Motion Team

-- Τι βήματα έχουν γίνει, αν υπάρχει εικόνα, ανταπόκρισης στην οργάνωση της εργατικής τάξης από το 1990 και μετά και αν έχουμε καλύτερα αποτελέσματα με το ΠΑΜΕ;

-- Τα καθήκοντα των κομμουνιστών είναι να οργανώνουν την εργατική τάξη και το λαό, έχοντας μπούσουλα, έχοντας προσανατολισμό. Να συγκεντρώσουν, να προετοιμάσουν, να διαπαιδαγωγήσουν δυνάμεις, να προχωρήσει η συγκεκριμένη πολιτική συμμαχιών στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία, που για τους κομμουνιστές είναι στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αυτό δεν έχει τυπικό χαρακτήρα, έχει πολύ ουσιαστικό, βεβαίως για τις απαιτήσεις που έχει το Κόμμα απέναντι στα μέλη του, στις οργανωμένες δυνάμεις.

Την απάντηση στο ερώτημα τη δίνουν οι Θέσεις. Γι' αυτό το χρονικό διάστημα, από την κρίση ακόμη το 1990 μέχρι σήμερα, έχουμε κάνει συγκεκριμένα βήματα στο να παλεύουμε όσο γίνεται πιο ενιαία με τη στρατηγική του Κόμματος. Να μη βαράμε δηλαδή μια εδώ και μια εκεί. Πιο συγκροτημένα, έχοντας κατά νου ότι έχουμε σημεία - σταθμούς στην οργάνωση της εργατικής τάξης, συμμαχία, πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, προσανατολισμό στην εργατική τάξη και τη νεολαία.

Ολο αυτό το έργο που έχει ολοκληρωθεί, όλα αυτά τα καθήκοντα είναι προσπάθεια των μελών, των φίλων του Κόμματος και είναι σημαντικός αυτός ο δρόμος που έχουμε διανύσει, παίρνοντας υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες, τις συγκρούσεις που έγιναν με καλά οργανωμένους έμπειρους δοκιμασμένους αντιπάλους.

Ομως, λένε οι Θέσεις για το Συνέδριο, σε αυτές τις συνθήκες, αξιοποιώντας τη συμβολή που είχε η πάλη του Κόμματος στο σημείο που έχει φτάσει, μπαίνουν πιο σύνθετα καθήκοντα. Λένε, για παράδειγμα, ότι η δουλειά μας στον τομέα της οικοδόμησης, ιδιαίτερα στα εργοτάξια, στους χώρους δουλειάς, είναι πολύ πίσω. Υπάρχουν ελλείψεις, μπορούμε να κάνουμε ακόμη περισσότερα, με προσφορά, με απαιτητικότητα αλλά παλεύοντας με τη γραμμή του ΚΚΕ. Αυτό έχει αξία, τα άλλα όλα εξανεμίζονται. Εάν κάνει ο καθένας του κεφαλιού του και δρα ανάλογα με το πώς υποκειμενικά αντιλαμβάνεται τη στρατηγική και την πολιτική του Κόμματος δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό το δύσκολο και πολύ σοβαρό έργο, της συγκέντρωσης δυνάμεων στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία.

Πρέπει να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια, να βρεθούμε στο ύψος των απαιτήσεων. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ ή η Συντονιστική των ΕΒΕ, ο πόλος που πάμε να διαμορφώσουμε τώρα, να συμβάλουμε να διαμορφωθεί στους μικρούς αυτοαπασχολούμενους της πόλης. Δεν είναι εγκεφαλικές συλλήψεις. Κάθε στόχος ξεπηδά μέσα από μια αναγκαιότητα που καθορίζει η πολιτική του Κόμματος, η στρατηγική του. Για να διαμορφώσεις προοπτικές λαϊκής συμμαχίας, συνάντησης της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία αγροτιά, με τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, παλεύοντας ενάντια στην πλουτοκρατία, στον ιμπεριαλισμό.

Και σκοπός μας είναι να φτιάξουμε συμμαχία που θα παλεύει για την εξουσία, όχι οποιαδήποτε, που θα διεκδικεί την εξουσία. Χρειάζεται, λοιπόν, να φτιάξεις συσπειρώσεις. Το πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου του Κόμματος ρυάκια τα λέει. Συσπειρώσεις με προσανατολισμό τέτοιο. Αυτό υπηρετεί και το ΠΑΜΕ. Είναι εργαλεία, θα πω, ταξικής πάλης που θα συμβάλουν στην οικοδόμηση του μετώπου. Που θα συσπειρώνει δυνάμεις, ανεβάζοντάς τους συνεχώς και συνεχώς την απαιτητικότητα.

