτό είναι που ενοχλεί την άρχουσα τάξη, αυτό ενόχλησε και τους κατ' επάγγελμα αντικομμουνιστές» τόνισε σχολιάζοντας τις «αντιδράσεις» κάποιων ακριβοπληρωμένων κονδυλοφόρων που προκάλεσε το μνημείο το οποίο στήθηκε προς τιμήν του ΔΣΕ στο Κεφαλοχώρι (Λυκόραχη) της Κόνιτσας από το ΚΚΕ.

Αναφερόμενος στην τρομοκρατία των καπιταλιστικών κρατών και κυρίως της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης των ΗΠΑ, που στρέφεται απροκάλυπτα κατά άλλων λαών και χωρών, σημείωσε ότι οι κομμουνιστές στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, της Σερβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, εκφράζοντας την αισιοδοξία ότι μπορούμε να σταματήσουμε τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού.

«Ο συσχετισμός δύναμης μπορεί να αλλάξει - τόνισε. Το ζητούμενο είναι να γίνει αυτό το γρηγορότερο. Ν' αρχίσει τώρα και να εκφραστεί παντού. Στην καθημερινή πάλη, στα συνδικάτα, στα σχολεία, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στις τοπικές εκλογές του Οκτώβρη, στις επόμενες εκλογές στο Κοινοβούλιο», υπογράμμισε κλείνοντας.