Το ΠΑΜΕ είναι μια συσπείρωση που έχει εκατοντάδες σωματεία, όπου δεν έχουν σε όλα πλειοψηφία οι κομμουνιστές. Εχει Εργατικά Κέντρα, έχει Ομοσπονδίες, Επιτροπές Αγώνα, έχει Σωματειακές Επιτροπές, έχει πυρήνες σε επιχειρήσεις, που θέλουν να λειτουργήσουν και αυτοί σαν πόλοι συσπείρωσης, που έχουν συμφωνήσει σε μια γραμμή και σε ένα πλαίσιο πάλης. Σε μια γραμμή που λέει ότι θα αντιπαρατεθούμε, όχι μόνο απλά με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Θα αντιπαρατεθούμε με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και θα συμβάλουμε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις μιας λαϊκής συμμαχίας που θα διεκδικήσει την εξουσία.

Είναι συστατικό μέρος της πάλης για το μέτωπο το ΠΑΜΕ. Είναι μεγάλη συμβολή, είναι κατάκτηση και θα δικαιωθεί, όταν σκεφτούμε ότι με την πάλη των κομμουνιστών, με τον πρωτοπόρο αγώνα των κομμουνιστών κατάφεραν οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ να κάνει απεργία κόντρα στη ΓΣΕΕ, κόντρα στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, κόντρα στον ΣΥΝ και στα κάθε λογής οπορτουνιστικά σχήματα, με πλαίσιο που αμφισβητεί την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου.

Είναι μεγάλη συνεισφορά και δίνω έμφαση σε αυτό, θα το δούμε καλύτερα τα επόμενα χρόνια. Να κλείνει το λιμάνι του Πειραιά με απεργία 2 από τα 14 σωματεία, την ΠΕΜΕΝ και τον ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ. Είναι μεγάλη συνεισφορά να κλείνουν μεγάλα εργοστάσια, θηρία, στα ποτά και τα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία, με απεργοσπαστική στάση των ηγεσιών των άλλων δυνάμεων. Είναι μεγάλη αυτή η δουλειά, που συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις. Θα σας πω μόνο πως αυτή η απεργία της 21ής Οκτωβρίου, με ένα πρόχειρο υπολογισμό βγάζει ότι έχουν μπει νέα σωματεία, γύρω στα 5 - 6, στα οποία οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις είναι μειοψηφία. Εχουν μπει, εννοώ στην απεργία, κοντά στο ΠΑΜΕ και ήρθαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Είναι ρήγμα στον αντίπαλο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση να κινηθούμε και αυτό θα μας δώσει και αλλαγή του συσχετισμού στα πρωτοβάθμια σωματεία και σε Ομοσπονδίες και σε Εργατικά Κέντρα. Αυτό θα μας δώσει δύναμη για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Και εδώ ο αντίπαλος το έχει καταλάβει, παρεμβαίνει με κάθε τρόπο.

Ο συσχετισμός δύναμης δεν είναι σαν ένα αποτέλεσμα της κάλπης. Στο συσχετισμό δύναμης μετράς: Οργάνωσα νέες δυνάμεις; Εφτιαξα νέο συνδικάτο εκεί που μπορούσα, γιατί είναι σκληρή η αναμέτρηση; Χτύπησα τον αντίπαλο, του διαμόρφωσα συνθήκες πλήγματος, τον τραυμάτισα, του έκλεψα δυνάμεις, τις τράβηξα στο ΠΑΜΕ; Εχω υπεροχή απέναντι στη ΓΣΕΕ που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, εκατομμύρια στη διαφήμιση, και δεν μπορεί να ξεπεράσει στις κινητοποιήσεις τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ;

Λέω μερικά από αυτά. Εχουμε δουλειά ακόμη, έχουμε αδυναμίες μεγάλες, δεν κάνουμε αυτό που πρέπει στους χώρους δουλειάς, να οργανώνουμε εργάτες. Ορισμένες φορές δε δουλεύουμε με την ιδεολογία, την πολιτική μας, με το πλαίσιο, με τις θέσεις, αφορίζουμε. Δεν πάμε στον εργάτη, στην εργάτρια, στους εργαζόμενους, πλατιά, τολμηρά με τις θέσεις μας και να γίνει αναμέτρηση, να τους πείσουμε, να τους διεκδικήσουμε, να τους πάρουμε από αυτούς που τους «έκλεψαν», από τους αντιπάλους.

Το ίδιο ισχύει και για την ΠΑΣΥ. Για φανταστείτε τώρα να είσαι σφιχταγκαλιασμένος με τους αγροτοπατέρες της ΓΕΣΑΣΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΣΥΔΑΣΕ και να λες προς θεού μη διαταραχτεί η ενότητα του αγροτικού κινήματος. Αυτοί να στηρίζουν τη λογική, τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΚΑΠ και εσύ να έχεις μετατραπεί σε ουρά και να λες ότι με αυτόν τον τρόπο - το ίδιο ισχύει και στο εργατικό κίνημα - διαφυλάσσεις την ενότητα δράσης των εργαζομένων. Είναι λάθος. Το λέω, γιατί είναι πολύ επίκαιρο και πολύ σημαντικό ζήτημα.

Βεβαίως, το μέτωπο για την εξουσία δεν είναι η οποιαδήποτε συνεργασία για το ένα ή άλλο πρόβλημα ή για τις βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές. Είναι σύνθετο θέμα και απαιτητικό και δεν είναι ευθύνη του ΚΚΕ, όση μαστοριά και να είχαμε επιδείξει ακόμα και την καλύτερη τεχνική ή τα καλύτερα ιδεολογικά πολιτικά μέσα να είχαμε αξιοποιήσει. Δε γεννάς πολιτικές δυνάμεις, που θα έρθουν στην υπόθεση της συγκρότησης του μετώπου που, επαναλαμβάνω, παλεύει ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στην πλουτοκρατία, με στόχο να διαμορφώσει προϋποθέσεις διεκδίκησης της εξουσίας.

Πρώτα από όλα, να ρίξουμε βάρος στο κοινωνικό επίπεδο, αυτό είναι η ραχοκοκαλιά. Και το επόμενο διάστημα υπάρχει σχεδιασμός να συναντηθεί η εργατική τάξη με τα λαϊκά στρώματα στο δρόμο του αγώνα πιο ουσιαστικά. Αυτό θα είναι το θεμέλιο. Και μέσα από αυτήν την πάλη, τις διεργασίες θα προχωρήσουμε. Γιατί πιστεύουμε στην εξέλιξη, δεν πιστεύουμε στη στασιμότητα των εξελίξεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, πιστεύουμε ότι μπορεί να διαμορφωθούν πολιτικές ομάδες, κινήσεις ακόμη και σχηματισμοί ευρύτεροι που θα συναντηθούν με τους κομμουνιστές.

-- Το κείμενο για το σοσιαλισμό είναι βαρύ. Αναλύονται παράγοντες πισωγυρίσματος. Γιατί η ανατροπή έγινε χωρίς να ανοίξει μύτη; Μήπως δε βίωναν το σοσιαλισμό;

-- Είναι δύσκολο κείμενο όχι γιατί η ΚΕ ήθελε να χρησιμοποιήσει δυσνόητους και απρόσιτους όρους, αλλά γιατί προσπαθεί, το επαναλαμβάνω, με γνώμονα την επιστήμη του μαρξισμού - λενινισμού, να ερμηνεύσει πολύ δύσκολα οικονομικά, κοινωνικά ζητήματα. Εδώ όμως έχουμε δυνατότητα, μέσα από το διάβασμα και βελτιώνοντας όσο γίνεται την εκλαΐκευση σε μια συνέχεια, να αποκτούμε περισσότερες γνώσεις.

Να κατανοήσουμε, πρώτα από όλα, γιατί είναι αντεπανάσταση. Δεν ξέρω, αν το έχουμε χωνέψει στο κεφάλι μας. Πολλές φορές αυθόρμητα λέμε κατέρρευσε η Σοβιετική Ενωση, κατέρρευσε ο σοσιαλισμός. Αν καταλήξουμε εκεί έχουμε χάσει την ουσία, γιατί θα χάσουμε από μπροστά μας όλες αυτές τις ευθύνες του υποκειμενικού παράγοντα, του Κόμματος και της εργατικής εξουσίας. Θα χάσουμε από μπροστά μας την ιδεολογική, την πολιτική διαπάλη που έγινε, τη διείσδυση, την ανάπτυξη και την κυριαρχία του οπορτουνισμού που είναι το βασικό όχημα της αντεπανάστασης. Ποιος μπορεί να πει από κάποιους που ισχυρίζονται πως ήταν κατάρρευση ότι σε μια δεδομένη στιγμή δεν μπορούσε να εμφανιστεί ένας κομμουνιστικός πραγματικά πυρήνας και μέσα από τη διαπάλη με την εμπλοκή της εργατικής τάξης, πρωτοπόρων εργατών, να αλλάξει η κατάσταση στο Μπολσεβίκικο Κόμμα;

Εάν χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος και αντιμετωπιστεί έτσι η κατάσταση δε θα μπορούμε να ερμηνεύσουμε αυτό που έγινε στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Αλλά έχει νόμους. Ο καπιταλισμός δεν ξεπερνιέται, και οι πληγές του, από τη μια μέρα στην άλλη. Ξεκινάς από την κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Εχεις εμπορευματική μικρή παραγωγή και στην αγροτική οικονομία και στη βιοτεχνία κλπ., δεν το αγνοείς. Παίρνεις υπόψη ότι για μια περίοδο θα υπάρχουν εμπορευματικές σχέσεις, αλλά έχεις έναν προσανατολισμό, να διευρύνεται συνεχώς και συνεχώς η κοινωνική παραγωγή, η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, να αδυνατίζει η ατομική και ομαδική, εννοώ τους συνεταιρισμούς. Να βαδίζεις λοιπόν, έχοντας κατά νου αυτό το βασικό νόμο συνολικά του κομμουνιστικού σχηματισμού. Από την πρώτη στιγμή που είσαι στην πρώτη φάση του σοσιαλισμού, να έχεις σαν φάρο αυτό το βασικό νόμο που λέει ότι όλες σου οι κινήσεις θα υπόκεινται σε έναν κανόνα: στην ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Και αυτό προϋποθέτει ισχυρή κοινωνική οικονομική βάση, εργαλεία που θα σε οδηγήσουν στην αύξηση της παραγωγικότητας, στην ενδυνάμωση των μέσων που θα βάλεις στην υπηρεσία του λαού.

Και εδώ, γιατί λέμε καμιά φορά θέλουν προσοχή οι Θέσεις, ναι, ήταν στροφή το 20ό Συνέδριο, επικράτησαν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού. Δε γεννήθηκαν από το μηδέν, υπήρχε διαπάλη όλα τα χρόνια, από την Μπολσεβίκικη Επανάσταση και πιο πριν. Τι ήταν η διαπάλη που έγινε στο «Τι να κάνουμε», που κατέγραψε ο Λένιν με τους οικονομιστές; Αλλά και στη συνέχεια, όλα αυτά τα οπορτουνιστικά ρεύματα δεν εκφράστηκαν τις μέρες της Επανάστασης, δεν εκφράστηκαν στη συνέχεια; Ηταν μικρή η διαπάλη που έγινε με τον τροτσκισμό, που θεωρούσε σαν βασική του θέση ότι δεν μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός σε μια ξεχωριστή χώρα την ώρα που είχε γίνει η επανάσταση η σοσιαλιστική; Ή με το ρεύμα του Μπουχάριν, ο οποίος, για παράδειγμα, την ώρα που ήταν ολοφάνερο ότι οι αστοί στην ύπαιθρο, οι κουλάκοι, είναι δύναμη αντεπαναστατική, πίεζε να θεωρηθεί ότι είναι δυνατόν, ότι μπορούσε να ενταχθούν, να στηρίξουν, να προωθηθεί η υπόθεση της επανάστασης; Και στη συνέχεια, η πολύ σκληρή διαπάλη και στον οικονομικό τομέα στο πιο βασικό πρόβλημα; Σε ποιο δρόμο θα ακολουθήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Το ΚΚΕ δεν τα βλέπει αυτά με υπεροψία. Βαδίζει σε ένα άγνωστο έδαφος, με βασικούς άξονες που έχουν καθορίσει οι κλασικοί, μελετώντας τους νόμους κίνησης της κοινωνίας και έχοντας το στόχο να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να φτάσει στην αταξική κοινωνία. Και παίρνει υπόψη του ότι υπήρχε διαπάλη για το ποιος δρόμος θα ακολουθηθεί. Πόσο πρέπει να είναι προσανατολισμένη η εργατική εξουσία να ενισχύει το έδαφος που θα πατήσουν γερά οι νόμοι του νέου συστήματος, θα αδυνατίσει ο νόμος της αξίας που ισχύει για το περασμένο, το παλαιό σύστημα.

Και εδώ, μέσα από μια μεγάλη διαπάλη, υπερτέρησαν δυνάμεις που αλληθώριζαν ή είχαν προσανατολισμό την οικονομία της αγοράς. Και αυτό εκφράστηκε στο 20ό Συνέδριο. Ενισχύθηκε, στην πορεία, με τις αλλαγές στη δεκαετία του 1960, με τις αλλαγές επί Κοσίγκιν. Τώρα εδώ το ότι επικράτησαν οπορτουνιστικές απόψεις, οι τάσεις κ.τ.λ., δε σημαίνει ότι ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στη δεκαετία του 1950, γιατί διαφορετικά θα είχε τελειώσει το πρόβλημα, δε θα κουβεντιάζαμε τώρα. Γιατί, ανατροπή έγινε όταν τη χειροκρότησαν και οι αντίπαλοι το 1989 -1990. Ηταν, όταν με την υπογραφή του ΚΚΣΕ, με την υπογραφή της ηγεσίας, από μέσα δηλαδή και από τα πάνω, υπογράφτηκε η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, αφού είχαν προηγηθεί νόμοι που μιλούσαν για την ελεύθερη, την καπιταλιστική επί της ουσίας, αγορά. Αναπτύχθηκε η οπορτουνιστική τάση και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Μέσα από αυτήν τη σκέψη νομίζω ότι, αν τη βασανίσουμε, θα δώσουμε απάντηση. Για να διαμορφωθεί συνείδηση, σοσιαλιστική συνείδηση, πρέπει να υπάρχουν ειδικοί όροι. Οταν παίρνονταν, τέλη δεκαετίας 1950 -1960, μέτρα που δε χτύπαγαν την αγορά, μέτρα που ενίσχυαν ένα στρώμα μέσα στους συνεταιρισμένους αγρότες, έδιναν χρήμα κέρδη, ή μέτρα που ενίσχυαν τους διευθυντές ή διαμόρφωναν πυρήνα σε εργοστάσια κ.τ.λ. που μάζευε χρήμα, διαμορφωνόταν μια κατάσταση που χάλαγε συνειδήσεις.

Οταν το Κομμουνιστικό Κόμμα έχανε σταδιακά τον πρωτοπόρο επαναστατικό ρόλο, ποιος θα συμβάλει με την ιδεολογία και την πολιτική του να θωρακίσει τη σοσιαλιστική συνείδηση; Αυτά χαλάρωναν, αμβλύνθηκαν και από τη στιγμή που αρρώστησε η πρωτοπορία, η οποία έβαλε την υπογραφή της στην πορεία για την αντεπανάσταση, καταλαβαίνετε ότι ο λαός αυθόρμητα δεν μπορεί να δράσει. Πολύ περισσότερο, που η περεστρόικα ήταν στο όνομα της ενίσχυσης και της διαφάνειας, όπως έλεγαν, του σοσιαλισμού, αυτό έλεγαν τη δεκαετία του 1980. Περισσότερο σοσιαλισμό για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού.

Δούλεψαν μεθοδικά. Δεν πήγαν να πουν ότι εμείς αποφασίσαμε για το καλό του λαού την ανατροπή του σοσιαλισμού, γιατί είχε ρίζες ο σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, στην εργατική τάξη και στο λαό. Εχει και η ΚΟΜΕΠ το άρθρο του συντρόφου Τιούλκιν, που είναι Γραμματέας του Εργατικού Κόμματος Ρωσίας, που βάζει ζητήματα το πώς έμειναν στην ΚΕ, τι προβλήματα αντιμετώπισαν. Δεν μπόρεσαν και δεν υπήρχε συνέχεια, αυτές οι εναπομείνασες κομμουνιστικές δυνάμεις να οργανωθούν, να συντονίσουν τη δράση τους, να απευθυνθούν στο λαό, να αντιδράσουν. Και ο αντίπαλος, τότε, ο οπορτουνισμός παίρνει τα μέτρα του.

Η διαπάλη που έγινε στο ΠΓ. Και εδώ σας συνιστώ να διαβάσετε αυτήν την περίοδο και την αρθρογραφία που έχει ΚΟΜΕΠ, ναι έγινε διαπάλη. Και εδώ όμως επικράτησε η οπορτουνιστική τάση. Αντιστάθηκαν μόνο ο Μόλοτοφ, ο Μάλνεκοφ, ο Γκαγκάνοβιτς και ο Βοροσίλοφ. Πιθανόν να μην είχαν τέτοια εκτίμηση, ότι μπορούσε να καταντήσει η πορεία εκεί που έφτασε. Ομως αντιστάθηκαν, και μες στη διαπάλη καθαιρέθηκαν. Σε αυτήν την κατεύθυνση να επιμείνουμε ακόμη περισσότερο, να τα ξεδιαλύνουμε και η συζήτηση αυτή θα συνεχιστεί.

-- Γιατί επέλεξε η ΚΕ να συζητηθούν και τα δυο θέματα μαζί των θέσεων του 18ου Συνεδρίου και του σοσιαλισμού; Δεν υπάρχει κίνδυνος να λειτουργήσει το ένα σε βάρος του άλλου;

-- Καταρχήν, ανεξάρτητα από τον κόπο, να μελετήσουμε ή να σκεφθούμε αυτά τα κείμενα, αυτό που κρίνουν είναι οι ανάγκες. Να κουραστούμε πιο πολύ. Θα γίνει ουσιαστική συζήτηση - σχηματικά το λέω - σε δυο επίπεδα που θα εμπλουτίσουν το Κόμμα πολύ. Κομμουνιστικός απολογισμός με κριτήρια αυστηρά, προγραμματισμός δράσης για το πώς θα οικοδομηθεί το μέτωπο, πώς θα ισχυροποιηθεί το Κόμμα στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία, για το σοσιαλισμό και καλύτερη γνώση του πλαισίου που θα κινηθεί η πάλη μας αυτή για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Αυτό θα μας εφοδιάσει, θα μας εξοπλίσει καλύτερα και θα μπορούμε σε αυτήν τη βάση, όπως και τώρα, να δώσουμε συνολική απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε για το τι θα κάνει το ΚΚΕ, όταν έρθει στην εξουσία.

Λέγοντας - γιατί έχει απαιτήσεις η συζήτηση αυτή - ότι δεν είναι ξεκομμένο το ΚΚΕ από την πάλη της εργατικής τάξης και τη συμβολή της στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Είναι πρωτοπορία της τάξης της εργατικής και, βεβαίως, με τον βαρύνοντα ρόλο που έχει σαν πρωτοπορία θα παίξει, θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις αλλά μαζί με την εργατική τάξη. Και να πούμε το εξής, ιδιαίτερα σε αυτούς τους νέους ανθρώπους σήμερα. Αυτήν την ώρα ζείτε αυτό το σύστημα που βασίζεται στο κέρδος, που μέσα στα εργοστάσια τον πλούτο τον έχουν οι καπιταλιστές. Τι καλό είδατε εσείς; Αντί για πλήρη σταθερή εργασία, μερική απασχόληση και όταν έχετε ένα μεροκάματο είναι το μεροκάματο των 30 - 35 ευρώ μεικτά, βασανιστήκατε να μάθετε γράμματα, ανά πάσα στιγμή μπορείτε να μείνετε άνεργοι. Ολα αυτά τα προβλήματα, συνεπώς δεν είναι ώριμο να κουβεντιάσουμε;

Και οι κομμουνιστές λένε το εξής: Δε λύνονται αυτά με μια εκλογική διαδικασία. Πρέπει ο λαός να είναι οργανωμένος και η εργατική τάξη να διεκδικήσει, χρειάζεται επαναστατική αλλαγή, να ανατραπεί αυτό το σάπιο, το εκμεταλλευτικό σύστημα. Και τι θα κάνει αυτή η εξουσία, η εργατική, με την καθοδήγηση των κομμουνιστών; Πρώτα από όλα θα οργανώσει την οικονομία σε άλλη βάση. Αυτά τα εργαλεία, τα εργοστάσια, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες θα περάσουν στα χέρια του λαού, σαν αποτέλεσμα μεγάλης σύγκρουσης και εδώ θέλει θυσίες και θα αναπτυχθούν με σχεδιασμό σε κλαδικό, σε περιφερειακό επίπεδο, πανελλαδικά με κριτήριο να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού.

Για να μπορέσεις να εξασφαλίσεις ένα μισθό που θα ζεις άνετα, για να μπορέσεις να έχεις μεροκάματο που δε θα στο στερεί κανένας, για να μπορέσεις να έχεις αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, να έχεις αθλητισμό που θα συμβάλλει στη σωματική και πνευματική άσκηση και πολιτισμό που θα ανοίγει και δε θα κλείνει τα μάτια. Να πούμε χαρακτηριστικά, μέσα από αυτή την εμπειρία που ζει, τι καλό θα του κάνει ο σοσιαλισμός, αλλά περισσότερο να σταθούμε στο τι καλό θα του κάνει η πάλη για το σοσιαλισμό. Γιατί θα απελευθερωθεί. Γιατί είναι άλλο να αποδέχεσαι, έστω και με γκρίνια την υποχώρηση, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία - έχεις άλλο κόσμο, είναι φρικτό - και άλλο να έχεις απελευθερωθεί και να συγκρούεσαι αποφασιστικά έχοντας αποβάλει το βάρος του φόβου. Και εκεί να συναντιέσαι με τους συναδέλφους, να ανταλλάσσεις σκέψεις, απόψεις και να παλεύεις μαζί με τους κομμουνιστές για να χτίσεις το δικό σου μέλλον.

Στη Θέση 38 του κειμένου των Θέσεων της ΚΕ του Κόμματος για το 18ο Συνέδριο, που αναφέρεται στις «εξελίξεις στην κοινωνική σύνθεση και δομή της απασχόλησης» στη χώρα, γίνεται λόγος για τον «τριτογενή τομέα της οικονομίας». Περί τίνος πρόκειται;

Μελετώντας την πορεία των οικονομικών δεδομένων μιας κοινωνίας, προκειμένου να διεξαχθούν συμπεράσματα για τις εξελίξεις και να διατυπωθούν εκτιμήσεις για τις προοπτικές που υπάρχουν, πέρα από τη γενική εξέταση των οικονομικών μεγεθών, είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τη διάρθρωση και τη δομή της οικονομικής δραστηριότητας.

Στη μαρξιστική Πολιτική Οικονομία, η συνολική οικονομική δραστηριότητα χωρίζεται σε δύο μεγάλες σφαίρες. Τη σφαίρα της υλικής παραγωγής και τη σφαίρα των υπηρεσιών. Με βάση αυτόν το διαχωρισμό γίνονται οι επιμέρους μελέτες και αναλύσεις.

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, είναι το σύνολο των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών, που παράγεται κάθε χρόνο στην κοινωνία. Η οικονομική δραστηριότητα της χρονιάς. Είναι αυτό που, πιο λαϊκά θα λέγαμε, ο ετήσιος τζίρος που πραγματοποιείται στην κοινωνία. Το συνολικό αυτό προϊόν χωρίζεται σε τρεις μεγάλους τομείς: Τον πρωτογενή, τον δευτερογενή και τον τριτογενή.

-- Σήμερα Σάββατο στις 10 π.μ. στη λαϊκή αγορά στο Μπουρνάζι (Περιστέρι) θα περιοδεύσει η βουλευτής του ΚΚΕ Εύα Μελά.

-- Σήμερα Σάββατο στα Τρίκαλα, περιοδεία κλιμακίου του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Αχ. Κανταρτζή, μέλος της ΚΕ, στα εμπορικά καταστήματα της πόλης.

-- Τη Δευτέρα 17/11 στους εργάτες Δήμου Ελευσίνας στις 6 π.μ. θα περιοδεύσει ο βουλευτής του Κόμματος Γ. Γκιόκας.

-- Τη Δευτέρα 17/11 στη λαϊκή Ελευσίνας στις 10 π.μ. θα περιοδεύσει κλιμάκιο της ΑΕ Θριασίου - Μεγαρίδας.

-- Τη Δευτέρα 17/11 στην ΕΒΟ Μάνδρας στις 11 π.μ. θα περιοδεύσει ο Γ. Γκιόκας.

-- Την Τρίτη 18/11 στο Θριάσιο Νοσοκομείο στις 7 π.μ. θα περιοδεύσει ο Γ. Γκιόκας.

-- Την Τρίτη 18/11 στην αγορά της Ελευσίνας στις 6 μ.μ. κλιμάκιο της ΑΕ Θριασίου - Μεγαρίδας.

-- Τη Δευτέρα 24/11 στις 11.30 π.μ. στην αίθουσα του Δημαρχείου Ναυπάκτου, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ Ν. Μωραΐτης θα παρουσιάσει τον απολογισμό της κοινοβουλευτικής δράσης για το νομό, στους φορείς και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της περιοχής.

Για να γίνουν πιο εύκολα προσβάσιμες οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο στους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, διατίθενται τώρα σε ηχογραφημένη μορφή (αρχεία MP3) και μέσω της ιστοσελίδας του «Ριζοσπάστη», στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.rizospastis.gr. Η πρόσβαση γίνεται από σύνδεσμο στο τέλος του καταλόγου επιλογών στο αριστερό τμήμα της ιστοσελίδας. Για όσους δεν έχουν σύνδεση στο Διαδίκτυο, η ηχογραφημένη μορφή των Θέσεων συνεχίζει να διατίθεται σε CD ή κασέτα. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το Τμήμα Υγείας της ΚΕ του ΚΚΕ, στο τηλέφωνο 210.2592.111.

Από την παρουσίαση των Θέσεων στην Καλλιθέα

-- Στο Ληξούρι, στις 6.30 μ.μ., στο Δημαρχείο. Θα μιλήσει ο Φίλιππος Ακαρέπης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Πελοποννήσου.

-- Στο Γαλάτσι, στις 11 π.μ., στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου, με ομιλήτρια την Τούλα Μητσέα, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ.

-- Στην Κρανιά Πρέβεζας, στις 11 π.μ., στο καφενείο «Γιώργος Βάσιος». Θα μιλήσει ο Κώστας Κωτσαντής, μέλος του Γραφείου Περιοχής ΒΔ Μακεδονίας του ΚΚΕ.

-- Στη Ραφήνα στις 10.30 π.μ., στο ξενοδοχείο «ΑΥΡΑ» με ομιλητή τον Γ. Γκιόκα, βουλευτή του ΚΚΕ.

-- Στην Αμφιλοχία, στις 6 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων Τρομπούκη, με ομιλητή τον Γιάννη Ποσοτίδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στα Τρίκαλα, σε εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης ΕΒΕ Τρικάλων, στις 8 μ.μ., στο «Πανελλήνιον», θα μιλήσει η Ελένη Κοτούπα, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 6.30 μ.μ., στο Μπραχάμι, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου, με ομιλητή τον Γιάννη Μερεντίτη, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ.

-- Στο Λιτόχωρο, στις 7 μ.μ., στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου, με ομιλητή τον Σάκη Βαρδαλή, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στον Αγιο Κωνσταντίνο Αγρινίου, στις 7 μ.μ., στο καφενείο Πρεβεζάνου, με ομιλητή τον Νίκο Μωραΐτη, βουλευτή του ΚΚΕ.

-- Στη Λάρισα σε εκδήλωση των Κομματικών Οργανώσεων Βιομηχανικών Εργατών, στο ξενοδοχείο «Μετροπόλ», στις 7 μ.μ., θα μιλήσει ο Τ. Τσιαπλές, μέλος της ΚΕ.

-- Στη Λάρισα σε εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Οικοδόμων, στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας, θα μιλήσει ο Α. Σίμος, στέλεχος του Κόμματος.

-- Η ΝΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ διοργανώνει πολιτική συγκέντρωση στο ΤΕΙ Λαμίας, με θέμα: «Πολιτικές εξελίξεις - 18ο Συνέδριο αντεπίθεσης του ΚΚΕ».

-- Στα Τρίκαλα, στις 8.30 μ.μ., στην αίθουσα της ΤΕΔΚ, με ομιλητή τον Ελ. Βαγενά, μέλος της ΚΕ.

-- Στη Ναύπακτο στις 6 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Ναύπακτος», με ομιλητή τον Γιάννη Ποσοτίδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 10.30 π.μ., στου Ζωγράφου, στον κινηματογράφο «ΑΛΕΚΑ» (πλ. Γαρδένιας).

-- Στο Αιτωλικό, στις 11 π.μ. στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, με ομιλητή τον Τίμο Παπανικολάου, μέλος της ΝΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ.

-- Στην Καρδίτσα, στις 11 το πρωί, στον «Ρωμανό», με ομιλητή τον Ελ. Βαγενά, μέλος της ΚΕ.

-- Από τις Κομματικές Επιτροπές Ετεροδημοτών Πελοποννήσου, Ζακύνθου και Κεφαλονιάς του ΚΚΕ, στις 6 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΚΟΑ (Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου). Την παρουσίαση θα κάνει ο Βασίλης Δημόπουλος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ.

-- Στο Μεσολόγγι στις 6 μ.μ. στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου, με ομιλητή τον Γιάννη Ποσοτίδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στο ΤΕΙ Χαλκίδας από τη ΝΕ Εύβοιας του ΚΚΕ, στις 12 το μεσημέρι.

-- Στο Δομοκό, στην ταβέρνα «Μάτι», στις 7 μ.μ., Θα μιλήσει ο Κ. Μπασδέκης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας.